Maandag:
En toen was Fritz vanochtend wel erg vroeg wakker. Ik hoorde hem al rond 6uur met Gijs kletsen. Het was echt net te vroeg na zo'n intensieve dag als gisteren. Maar gewoon rustig opstarten. Geen haast. Fritz voetbalt nog even buiten en komt dan ineens naar binnen gehuild omdat hij schrok van een donkere hond die rustig op hem af kwam gelopen. Hij deed helemaal niks maar hij was er ineens. We keken het een beetje af, maar we keken de hond eens goed aan. Maar verdorie, volgens mij was dit gewoon een wolf. We zagen hem nog bij de afvalbakken toen we weg reden en aan zijn loopje te zien en zijn lange staart, geloof ik echt dat dit een oude wolf was. Zo zie je maar. Geen kwaad in de zin, maar die zie je niet vaak. Het was dan ook nog steeds vroeg in de ochtend, dus we waren ook al om 8uur weer op pad. Is helemaal niet erg want nu is het heerlijk koel buiten. Ook perfect om een stukje een kloof in te lopen. De Aoos Gorge. De rivier de Aoos loopt er dan ook prachtig doorheen. Je loopt eerst over een akelig hoge steil oplopende brug die denk ik ouder is dan ze zeggen, want deze zijn zo hoog en staan op meerder plekken in deze provincie. Deze is de Aoos bridge in Konitsa. Na de brug loop je naar links waar meteen een pad de kloof in loopt. Maar vergeet ook de waterval aan de overkant niet die naar beneden klettert. De bergen, rotsen en vormen die we tegen komen blijft een raadsel soms, maar prachtig om te zien hoe groot en hoog. Eliza merkt ook een ander wandelpad op die ook als tunneltjes door de bergen lopen aan de overkant. Geen idee wat dat is geweest. Misschien ooit een weg terug, maar nu moet je na 5 km dezelfde weg terug lopen. Die halen wij niet, want het loopt even niet zo soepel met de kinders, dus na een stuk lopen en ik die nog iets verder door loopt, draaien we om naar het begin punt. De zon komt er ook alweer door dus het warmt weer snel op. Onze volgende stop is de toch wel grote stad Ioannina. Gijs dacht een klein stadje. Nou....niet echt. We parkeren de camper op nog net een leeg plekje aan het water. Lopen we van daaruit naar het kasteel van Ioannina. Een hele lange kasteelmuur omringd een stuk van de stad. Binnen die muren staan verschillende musea die je kunt bezoeken maar ook een groot stuk waar je gewoon doorheen mag lopen. Ik vindt dat prachtig, maar de kids lijken nergens geen zin in te hebben vandaag. Dus Gijs plant zich met de kids onder een boom en ik loop even een rondje om te kijken wat er allemaal is en er foto's van te maken. Maar achteraf gezien heb ik nog maar een klein gedeelte ervan gezien. Maar dit vond ik al prachtig. Het is uit de Byzantijnse en Ottomaanse tijd. En er wordt veel verteld over Ali Pasha. Ik heb ook moeten googlen wat dit allemaal wil zeggen, haha. Uit de Romeinse tijd en Ali was een belangrijk man in de Byzantijnse tijd. Een ander gedeelte van het museum heet Fethiye Mosque. Dit blijkt een Ottomaanse moskee te zijn. Die staan er meer in Griekenland.
Het is vandaag wel erg benauwd, vandaar dat we ons zo duf voelen. Eliza wil nog even door de winkelstraten slenteren, maar in een familie met geen schoenvoeten heeft ze al snel geen zin meer om te lopen. Snap ik. Dus we bekijken een paar winkelstraatjes en planten ons even op een schaduw terrasje met een verfrissend drankje. Op de terugweg naar de camper zie ik dat een man en een vrouw een kitten hebben gevonden die uitgedroogd en uitgehongerd op de grond ligt. Hij belt met waarschijnlijk een dierenambulance die het diertje misschien nog een kans kan geven. Eliza en Fritz wilde even kijken en ik vroeg nog even of ze hulp hebben gevraagd en hij zei geruststellend dat het katje het wel gaat redden. Ik hoop het.
We rijden snel verder zodat we weer verkoeling kunnen zoeken op de volgende slaapplaats. Omdat Gijs morgen moet werken dachten we bij Camping Nautilos terecht te kunnen. Deze loopt alleen stijl naar beneden naar de zee, dus de receptioniste zei al dat met de aanhanger naar beneden naar de grote camperplaatsen rijden niet echt een optie was en deze waren ook al bezet. We mochten wel als oplossing op het basketbal veld staan daarvoor, maar ook hiervoor betaalde we dan 41 euro. Terwijl op Park4night toch weer een andere prijs stond. Dus nee dank u. We gaan gewoon voor een tientje aan het strand staan een stukje terug. Deze had Gijs ook als eerste in gedachten. Dan rijden we morgenvroeg gewoon weer op tijd aan naar Lefkas voor een degelijke camping met Wi-Fi. Het wordt ook weer flink warm met 34 graden dus niet teveel rijden dan.
Er is nog plek genoeg op de camperplaats, maar naarmate de dag vordert staat het ineens vol. Er zijn zelfs 3 campers die hem bij de boten op de parkeerplaats zetten, maar deze moeten na een aantal uurtjes toch vertrekken. Er staat ook duidelijk een bordje geen campers. Maar vervelend dat ze zo laat dan nog moeten vertrekken. Toen we eraan kwamen stond er een Nederlands stel met hun schattige hond vooraan. We kregen een warm welkom. Toen we gingen zwemmen voor verkoeling plonsden hun ook het water in met de hond. Die maar al te graag ons de bal kwam brengen om weg te gooien, haha. We lopen savonds langs de boulevard om te genieten van het uitzicht en op zoek te gaan naar een pizza. Ik wilde nog even een plons doen met de kids, maar het water was gezakt en daardoor kwamen denk ik de kwalletjes naar de kant gezwommen. Ze hebben geen tentakels zei Eliza dus deze prikken niet. Maar toch. Niet echt fijn om dan nog te gaan zwemmen. De kids doen buiten de camper een ik ga op vakantie en neem mee spelletje zodat ik de camper klaar maak.
Er komt nog een Griek die met zijn paraglider de lucht in ging. Hij kreeg hem 2x niet gestart, maar na de 3e keer ging hij de lucht in. Had ik nog nooit gezien hoe dat werkte. De kids vonden het ook mooi om te zien. En we pikken ook nog voor het slapen even de prachtige zonsondergang mee. Wauw.

Geschreven door Doorgijss.reisblog