Dag 21, van Ervy-le-Châtel naar Roffey
20 km, cumulatief: 549 km

Als ik vanochtend opsta, voelen mijn spieren nog stijf van gisteren, maar rek- en strekoefeningen doen wonderen. Ik heb pas om 9:00 uur ontbijt afgesproken, mijn gastvrouw heeft zich desondanks verslapen, rent zich rot om koffie te zetten en vers stokbrood bij de bakker te halen. Naast de drie soorten jam, eindelijk weer eens een yoghurtje, kaas en zelfs een eitje mee voor onderweg.
De zon brandt de hele dag fel, mijn t-shirt is al snel kletsnat, koeien en schapen langs de weg verdringen zich onder de schaduw van een boom. Ik heb de afgelopen weken diverse tekenen gezien van een zich aankondigende herfst, maar in deze dagen probeert de zon die vooralsnog te verijdelen. Het pad loopt deels door onbeschaduwde velden, deels door open en dicht bos, maar zelfs daar voel ik het zweet van mijn hoofd stromen. Als ik vroeg in de middag door een dorpje loop, zijn de honden te sloom om me toe te blaffen. In een open voorportaal van een kerk zoek ik even een verkoelend momentje van bezinning.
Halverwege ga ik van de route die over de weg loopt en zoek de meer beschaduwde, parallelle bospaden die ik op de digitale kaart zie staan. Die paden zijn nauwelijks belopen, bijna niet te onderscheiden van de omliggende bosgrond, maar vrij recht, dus ik kan moeilijk verdwalen. Het is weer oorverdovend stil, buiten de dode bladeren en takjes die kraken onder mijn voetstappen, soms wordt de stilte even gebroken door het luidruchtige gefladder en gekoer van houtduiven, het gekras van gaaien, het uilachtige oe-oe-geroep van een holenduif, het gemauw van een buizerd, het gekek van een grote bonte specht, maar soms ook verstoord door het verre gebrom van een vliegtuig, hoog in de lucht.
Het laatste deel loop ik voor de verandering weer eens langs een kanaal.
In Roffey zit ik in een aardige B&B net buiten het dorp. Alles heeft z’n voors en tegens. Mooie kamer, geweldige plek om mijn kleren te wassen, eindelijk met echt wasmiddel, het is zó droog in de zon. In m’n eentje gegeten, onder een dikbebladerde linde in de tuin. Het voorgerecht is prima, de boontjes van het hoofdgerecht en de vruchtjes van het dessert komen uit blik. Dat is minder.
Morgen naar Chablis, de stad van de gelijknamige witte wijn. Vandaag was het 26 graden, volgens de voorspelling stijgt dat tot 35 graden volgende week. Dat wordt nog wat...

Hoe vind ik mijn route?
Ik heb van de verschillende routes van tevoren een boekje gekocht bij het Nederlandse Jacobsgenootschap, met routebeschrijving, afstanden, kaarten en overnachtingsadressen. Ik heb ook een navigatie-app MapsMe, waarin de hele route is aangegeven. En overal onderweg staan aanduidingen: het stickertje met een abstracte santiagoschelp en/of geel-blauwe markeringen, net zoals de GR-routes (nationale en internationale wandelroutes) met wit-rode markering en de GRP-routes (streekpaden) in het geel-rood zijn aangegeven, vaak overlappen die met de Jacobsroute. Ik heb intussen de routebeschrijving en kaarten van de boekjes uitgescheurd en weggegooid, ze vormen onnodige ballast. De route is over het algemeen goed gemarkeerd, maar in bos of open veld is het niet altijd duidelijk, en controleer ik regelmatig en zeker bij ieder kruispunt de superhandige navigatieapp, zeker nadat ik een paar keer ongemerkt verkeerd was gelopen. Wel wordt de route soms verlegd. Gisteren gingen de markeringen ‘s middags een heel andere kant op als de route van mijn navigatie-app. En soms zie ik op mijn app een doorsteek. Als dat niet langs al te drukke wegen is en ik ben moe, dan is dat handig. Ik plan mijn afstanden op basis van de afstandentabel van de routeboekjes. Daar zit ‘m echter wel een probleem: de afstanden blijken vaak langer dan beschreven. Net als vandaag: 20 versus 17 kilometer, terwijl ik toch zeker een kilometer heb afgestoken, naar mijn idee.

Geschreven door Frans.de.kruif