Dag 46, Van Marsac, via Limoges, Parijs en Brussel naar Breda
0 km, cumulatief: 1062 km

De dag begint met een heerlijk Engels ontbijt. Even over achten neem ik de trein naar limoges, en na een kwartier wachten, de trein naar Parijs. Vreemd idee dat ik de hele tocht van 45 dagen, in één dag terug maak, letterlijk in sneltreinvaart. Ik zie een aantal landschappen waar ik doorheen liep in omgekeerde richting voorbij flitsen. Intussen lees en redigeer ik al mijn blogs, wel in de chronologische volgorde, hier en daar ontdek ik wat foutjes, wijzig ik nog wat formuleringen, maar ik lees ook terug wat ik heb meegemaakt, en zie een ontwikkeling in schrijfstijl in de loop van de weken.
Even over twaalven kom ik aan op station Paris Austerlitz, ik heb drie-en-een-half uur de tijd voordat de trein naar Brussel vertrekt vanuit Paris du Nord. Het is 6 kilometer wandelen dwars door het hart van Parijs, dat lijkt me leuker en veiliger dan de metro te nemen.
Ik zie het Parijs van de Parijzenaars, ik lijk een van de weinige herkenbare toeristen, geen rolkoffertjes (behalve bij de stations), geen groepen toeristen aangevoerd met reisleider met vlaggetje of paraplu, geen selfiesticks, op een enkele plaats hoor ik Engels praten.
Ik wandel langs de Seine, waar de clochards en illegalen hier en daar in hun tent bivakkeren, behalve de hardlopers heeft iedereen een mondkapje op. Ik wandel langs de Notre-Dame, de voorgevel staat er nog ongeschonden bij, waar steigers staan zal de schade van de grote brand het grootst zijn. Ik wandel door de Marais en lunch bij een Aziatisch restaurant, alle bars moeten sluiten morgen, de restaurantjes mogen vooralsnog open blijven. Ik wandel langs het Centre Pompidou, dat een nog aparter buitenaanzicht heeft dan normaal nu ook die in de steigers staat. Ik wandel door de Rue Saint Denis en zie de plotselinge overgang van een Parijse straat met seksshops en damesmodezaken naar een straat met migranten- en halal-winkels en -restaurants. In station Paris du Nord moet ik nog een uur wachten.
De Thalys zoeft in nog geen anderhalf uur van Parijs naar Brussel, dan moet ik nog anderhalf uur door naar Breda. Ilona wacht me op. Het is fijn elkaar weer te zien en te voelen, maar ik zal nog wel tijd nodig hebben om te acclimatiseren.

Morgen de laatste aflevering, met de nabeschouwing.

Geschreven door Frans.de.kruif