Dag 7: Van Thiviers naar Sorges
21 km cumulatief 171 km (incl. vorig jaar 1233 km)

Ik moet vandaag een beetje uitslapen want het ontbijt wordt pas om half negen geserveerd op de camping.
Na een klim naar Thiviers en een bezoek aan de bakker begin aan mijn wandeling.
Het grootste deel van de dag is het zonnig met een verfrissend briesje. In de schaduw wordt het niet warmer dan 20 graden. De tocht gaat deels over - meest rustige - asfaltweggetjes, deels over onverharde paden. Het landschap is liefelijk, minder rommelig als de vorige dagen. Bos, akkerbouw (mais, zonnebloemen), veelteelt en hooivelden wisselen elkaar af. Vandaag blijkt het niet moeilijk om rustplekjes te vinden die voldoen aan mijn eisen.

Ik loop door het dorpje Négrondes waar overal aangeklede poppen langs de straat staan. Aan de enige dorpsbewoonster die ik tegenkom, vraag ik wat dat betekent. Ze vertelt dat het een wedstrijd in het dorp is, voor het eerst dit jaar gehouden. Origineel kun je het wel noemen.

Rond drie uur kom ik aan in mijn bestemmingsdorp Sorges. Ik bewonder dit schattige oude dorpje, en met name de prachtige kerk: 13e eeuws romaans maar zeer stijlvol en passend modern ingericht.
In de plaatselijke Maison de pèlerin - naast het gemeentehuis en tegenover de kerk - word ik hartelijk ontvangen door Monique en Jacques, twee vrijwilligers die het hier beheren, in een vergelijkbare constructie als in La Coquille. Ze komen uit Nantes in Bretagne en zijn een stel nadat ze elkaar tijdens hun camino in 2006 hebben ontmoet (o jee, dat kan dus ook nog…). Ik ben weer de enige gast. We drinken om zeven uur - precies als de kerkklokken van het angelus-gebed luiden, te doen gebruikelijk om 7:00, 12:00 en 19:00 uur - samen een aperitief van rosé met perziksiroop.

Tijdens het diner maak ik een klassieke fout: We eten soep en daarna een forse salade van biet, ui, tomaat en sla en een salade van licht gezouten meloen en appel (heel apart). In de veronderstelling dat dit het hoofdgerecht is, neem ik het er flink van. Dan blijkt dat het echte hoofdgerecht (kippenbout met aardappelpuree) nog moet worden geserveerd. Ik moet mijn best doen niet meer opgeschept te krijgen dan ik op kan. Daarna volgt nog een kaasplankje en eigen gebakken appeltaart. Ik heb heerlijk gegeten maar zit propvol.
Intussen helpen Monique en Jacques me met de reservering van een accommodatie die ik tot nu toe niet kan bereiken. Andersom vragen zij mij of ik een Nederlands 06-nummer kan bellen dat hen een paar keer heeft proberen te bereiken. Ik toets het nummer in en zie meteen dat het het nummer van Wim is. Ik regel zijn reservering voor overmorgen. Wim zit nu in Coquille, waar ik eergisteren alleen zat. Hij weet te vertellen dat het daar vanavond helemaal is volgeboekt met zes pelgrims. Ik lijk als eenling overal tussenin te hangen….

Geschreven door Frans.de.kruif