Dag 40, Van La Châtre naar Neuvy-Saint-Sépulchre
23 km, cumulatief: 957 km

Goed geslapen zit ik om 8 uur klaar voor het ontbijt, zoals afgesproken. Soufiane komt een half uur later. Ik ga vast eten en besluit om vandaag alleen te lopen: ik wil bijtijds vertrekken, mijn eigen ritme volgen en genieten van de rust en de natuur.
Het is droog, dun bewolkt, in tegenstelling tot de grauwe dag van gisteren is het nu ‘lichtgrijs’, helder, ideaal wandelweer, het blijft net onder de 20 graden, een t-shirt voldoet.
Omdat de geplande wandeling vandaag ‘maar’ 19 kilometer telt, neem ik wat extra GR-lusjes langs kleine paadjes, de rest van de GR-route loopt gelijk op met de caminoroute. Het zijn veel onverharde paden en graspaden, daar houd ik van, soms modder, vooral veroorzaakt door landbouwvoertuigen. Ik loop langs en over kabbelende beken, goed gevuld intussen, en kom langs een sprookjeskasteel (in Sarzay). Daar vlakbij is een restaurant, het menubord staat buiten, binnen brandt een open haard, maar helaas: ‘we zijn vandaag dicht’, samen met het Franse echtpaar waarmee ik gelijk binnen kom, druipen we af. Gelukkig vind ik verderop een prachtige picknickplek en verzorg uitgebreid mijn eigen lunch.

De dag beloont me met twee reeën die vlak voor me oversteken, een eekhoorn die me over de weg tegemoet komt rennen, ik sta stil, twee meter voor mij stopt-ie geschrokken, we staren elkaar even aan en hij rent weg, en veel vogels: zoals gewoonlijk troepen mussen, groepjes mezen, zwarte kraaien, groene spechten, houtduiven, turkse tortels, torenvalk, sperwer, buizerd maar dit keer ook zwartkoppen en zo goed als zeker een appelvink (ik heb geen verrekijker maar gezien silhouet, grote, stompe snavel en grootte moet het wel; één keer eerder gezien in het Amsterdamse Flevopark). Opvallend vaak word ik toegeloeid door de koeien. Ik loop even op met een Franse dagwandelaar (ik kom ze zelden tegen) en maak een praatje met een vrouw die in de tuin aan het werk is. En zoals elke dag rijdt er wel ergens een postbode voorbij in zijn of haar opvallend gele autootje, altijd vriendelijk groetend.

Half drie kom ik aan in Neuvy-Saint-Sepulchre. Ik bewonder de plaatselijke, middeleeuwse, romaanse basiliek en ga naar mijn gereserveerde adres. Er is niemand, maar de deur staat open en ik heb alle tijd om me te installeren, douchen, wassen en een begin te maken met mijn blog. Een uur later arriveert Soufiane. Ik heb niet zo’n zin om weer te koken, ik kijk in het dorp, er zijn drie restaurants, allemaal gesloten... Soufiane kookt een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Het geld dat zijn zus vanuit België heeft overgemaakt, staat vandaag op mijn rekening, dus ik kan hem van zijn geldzorg verlossen. Begin volgende week hoopt hij een nieuwe bankpas toegestuurd te krijgen.

Ik volg de afgelopen dagen de toenemende coronazorgen en -maatregelen in Nederland. Ik waan me tot nu toe veilig in het dunbevolkte platteland van Frankrijk en ik loop alleen in ‘geel gebied’. Aan het einde van deze middag wordt bekend dat ook het departement Haut-Vienne (87) op oranje is gesprongen, niet alleen in het reisadvies van de Nederlandse overheid, maar ook in het covid-beleid van de Frankrijk. Over vier dagen loop ik daar binnen, op weg naar Limoges. Ik raak even in de stress. Ik moet overwegen wat ik doe, en bespreek het per telefoon met Ilona. Ik kan omlopen, maar moet dan mijn eigen route kiezen en overnachten in hotelletjes. Ilona geeft me terecht de overweging om te bedenken of dat nog wel leuk is en of met name of deze onderneming dan nog voldoet aan mijn verwachting om andere wandelaars te ontmoeten. Ik ga het eens goed overdenken.

Geschreven door Frans.de.kruif