Zaterdag:
Koos en Sandra vertrokken in de middag.
Ik ervaarde een slome dag vandaag. Verkouden, maar ook na sessie gisteren met Sandra. Is niet erg. Dat mag ik zo ervaren.
Toch maar aan camper opruim dingetjes begonnen en een oproep geplaatst voor oppas van onze camper. Iemand die 2 maandjes op ons huis op wielen wil passen. Staand dan wel op een vaste plaats.
Delen van ons event is ook in volle gang. De kaart verkoop is nog slapjes maar we zijn er van overtuigd dat het nog gaat stromen.

Zondag:
Onze Tom met Anne en de kids kwamen in de ochtend op bezoek. Echt super leuk en de kids konden fijn spelen samen.
Het valt op dat Fritz jeuk bultjes maar ook puistjes. Ik heb het idee dat hij wat onrust en stress heeft en dit via zijn huid naar buiten komt. Maar wij zoeken er geen ernstige zaken achter, dus we bekijken gewoon even hoe het gaat en hoe we bepaalde dingen anders kunnen doen om het voor hem rustiger te maken. Om 1600uur hadden we in Tilburg afgesproken bij Bosvreugd waar we ons mooie event gaan houden dit jaar. Voor Gijs meer rijden dan dat we daar zij geweest, maar ik ben toch blij dat we het gedaan hebben. Je kunt je beter inleven wanneer je op de plek zelf bent. In het donker naar huis, dus besloten we een hapje te eten bij de frietzaak bij ons in Zeilberg. Even bijkomen voor Gijs van het snelweg rijden ook want wat is dat nog steeds wennen in het Nederlandse, haha.

Maandag:
Vandaag toch maar weer aan het rommelen gegaan in de camper. Of aan de camper. Ontspullen en de camper uitdoen. Dingetjes maken zoals de kachelbuizen. En wanneer je buiten bezig bent volgen de kids van zelf. Ze zijn begonnen met blaadjes bij elkaar vegen, er een hoopje van te maken en er vervolgens in te springen en ze weer overal neer te gooien. Ach ja. Ze zijn bezig. Uiteindelijk had Gijs de bladblazer gevonden en die ruimde het op zijn manier op. Na de lunch kwam mijn vriendin Marjet nog even op bezoek vanuit haar werk. Kon ik erna met Fritz nog even naar de boerderijwinkel om groenten en fruit te halen. Zo fijn dat dit nu allemaal in de buurt zit. Alleen deze keer wel in wat regen, maar dat mocht de pret niet drukken achterop de fietstas.

Dinsdag:
Sochtends fietsten ik met de kids even naar de plus. Ik had zin in een activiteit met z'n vieren. Weer een keer met de camper smiddags op pad. Centerparcs Meerdal is vlakbij. Daar gespeeld en gezwommen en iets kleins gegeten want het was al laat. Teruglopend naar de camper komen we een schattige egel tegen. Thuis de betekenis ervan opgezocht. Het was druk met zwemmen omdat België nog vakantie had. Wisten we niet. Maar het was een leuke middag.

Woensdag:
Ik zelf ervaarde mezelf als verkouden, Herfst, Suf. Maar onverwacht lekker weer buiten. Neefje Ray kwam op bezoek smiddags. Lekker de natuur in bij de Paardekop hier vlakbij.Prachtige natuur nu met die kleuren en zijn paddenstoelen. Ray was gefascineerd door deze schimmels. Mooi om zijn enthousiasme te zien. Thuis gekomen: Hoe je kinderen bezig kunt houden met voetbalplaatjes plakken. We hadden er een heleboel gekregen en Ray had nog 2 boeken om te vullen. Ze hebben zich er een hele tijd mee kunnen vermaken.
Savonds weer wat voorbereidingen voor het event en geïnteresseerde gebeld om 2 maanden op onze camper te passen. Om te horen waarom ze geïnteresseerd zijn. En of er al eventueel een klik is.

Donderdag:
Jeetje wat een wind vandaag! Maar goed datvik met trein ga vandaag ipv met een auto. Vandaag ga ik op bezoek bij Ingrid en Dingeman in Boxtel. Op de fiets naar het station met de wind in de rug en de zon, met de terug weg droog en weer de wind in de rug. Wat een mazzel. Redelijk rustig in de trein op de heenweg. Akelig druk op de terug weg. Het was zo 16uur, dus ik kon niet eerder de trein nemen. Wat een heerlijk samen zijn met die 2. Ook over onze plek gedeeld waar ik emotioneel van werd. Er wordt gezegd dat het dan wel goed zit, haha. Met Ingrid heb heerlijk intens over mezelf kunnen praten met behulp van mijn levenswiel. Hopend op een vervolg sessie.

Vrijdag:
Het voelt een beetje alsof mijn verhalen een beetje saai beginnen te worden, haha. Of in ieder geval minder interessant dan wanneer je on the road bent. Maar dat snappen jullie ook wel denk ik. En ik zelf ook. Er gebeurd toch genoeg in de tijd dat we in NL zijn. Met onszelf. Met de kinderen. En dat we voelen wat we echt willen. Maar ook daarin niet te hard van stapel lopen omdat alles op z'n tijd komt. Dat hebben we wel geleerd in ons reizende leventje de afgelopen bijna 3 jaar. Wat gaat de tijd snel. Hier in NL al helemaal omdat je meer planmatig bezig bent. Maar ook dat is even nodig. En volgens mij ook bijna niet te vermijden in dit land. Het is fijn om even dichtbij familie en vrienden te zijn, maar ik merk dat ik Zweden echt mis. Die ene plek echt mis. Dus we gaan er tijdens onze tijd in Griekenland de tijd voor nemen om te gaan kijken welke stappen we daarin mogen gaan nemen. De goede oude man Göran ziet ons weer graag komen in de lente volgend jaar. Dus dat is iets waar ik graag naar uit kijk. We gaan daar gewoon een tijdje ZIJN denk ik. En alvast de plek leren kennen en wat achterstallig onderhoud oppikken. En van daaruit groeit er wel weer wat heb ik het idee. Vrienden langs laten komen en samen op die PLEK zijn. Ik geloof erin dat het financiële plaatje dan vanzelf op z'n plek valt en de je de juiste mensen gaat treffen.
Vanmiddag heb ik even de tijd genomen met Eliza. Ze wilde zo graag weer naar de bibliotheek. Ik weet dat Fritz daar niks aan vind dus zodra Gijs vrij was, nou ja, stopte met zijn ding doen, kon ik met Eliza naar Deurne fietsen. Nog steeds met een goed windje vandaag. Eliza zou het liefste de hele dag boeken lezen in de bib. Ik heb eigenlijk een uur niks gedaan als als alleen maar naar haar gekeken en wat er om ons heen gebeurde. Een klein kindje wat kwam luisteren. 2 jonge dames van een jaar of 9 die er ook bij kwamen zitten met hun eigen boekjes. En waar ik van op keek dat 1 van deze meisjes zei tegen Eliza: wat kan jij al goed voorlezen zeg! In welke klas zit jij? En dat Eliza antwoord: ik zit niet op school. Ik krijg thuis school. Oké, zei het meisje. Dat verwachtte ze niet. Maar wel super lief dat ze Eliza een compliment wilde geven. En voordat we weer gingen kwam de vrouw achter de balie ook even zeggen dat ze stiekum meegeluisterd had en ze Eliza echt heel mooi vond voorlezen. Ik zei tegen deze vrouw dat ze eigenlijk het boek helemaal niet opleest, maar het verhaal fantaseert. Daar stond ze echt van te kijken. En ik ging er ook anders naar kijken. En dus zei ik ook tegen Eliza dat het dus blijkt dat ze echt hele mooie en duidelijke zinnen kan maken uit haar hoofd.
Ze kon ook al eerder praten dan lopen, maar haar fantasie rijkt ook ver. Ik weet zeker dat wanneer ze de interesse krijgt om zich echt te focussen op de echte tekst van het verhaal en goed kan schrijven, ze eigen boeken en teksten kan gaan schrijven. Hoe mooi is dat. Maar laat haar nog maar mooi fantaserend lezen. Ze zei tegen me dat ze het gewoon jammer zou vinden wanneer ze een boek echt leest, ze het verhaal niet leuk gaat vinden. En daar heeft ze met haar eigen verhaal geen last van natuurlijk, haha. Wat een meid. Pas 7 jaar, maar soms ook al heel wijs. We pikken nog even een visje mee van de visboer op de markt. Ook goed om te weten dat deze op vrijdag is. Vanmiddag had ik al de tijd genomen om een quiche te maken. Deze aten we er lekker bij. Goed gelukt ook op deze manier. Dat is altijd een verassing wanneer je iets bakt.

Geschreven door Doorgijss.reisblog