Donderdag:
Na een nachtrust in fases zeg maar, stonden we toch weer op tijd op. Zelfs voor de wekker. Dus ook op tijd voor het ontbijt. Onze laatste Griekse etenswaren zoals de heerlijke dikke zelfgemaakte joghurt met honing en de citroencake viel wel in de smaak bij de kids. We gaan na het ontbijt nog even een korte wandeling maken en we zitten onze tijd nog even uit op de kamer. We besloten ons eerder naar het vliegveld te laten brengen aangezien we daar meer te doen zouden hebben om te wachten. We hoopte ook dat de kinderhoek klaar zou zijn, maar ook deze was nog steeds niet geopend. Helaas. We belanden toch weer even bij de Burger King omdat je daar fijn kunt zitten en de vliegtuigen aan ziet komen, maar na een drankje willen de kids toch echt weer in beweging. We lopen nog even door het kleine museum met zijn indrukwekkende archeologische vondsten in Athene en checken we snel genoeg in bij de family incheck waar deze keer totaal niet moeilijk gedaan wordt over de handbagage. Maar we hadden ook wel ons best gedaan deze keer de kilo's te minderen, maar dat was dus niet nodig geweest. We lopen door de douane waar we door een vriendelijke dame naar de laatste rustige band worden gestuurd. We mochten zelfs onze flesjes water behouden ivm de kids, maar Fritz kreeg een trauma van de poort waar hij doorheen moest deze keer. De vorige keer vond hij het ook niet fijn, maar toen deden ze niet zo moeilijk, maar nu moest hij toch echt alleen er doorheen. Heel flauw. Fritz ging echt tekeer. Maar we hielden ons rustig, maar kregen het er erg warm van, dus we kopen nog even een broodje en eten deze in alle rust even op aan een tafeltje. Maar het boarden was al gestart dus we konden meteen aansluiten in de rij. Maar het duurde allemaal best lang, dus het vliegtuig vertrok ook later. Toen wij al gesetteld waren bleken de 2 dames naast Gijs verkeerd te zitten. Ik zou eigenlijk met de kids weer moeten verhuizen, maar de Nederlandse man en dochter vonden het geen probleem langs Gijs te gaan zitten. Dat is fijn. Nog een schattig babytje zat er naast ons die totaal geen moeite had met het vliegen. Echt heel schattig. De vlucht verliep prima, maar de kinderen waren blij wanneer we er bijna waren. Door de dikke laag bewolking zagen we al meteen de landingsbaan en waren we er al. We lieten iedereen uitstappen omdat er een aantal gehaaste mensen bij zaten, dus die laten we maar als eerste eruit gaan. Blijkt met naar buiten lopen dat ik niet meer weet waar ik mijn mobiel heb gelaten. Alles gezocht, nog terug gelopen naar het vliegtuig, maar ze konden er niets vinden. Gijs maakte zich meer druk dan ik, en kwam er ook nog eens de dame ons oppikken die zei dat ze bijna de deur had gesloten naar de bagagehall. Zojuist vond ik mijn telefoon in het kleine rugzakje waardoor we met een gerust hart onze koffers op konden halen. We belde opa zodra we de bagage hadden, want dan kon ik nog even bij komen zonder meteen de auto in te moeten. Waarschijnlijk de file in. En zo was het ook. Welkom in het overvolle Nederland. Dus een latertje werd het. Al later geland, nog even de auto ophalen en een knuffel bij mijn ouders in Asten en door naar de frietjes met bitterballen bij andere oma. De auto meteen volgeladen met spullen die we bij de opa's en oma's hadden achtergelaten. Oma rijdt ook mee naar Sint Anthonis waar ze ons droppen bij ons tijdelijke chaletje. Weer even een apart gevoel om hier te zijn omdat ik dit zelf al had afgesloten. Maar na een aantal dagen zal dit wel weer als eigen voelen. Ik kijk er in ieder geval alweer naar uit om in onze camper te kunnen wonen. Maar eerst Elizas 8e verjaardag vieren komende zondag. Daar kijkt ze al erg lang naar uit.

Vrijdag:
Onze 1e dag op het park. Heel apart nog steeds. Maar daarom ook alles rustig aan vandaag en lekker landen. De kinderen waren voor mijn gevoel iets te vroeg wakker na zo'n lange dag als gisteren, maar daar hadden hun geen boodschap aan natuurlijk. Ik pak de koffers maar uit en leg alles een beetje op z'n plaats. Gijs wacht op de boodschappen die we voor deze keer lieten bezorgen zodat we niet daarvoor van huis af hoefde. Gijs had al genoeg tijd nodig om spullen te verzamelen met de auto bij de camper in Stiphout en bij de garagebox, dus die was rond de middag van huis af. Onze vriendin Esra zou met haar kids bij ons even gedag komen zeggen, maar dat werd iets later dan gepland. Helaas kunnen onze kids daar niet zo goed mee om gaan, dus dat was weer even begrip voor elkaar opbrengen wat niet altijd zo gemakkelijk gaat. Toen ze er waren speelde ze meteen samen en was het 1 vrolijke boel. Esra en ik hadden totaal geen moeite om weer bij te kletsen haha. Zeker wanneer de kinderen ineens naar buiten zijn. Toen ze terug kwamen kregen ze allemaal honger dus besloten we om weer even te splitsen zeg maar dat we konden eten. Koken lukte helaas niet want dat ging niet snel genoeg en Gijs kwam later thuis, dus dan maken we gewoon een lekkere havermoutpap met fruit en dan eten we later op de middag gezamenlijk met Gijs. Alles kan. Na het eten wilde ik met de kids naar de bossen gaan, maar dat deden ze alleen als Pien en Jonas, de kinderen van Esra, mee gingen. Dat kunnen we gewoon vragen natuurlijk. Dus we lopen er naar toe, maar de kans dat ze liever even binnen kneuteren kan natuurlijk ook. Maar dat snappen die van ons dan weer niet, dus naar de bossen willen ze dan ook niet meer en thuis is het onweer. En dan gaat het even niet zo lekker. Dat kan ook. Gijs komt thuis en we eten samen, waarna Gijs met de kids gaat vragen of ze nu wel zin hebben om buiten te spelen want papa had de fietsen bij. Fritz gaat dan maar al te graag op het park fietsen. Gijs vertrekt nog even voor de 2e ophaal ronde, dus dat zal een latertje worden, maar dat vindt hij niet erg. Hij plakt er ook nog even 2 bezoekjes aan vrienden aan vast. Dat doet ie goed. Voordat het begint te schemeren komt Eliza nog even vragen of ze bij hun in het huisje mogen spelen met de lego. Ik zeg als er maar iemand jullie dan naar huis brengt wanneer ze gaan eten. En dus om 18uur krijg ik 2 voldane maar uitgeputte kindjes thuis gestuurd, haha.
Dus naar bed gaan ging bij Fritz wel makkelijk want die accepteert dat hij moe is en Eliza is dan weer het tegen over gestelde. Dus dat ging iets minder soepel. Maar zodra ik uit de douche kwam was zij ook vertrokken naar dromenland.

Geschreven door Doorgijss.reisblog