Dag 22: Van Osserain naar Ostabat (Izura)
24 km, cumulatief 570 km

Gisterenavond zag ik op tegen vandaag: Het wordt nog warmer dan gisteren (37 graden wordt voorspeld) en we moeten vooral op het heetst van de dag (in de middag) klimmen. Het belooft een zware dag te worden.

Om kwart over zeven staat er een heerlijk ontbijt klaar, inclusief eieren uit eigen tuin en yoghurtjes. We nemen afscheid van onze gastheer Pascal en van Bert, die onze route van vandaag in twee dagen gaat lopen.
Vlak na het begin missen we een markering en moeten een flink eind teruglopen. Dat kost ons bijna twee kilometer extra vandaag.
Uiteindelijk valt het erg mee met de hitte. Het zijn inderdaad forse beklimmingen vanmiddag en zonder schaduw, maar het blijft de hele dag bewolkt en heiig. Het is warm en klam, het zweet gutst van mijn hoofd, maar de brandende zon blijft uit. Dat voelt veel beter dan gisteren.

Het wordt een dag van ontmoetingen. Eerst komen we een Engelse fietsende pelgrim tegen. Hij is met een stadsfiets onderweg vanuit Amsterdam en volgt de route met een wegenkaart van Frankrijk. Even later lopen we langs een huis waar een paar kleine kinderen ons water aanbieden. Daar maken we graag gebruik van en ze geven ons grote fles ijskoud water. Daarna komt moeder aanlopen, met wie we een praatje maken.
In Saint-Palais drinken we koffie en kopen we brood. Het is hier heel Baskisch, te merken aan de onverstaanbare taal die we er hier en daar horen en aan de vele Baskische opschriften.
Na Saint-Palais komt onze Sanitiago-route vanuit Vezelay samen met de veel drukkere route uit Puy-en-Velay. Meteen wordt het druk met pelgrims. Op de top van een zware klim staan bankjes en kun je water tappen. We zitten er met tien andere Fransen te lunchen. Ik vertel dat ik de afgelopen weken nooit met meer dan twee andere pelgrims heb overnacht. Zij blijken afgelopen nacht met z’n negenentwintigen in een refuge te hebben verbleven.

We hadden gisteren nog niets gereserveerd in Ostabat (‘Izura’ in het Baskisch). Pascal raadt ons aan dat wel te doen in dit kleine dorpje. Hij weet een goed adresje en belt om voor ons te reserveren.
We verblijven als enige gasten op de bovenetage van een bar, annex bakker, annex epicerie (kruidenierswinkel).
We dineren gezamenlijk met drie pelgrims (‘Le Puys-gangers’) die in een nabij gelegen gite verblijven, maar daar niet kunnen blijven eten.

Vanavond besteed ik de nodige tijd om mijn dagen na Saint-Jean-Pied-de-Port te plannen en bijbehorende accomodaties te reserveren. Tine uit België, met wie ik vorige jaar enige tijd ben opgetrokken, heeft vorige week de draad weer opgepakt in San Sebastian en loopt de Camino del Norte, die ik ook ga lopen. Ze is zo lief geweest me te voorzien van diverse nuttige tips over de route en leuke accomodaties Spanje. Die kan ik goed gebruiken.

Morgen op naar Saint-Jean-Pied-de-Port: het grote pelgrimsknooppunt waar alle routes in Frankrijk bij elkaar komen en vanwaar de meeste pelgrims hun wandeltocht naar Santiago de Compostela aanvangen. Ik ben benieuwd hoe druk het daar is.

Geschreven door Frans.de.kruif