Zaterdag:
We wilden eigenlijk op oudjaarsdag naar de binnen speeltuin gaan, maar het weer werd niet zonnig of zo dus waarom dan niet vandaag gaan zodat we morgen lekker aan huis kunnen blijven en oliebollen kunnen proberen te bakken enzo. Dus zo geschiede. Gijs wilde nog even wat werken en we liepen nog even een stukje door de straat om ook weer wat rommel op te ruimen en een kudde schapen met schattige lammetjes tegen te komen. Gijs voelde zich helemaal thuis bij de schapen. Hij deed het geluid na en ze keken ons na en het leek alsof ze ons bijna gingen volgen. Maar toch niet overtuigend genoeg, haha.
Een kleine lunch thuis en we rijden naar Zakynthos stad. Gijs had nog een kerk gevonden met een ontzettend mooi uitzicht op de stad en waarvan je 5 minuten naar boven kon lopen naar een ruïne van een kasteel. Het blijkt dat je daar een kleine entree moet betalen van een paar euro en hij ging over een half uurtje dicht. De aardige dame vond dat zonde van het geld om ons nog binnen te laten, aangezien de kasteeltuinen een perceel is van 8 hectare waar je wel een paar uur kan vertoeven. Echt adembenemend die hoge muren dus we vonden het zeker de moeite waard om een keertje terug te komen. We rijden naar beneden naar de stad waar we aan de andere kant van de haven uit komen. Een stuk waar we nog niet geweest waren bleek wel en waar het er erg gezellig uit zag. En waar we dus nog een speeltuin tegen kwamen waar nu ook andere kinderen aan het spelen waren. We spelen er even en lopen een straatje in met een pleintje waar ons oog valt op een erg leuk en huiselijk restaurant waar nog een aantal mensen meer genieten van hun maaltijd. Laten we dat ook eens doen. Geen drankjes deze keer, maar heerlijk vers bereide gerechten en een toetje van het huis na. Leuk ontvangst en een mooi restaurant. We lopen nog even naar de speeltuin, maar de kinderen hebben nu toch wel zin om naar de binnenspeeltuin te gaan. Hij is nog net niet open, maar er staan al wat auto's die ook op tijd zijn.
We parkeren de auto deze keer op een plek dat we zeker weten dat we weg kunnen wanneer we naar huis willen, haha. De volgend keer zullen we ons eens wagen op de ijsbaan. Maar dan op een Zondag middag, want zoals nu op zaterdagavond is er ook veel jeugd die er graag gebruik van maakt.

Zondag:
De laatste dag van 2023 en dat mogen wij afsluiten op Zakynthos. Ieder jaar blijft het voor ons een verassing waar we het jaar afsluiten en dat maakt deze manier van leven toch wel leuker vindt ik. En vandaag hebben we ook de tijd genomen om terug te blikken naar 2023. En wat een jaar is dat geweest. Jeetje. Met veel ups en downs, maar ook met veel levenslessen. En zo blijven we leren van alles wat je mee maakt en mee wil maken. Er zijn weer stappen gezet naar manieren om tegen een situatie aan te kunnen kijken, om voor jezelf te mogen kiezen, maar ook om te verbinden met heel veel nieuwe mensen die we ontmoet hebben en nog gaan ontmoeten. En zo blijf je aan het pionieren, maar laten we het leuker maken. En leuk houden. Het leven mag een grote speeltuin zijn voor jong en oud. Laten we zo vroeg mogelijk beginnen met dat in te zien. Met niet te veel moeten, maar heel veel ontdekken op je eigen manier en op je eigen tempo. Op naar weer een mooi jaar met van alles om te kunnen ontdekken.
Vandaag zijn we de dag begonnen met beslag te maken voor de oliebollen. Mijn 1e zelf gemaakte oliebollen. Het beslag werd iets te dik omdat ik hier geen maatbekers of weegschaal heb, dus ze waren iets te stevig. Dus voor de volgende keer wat meer melk gebruiken of minder meel. De kinderen vonden het bakken wel leuk om te zien wanneer de oliebollen uit zich zelf om gaan draaien. Om 11 uur hadden we een beeldbel date met onze vrienden Cis en Barbara vanuit het prachtige, witte Zweden. Wat weer voelde als een heerlijk huiskamer bezoekje.
Na het bakken van de oliebollen aten we deze gezellig op bij het zwembad aan de picknicktafel.
Ik wilde vandaag, ongeacht het weer, met m'n voetjes in de zee hebben gestaan. En Gijs wilde nog even tanken en we hadden even zin in een vienetta ijs. Dus na het tanken in het dorp in de vallei, gingen Gijs en Eliza naar de winkel en konden Fritz en ik nog even een plonsje wagen. Want dat wilde die Fritz nog wel. Terug thuis lekker sneukelen en een film kijken en spelletjes doen en natuurlijk sterrenflikkers en fontijntjes afsteken. Niet zo handig wanneer je enige aansteker het bijna begeeft, maar we redden het nog net. Ik denk dat er hier om 12uur niet veel vuurwerk op het eiland afgestoken gaat worden en de kids redden het tot net niet 22uur met wakker blijven. Fritz viel bijna om van de slaap, haha.

Maandag:
En toen begon je weer gewoon aan je maandag haha. Maar wel een mooie maandag. De temperatuur voelde al prima en er stond totaal geen wind, maar de zon had nog even moeite met door komen. Toch had ik ontzettend behoefte aan een nieuwjaarsdip, dus na het maken van nog een bak beslag voor de appelbollen haha, pakte we de zwemtassen weer en gingen we naar dat ene strandje waar we waarschijnlijk die lekke band hebben opgelopen afgelopen keer. Nu parkeren we hem netjes op de parkeerplaats langs de weg om aan de overkant naar beneden te lopen. Je komt rechts langs een prachtig huis die waarschijnlijk in de zomer volop verhuurd wordt. Alles afgesloten en potdicht en ook het enige huis wat op dit pad ligt. Dus op dit moment een privé strandje. Echt een prachtige nieuw plekje weer om te mogen ontdekken. Geen zon op dit moment maar de kids sprongen al vrolijk het water in. Ik begon eerst met het opruimen van de rotzooi. Waar ik tijdens het opruimen prachtige schelpen kreeg gevonden en ook ienie minie schelpjes. Zo klein had ik ze nog niet gezien en dan al met zoveel details.
Maar ook ik neem een duik vandaag om het nieuwe jaar dan maar symbolisch in te luiden. Toen we wilde vertrekken kwamen er een man en vrouw naar beneden gelopen om ook te zwemmen en laat dat dan toevallig Nederlanders zijn. Dus dat wordt natuurlijk even een praatje. Zijn moeder dus, die verblijft op het eiland voor langere tijd en hij komt er ook ieder jaar een 2 maanden vertoeven. Eenmaal thuis staan de kinderen weer te trepelen om te kijken hoe de oliebollen in de pan bruin worden, haha. Deze lukken beter dan die van gisteren. En zo Pioneer je wat aan tot ze fijn op te maag liggen. Vet zijn ze in ieder geval niet. We eten ze weer gezellig bij het zwembad op waar de zon er probeert door te komen. Wat een extra warmte meteen. We bellen de opa's en oma's om gelukkig nieuwjaar te wensen, maar ook om alvast te vertellen dat we bezig zijn om met Elizas verjaardag de 28e in NL te zijn. Gijs en ik hebben het er de laatste week over gehad dat we het niet fijn zouden vinden wanneer je het gevoel krijgt dat je de tijd uit moet zitten hier op het eiland. En ik mis de camper en toch een aantal spullen, ook al hebben we die niet veel. En de kinderen hebben ook niet echt veel omhanden. Normaliter kunnen we de fiets pakken en zijn we niet compleet afhankelijk van de auto. En dat is nu wel. En Eliza vond het ook een super om samen met neefjes en nichtjes ed haar verjaardag te kunnen vieren. En dat snappen we ook. Dus...we dachten de tickets kosteloos om te kunnen boeken maar dat kreeg nog een staartje. Maar al met al en na een aantal berekeningen komen we niet met veel extra kosten de 25e weer in NL. We verblijven dan weer als vanouds op ons vertrouwde plekje in de bossen in Sint Anthonis. Zoals ze op het park al zeiden, in ons chalet, haha. Dus we zijn weer van harte welkom en we kijken er ook weer naar uit om daar tot Pasen te kunnen zitten. Camper mag in die tijd ook weer gekeurd worden, dus dan kunnen we na Pasen weer heerlijk met ons huis op wielen op pad. Maar de 3 weken die we nu nog hier op het eiland hebben, daar gaan we nog volop van genieten. Want mooi is het hier zeker, en geluk met het weer hebben we ook. Dus we schrijven nog een aantal plekken op die we zeker nog willen gaan bezoeken.

Dinsdag en woensdag:
Dinsdag was weer even zo'n dag waarbij ik aan het einde van de dag toch even sorry wilde zeggen naar mijn kinders toe omdat het voor mij voelde alsof ik alleen maar te hard m'n best deed en ze nergens geen zin in hadden. Maar eigenlijk had ik nergens geen zin in, of in ieder geval geen zin in teveel moeite te doen haha. Zal je net zien dat de dag dan ook zo verloopt. Gijs moest naar de autohuur om de auto te verlengen in de stad, dus die kwam om 16uur pas thuis. We hadden dus die lekke band opgelopen en de reserve erop gelegd. Dat gaat van je eigen risico af wat ik een beetje raar vindt want een lekke band doe je niet voor de lol. Maar het scheelt dat hij de band mocht gaan laten maken bij een aangewezen garage en dat we deze op woensdag weer konden op komen halen. Voor een tientje was het geregeld. Dat is mooi.
Op woensdag begon de dag gelukkig stukken beter. Alleen omtrent de vliegtickets voor de terugweg voelde Gijs weer even teveel stress. Ik geloofde wel dat het bedrag terug gestort zou worden en dat we weer gewoon een redelijk goedkoop ticket terug konden boeken. Maar ja. Alles op z'n tijd en geduld hebben natuurlijk. Ik start de ochtend om 10uur met onze mooie Scheppingskracht groep waar weer fijne verhalen gedeeld worden en waar we allemaal iets mee kunnen gaan doen. Heerlijk hoe dat weer werkt. Alleen wanneer ik weer bij Gijs en de kids binnen kom, val ik weer even terug in de snauw fase, haha. Hoe dan? Het verschil van even mezelf zijn en dan weer een rol van moeder en vrouw aannemen, dat ging niet even soepel. Maar wanneer je een man zoals Gijs hebt die drukt je even met neus op de feiten. Op een vriendelijke en begripvolle manier dan wel. Dus ga ik weer even terug en ga ik even na hoe dat komt. Ik zet even mijn zinnen op ons bezoekje aan de stad en de kasteelruine die laatst dicht ging. Maar zodra we daar aan komen zijn ze gesloten terwijl ze op het briefje op de poort duidelijk aangeven dat het open hoort te zijn. Op z'n Grieks misschien. Geen zin om aan de kassa te zitten of iemand ziek die niet kan, en dan gaat het niet open. Dat was even balen. Dan bezoeken we de speeltuin waar we laatst waren en lopen we even door de straatjes aan deze kant. Die hadden we nog niet gezien. Dan zie je op een pleintje een kerkje open waar ik dan natuurlijk wil gaan kijken en de kids vinden een soort gamehall die niet open is, maar waarvan de attracties gewoon buiten staan om te gebruiken. En waar je zelfs geen geld in hoeft te doen, die gaan gewoon draaien of bewegen. En vooruit een keertje 50 cent in een flipperkast voor een stuiterbal. We stuiteren met die balletjes even op het grote plein aan het water tussen de duiven. Maar Fritz voelt zich even niet zo fit en wil graag naar huis. Hij ligt de hele weg half slapend tegen me aan en krijgt thuis weer wakkere bui en kan weer even door. Maar op tijd naar bed zou wel goed zijn voor ze. Na een vette meevaller met de refund van de betaling van de vliegtickets kan Gijs met een fijn gevoel de terug weg naar NL afronden en ons verblijf in NL definitief maken. Erg fijn. We lopen nog een even voor het huis naar de afvalbult waar Fritz even wil spelen en kijken we uit op een olijfafval vuurtje waarvan we denken dat deze iets te groot wordt. Maar we zien uiteindelijk dat ze hier overal gewoon tussen de bomen een vuurtje maken en hoe hoger hoe beter. Ook horen we de jagers flink jagen op konijnen. De zon verkleurt nog net een beetje lucht en een paar wolken die boven de berg uit schieten in mooi roze. Tijd om binnen op te warmen en op tijd te gaan slapen.

Donderdag:
Vandaag had Gijs de intentie een aantal uurtjes in de ochtend te werken. Om half 1 nog even een belletje. Het weer leek onvoorspelbaar. Een zonnetje of toch niet. Wolken die vanuit de bergen komen of toch van rechts die blauwe lucht? Geen touw aan vast te knopen. Na even stuiterballen in de tuin waarbij natuurlijk Fritz die van hem weer te hard stuitert en deze van de berg af gaat, kreeg ik de kids zonder gezeur mee, hahaha naar de zandbak bij het hotel. Papa Gijs komt ons wel weer ophalen. Ik neem ook de zwemspullen mee, maar van een beetje zon krijgen de wolken uit de bergen toch de overhand. Maar koud is het niet uit de wind. Het water wel trouwens. Maar Fritz en ik doen toch even een plonsje, waarna Gijs ons op komt halen. Thuis regel ik de uitnodigingen voor Elizas verjaardag feestje, kunnen we erna de auto in. We rijden even naar bootman Dennis om die 20 euro af te betalen zodat we dat niet vergeten. We kiezen er voor om naar de kant van het eiland te rijden waar de zonsondergang het mooiste moet zijn. In de hoop dat we dat nog kunnen zien met al die wolken. Dus dat is gokken. We stoppen bij een bekend speeltuintje onderweg zodat Eliza even op adem kan komen, aangezien ze hetzelfde krijgt als ik wanneer ik kind was. Autoziek. Hopend dat we er in deze tijd op een andere manier mee om kunnen gaan zodat het weg gaat. En dat lukte gelukkig. We rijden door naar het uitkijkpunt voor de sunset, terwijl hij nog niet ondergaat, maar nu zijn we hier. Maar wauw, bij het eerste restaurant, wat een uitzicht. Weer zon massaal groot en hoog zicht op die rotsen. Wat voel je je weer klein. Je ziet een groot 5 sterrenpark tegen de berg aanliggen waar we langs reden. Dat is op en top luxe in de zomer. We rijden door naar het hoogste punt waar een groot kruis staat, met een prachtige 5g mast ernaast haha. We kunnen niet het uitzicht zien vanuit de terrassen en dan maakt het uitzicht beneden een stuk mooier. Maar inderdaad, hier zie je de zon wegzakken, dat klopt. We rijden naar ons Galaxy restaurant wat hier vlakbij ligt om weer even heerlijk te mogen eten. Wanneer je probeerd de dag minder tot niet te eten, dan krijg je dus echt honger en geniet je meer van zo'n maaltijd. We waren de enige, maar net zo welkom. Geen toetje deze keer, maar 6 mandarijnen van eigen boom. Ook lekker. We rijden richting huis en wat komt daar tevoorschijn? Die prachtige lichtbol, die net onder de bewolking weet te zakken en we zien hem dus net voordat hij lijkt de zee te raken. Echt geweldig. Toevallig komen we bijna langs shipwreck waar je prachtig naar de zonsondergang kunt kijken. Dit kun je niet voorbij laten gaan natuurlijk. De kinderen vinden het ook erg mooi. Ook Grieken die deze plek weten te vinden met dit mooie natuur verschijnsel. We redden het nog net om niet in het pikken donker thuis te komen.

Vrijdag:
Het begon met een prachtige zonnige dag. Gijs had in de ochtend nog een belletje en ik eigenlijk ook om 12 uur. Maar laten we nou eens echt graag naar dat kasteel willen nu het nog aangenaam weer is. Dus ik bel er voor de zekerheid naar toe en ik krijg die zelfde lieve dame aan de lijn die zegt dat ze toch echt open zijn vandaag. Dus hoppa, na een lichte lunch weer op weg naar Zakynthos. Geen auto zieken deze keer gelukkig. De bewolking die Gijs had voorspeld, haha, die kwam tevoorschijn maar de temperatuur was nog prima. We maken bij aankomst nog even een gezellige babbel met Mina, zo heet ze aan de kassa en we beginnen onze wandeling door de kasteeltuinen. 4 euro in totaal voor 8 hectare en heel veel mooie achterblijfselen van een kasteel en zijn gebouwen. Ik vindt dat geweldig. Door de eeuwen heen is er echt wel veel grond overheen gegroeid en veel afgebrokkeld of in elkaar gezakt. Dus hoe masaal zijn die gebouwen dan wel niet geweest in de jaren 1600/ 1700? Echt bizar gewoon. Ik geloof dat er nog een heleboel ondergronds door loopt. En zo'n 8 hectare als hier is wijds en overzichtelijk, je zou er zo een eigen leefgemeenschap willen op zetten haha. Mooie oude bomen, prachtig uitzicht van de ene kant naar de andere kant van het eiland. Je moest ook op sommige plekken in het hoge gras uitkijken voor ingezakte grond, maar dat stond goed aangegeven. En wanneer ik een aantal afbeeldingen van een spiraal vindt en bij het laatste nog net staande kerkje bovenin de hoge deuropening nog schilderingen van mensen en de tegelvloer als dorpel bij de ingang, dan zit ik er helemaal in. Wat zou ik dan graag weer in die tijd gaan ofzo. We zien ook dat er een Britse kolonie gewoond heeft en er toen weer gebouwen zijn bijgebouwd, maar de hele kasteelmuur eromheen is al indrukwekkend. En zoals ik al zei, helemaal niet meer in de complete staat, maar duidelijk te zien is dat deze torens nog hoger de lucht in gingen.
Eenmaal weer terug bij de ingang, maken we weer een praatje met Mina, die wanneer ze van onze levensstijl hoort echt helemaal enthousiast wordt. De enige school die ze kent waar men de kinderen echt veel buiten laat zijn en waar ze ervan overtuigd zijn dat mensen beter actief en creatief zijn wanneer ze in contact zijn met de grond en de lucht, die zit in Kreta. En thuisscholing in Griekenland is niet van toepassing. Maar ze zou het maar al te graag gehad hebben voor haar dochter, nu 17 en bijna klaar met school, maar ze vindt haar weg wel zegt ze. Mina is de enige die bij het kasteel aan de kassa kan en wil zitten, dus ik zei ik weet je te vinden wanneer we weer even een praatje willen maken. Want met toeristen praat ze zo niet in de zomer en de locals hier op Zakynthos staan er niet zo voor open op deze manier te communiceren. Ach ja, leuk zo'n ontmoetingen.
En ja, wat nu? We wilden Fritz overtuigen om toch even naar de kapper te gaan zolang we nog op Zakynthos zijn, maar dat haren knippen is toch echt wel een ding bij hem. En ja, ik heb ook vaak mijn twijfels over het knippen van haren, maar ja, het zou toch wel leuk zijn wanneer hij het hier nog laat doen. We hebben een super toffe kapperszaak gevonden, dus nu maar hopen dat hij er uit zichzelf naar toe wil een dezer dagen. Want dwingen gaan we hem zeker niet doen. Geen trauma oplopen voor de kapper haha.
We lopen nog even door dit deel van de stad, eten nog even een ijsje en ik zie dat het kerkje op het plein nu wel open is, dus gaan Fritz en ik even kijken. Maar het is van de buitenkant mooier dan de binnenkant. Dat kan ook natuurlijk. We spelen nog even in de speeltuin, maar ik kom erachter dat ik mijn vest niet bij heb en zodra de zon weg is wordt het toch wel echt fris in de wind.
Eenmaal in het binnenland blijft het toch nog even 17,5 graden. Zo'n contrast met onze vrienden in Noordelijk Zweden die daar nu min 30,4 op de teller hebben! Wauw.

Geschreven door Doorgijss.reisblog