Vrijdag. Wat een dag. Fijn ontbijten met opa en oma in Asten, maar dan te horen krijgen dat Gijs zich toch echt niet goed voelt. Hij had even een nachtje alleen gehad, maar dat was sochtends anders uitgepakt. Vervelend zeg. Mijn zwemuitje met de kids lieten we gewoon doorgaan, want kinderen iets beloven en niet doen is een nog go, haha. Kon Gijs weer even in de camper rusten.
Was weer even fijn om op bekend terrein in een zwembad te zwemmen. Eliza en Fritz konden overal staan en Eliza kon mooi leren zwemmen zonder vestje. Dat ging zo goed. Mooi om te zien hoe ze daarvan genieten. Fritz liet nog lekker zijn bandjes om. En dat is ook prima. Watertjes die 2. Ik ook hoor. Duiken onder water is heerlijk. Je waant je even in een andere wereld lijkt dan wel. Niet lopend maar drijvend door het water. En je hoort ook bijna niets. Het geluid van water is rustgevend. Misschien een keer op duikles gaan ofzo haha.
Na de lunch bij oma had Gijs besloten om toch echt niet naar België te rijden. Het waaide ook best hard en om dan met een hoge, lange camper met aanhanger en fietsen erop te gaan rijden. Wat niet hoeft, gewoon niet doen dan. Maar ja, campings zijn duur in deze regio en vrij ergens staan is nog niet zo gemakkelijk. En dan toch op park4night een camperplaats tegen komen die gewoon bijna bij je schoonouders ligt zeg maar. In natuurgebied de Peel in Ospel. Camperplaats Gasthuys. Gewoon er naar toe gereden. We zien wel. Er stond al een camper met een koppel uit België. Gewoon ernaast zetten en we horen het wel wanneer ze thuis komen. Aan het einde van de middag wordt erop de camper geklopt. Zin in koffie met gebak als welkom. Zo leuk. Maar ja, Gijs maakte je er nog niet blij mee. Maar de Limburgse vlaai inpakken en met bordjes bij de camper afgeven was ook geen probleem. Luxe zeg. We kenden de eigenaren van gezicht en Gijs van vroeger op school, dus dat was wel grappig. Ik liep met de kinderen even mee naar binnen zodat hij kon laten zien waar de wc's en douches waren.
Normaal hebben ze ook 3 b&b's in de verhuur maar ivm de caranaval hadden ze die maar even geblokt. Doordeweeks is er ook een dagopvang voor volwassenen met autisme. Een bezig huishouden dus, maar je voelt je erg welkom. Ze hebben ook 2 kinderen, dezelfde leeftijd als die van ons. 2 paardjes en 2 poezen waar we mee kunnen knuffelen en een speeltuin. We gaan hier niet meer weg denk ik.
We zijn al snel gesetteld, maar het is toch weer even wennen in de camper. Een nog kleinere ruimte, je hebt weer meer tijd nodig om alles te vinden en te pakken. Maar ach. Wordt al snel eigen.
En dat meer buiten zijn is ook wennen, en zeker wanneer het geen hartje zomer is. Wind, grijs en regen.
Ongeacht dat ben ik gewoon met de kids op zaterdag naar de Peel gelopen en de kids op de fiets. Naar het bekende kabouterpad en toch even op gaan warmen in het restaurant. Toen we binnen zaten hadden we pas later in de gaten dat het net begon te regenen. Dat was maar een buitje gelukkig. Smiddags om 14 uur waren we door de eigenaren van Gasthuys uitgenodigd voor de kindermiddag. Dus konden we toch nog even carnaval vieren. Wat was dat leuk voor ze. Het begon rustig en langzaamaan druppelde het binnen met meerder kinderen. Ze hebben zich vermaakt tot het donker werd. Kruipend naar huis. Fritz was hele goede vriendjes geworden met de zoon van het huis. 2 bengels bij elkaar.

Op zondag wilde Fritz natuurlijk weer spelen, maar toen werden de kindjes naar een logeerpartijtje gebracht omdat de ouders lekker wilde gaan caranavallen. Dus helaas Fritz, dat was even huilen. We verzinnen er altijd wel weer iets op om iets anders te doen.
Smiddags hadden we ook een bezoekje staan bij John en Karin en zoon Jeremy. Hun hebben we al 2 jaar niet meer gezien, maar nu we zo dichtbij zaten, op loopafstand dus, konden we mooi op een bezoekje gaan. Dat was weer als vanouds. Fijn om ze weer gezien te hebben.

Op maandagochtend ben ik met de kids weer even opgefietst. Ik denk ik fietst een stukje door de Peel, maar de wind was nog steeds goed aanwezig, dus echt ver kwamen we niet. Dan maar weer omgedraaid. Ze wilden graag naar de speeltuin. Die kenden we al van een andere keer.
Op maandagmiddag was er de optocht in het dorp Ospel. Nu zijn we er toch. Gijs gelukkig weer fit, dus hop schmink erop en die fiets op. Goed windje tegen, maar dat is er goed voor. We hebben genoten. Van de niet altijd goed kunnen lezen Limburgse taal op de bordjes, tot het verrast worden met gooiend snoep van de carnavalswagens. De zakken waren weer gevuld. Thuis gekomen even goed opwarmen en weer hoppakkee buiten spelen. Fritz bleef maar wachten op Abel zijn vriendje, maar die kwam pas later op de middag terug. Ze hebben er eventjes mee kunnen spelen. Hun hadden ook naar de optocht gekeken, dus na het eten hebben ze nog even met z'n tweetjes buiten gespeeld. Morgen weer een poging. Ze hebben toch schoolvakantie. Dus wie weet.

Dinsdag had Gijs een "werkdag" ingepland zodat hij de komende dagen tijdens het verplaatsen niet zoveel hoefde te doen overdag.
Smorgens heb ik met de kids fijn gespeeld en smiddags hadden we gevraagd of opa en oma uit Asten naar ons wilden komen fietsen. Dat vonden ze wel gezellig. Konden ze meteen een praatje maken met Pieter van de camperplaats om er zo weer achter te komen dat de wereld toch best klein is. We fietsten met opa en oma naar de Peelen waar we al eerder het kabouterpad hebben gelopen. Opa kan niet meer zo goed lopen, dus dronken we eerst gezellig bij het restaurant een koffie zodat opa erna naar huis kon fietsen. Konden wij het kabouterpad nog een keertje gaan lopen maar dan met oma. En Fritz wilde hem graag teruguit lopen. Waarom niet. Ook fijn kunnen praten met ons mam.
Vandaag had ik weer eens zin om mijn Omnia oven te gebruiken voor het avond eten. Een lasagne wil altijd wel. Wat waterig door de tomaten omdat ik geen saus uit fles had, maar net zo lekker met de zelfgemaakte bechamelsaus. Maar het maken met weer minder ruimte is wel weer even geduld kweken, haha. En zorgen dat er niemand anders in de camper is, dus Gijs was mooi met de kids buiten.
Oh ja en die afwas, daar moest ik ook weer even aan wennen. Maar net zo fijn is het dan wanneer je dochter je spontaan mee gaat helpen. Super lief.

Geschreven door Doorgijss.reisblog