Dag 7, van Givet naar Olloy-sur-Virion (even terug in België)
26 km, 33900 stappen
Cumulatief: 196 km, 264.600 stappen

Vandaag een afwisselende dag: voor het laatst langs de Maas en het parallel lopende kanaal langs de Maas en daarna door een afwisseling van heuvels, bossen, beken, velden, en pittoreske dorpjes.
De knie waar ik gisteren en ook vannacht wat last van had, is vandaag niet klachtenvrij, maar in de loop van de dag wordt het wel steeds beter, gelukkig.

In de loop van de ochtend zitten Hester en ik op een bankje langs het kanaal te pauzeren, terwijl een aantal oudere heren voor ons aan het vissen zijn, totdat een van die heren naar ons toe komt en een praatje aanknoopt. Hij is Waals, maar spreekt uitstekend Nederlands, en vertelt uitgebreid zijn levensverhaal: lang werkzaam geweest in de muziekindustrie in België en Nederland, vele bekende artiesten onder contract gehad, oog houdend om ook minder bekende musici een kans te geven, ook al was dat tegen het commerciële belang, zijn woning in het Brusselse Molenbeek met alle mooie en lelijke kanten van de multiculturele samenleving, zijn tweede woning in deze omgeving die we vooral geen Ardennen moesten noemen, maar ’de Venen’, een relatief onbekend pareltje in België (niet te verwarren met de Hoge Venen in Noordoost-België), enzovoorts.
Terwijl we aan het praten zijn, komt Edamse Nils aanlopen, de ‘medepelgrim’ die we eergisteren al even hadden ontmoet. Hij komt bij ons zitten en sluit zich aan bij het gesprek.
Gedrieën lopen we verder, lunchen in het prachtige, oude dorpje Hierges en maken ook nog een uitgebreid praatje met een man die langs onze route woont en ons uitgebreid vertelt (in het Frans) over zijn ervaringen met de camino, de mooie en minder mooie stukken van de route en van alles wil weten over onze plannen, terwijl zijn drie hondjes driftig tegen ons aan keffen.
In Olloy-sur-Viroin slapen Nils en ik in een enorm gebouw, bedoeld voor verblijf van grote groepen. Onze maaltijden - en die van Hester - staan in de koelkast, om op te warmen in de magnetron.

Dan moet ik afscheid nemen van Hester. Haar vriend Sander heeft vanmiddag in Breda de auto van Ilona opgehaald en is naar ons toe gereden. Na gezamenlijk te hebben gegeten, gaan zij samen verder, voor hun vakantie in Italië. Het waren fijne dagen met mijn dochter!
Sander heeft cadeautjes van Ilona bij zich, attent als altijd, inclusief een knieband, een icepack, Voltaren emulgel, een actuele krant en wat lekkers te eten voor de komende dagen. Hoe lief is dat! En dat op de dag precies 22 jaar geleden waarop Ilona en ik wat kregen. Daar wil ik voorlopig geen afscheid van nemen.

Geschreven door Frans.de.kruif