Dag 36, Van Bilbao via Gallarta naar Castro Urdiales
23 km, cumulatief 866 km

Na drie dagen rust ga ik vandaag weer wandelen. Om zeven uur neem ik afscheid van Ilona. Het is even zoeken naar een café dat open is om te ontbijten. Daarna moet ik tot half acht wachten tot de eerste bakker open gaat, om brood voor de lunch te kopen.
Ik heb al besloten dat ik de etappe van Bilbao naar Portugalete oversla. Dat is 20 kilometer door de stad, industrieterrein en havengebied, deels heb ik dat al gelopen en gezien. Met de trein ga ik nog een stukje verder naar Gallarta, dan heb ik ook een groot verkeersknooppunt van snelwegen gepasseerd. De conducteur vraagt onderweg naar mijn bestemming en ik blijk - tegen mijn verwachting - te moeten overstappen op een andere trein.

Om kwart voor negen begin ik te wandelen.
Al snel begint het te regenen en moet ik mijn poncho aantrekken. De eerste pelgrims passeren en ik ontmoet een Deense man, Søren, oorspronkelijk van de Faröer Eilanden (ergens halverwege Schotland en IJsland). Het is zijn laatste wandeldag. We lopen met elkaar op. Later op de ochtend wordt het weer droog. ‘s Middags gaat de zon schijnen.

Op een knooppunt kunnen we kiezen tussen een lange en korte route. We kiezen de korte, maar ik heb daar achteraf spijt van. Het gaat langs een grote, brede asfaltweg, de uitzichten op zee zijn wel mooi.
We komen twee oudere pelgrims van de Canarische eilanden tegen. Eilanders hebben elkaar wat te vertellen, maar het verhaal van Søren in het Engels over zijn vissende grootvader snappen de Spanjaarden niet. Zo waar lukt het me om het zodanig te vertalen, dat ze het begrijpen.

We lunchen onderweg op een bankje. Even verderop vinden we een terras. Terwijl we daar wat drinken, ontdek ik dat er even terug een alternatieve route is, die over kleine paden lijkt te gaan en weinig om is. Søren blijft liever op de route over de weg, dus we nemen alweer afscheid. Ik blijk de juiste keuze te hebben gemaakt en loop over een klein paadje door bos en langs rotsen en kliffen waar de golven zich met grof geweld op kapot beuken.
De route is slecht gemarkeerd, maar ik heb mijn navigatie-app en ik krijg alweer ongevraagde hulp van een Spanjaard die met zijn auto langsrijdt, stopt, raampje opendraait en omstandig uitlegt dat ik vooral moet uitkijken verderop het juiste pad te nemen.
Rond drie uur ben ik in Castro Urdiales en zoek ik mijn geboekte hotelletje op. Later ga ik de toeristische badplaats (annex vissers- en jachthaven) in voor boodschappen en sightseeing. Van de andere pelgrims die ik vandaag heb gezien, vind ik geen spoor.

Ik vind verschillende afstanden voor de etappe van morgen: 27, 30 en 35 kilometer. Ik houd met rekening met het laatste. Als ik maar vroeg genoeg vertrek, moet dat lukken. Daarom kijk ik naar de mogelijkheden om morgen vroeg te ontbijten en brood te kopen, maar ik kom er niet goed uit. In Spanje is alles gemiddeld later open dan in Frankrijk, is mijn ervaring tot nu toe. Ik moet afwachten wat ik morgenochtend open vind.

‘s Avonds eet ik in de haven een heerlijke, warme salade met vis, en een toetje dat je hier overal op de kaart ziet staan: ‘arroz con leche’, rijstebrij dus, machtig maar ik smul ervan.

Vandaag ben ik Baskenland verlaten. Ik bevind mij nu in de provincie Cantabrië.

Geschreven door Frans.de.kruif