Dag 2: Van La Besse (Les Bilanges) naar Saint Léonard-de-Noblat
26 km, cumulatief 45 km

Het wordt een vroege blog vandaag. In de refuge pelerin waar ik verblijf is zowel de telefoon- als internetverbinding heel slecht. Ik zit nu in de naast gelegen bibliotheek, waar ik tot half zeven van de wifi gebruik kan maken.

Als ik vanochtend vertrek is het somber en koel, niet meer dan 14 graden schat ik. De inspanning is zodanig dat al snel een shirt met korte mouwen en afritsbroek zonder pijpen (Ilona heeft er een hekel aan, maar het is wel heel erg handig) voldoende is. Het blijft de hele dag bewolkt. Op de vele bospaden die ik bewandel is het donker. Zo nu en dan valt er een heel lichte miezer, maar verder is het in deze weersomstandigheden een ideale wandeldag.
Het is weer een mooie tocht. Waar mogelijk neem ik stukken van de GR-654, de met wit-rode tekens gemarkeerde langeafstandwandeling die deels overlappend, deels parallel loopt met de Santiago-route, vooral natuurpaden volgt en dorpen vermijdt.
Nog altijd is het heuvelachtig met soms wat steile afdalingen. Ik weet dat ik daarmee moet oppassen. Ik heb geen pijn, maar tijdens het dalen wel een gevoel in mijn knie dat me waarschuwt om voorzichtig te zijn.
Ik hoor regelmatig gaaien, buizerds, groene spechten en snel stromende, volle beken. Overal op de paden kruipen grote rode naaktslakken. De natte zomer laat zijn sporen na. Ik zie opvallend veel roofvogels, maar bij gebrek aan een verrekijker (te zwaar) kan ik ze helaas niet dichterbij halen en determineren. Overal liggen velden bezaaid met rollen en balen hooi, alsof ze vanuit de hemel nonchalant zijn neergestrooid. Er ligt hier opvallend weinig zwerfvuil, veel minder dan vorig jaar in België, Noord- en Midden-Frankrijk. Ik kom geen wandelaars tegen onderweg, wel hier en daar een boer en bewoners aan het werk in hun tuin of garage.

Onderweg plan ik een lunch in het gehucht Le Peyrat waar volgens mijn gegevens een bakker en een restaurant moet zijn, maar die blijken bij aankomst beiden gesloten. Gelukkig heb ik nog wat voorraad bij me voor een eenvoudige lunch. Als ik weer opstap, komt de familie met priester aanwandelen. Ze hebben hetzelfde plan, maar niets bij zich. Ik kan ze jammergenoeg niet helpen en vervolg mijn route.
Onderweg laat medepelgrim Wim al weten dat hij op de plaats van bestemming is gearriveerd. Als ik later het oude stadje van Saint Léonard binnenloop, op weg naar de Office de Tourisme om de sleutel van de refuge op te halen, krijg ik een appje van Wim: hij heeft me zien langslopen vanaf het terras waar hij zit, hij riep maar ik had hem niet gehoord. Ik loop terug en we maken nader kennis onder het genot van een biertje.
We delen de refuge met een Franse pelgrim en een Duitse vrouw met zoontje.
Straks zoeken we een restaurant op. Net als op ieder terras, restaurant, mijn verblijfplaatsen, moet ik ook hier in de bibliotheek mijn vaccinatiebewijs tonen. Zo werkt dat in Frankrijk. Mondkapjes zijn in de winkel nog verplicht. Het valt me op dat ook op straat zeker een kwart van het publiek een mondkapje draagt.

Geschreven door Frans.de.kruif