Zaterdag:
Vanmorgen stond ik bij mijn ouders fijn op, maar wetende dat ik op tijd thuis wilde zijn begon ik op tijd met alles in te pakken en de was op te vouwen om mee te nemen. Omdat ik op tijd thuis was konden we ook eerder een boodschap gaan doen voor de pizzarette die we vanavond hebben met Esra en Peter en de kids. Super leuk. Ik begreep dat het gisteren ook super gezellig was geweest met Gijs en de kids. Wel regenachtig en dus waren ze ook eventjes iets gaan drinken en spelen bij de Heksenboom aan het begin van de straat. Pien was ook mee geweest. Super leuk. Ik merkte dat ik in de loop van de middag wel moe werd, maar een beetje rustig aan ging ik de groente snijden en Eliza ging nog met Gijs een bril aanmeten en uitzoeken in Boxmeer. Het bezoek kwam ook al rond half 5, dus de kids speelde nog even fijn voordat we gingen Pizzarette. Wat was dat gezellig. Leuk om te doen. De kids lagen erom 21uur in dus die waren meteen vertrokken.

Zondag:
Deze ochtend was ik weer even sloom en had ik eigenlijk totaal geen zin in het webinar. Maar ik weet ook van mezelf dat ik het super fijn vindt om weer te verbinden. En ik heb gewoon aan Gijs aangegeven dat wanneer ik geen woorden heb, hij het van me over mag nemen. Maar het ging prima. Gewoon fijn, relaxt, niks mis mee. Heerlijk weer dat delen en inspireren en samen brengen van mensen met een missie. Allemaal in hun eigen ontdekkingsreis zeg maar, want de ene staat pas aan het begin van voelen dat ze het anders mogen gaan doen. En iemand anders verblijft al langer in het buitenland maar heeft vragen over inkomsten via het bedrijf. De ander over de leerplicht. Het rouleert en het inspireert elkaar. En wat de ene niet weet, weet de andere misschien wel. En voor ons komen er ook vaak nieuwe dingen voorbij waar Gijs dan weer graag verder onderzoek naar gaat doen. Ook Esra zat in ons webinar en laat dan nu net iemand vragen hebben over Unschooling waar ik dan normaal natuurlijk mijn ervaring over deel, maar waar we nu graag Esra even het woord konden geven. Zo fijn. Zo leuk. En veel herkenning. En zo is er ineens weer een ochtend voorbij. Gijs zou eigenlijk nog naar een ademsessie gaan bij vriend Moes, maar dat ging helaas niet door. Maar toch nam hij even de gelegenheid in de middag om op pad te gaan. Net na de lunch belde we eerst nog even met onze vrienden Melanie (Oervrouw) en Arno, om via beeldbellen te zien hoe heerlijk ze daar in Frankrijk op een uitkijkpunt stonden in de zon met shirtjes en een hempje aan, haha. 19 graden zeiden ze. En al een tijdje. Heerlijk. Ze genieten zo fijn van hun kleine spruit die pas is geboren. En dat de oudste dan heerlijk kan wiegen met de baby. Hoe mooi is dat. Nee Eliza, er komt bij ons geen babytje meer bij. Helaas, haha. Want babytjes worden ook weer groot en ik weet niet of me dat nog gaat lukken. En na de 40? Nou...doe maar niet nee. En anders openen we een baby opvang. Kunnen we lekker kneuteren en wiegen met andermans baby's. Ook leuk en voor de ouders even heerlijk ontzorgen denk ik zo. Dat ziet Eliza wel zitten. Dus wie weet.
En wat gaan wij dan nog doen de rest van de middag? Ik ben al te lang binnen, dus ik ga graag even naar buiten en in beweging. Eliza eigenlijk niet en Fritz vindt alles prima. Dan laat ik Eliza toch maar even door zeuren totdat we op de fiets over de heide fietsen en we door plassen mogen fietsen en de Schotse hooglanders tegen komen met ook een jonkie erbij. Zo schattig. En dan krijg je een sorry voor net mam, te horen. Ach ja. We fietsen de hele ronde om de heide, waarna ze blij zijn dat ze bij de Heksenboom met andere kinderen even kunnen spelen bij het niet meer zo natte speeltuintje. Er ligt nog net een plas bij de kabelbaan, dus dat is wel leuk natuurlijk voor kinderen om daar overheen te gaan en dan net niet in de plas te vallen. Alleen wanneer je laarzen aan hebt dan, dan is het maar al te leuk. En vooruit. Het zonnetje gaat even schijnen, dan gaan we op het terras zitten om wat te drinken. Voor de laatste keer waarschijnlijk. Want de 25e mogen we alweer van het park af. Hoe snel zijn die 2 maanden gegaan dan. Jeetje. Thuis gekomen ploffen we fijn op de bank, want het lijkt alsof we nog steeds moe zijn van het laat naar bed gisteren, dus een filmpje met een nootje en naar bed. Oh nee. Nog even in de douche en dan naar bed.

Maandag:
En vandaag beginnen we dan toch maar alvast aan de verhuizing. Uitzoeken, wat gaat wel en wat niet mee, wat past niet meer, want die kinderen van ons groeien als kool, wel of geen aanhanger, etc. En zo vliegt er dan een dag voorbij. Super fijn wanneer ze kunnen spelen met Jonas en dat het weer zo'n prachtige dag was vandaag. Zelfs de vader en moeder van Gijs kwamen de bestelde spullen brengen in Sint Anthonis. Wat een luxe. Bleven nog een bakkie koffie doen en reden weer terug naar huis. Op een gegeven moment merkte ik wel aan mezelf dat ik niet te lang in de verhuis en opruim modus moest blijven hangen, dus klaar voor de dag is klaar voor de dag. Ik loop na het avondeten toch nog even een rondje op het park om nog even bewust van buiten te genieten, want de temperatuur bleef nog lang fijn buiten. En het langer licht merk je ook al goed, heerlijk.

Dinsdag:
Een zonder jas naar buiten kunnen dag. De ochtend begon met onze camper wegbrengen naar Gemert voor de APK keuring.
De kinderen vonden deze garage met winkel al heel wat. Zeker wanneer ze ook op de 2e verdieping auto's zien staan. Hoe komen die dan daarboven? Via een oprijbrug natuurlijk die ik dan maar even laat zien haha. We rijden naar huis waarna we beloofd hebben aan onze Zweedse vriend Göran terug te bellen omdat het gisteren bij hem niet zo uit kwam. Wat een heerlijk gesprek weer. Niet op alle fronten even duidelijk, maar met zijn 85 jaar weet hij wat hij wil. En hij gunt het ons ook, dat is te horen. Toch nog min 8 daar vannacht met een laagje sneeuw erbij. Maar mooi en zonnig. Half april is de bedoeling dat we vertrekken.
Gijs had vandaag vanaf 13uur gesprekken gepland staan, maar niet in de gaten gehad dat de camper, zijn kantoor dus, niet voor de deur stond vandaag. We zochten nog even wat speeltuinen op in de buurt en laat er dan eentje in Overloon zitten bij het Oorlogsmuseum wat vrij toegankelijk is en nog eens super leuk ook. We hadden niet verwacht dat we het daar tot half 5 vol zouden houden. Toch wel. Fijn voor Gijs ook. Hij ronden net zijn laatste gesprek af van die middag toen we thuis kwamen. Zin in een frietje van al dat buiten spelen? Jazeker. Dus Gijs rijdt met Eliza nog even naar het dorp op en neer. Wat een heerlijke middag buiten was dat.

Woensdag:
Een zomers dagje vandaag. Wat heerlijk. De ochtend begon ik met een wandeling met mijn goede vriendin Marjet. De kids fietsten mee naar de draaipoort waar Marjet en ik onze wandeling door de bossen begonnen. We kregen het al snel warm met een jas aan. Was eigenlijk niet nodig. Net zoals Fritz die al met een shirt op de fiets zat haha. Na de wandeling dronken we buiten bij het chalet nog even wat in de zon. De rest van de dag verliep een beetje rondom huis. Ik rommelde ook nog aan de spullen zodat we niks meer uit hoeven te zoeken met inladen van de camper. Alleen laat de camper weer een dagje langer bij de garage moeten staan omdat er toch wat dingetjes zijn die moeten gebeuren. Niet fijn. We hebben al zo kort de tijd om in te pakken. Maar ja, wat moet dat moet dan maar. Ik loop met de kids aan het einde van de middag toch even naar de kabelbaan bij De Heksenboom waar ze even spelen, maar niet lang. We fietsen nog even naar het speeltuintje achter ons waar ze zich nog even fijn vies weten te maken, want Fritz heeft de schep uit de camper gevonden en hij graaft maar al te graag in het zand. We gaan toch nog even een boodschap doen bij de Lidl, maar laten we dan net voor het spoor in Boxmeer een ongeval tegen komen waarvan Gijs de fietser door de lucht ziet vliegen. Ik ren er naar toe waar de chauffeur van de auto al bij de fietser is en ik de in elkaar gereden fiets op de stoep zet en ik vraag of we even naar de stoep kunnen lopen zodat het drukke verkeer erdoor kon. Ik zag natuurlijk al dat het ook mogelijk was voor de fietser om dit te doen. De chauffeur zetten even zijn auto op de parkeerplaats om de hoek en kwam weer terug om een beetje beduusd aan Gijs te vragen, en wat nu? Ik ontfermde me over de fietser. Hij had een bebloed gezicht aan 1 kant, maar het viel gelukkig mee. Het waren sneetjes en met een doek van Gijs het bloedde te verhelpen. De kids bleven netjes in de auto zitten, maar op een gegeven moment vonden ze het te warm worden en wilde ze naar de winkel. We wachtte nog even totdat de politie er was. Ivm hoofdpijn en het bloeden stuurde ze ook een ambulance. Wij hadden niet direct het ongeval zien gebeuren, dus mochten we verder gaan. We werden vriendelijk bedankt voor de hulp en we wensten de chauffeur en de fietser succes. Een vriendin van hem was er ook al bij gekomen gelukkig. Hij had geen familie hier en sprak alleen Engels. Maar ze konden hem prima verder helpen en op de terug weg naar huis toen we boodschappen hadden gedaan zagen we de ambulance net wegrijden. Zonder de fietser erin. Die stond nog op de stoep met iedereen. Ze zullen hem nagekeken hebben en het zal niet ernstig geweest zijn gelukkig.
En zo maak je weer eens wat mee.

Donderdag:
De ochtend begon vroeg en met een wekker deze keer. Omdat ik al een tijdje een kruiden wandeling bij vrienden van ons in Meijel, De Tuinen van Hier, had geboekt, en deze om 10uur in de ochtend begon, zat ik om kwart voor 9 met de kids in de auto. De camper konden we helaas nog niet ophalen, dus wachten we de loop van de dag maar af. Ik dropte eerst Fritz af in Asten en erna Eliza in Heusen zodat ik door kon rijden naar Meijel. Ook mijn goede vriendin Nelleke had zich opgegeven zodat we ook nog een leuke activiteit samen hadden voordat wij weer op weg zijn met de camper. En een kruiden wandeling vind zij ook erg interessant. Het bleek dat we maar met z'n tweetjes waren deze ochtend, maar dat maakte niet uit voor de eerste keer, zo kon Kitty haar eerste keer met een privé groepje de kruidenwandeling presenteren. Deed ze super goed trouwens, en ik kenden natuurlijk de locatie al, maar het blijft een mooie plek. En ook prachtig wat ze al gedaan hebben in de afgelopen jaren. Voor Nelleke was het de 1e keer daar, maar de klik was er meteen en de plek ook zo eentje die ze zelf voor ogen heeft, haha. Mooi is dat. Dus het was een zeer geslaagde ochtend, die uitliep natuurlijk naar vroeg op de middag. Het zonnetje begon zo af en toe fijn door te komen, en Nelleke en ik wilde nog even fijn na kletsen over de wandeling en wat andere dingen die gebeurd waren de afgelopen week, dus laten we dat doen bij de rotonde een stukje terug op het terras in de zon en uit de wind met een koffietje. Gewoon gezellig.
Toen ik weer naar Asten reed om nog even de laatste spulletjes bij de garagebox af te zetten, wist ik even niet hoe ik mijn tijd op ging vullen omdat Gijs al had laten weten dat we de camper waarschijnlijk pas morgen op konden gaan halen, dus eerder naar huis hoefde ik niet. En dan blijf ik het makkelijkste bij ons thuis eten met Fritz en wordt Eliza naar Asten gebracht zodat we om half 8 naar huis kunnen rijden. Een latertje weer. Maar toen ik de rest van de middag op wilde vullen kwam ik op het idee om naar het scouting terrein in Asten te gaan om een wandeling te maken door de Polderse Bossen. Bekende bossen van mijn kindertijd. Veel geweest met scouting. Leuk om weer even doorheen te lopen en herinneringen op te halen. En te ontdekken dat oma gelijk had dat er nu ook hier een kabouterpad is haha.
Omdat ik erachter kwam dat de schoenen die ik aan had weer aan de neus open was gescheurd, dacht ik, ik ga nog even het dorp in om te kijken of er ergens schoenen zijn met een korting. Maar helaas. Toch nog even met seconden lijm dicht plakken thuis. En te bedenken dat ze pas een half jaar oud zijn. Dat vind ik dan jammer. Maar ja. Ik had mijn barefoot wandelschoenen ook bij. Die lopen ook prima. Eenmaal thuis bij mijn ouders blijken mijn moeder en Fritz nog net niet thuis te zijn. Hij heeft echt super veel gewandeld en gespeeld dus ploft lekker op de bank naast opa. Ik klets nog even in het zonnetje met mijn moeder achter het huis. We eten iets later dan normaal zodat mijn broer en zijn 2 zoons ook mee kunnen eten. De donderdag is voor hun sowieso vaste prik bij oma te eten en wij schuiven nu ook aan. Een tafel vol. Maar wel leuk.
Zodra Eliza er is rijden we gauw genoeg aan naar huis. Daar mogen ze nog even landen en bij komen zodat ze zoetjes aan naar bed kunnen. Ze willen meer verhaaltjes lezen, maar ze zijn duidelijk moe en ook meteen vertrokken.

Vrijdag:
En wat is het maar al te fijn dat we de camper weer op konden halen in Gemert bij de garage. En wat fijn dat de rekening ook vet mee viel haha. We hadden een iets te hoog bedrag in gedachten, maar dan is het maar al te fijn wanneer het mee valt. Wat fijn om de camper weer even goed uit te poetsen. Het was dan ook wel nodig. Gelukkig hadden we in Deurne de vorige keer ook al veel uit gedaan, dus zoals de bank en de grote opbergvakken zijn nog schoon. De kinderen spelen aan huis, maar ook nog met Jonas en Pien vandaag. Zij vertrekken een dag eerder dan ons, dus laat ze nog maar even genieten samen. De ouders alle 4 druk bezig met klaar maken voor vertrek haha.
Alleen jammer dat het ineens flink ging regenen vanaf de middag. Maar op een gegeven moment sta je ook op een punt dat je het ruimen en poetsen tot de volgende dag mag laten liggen. Met z'n tweetjes is dat zo gedaan en dan maar de laatste dag uit de camper leven en het chalet poetsen. We hadden nog mini pizza bodempjes liggen van de pizzarette en Eliza vond het vandaag een perfecte dag om deze op te maken maar dan in de oven. Ze wil zo graag het eten klaar maken voor ons, dus wat is er beter dan de tafel vullen met gesneden beleg en je eigen pizza's maken. Dat ging ook prima in de gewone oven. Als afsluiter van de regenmiddag keken we nog samen een film. Lekker knus op de bank. Morgen weer aan de slag.

Geschreven door Doorgijss.reisblog