Maandag:
Jeminee wat was het ineens koud vanacht en vanmorgen. Weer even wennen wanneer het rond de 6 graden wordt. Dit heeft natuurlijk ook te maken dat we steeds verder naar boven rijden waar er een maand geleden nog 6 meter sneeuw lag. ( het hoogst gemeten dan wel)
Maar nu staan we de ochtend nog even fijn op deze parkeerplaats. Sandra en Koos kwamen tussen 9 en 10 uur ook hier staan zodat ze met Gijs samen in de online vergadering konden. Ik liep ervoor al even met de kids naar benden naar het water met een prachtig wijds uitzicht over het meer. Geweldige bergen met nog witte vlekken eroverheen van de sneeuw. Zo ook in de verte een berg die nog bijna helemaal met sneeuw was bedekt. Maar die verdween al snel in de wolken. Want het was koud, winderig en bewolkt. We klommen nog even langs het water af over de stenen, maar waren blij wanneer we in de camper waren, waar ik toch echt even de kachel aanzette. Wanneer ik koude handen krijg en een koud gezicht in de camper dan gaat dat ding toch echt aan. De tijd vloog voorbij. Dus het was zo rond de middag en de vergadering voorbij. Sandra kwam even bij ons in de camper koffie drinken en kletsen. De kinderen speelden goed achter op het bed. Wat hebben we toch fijne gesprekken met Sandra. Dankbaar dat we ze hebben mogen ontmoeten. Eigenlijk nu voor de 2e keer. Gijs belde nog even met Michel terwijl de kids, ik en Sandra en Koos nog even naar het water terug liepen. Ik vulde ook meteen 2 flessen met dit mooie heldere water. We namen afscheid en zeker tot ziens.

We reden door naar Stekkenjokk. Het hoogste punt van de route op 876 meter hoogte waar je een groot platform hebt waar je kunt parkeren. De vorige keer was het mooi en nu hadden we weer zo'n geluk met het weer en was het weer anders mooi. Nu begon alles groen, veel bergen nog wit van de sneeuw, nog soms wat brokken sneeuw langs de weg en we moesten ook uitkijken voor rendieren en hun jongen. Sandra en Koos hadden er geen gespot en ze hadden het gisteren koud en bewolkt. Nu rond 15.00 uur de dag erop was het droog, wat zon en je zag meer bergen in het uitzicht. Echt prachtig. De weg ernaartoe en de weg erna. Met zelfs een kleine kudde rendieren aan de zijkant van de weg.
Na genoten te hebben van een bijna neonlicht lijkende bergtop, reden we naar de waterval Gaustafallet. Deze hebben we de vorige keer niet bezocht zei Gijs. Zou zomaar kunnen. Wat een geweld van water weer. Echt te gek hoe dat gaat. Hier natuurlijk nog smeltwater wat naar beneden klettert. Je ziet ook overal langs de weg kleine watertjes die zijn weg naar beneden vinden. Je zou er zo een fles onder kunnen houden. Zo vers als iets waarschijnlijk.

Omdat het alweer later op de middag/vroeg op de avond begon te worden, sloegen we een aantal dorpjes over en ook de waterval Brakkåfallet. We dachten daar dichtbij een camperplaats gevonden te hebben zodat we morgen nog een stukje terug konden rijden, maar de camperplaats stond te vol voor ons gevoel en was aan de kleine kant. Dus we besloten nog een half uurtje door te rijden naar Gåddede, waar we 2 jaar geleden ook in de buurt gestaan hebben en in het dorpje bij de pizzeria hadden gegeten. Nu reden we naar de dorpscamping welke prachtig aan een meer lag met een uitzicht op de bergen. Wel wat druk, maar voelde niet zo drukkend. Op park4night stond ook aangegeven dat je hier voor een prikkie kon eten. Dat gingen we even uitproberen. Lekker nog buiten zittend in het zonnetje (nog steeds zonder muggen). De eigenaresse en haar personeel erg aardig. In voor een grapje en begripvol naar de flexitarier. Haha. Was toch de vis op, maar ze wist ons echt een mooie lichte maaltijd voor te zetten voor inderdaad een prikkie. Simpele gerechten, maar goed verzorgd. Toen we een rondje gingen lopen over de camping zagen we een man naar de toiletten lopen die ineens zei: Gijs?? Ik zei: ja hij heet Gijs. Gijs liep erop af en vroeg wie hij was, maar toen herkende hij hem wel. Hij heeft in februari met hem via Messenger contact gehad over permacultuur en wildplukken ed. Hij zit ook in onze Telegramgroep. Echt zo apart dat we hem dan hier treffen. Toevallig? Hij reist nu al een aantal weken door Noorwegen en wilde even een dagje de grens over naar Zweden. Hmmm. Is het nu voor ons tijd om even de grens over te gaan naar Noorwegen dan? Of gaan we misschien samenwerken? Wie zal het zeggen. Maar leuk om ineens in Zweden een bekende tegen het lijf te lopen bij het toilet gebouw, haha.

We lopen met z'n viertjes nog even naar de prachtige kant aan het water. Allemaal keien en stenen waarmee we een toren gaan bouwen. Altijd leuk die balans zoeken. Vond hem toch best goed gelukt. Gijs zei: nog 1 steentje als kers op de taart? Ik zei nee, ik voel dat die laatste het niet gaat worden. Haha. De kinderen hebben ook een heel stenen stad gebouwd. Gijs krijgt een jeugd sentiment en gaat steentjes ketsen op het water. Eliza en Fritz helpen hem zoeken met platte steentjes met een bolle onderkant. Een kenner die Gijs. Maar verdorie, het lukt hem met mijn juiste steen hem toch ver dat water op te krijgen. Waar je al niet blij van kan worden.

Geschreven door Doorgijss.reisblog