Dag 31, van Saint-Révérien naar Prémery
18 km, cumulatief: 740 km

Het regent! Blij word ik wakker, het is nog donker. Marjory, Delphine en ik zetten alle deuren open om de warmte uit het gebouw te verdrijven. De dames vertrekken eerder, het is hun derde en laatste dag van een wandelweekend, de regen is net gestopt. Vlak na hun vertrek valt er nog een fikse bui, ik wacht tot het droog is en de lucht open trekt. Het is deels bewolkt, deels zonnig, niet meer brandend heet, wel benauwd soms, ik voel de zweetdruppels langs mijn hoofd glijden.
De route vandaag is saai en niet fraai: bijna helemaal over weggetjes en grotere wegen, met meer of minder verkeer, soms te veel auto’s, ik zou hier geen zondagse wandelroute uitstippelen.
Om half een ben ik al in Prémery, op een terras kom ik Marjory en Delphine weer tegen, we lunchen en drinken een biertje samen. Na hun vertrek lees ik nog wat en ga naar mijn adres, een jonger stel, het huis nog volop in verbouwing, een kamer met drie bedden voor pelgrims. Verder moet ik het zelf uitzoeken, eten in een restaurantje hier tegenover, morgenochtend kan ik van hun keuken gebruik maken, maar ik moet zelf brood halen bij de bakker.
Buiten de regen niets spannends of verrassends vandaag, een beetje saai. Het hoort er allemaal bij. Ik duik zo maar weer in mijn boek, ‘De ontembare’ van de Mexicaanse schrijver Guillermo Arriaga, een rauw maar magistraal boek! Allerminst saai.

Geschreven door Frans.de.kruif