De kinderen waren helaas toch op tijd weer wakker vanmorgen. Na het legen van de cassettes reden we meteen naar opa en oma in Heusden, want oma was een dag eerder 70 geworden. En ja, ze was toch weer verrast. Ze kreeg die ochtend nog bezoek van de buren, dus we konden nog een stukje gebak mee pikken, haha. Eliza vroeg ook al meteen of we mochten blijven lunchen, dus dat kwam wel goed. Tussendoor nog even door onze oude woonplaats gewandeld om kaarten in de bus te doen en wat bij de lokale Spar te kopen. Ze vonden het weer heerlijk om bij opa en oma te zijn en er weer alle speelgoed overhoop te halen. Zo ook in Asten bij mijn ouders, alleen die waren niet thuis. We hebben daar toch gewoon alles overhoop gehaald, maar mijn moeder was niet te bereiken. Gijs leende toch even opa's auto om naar de garagebox te rijden om alvast wat spulletjes op te halen. We stonden op het punt om te gaan toen oma terugbelde. Ze was vlakbij, of we toch nog even wilden wachten. Tuurlijk doen we dat. Na een sapje en een snoepje aan de kids wilden we toch echt wel naar Sint Anthonis rijden voor de avondspits en voordat Kim van de receptie er niet meer zou zijn. Dat haalden we nog net. We zitten nu in een ander chalet, maar dat mocht de pret niet drukken. Eindelijk weer een tv zeiden ze en verkleedkleren, en de duplo trein. Ook nog friet eten. Maar het naar bed gaan ging niet zo soepel. Dat snappen we ook wel, maar die van ons kunnen dan ook heerlijk door drammen. Dus na enig gedoe, gingen ze toch echt liggen, dan maar met de lampen aan en de deuren open, vielen ze toch snel genoeg in slaap. Ben benieuwd welke tijd ze morgen op staan.

Wauw. Wat was de vrijdag een drukke kinderdag. Ze waren niet te houden. Niks was goed, grote mond, de ene keer konden ze elkaar niet uitstaan, de andere keer spande ze tegen ons samen. Dat was even druk op de ketel. Maar die dagen heb je ook. En het is niet raar na het reizen, eindelijk weer in Nederland even gesetteld te zijn, de oma's en opa's te zien. Maar wij geloven ook dat wat er in de wereld gaande is ook invloed heeft op de mens. En daarom ook zeker op de kinderen. Die voelen alles sowieso beter aan als volwassenen. Smiddags hadden ze dus ook echt even een middagdutje nodig. Eliza ging al uit zichzelf in bed liggen en Fritz lag met mij op de bank. Maar savonds duurde het iets langer voordat ze sliepen. Ook al gaapte ze alles bij elkaar. Eigenwijs is ook wijs.

Zaterdag had Gijs sochtends nog even een call zoals hij het noemt inzake zijn community en ging ik met de kids naar de speeltuin. Het was even flink koud, maar de zon kwam al snel door de mist heen om op te warmen. Bij het waterspel ligt er gewoon ijs zei Eliza. Dat is een tijd geleden dat wij in een bevroren land hebben gezeten haha. Gijs was sneller klaar dan verwacht, dus reden we op tijd naar oma Asten om daar te lunchen en een was aan te zetten. De kids mochten even blijven spelen zodat Gijs en ik wat boodschappen konden doen. Daarna gingen we op bezoek bij tante Kim en ome Niels. Suze en Eliza waren weer blij om elkaar te zien. Luc kwam ook thuis en vond het ook weer gezellig om met Fritz te kunnen spelen en te kletsen. Voor het avondeten schoven we bij oma Thea aan een stukje verderop, om pizza te eten. Wat een luxe allemaal. En heel gezellig. In het donker kwamen we thuis aan in St. Anthonis. Fritz sliep al en Eliza ging voor het eerst bij Fritz op de kamer liggen. Ze viel ook snel genoeg in slaap. Ze wil niet graag alleen slapen, dus hopen we dat ze bij Fritz wil slapen vanaf nu, haha. We gaan het zien hoe laat ze elkaar wakker maken.
Die eerste nacht samen ging redelijk. Rond 5 uur komt ze zeggen dat ze toch echt niet meer kan slapen. Als ze bij ons in bed ligt wel degelijk.
De eerst week is het altijd even afwachten. Ze hebben nu een aantal nachten samen geslapen, dus we zetten gewoon door. Vanmorgen was het wel echt vroeg. Toen vond ik Eliza bij Fritz in bed om 05.15 uur. Goed bedoeld natuurlijk omdat Fritz het eng vond in het donker, maar ze zijn vanaf dat moment ook niet meer gaan slapen helaas.

Zondag stond na onze wandeling ineens mijn broer achter het huisje met zijn nieuwe aanwinst, de motor. Ik dacht dat er een helikopter overvloog ofzo, maar toen kwam hij ineens het park op. Hele leuke verassing. Onze goeie vriend Robje is direct erna op bezoek geweest en is blijven eten savonds. Dat vonden de kids ook weer leuk natuurlijk.

Maandagochtend is Gijs, neefje Ray gaan halen. Die stond er weer om te springen om bij ons op het park te komen spelen. En hij heeft nu ook carnavalsvakantie dus dat kwam goed uit. Rond 15uur is hij weer naar huis gebracht na een leuke en gezellige tijd spelen in de zon. Dinsdag is goeie vriend Jip op bezoek geweest en ook blijven eten.
Wat hebben we een geluk met het weer sinds dat we terug zijn. Misschien fris, maar die zon schijnt heerlijk warm overdag. Een wandeling mogen maken op die mooie heide is dan ook weer heerlijk. Je ziet wel veel stormschade in zo'n natuurgebied. In de wintertijd breken de takken en oude bomen zo door. Daar hebben ze veel extra werk mee gehad denk ik.

Op woensdagmiddag is Gijs op rak geweest. Had ik tijd alleen met de kids. Veel buiten geweest, naar het dorp gefietst, paardjes gevoerd met gras, filmpje kijken en op tijd in de douche om heerlijk in de onesie te zitten.
Morgenmiddag weer als vanouds naar de markt in Boxmeer.

Op donderdag gingen we voordat de markt begon nog even wat dingetjes bij de Lidl halen. Weer eens gezellig met z'n viertjes naar de supermarkt. Omdat het weer mag zeg maar. Dus dat vonden de kids ook weer eens leuk om te kunnen doen. Daarna het fruit en de eitjes op de markt halen. Weer even een praatje gemaakt met de fruitboer, want die kent onze gezichten wel vort na onze vorige bezoekjes. We liepen ook nog even een stukje door de winkelstraat. Maar het is toch weer even wennen dat alles weer "normaal" is zeg maar. Je ziet weer alle volledige gezichten in de winkel staan en op straat lopen. Dat zie ik veel liever. Dat straalt veel meer uit. En communiceert wat vriendelijker.
Natuurlijk doen we ook wat opruimen en klusjes aan de camper. Dat is met dit weer ook wat makkelijker. Kunnen de kinderen mooi buiten spelen of meehelpen dat kan natuurlijk ook. Om nog even terug te komen op onze Zweedse plannen...het schoolgebouw wordt helaas uitbesteed aan een ander stel. Die in een yurt erbij gaan wonen, maar die ook het off grid huisje erbij nemen om te verhuren waarschijnlijk. De eigenaresse stelde ons toch nog voor om contact met hen te leggen, omdat ze vond dat de plannen van hun toch op een aantal vlakken goed overeen kwamen met die van ons. Dus dat contact gaan we leggen. Ik heb alleen zelf nog het gevoel dat Zweden een te grote stap is om op dit moment te zetten. We krijgen weer contact met oude bekende die het ook over een plek hebben waar we een tijdje zouden kunnen settelen en mee kunnen helpen in het voedselbos en te organiseren van evenementen. Dus dat is zeker ook de moeite om een keertje op de koffie te gaan. Je weet maar nooit wat er uit een fijn gesprek kan voortvloeien. Dan hebben we ook nog steeds een heel fijn contact met Anouk en haar zoontje waar we voor ons vertrek naar Zweden op bezoek zijn geweest. Zijn wil graag iets gaan creëren in de Dordogne in Frankrijk. Ze is nog op zoek, maar heeft ook al wat plekken bezocht. Zo ook komende week misschien weer. En dat voelt ook nog steeds vertrouwd om daar vanaf nul een mooie plek mee op te gaan bouwen. Dus Anouk zien we binnenkort ook heel graag weer. En goede vriend Ronald bood ons aan om in de zomer op zijn huisje in het zuiden van Frankrijk te passen. Voor een aantal weken. Dus dat belletje komt er ook nog. Jeetje. Wat klinkt dat veel wanneer je het gaat typen, hahaha. Het komt allemaal goed. Het voelt nog steeds goed. En we zijn pas een jaar reizende, dus we hebben naar mijn gevoel nog veel te zien en te leren, voordat we aan onze droomplek mogen gaan beginnen. Of misschien creëren we wel meerdere droomplekken. Wie weet. Er gebeurd veel op dit gebied. We zijn zeker niet de enige en we zijn ook niet de laatste. Er zijn nog veel gezinnen die dit jaar vertrekken om hun droomplek en manier van leven te ontdekken en te realiseren.

Geschreven door Doorgijss.reisblog