Vrijdag:
Gisteravond hoorden we nog wat jeugd die laat nog even wilden genieten van een plons in het water. Ach ja, dat is het geval wanneer je je camping moet delen als openbare badplaats. Maar echt wel een super rustige nacht gehad.
Sochtends sta je op met een prachtig uitzicht over het water, niemand verder op de camperplaats, en een handje vol vaste vakantiegangers die er de caravan uit hebben gestalt. We besluiten om na het bellen van jarige job opa en na het legen van cassette en de afwas weg werken, om alvast een bezoekje te doen aan het dorp Tived waar dus het park in ligt wat we mogen gaan bezichtigen.
Maar opa en oma hebben de kids wat geld kado gedaan en we komen toevallig langs een One Dollar Store (een Zweedse Action), dus geven we daar de kids de ruimte om een keertje iets te kopen van hun eigen centjes.
Het is weer een warme dag vandaag, dus we zijn blij wanneer we kunnen stoppen bij een speeltuin in het dorp Tived waar ook dat schoolgebouw staat wat nog minimaal in gebruik is, maar niet meer leeg staat. Ook zit er een stuk bos aan vast waar een kunstroute is uitgestippeld. Super leuk gedaan ook voor de kids, maar ook door andere kinderen. En uitleg in het Nederlands. Na een paar keer van de glijbaan gaan is het toch tijd om naar de bezichtiging te gaan. Spannend!!

De eigenaren zijn Brabanders, dus dat kletst ook lekker, haha. Wat een magische plek. En zelfs nog mooier dan op de geziene foto's. We kregen veel uitleg, vanuit een passie voor de plek dat was te merken, en een kopje koffie op het terras. De kinderen hadden er helaas iets minder zin in, maar aan het water gingen ze meteen op ontdekking. Het was ook wel een idyllisch plaatje over dat water kijkend. Als laatste liet de heer des huizes nog even het woonhuis zien wat aan het begin van het pad staat. Deze hoort er ook bij. Zijzelf blijven er in een nieuw huis naast wonen. Ze blijven toch graag betrokken bij de plek en dat snappen we ook. Hun hebben het opgezet vanaf niets. Ze kunnen echt trots zijn op wat ze hebben neer gezet. Dus na zo'n intensieve paar uur en zeker voor de kids, rijden we langzaamaan richting André en Beate waar we dit weekend van harte welkom zijn. Nog even langs de ICA voor een fika om niet met lege handen aan te komen. We zitten om half 5 nog aan de koffie met een fika, maar ach, niemand die er wat om geeft, haha. Wat hebben die twee met hun 2 zoons toch veel werk verzet, met wat hulp zeggen ze dan. 2 maanden geleden zag het er heel anders uit. En sowieso al een verschil met de begroeiing eromheen, aangezien we de vorige keer toen we hier vertrokken nog een pak sneeuw kregen in Ytterhogdal. Nu is alles zo mooi begroeid en groen. Je ziet bij hun in de tuin de aardbeien al komen en de prei zie je ook uitschieten.

Zaterdag:
Wat een heerlijke nacht geslapen. We voelde ons uitgeslapen. Alleen jammer dat de kinderen zich zo denken te vervelen hier. Zo komt het bij mij over dan. De jongens van André en Beate hebben natuurlijk hun eigen dingetjes op zaterdag, dus die waren zo goed als de hele dag van huis af. Gijs had een masterclass vanmorgen, maar dan kan ik toch gewoon op en neer de camper in. Niet te vaak natuurlijk. Dan proberen we maar even samen Fritz z'n nieuwe Spiderman zwembadje op te zetten. Spulletjes er bij gelegd. Ze spelen er een kwartiertje mee en het was weer gedaan. Samen kleuren op het gras. Dat duurde ook niet lang. Een poging tot een wandeling, maar dat liep ook dood zeg maar, dus draaiden we snel weer om. Beate zei dat we ook gewoon door de paarden weide mochten lopen en dan zou je wanneer je rechts aanhoud weer naar de weg kunnen lopen. Die weg kregen we dus niet gevonden. Maar wel een haas die ons bijna niet aan zag komen en dus voorzichtig op ons af kwam gehuppeld. Wel wisten we dat er een rails lag verscholen tussen het groen. Daar zijn we dus over teruggelopen. Echt prachtig. Op deze rails rijden ook vanaf mei van die fietsen waarmee je van Gullspång een aantal kilometers over deze rails kan fietsen. Een prachtige route. Ook langs het water af. Bij de loppis (vlooienmarkt, garage verkoop) zou je zo'n fiets ook kunnen kopen om er zelf over te kunnen fietsen. Dat is Zweden.
Zodra André en Beate terugkwamen van hun motoreventje om de hoek, maakten we de schommel/glijbaan weer even recht, want daar konden de kids ook niet mee spelen omdat deze iets te scheef was gaan staan. Met een paar planken en schroeven is dat zo gefixt.

Om 14uur hadden we weer een bezichtiging en André ging met ons mee. We hadden de plek van gisteren misschien wel in ons achterhoofd, maar verdorie, deze plek heeft ook zeker weer een plaatsje bij ons. Een plek met historie. Dat voelt voor mij ook fijn. Prachtige bossen eromheen. Een gedeelte zelf geplant in de jaren 80. Een pad naar beneden naar het water. Een kanaal zeg maar. Die avond na het eten nam André ons mee op zijn bootje door dat kanaal, maar het was echt prachtig. Geen groot meer waar je op uit kijkt, maar dit is net zo mooi. Je waant je ook bijna in een nationaal park wanneer de huizen verstopt zitten in het groen. Dus ook hier zijn mogelijkheden. We gaan morgenvroeg weer even terug naar het huis om alleen met de kids even rond te huppelen en te ontdekken. Dat mag van de eigenaar. En maandagochtend weer even voelen in Tived. Wat spannend allemaal. Teruggekomen was het al laat en gingen de kids ook snel genoeg naar bed. Gijs ging nog even met een pilsje bij het vuur zitten met de rest. Ik kon dat energetisch even niet meer opbrengen. Maar na eerder een app gestuurd te hebben naar vrienden waarvan de man met het been in het gips ligt, bellen ze op. Ik spreek en zie ze graag dus ik stap even naar buiten. De kids al helemaal uitgeteld. En zo sta je toch weer een dik half uur te bellen buiten. André en Gijs kwamen nog even gedag zeggen. En nu maar hopen dat ze toch nog naar Zweden kunnen komen in augustus. Maar met pinnen in een been wordt dat een beetje lastig. We gaan het zien. Zeg nooit, nooit!

Zondag:
Vandaag hebben we nogmaals het gele huis bezichtigd in Gullspång. Maar dan zonder eigenaar. Een schattig ree(tje) lag te rusten achter de mega schuur. Het verschil weten we nu duidelijk tussen ree en hert trouwens. Wat we in de tuin hebben gezien in Överhogdal zijn herten, die zijn veel groter, en die we nu zagen liggen was dus een ree. Die zijn een stuk kleiner. Even een rectificatie dus.
Bij het gele huis zijn we deze keer naar het water gelopen. Dat hebben we niet helemaal gered door het hoge gras, het riet en de rails die er nog voor door loopt. Maar wat een mooie grote weide en het loopt nog ver door tot boven naar het huis. Teruggekomen lunchten we in de tuin bij de camper. Dat mocht ook van de eigenaar. De bom barst alleen ontzettend wanneer Fritz de tafel van de grond trapt. Hij schrok er zelf ook van. Gijs was even woedend. Dat was weer even de druppel van alles. Gijs nam dan ook even de tijd om de rust weder te laten keren. We kwamen hierdoor dus later aan bij de klusdag van Soraya. Maar dat is hier geen probleem. Toch nog een gezellig middag en avond gehad. Warme zon. Veel gekletst. Samen eten klaar maken in de keuken. Bbqen. Kinderen speelden fijn met dochtertje van Kelly van 6 jaar. Weer een aantal mensen mogen ontmoeten waarmee er wel al contact was via socials, maar nu dus in het echt.

Thuis gekomen na een intensieve dag zien we bij André en Beate nog een camper staan. Wilanda en haar gezin zijn weer even teruggekomen voor een nachtje, dus haar mochten we ook ontmoeten. Echt leuk. Haar man gaat klussen om de hoek, maar de camper konden ze er niet zo handig plaatsen zo laat nog, dus mochten ze hier nog even een overnachting doen. Gijs zorgde met André nog even voor een alternatief om de tafel te repareren. Echt top die André. De vorige keer maakte hij voor ons ook al simpel een slotje op de wc deur. En nu de tafelpoot. Echt te gek.
Nog even buiten gekletst met Beate. Over de functie van de mug en of dat we toch maar een tweede keer kijken in Tiveden hadden aangevraagd zodat we als gezin samen weer even konden gaan voelen. We durfden de plek niet af te schrijven. Dus morgenvroeg tussen 11 en 12 uur welkom.

Geschreven door Doorgijss.reisblog