Zaterdag :
De Zweedse mensen in de straat zullen wel gedacht hebben vanmorgen. Om 9uur fietsten we langs de E45, op het wandel/fietspad dan wel, om even een kijkje te nemen bij het museum wat aan stond gegeven over 1 kilometer. 2 jaar geleden hebben we onze fietsen niet eens gebruikt in Zweden... haha. Fietspaden heb je hier ook bijna niet. Ze fietsen en lopen hier gewoon langs de weg of nemen de auto.
Meer dat laatste. Maar we vonden de plek waar het kleine museum lag toch wel interessant. Nu nog te veel sneeuw, maar er staat ook een zwemwater aangegeven en er loopt een kleine waterval onder de weg door. Ook iets voor de toeristen die we mogen gaan ontvangen binnenkort. Eerst zelf even op ontdekking.
Vandaag voorspelde ze toch weer een beetje neerslag ook al was het 10 graden overdag. Toch naarmate de avond naderde en het weer tegen het vriespunt aan kwam begon me er toch weer een partij sneeuw te vallen! Het bleef niet echt liggen, maar als dit zo de hele nacht weer doorzet kunnen we weer schuiven morgen. Jeetje. Op Facebook zie ik ook reacties vanuit Noorwegen voorbij komen. Hoe dan, eind april nog zoveel sneeuw. Maar veel kunnen we er niet aan doen. Vanaf morgen zou het toch klaar moeten zijn. M.u.v. de vriesnachten nog. Dus nog maar geen bloemetjes buiten zetten haha.

Vandaag weer eens een appeltaart gebakken. Helaas net iets te kort in de oven waardoor de bodem nog niet echt stevig was geworden. Maar niet minder lekker gelukkig. Gijs en ik zijn ook goed bezig geweest vandaag. Fijn om dingen weer samen te kunnen doen. In de zin van bij de computer zitten en dingen uitzoeken, bezichtigingen plannen voor onze 1e leefgemeenschap, tripje Stockholm met trein en bus of met de camper gaan doen. Maar met het openbaar vervoer blijkt het toch best duur te zijn wanneer je zolang onderweg bent. Teksten voor ons E-book uittypen. Maar natuurlijk ook bezig zijn met de camperplekken en de stuga, bij het huis waar we nu zitten, klaar maken en zichtbaar maken vanaf de weg. Het voelt alsof we op snuffelstage zijn haha. We voelen beiden dat we hier wel van aan gaan, om er een fijne plek van te maken voor anderen.

Maandag:
En dan ineens zie je een tulpje tegen het huis aan die probeert te groeien. Het teken van lente in de tuin. De sneeuw begint snel te smelten. Alleen waar nog een dikke pak ligt dat vriest dan ook weer vast na een nachtvorst van -4/-6.
We krijgen iedere keer weer inspiratie en ideeën en rommelen wat aan om alvast wat dingen klaar te maken voor verhuur en ontvangst. Ook hadden we vandaag weer een bezichtiging. Een vakantiepark van 7 hectare met ruime woningen erop. Prachtig aan een rivier, waar nu nog een laag sneeuw op lag. Terwijl de meeste meren toch wel aan het dooien zijn. We waren er om 15uur en wanneer je weer een goede klik hebt met de eigenaren, Nederlanders uit het Brabantse Mierlo, dan vergeet je zo de tijd. De kinderen hadden er niet zoveel zin in, dus besloten we om half 6 toch maar naar huis te rijden en een keertje terug te komen om verder te kijken en te kletsen. We hadden eigenlijk nog graag een boodschap gedaan, maar die was toch voor 18uur dicht ivm Dag van de Arbeid. Toen kozen we toch voor de makkelijke weg, een hapje bij het het restaurant in het dorp. Toen we de kinderen eindelijk in bed hadden, haha, en het schemerig begon te worden, stond er ineens een ree in de tuin te grazen op een aantal plekken waar geen sneeuw meer lag. Een tijdje later volgden er nog twee. Zo mooi om te zien. Ze hebben er toch wel een half uurtje staan grazen waarna ze uiteindelijk weer terug de weg over staken en het weiland in gingen. Misschien tot ziens.

Dinsdag:
En zo vliegen de dagen voorbij. Woon je alweer een week in Zweden. De kinderen hebben het naar hun zin. Wij voelen ons fijn hier tussen die oude huizen en prachtige natuur. Door de bezichtigingen wordt ook steeds duidelijker wat we wel en niet willen en leren we ook steeds meer over het land en zijn regio's, zijn regeltjes en dat het hier niet alleen maar koud is en duur zoals de meeste ons konden vertellen. Haha. Ach ja. Eerst zelf ervaren en dan kun je pas oordelen. We zaten na de middag weer even op het punt dat de kids beter even apart van elkaar iets konden doen, dus leende het zich goed dat Gijs met Eliza een kleine boodschap ging doen bij de ICA en ik met Fritz naar het kleine museum fietste een stukje verderop. De winterjas is nodig met die wind, maar wanneer je in de zon bent scheelt het meteen. Er was al een groot deel van de sneeuw weg, dus konden we mooi even de fiets parkeren en op onderzoek uit gaan. Want hij is alleen in het weekend en de zomermaanden open. Gluren door de ramen en gebruik maken van het speeltuintje. Waarom niet. Natuurlijk ook even aan het water spelen. Mooi hoor, zeker ook met die bevroren ijswanden aan de oevers. Wanneer je er tegen aan stampt vallen er allemaal kleine ijspegeltjes vanaf. Net spijkers van ijs. Of ijsstokjes zoals Fritz ze dan opeet, haha. Eliza en Gijs waren ook net terug toen wij terug kwamen. Gijs vertelde dat hij z'n Zweeds wat kon oefenen en goed bezig was in de aanbiedingen. Thuis konden we even iets eten en drinken in de zon. Wat vervelend zo'n verplicht fika momentje hier in Zweden. Gijs is ook nog even aan het snoeien gegaan in de tuin. Toch handig dat hij ook hovenier is geweest. Kon ik in het huis even poetsen. Savonds op de bank was ik een bericht in aan het spreken aan een vriendin, zie ik de reeën weer voorbij komen. Maar een voorbij komende vrachtwagen jaagt ze helaas weer weg. Maar ze komen toch weer een keertje terug. Dus wie weet.

Woensdag:
Smorgens fietste ik met Eliza en Fritz naar het museum om Eliza er ook te laten spelen. Gijs had even wat belletjes en dan is het voor mij ook fijn dat ik een plekje heb om even naar toe te gaan met de kids. Maar het was nog wel koud zo vroeg in de ochtend. Maar goed dat we de wind van achteren hadden op de terugweg. Bij het museum waren we toch ook even over het bruggetje gelopen, maar daar lag nog wel wat sneeuw op en aan de overkant zakte ik er tot over mijn knieën nog in. Dus we draaide na een poging maar weer om. Het huisje wat er stond bleek maar een klein houthakkers huisje te zijn. Thuis gekomen bakte ik nog even een cake omdat een vriend van Gavin en Bianca die ook hier in het dorp woont op bezoek kwam. Jürgen. Hij woont een stukje verderop net voorbij de kerk en hij is ook de persoon geweest die het huis warm stookte wanneer Gavin en Bianca er niet waren. Echt super lief. We hebben even gezellig kunnen kletsen, maar de kinderen hadden wel even heel veel aandacht nodig helaas, dus dat voelde voor mij even wat minder. Maar zo te merken had Jürgen daar niet zoveel last van. Hij heeft er samen 7, dus dat zal hij wel begrijpen. Na het eten is Fritz nog even met Gijs buiten gaan snoeien. Dan ligt de tuin er ook weer klaar voor voor de lente. De sneeuw smelt super vlug nu.

Geschreven door Doorgijss.reisblog