Dag 17, van Barbonne-Fayel naar Bagneux
20 km, cumulatief: 447 km

Wederom een afwisselende tocht maar ook weer eentonig in de omschrijving.
De hele ochtend gewandeld in de zon op het snijvlak van akker en bos, of beter gezegd langs een met bomen en struiken overwoekerd spoor. Het is hier bijna vlak.
Ik loop om, om wat te kopen in de supermarkt van het dorpje Anglure, die volgens Google Maps tot 13:00 uur open zou zijn, flink doorgestapt om er 10 minuten voor sluiting te arriveren, maar…. hij blijkt al gesloten. Het dorp is uitgestorven, cafés en restaurants gesloten, alleen een bakker is open die naast stokbrood enkel nog wat taartjes op voorraad heeft, dus daar maar wat van gekocht en opgegeten in het plaatselijke parkje langs de rivier. Nog even contact met een echtpaar dat zit de picknicken, als onderbreking van hun kanotocht. Ik spreek ze in het Nederlands aan omdat ze een hollandse kooiker bij zich hebben, een hond van hetzelfde ras als Momo, die wij tot 9 jaar terug gehad hebben. Het blijken Zwitsers, maar zij weten van de Nederlandse oorsprong van het ras. Ik zoek het later op, in het Frans is een hollandse kooiker simpelweg een ‘kooikerhondje’. Ik ben benieuwd hoe ze dat uitspreken….
‘s Middags is het zwaarbewolkt en wandel ik door naar mijn bestemming, een boerderij met een gepensioneerd echtpaar, André en Agnès. Het bedrijf, waar voornamelijk graan wordt verbouwd, wordt nu gerund door een van hun zonen. Hartelijk ontvangen, verrukkelijk gegeten en lang getafeld en gepraat over familie, de streek, het milieu, het voedselprobleem, energieproblematiek, covid, noem maar op. Prachtige en lieve mensen weer.

Geschreven door Frans.de.kruif