Dag 16, van Soizy-aux-Bois naar Barbonne-Fayel
28 km, 35500 stappen
Cumulatief: 427 km

Vandaag weer een afwisselende tocht, net als vorige dagen. Als ik ‘m in grote lijnen omschrijf wordt het voor de lezer eentonig, dus hou ik daarmee op.
Speciaal aan vandaag waren:

• De drie reeën die vlak voor me het pad overstaken.
• De man aan wie ik vroeg of ik bij hem mijn zakje zwerfafval mocht legen, waarop hij reageerde: ‘Pas chez nous’ en suggereerde dat ik mijn zak maar aan de kant van de weg moest gooien. Ik beende boos weg, om even verderop een erf op te lopen en mijn zak ongevraagd in een vuilcontainer te legen. Wat een aso!
• Eindelijk weer eens geluncht in een restaurantje in Sézanne.
• Vanmiddag een stuk over een graspad vol met kleine vlinders in allerlei kleuren: blauw, oranje, geel.

Het is vandaag een stuk koeler dan gisteren, bewolkt, al lopend is een t-shirt voldoende, zittend tijdens een pauze eigenlijk te fris. In de ochtend vallen er wat drupjes regen, onvoldoende om het een miezer te noemen of een regenjas aan te doen. Het is hier al tijden erg droog. Het landschap oogt stoffig, het gras vergeeld, het groen is mat, de ‘onverharde‘ paden zijn hard, een verfrissende bui zou meer dan welkom zijn.

Als ik vanochtend vertrek, vergeet ik bijna mijn stok. Een kilometer op pad, schrik ik me ineens rot. Ik mis mijn trouwring. Nee toch! Shit! Alweer wat vergeten! Ik had vooraf nog getwijfeld of ik mijn ring mee zou nemen op reis. Balend draai ik om, tot ik bedenk om Tine te bellen. Ik heb sinds gisterenavond haar telefoonnummer voor het uitwisselen van foto’s en zij was nog niet klaar toen ik vertrok. Gelukkig is ze nog op ons logeeradres, vindt de ring op het nachtkastje van mijn kamer, neemt ‘m mee en heeft dus mijn trouwring gedragen vandaag… (en er verder geen rare dingen achter zoeken, hoor!)
Gelijk heb ik mijn notitieblokje gepakt, opgeschreven wat ik makkelijk zou kunnen vergeten en met mezelf afgesproken, dat ik dat iedere ochtend even naloop voordat ik ergens vertrek.
Vanmiddag contact gehad met Ilona om wat dingen voor me te kopen en mee te nemen, als ik haar over anderhalve week ontmoet, vooral vanwege de toilettas en hoed die ik de afgelopen week vergeten ben...

Later op de middag kom ik Tine tegen, we lopen de laatste kilometers samen op naar ons overnachtingsadres: een huisje in een boerendorp (de tijd lijkt hier stil te staan, prachtige oude huizen, vele vervallen, een eeuwenoude kerk die nodig aan renovatie toe is, landbouwmachines staan midden in het dorp gestald), gelegen naast en eigendom van een een ouder Nederlands echtpaar, Gerald en Annelies. Er hangt een briefje op de deur dat die niet op slot is en we zo naar binnen kunnen, de koelkast staat vol met eten en drinken. Even later komen ze langs en we praten wat bij. We betalen een vrijwillige bijdrage, die we in een pot kunnen stoppen waarvan de opbrengst volledig ten goede komt aan een dierenpension hier in de buurt. Hoe sympathiek!

Geschreven door Frans.de.kruif