Zaterdag: veel buiten geweest vandaag. Smorgens rondje bossen, paardjes gras voeren en aandacht geven. Smiddags kwam mijn vriendin Jory op bezoek met haar 2 kinderen Yuna en Kai. Wat merk je toch goed dat kinderen veranderen in hun manier van spelen. De vorige keer konden ze geen speelgoed delen of met elkaar spelen en nu nemen ze elkaar op sleeptouw. Mooi om te zien en heerlijk om weer bij te kletsen met mijn positief gezinde vriendin, haha. Peptalk kun je op het juiste moment gebruiken. Wat een heerlijke dag was het.

Zondag: zo ook vandaag. De klok verzetten?? Normaal loopt het slapen dan anders, maar na zo'n buitendag als gisteren sliepen we als roosjes. Dus nieuwe tijd was het ineens al 9.15 uur in de ochtend. Dus op tijd aanrijden zat er niet in. Haasten daar doen we niet aan. Vinden Bianca en Gavin ook niet erg. We gingen hun en de kinderen vandaag bezoeken op Landal Rabbit Hill, waar ze tijdelijk wonen totdat ze weer verder tuffen met de camper richting het prachtige Noorwegen en Zweden. (ze zijn te volgen op Instagram via Dutch Drifters)
Super dagje. Zwemmen, binnen speeltuin, buiten speeltuin en Bollo show. Gezellig gegeten samen in het huisje, waarna de kinderen helemaal gebroken waren. Dus ruim een uur terugrijden was goed voor Fritz om meteen in slaap te vallen. Thuis gekomen slaapt hij gelukkig gewoon door.

Maandag: jaaaa, eindelijk mogen we de camper gaan halen!! Wat voelde het weer fijn om te rommelen in ons huis op wielen. Goed poetsen, opruimen en inruimen de komende dagen. En...Eliza's andere losse voortand werd op brute wijze eruit gehaald vandaag. Onbewust door Fritz op het springkussen. Ze bloeide als een runt. Ik denk dat ze daar van schrok. Mooi zeg zo'n opening haha.
Gijs wilde toch echt alvast een keertje wat spullen naar de garagebox brengen in Asten, dus reed hij vroeg op de avond nog even naar Asten. Kon ik ons mam alvast blij maken met beddengoed wassen, haha. En de Holtens Molen in Deurne was vanaf 20uur open. Daar kon Gijs op de terugweg dan even flink wat meel en gist inslaan. Heerlijk meel vers van de pers.

Dinsdag: Fritz had zijn dag niet vandaag. Of het energetisch is, stand van planeten, ik heb geen idee, maar dat machteloos voelen dat had ik vandaag weer even. Niks was goed, overal huilen, uitleggen had totaal geen zin. Niks kwam binnen. Hij had buikpijn zij hij, maar dan weer niet. Het huilen en boos zijn hield niet op. Smiddags kreeg ik hem eindelijk in bed. Hij was uitgeput van de weerstand. Hij sliep even een dik uur. Maar wakker worden ging ook niet van harte. Ik had het gevoel dat hij me liever niet in de buurt had, maar hij wilde dat eigenlijk toch wel, maar weer huilen en boos. Tegen je aan houden, troosten, zachtjes praten en dan maar hopen dat hij het los laat of accepteert. Ik kreeg even een mee huil moment, want als je je kind zo tekeer ziet gaan en hij het niet weet te verwoorden en ik het niet weet op te lossen, dan maar even mee huilen. Niks mis mee. Eindelijk werden we allebei rustig. Met het avond eten leek er niks meer aan de hand te zijn. Zo hadden we het nog niet meegemaakt. En hopelijk ook niet te vaak. Of ik dit moet delen? Waarom niet. Misschien dat iemand hetzelfde mee heeft gemaakt met zijn of haar kind. En dat de dag niet altijd loopt zoals je het graag zou willen. Maar vandaag is er tussen deze buien door ook in de camper gepoetst en gedaan, alleen minder dan je zou willen. En geknutseld met z'n tweetjes toen Eliza en papa even een boodschap gingen doen. Savonds na het douchen in de onesi in het grote bed Doornroosje gekeken. Het boekje van oma hadden we in het chalet al zo vaak gelezen, dat ze de film ook graag een keer gezien wilden hebben. Was voor mij ook weer eens leuk.

Woensdag: de kinderen wilden zo graag naar tante Kims verjaardag, dus hebben we ons best gedaan om te verhuizen naar de camper zodat we smiddags toch even naar de verjaardag konden gaan. Ze hebben super fijn kunnen spelen met neef Luc en nichtje Suze. We verheugen ons al op het weekendje weg met z'n allen.

Donderdag: wat een dag. Laatste spullen verhuizen naar de camper. Met SNEEUW! En flink. Het bleef niet zo goed liggen, maar het sneeuwde. Dat wilde Eliza en Fritz wel weer even voelen buiten die sneeuw. Maar Eliza vond het al snel te koud en Fritz gooide haar nat met sneeuw. Broer en zus liefde hé. Het chaletje een beetje netjes achter laten. Iets minder goed dan de vorige keer, want toen had ik het bijna nog beter gepoetst dan de schoonmaak ploeg haha. Daar had ik nu geen tijd voor en Gijs zei dat de eindschoonmaak in de prijs zat, dus voelde ik me minder schuldig. We zijn nu ook maar een maandje gebleven, dus het viel ook wel mee. Ik reed met de kleine "Ferrari" en Eliza nog even langs Jory in Helmond om een verloren konijnen knuffeltje af te geven en om te tanken. Gijs die reed meteen door naar opa en oma in Heusden. Daar mocht ik mijn laatste flinke bult was wassen, super fijn en savonds frietjes eten. Wat een luxe weer. Van oma mochten de kinderen bij hen binnen slapen als ze dat wilden. Want we bleven die nacht voor de deur staan met de camper. Fritz bleef stoer slapen, Eliza durfde uiteindelijk toch niet. Ze wilde echt niet, dus bleef ik met haar in de camper. Ze sliep meteen. Het voelt ook meteen vertrouwd in de camper. Nog steeds als thuis. Het zou top zijn wanneer we dit gevoel mee kunnen nemen naar een mooie plek wat we voor ons en iedereen die zich welkom voelt, kunnen maken. Het " vakantie gevoel", maar dan voor iedereen die dit iedere dag van zijn verdere leven wil voelen. Niets in haast, zoals in de stad van Helmond vandaag. Wat een gehaaste mensen achter het stuur. Ik kon me bijna schuldig voelen dat ik voor hem of haar niet harder reed op dat moment zodat hij of zij voor bij kon. Maar al snel heb ik die gedachten omgedraaid naar hun probleem en niet de mijne. Wauw. Wat ze er al niet voor over hebben om op tijd te komen. Maar op onze plek dus geen haast, jezelf leren kennen, je kinderen leren kennen, andere mooie mensen leren kennen. Eigen gekweekt voedsel, waarvan je zeker weet dat het gezond is en niet vervoerd in plastic. De ambachtsvakken weer leven in blazen. Iedere dag muziek. De geur van vers gebakken brood. Vogels die zingen bij zonsopkomst. Iedere avond kampvuur om op te koken of om van elkaars aanwezigheid te genieten na een zintuig gestreelde dag. Bestaat dat woord? Haha. Maakt niet uit. Ik denk dat iedereen weet wat ik bedoel. Een kijkje in het leven wat ik voor ogen heb voor ons gezin en de rest van de mensheid die hiervoor open staat. Leven in vrijheid en niets meer moeten. Doen waar je blij van wordt. Dat siert je en dat voelt je lichaam ook. De positieve vibe.

Vrijdag: wat een heerlijke nacht weer in de camper. Wel even wennen dat je de sneeuw tegen het plafond goed hoort, maar dat went zo. Helaas niet wit in de ochtend, maar wel lekker koud. We namen het ontbijt mee naar binnen waar Fritz en oma al zaten te ontbijten. Opa was al op tijd van huis af en oma ging ook hobbyen, dus konden we rustig wakker worden en de camper klaar maken. Of ja, dat was de bedoeling. Gijs met zijn verkoudheid geen goede nachtrust gehad dus die kon nog wel een uurtje extra bedtijd gebruiken. Waarom niet wanneer het kan. Ik liep met de kids naar mijn vriendin Jette een stukje verderop, om er wat verkleedkleertjes af te geven. Konden we meteen even bijkletsen.
Toen we terug kwamen nog even de camper inladen en met Gijs het water bijvullen. Tegen de tijd dat we wilden gaan, kwamen op en oma ook weer thuis. Konden de kids ze nog even zien. Nog even naar de Lidl met Eliza om de laatste boerderij mini op te halen en op goed geluk hopen dat je hoort dat er iemand zijn zegeltjes niet hoeft en je er de laatste 2 kan opplakken om Fritz ook nog eens te verrassen met zijn laatste boerderij mini. Eindelijk klaar met sparen. Zijn we normaal niet zo van, maar ooit lopen de dingen net wat anders. Kunnen we genoeg stress kwijt met al die stressballen. Na de lunch bij opa en oma in Asten, en iets te lang bij hun blijven hangen, zijn we richting Maasbree gereden. Eindelijk naar de Leef en Groei Hoeve. De volgende stap en de volgende plek om te voelen, te connecten en te verblijven in ruil voor hulp. We zijn benieuwd. De kinderen hebben elkaar in ieder geval al gevonden. Daar hebben we geen kind aan gehad, dat klikte meteen. Ook een fijne leeftijd. Iedere oneven zaterdag is het Hoeve dag. Waar je je voor op kunt geven via welkom@leefengroeihoeve.nl. (Lees van te voren ook even de site door of de Facebook pagina.) Die dag komen er dus ook mensen van buitenaf een handje helpen. Vanaf 10uur en rond 16uur sluiten ze af met koken op een kampvuur. Echt super leuk. Dat mogen we morgen al meteen mee gaan maken. De eerste indruk is hele fijne mensen, veel potentie om te bouwen en te verbouwen, wel jammer dat het aan een weg ligt. Daar zouden we zelf niet voor kiezen. Maar ze kunnen hier iets heel moois van maken, dat hebben we al gezien. Voor de kinderen hebben ze opvallend veel speelmogelijkheden gemaakt. Dat is super fijn voor ze. We gaan het zien wat we voor elkaar kunnen gaan betekenen komende week. En jaha, mijn broer Tom en zijn vriendin Anne woonden al in Maasbree, maar hebben vanaf gisteren de sleutel gekregen van hun nieuwe huis in Maasbree, wat 5 minuten fietsen van de Hoeve vandaan is. Dus heel erg fijn en leuk om nu de mogelijkheid te hebben naar mijn broer te fietsen. Zo te horen konden ze daar ook wel wat hulp gebruiken haha.

Geschreven door Doorgijss.reisblog