Dag 41, Van San Vincente de la Barguera naar Pendueles
30 km, cumulatief 1033 km

Zeven uur is er een eenvoudig ontbijt. Maria en ik besluiten samen te lopen vandaag. Even na half acht vertrekken we. Het is nog donker. Als we San Vincente uitlopen, begint het langzaam licht te worden.
Het is zwaar bewolkt en dat blijft het de hele dag. ‘s Ochtends regent het een uurtje, voldoende om een poncho aan te trekken. Na een koffiepauze wordt en blijft het droog, en sluit de Fin Perti (een van de kamergenoten in Santander) zich een tijdje aan.
De route is weinig interessant, door het binnenland, langs wegen of met verkeersgeluiden op de achtergrond, soms vlak, soms met flinke klimpartijen. Na een lunchstop in een restaurant waar ik een lekkere geitenkaassalade eet, gaat de weg weer naar de zee en worden we alsnog beloond met een prachtig pad vlak langs de rotskust. Op diverse plaatsen is het fascinerend te zien hoe de golven met brute kracht en lawaai op de rotsen slaat. Overal zijn grotten en grote gaten, waar vanuit - naar verluidt - bij onstuimig weer het zeewater tientallen meters hoog kan spuiten.

We hebben allebei geboekt in het hotelletje bij een bar in het piepkleine dorpje Pendueles. Toen ik vanochtend belde was de slaapzaal al vol, en kon ik alleen een eigen kamer krijgen, inclusief een eigen badkamer. Voor € 25 is dat nog altijd een koopje.
Er zijn hier een paar andere pelgrims, vooral oudere mannen. Ze zijn geen van allen scheutig in het leggen van contact. Na wat pogingen doe ik ook geen moeite meer. Ik besteed mijn tijd vooral aan het plannen van de komende dagen.
Het is intussen fris. Voor het eerst dit jaar (en vorig jaar) draag ik drie lagen kleding.

Vandaag heb ik de provincie Catrabrië verlaten en Asturië binnengelopen. Voor dit jaar ben ik de 1000 km gepasseerd gisteren. Nog zo’n 500 kilometer te gaan tot Santiago de Compostela.
Het gaat tot nu toe onverminderd goed. Ik heb geen enkele lichamelijke klachten en voel me sterk. Elke dag heeft zijn eigen ritme en zijn eigen verrassingen. We zullen zien wat morgen in petto heeft.

Geschreven door Frans.de.kruif