Zaterdag:
Echt zo fijn om te kunnen fietsen wanneer het niet regent. Dus ik kwam droog aan bij onze goede vriendin Nelleke. Ik pikte nog even een dikke knuffel mee van haar man en mijn neef Simon, waardoor ik raar maar waar een groot gedeelte van mijn nekpijn was verdwenen. Erna volgde een prachtige vervolgsessie en geklets met Nelleke. Met weer de juiste woorden, de juiste drukpunten en de juiste momenten. Zo dankbaar. Pittig, maar het is zeker nodig. Ook kon ik erna droog naar de Pesos in Asten fietsen om daar te lunchen met mijn moeder. Wat je dan ook mee mag maken is dat buiten bij de ingang ineens een man een vrouw wurgde en dat je dan als getuigen mag spelen. Heftig om te zien hoor, maar ik denk dat deze dame dat al eerder heeft meegemaakt aa gezien ze heel kalm bleef en meteen de politie belde. Na als getuige weer een goede daad verricht te hebben liepen mijn moeder en ik nog even naar De Kiem. Deze biologische winkel is al 46 jaar een begrip in het dorp, maar die vandaag helaas toch zijn laatste dag open was. Niemand die het over wilde of kon nemen en daar kon blijven zitten. Echt jammer.
Het nieuwe gemeenschapshuis zijn we nog even gaan bekijken waar nu ook de bieb in hetzelfde pand zit. Toevallig treffen we daar een nichtje van Gijs, die ik van de zomer nog had gesproken over het feit dat ze van baan ging wisselen om dit te gaan beheren samen met een paar anderen. Echt leuk dat het nu zover is. Het was eigenlijk geen ijsweer, maar ik vond het wel zo gezellig om met mijn moeder als afsluiter ijs te gaan eten bij Baccio. Iets te lekker die ijs, daarom doe je zoiets niet te vaak. Helaas kon ik wel door de stromende regen naar de camper terug. Wat een weer. Ook een keer verfrissend zo'n fietstocht, maar ook goed voor de conditie, haha.

Zondag:
De ochtend begonnen met een frisse wandeling. Weer hetzelfde rondje, maar op zondag met meer wandelaars om je heen. Maar wanneer je je alleen waant en kijkt over het meer de natuur in, waan je je al bijna in Zweden.
Na nog net een telefoontjeip in de ochtend van een goede vriendin vanuit Frankrijk, kwamen Gijs en de kids samen lunchen in de camper. Ook moesten we wachten op de eigenaar van de camping, die rond 13uur terug kon zijn van zijn fietstocht. Kon hij weer onze camper uit de natte grond trekken. Hij zat er deze keer echt diep. Maar na nog 1x proberen voordat hij de tractor van de buurman wilde regelen, trokken we hem eruit. Dankbaar was ik dat ik bij hun heb mogen blijve terwijl ze net een kleine hadden gekregen. Daarom toch ook een kleinigheidje voor baby Sijmen. De Auto hebben we eerst nog terug naar ons thuis gebracht, want mijn vader was die dag ook weer onderweg naar huis vanuit Portugal.
Heeft hij zijn autootje weer tot zijn beschikking.

Maandag:
Het was weer even wennen vandaag. Dus ik doe het rustig aan. Wat een contrast van helemaal in je eigen tijdlijn zitten, naar het gecontroleerde leventje met kinderen. Kids gunde ik ook wat schermtijd, kon ik het muurtje bij de keuken afschilderen. Die middag bleef Gijs met Eliza thuis en ging ik met Fritz naar de stad voor de laatste boodschappen voor Zweden. Zoals een tandenpasta zonder fluoride etc. Ook nog even thuis met Gijs de luifel weer uitgedraaid om te kijken wat er nu echt niet werkt. De kids hebben in de tussentijd wat rondjes om het huis gefietst.
Ineens hoor ik Fritz huilen. Is hij in de doornstruikjes gevallen. Hij komt erachter dat er kleine naaldjes in z'n handen zitten. Dat doet pijn natuurlijk. Niet fijn. Veel huilen. Maar niet met pincet uithalen mam!! Dat was dus een hele operatie.

Dinsdag:
Het was eigenlijk de bedoeling dat we de boodschappen deden vandaag, maar ooit lopen de plannetjes iets anders. Ook had ik voor Fritz vandaag een kapper geregeld die nog even bij ons langs wilde komen. Maar zodra Fritz hoorde dat ze aan de deur stond vluchten hij de slaapkamer in. Hij wide echt niet. Hij begon ook te huilen en wilde echt niet een hand komen geven en al zeker niet geknipt worden. Dus ja. Wat doe je dan. Hem huilend en wild op een stoel zetten werkt al helemaal niet. Dus wanneer we Fritz duidelijk maakte dat dit de laatste poging was en hij zijn haar dan moest laten groeien, wilde hij het nog niet. Dus... heb ik met een beetje een schaamte gevoel toch wel de kapper maar naar haar volgende afspraak gestuurd. Hoe vervelend ik het ook voor haar vind, ik vindt het voor Fritz ook vervelend. Deze extreme reactie hadden we ook niet verwacht. Maar dan mag ik weer los gaan laten, want de keuze is gemaakt en we veranderen er niks meer aan. Dus druk blijven maken werkt dan al helemaal niet. Gewoon troosten ons manneke.

Woensdag:
Deze ochtend de boodschappen gedaan. En daarmee de laatste knuffeltjes bij de Lidl spaaractie. Nou nou. En nu hebben we ze en dan wordt er waarschijnlijk niet mee gespeeld. Het sparen is veel leuker haha. Ach ja. De boodschappen doen we er toch. En jaaaa, dan eindelijk zien we smiddags onze goede vrienden Gavin en Bianca!! #Dutch Drifters met hun kinders. Zo fijn om ze weer te zien. Hun op de weg naar het zuiden en wij vanaf vrijdag op reis richting hun huis in Zweden. Of ja, de 14e de boot op. Wat fijn dat het ook zo'n prachtig weer was vandaag, konden we even met de kids naar de speeltuin gaan in de stad. Grote speeltuin in Helmond West. Heerlijk. Konden we ook fijn kletsen. De kinderen deden het prima samen. Na druk gespeeld te hebben en Fritz zijn rode wangen bleef houden, reden we terug naar huis om daar nog een lekker frietje te eten samen. Ze wilde nog een uurtje doorrijden naar Valkenburg dus gingen ze ook weer op tijd op pad. Voor de kinderen was het ook mooi geweest.

Donderdag:
Vandaag dus maar alvast begonnen met al het beddengoed te wassen. Van het huis, maar ook van de camper. Heeft iedereen weer een schoon bedje. Zo ook Marcha wanneer ze weer fijn thuis komt vrijdag. Het was vanaf de middag vandaag ook veel regen dus deden we maar alvast veel dingetjes in het huis.

Vrijdag:
Jaja, vandaag is de verhuisdag. De laatste dingetjes naar de camper. Die zijn het ergste eigenlijk want dan kom je erachter dat je weer veel te veel voorraad hebt. Fritz was een goede hulp, maar Eliza had er allemaal niet zo veel zin in. Die bleef binnen hangen totdat alles klaar was, toen kwam ze naar buiten. Makkelijk hè. Heb haar toch wel even laten weten dat ik het gezelliger en fijner vindt wanneer ze een handje helpt. Want ik snap ook wel weer dat het spannend voelt wanneer we weer verder mogen gaan reizen. Na een laatste stofzuigbeurt en een knuffel en kat Simon, gooi ik de sleutels in de brievenbus en gaan we weer on the road. Mocht voor mijn gevoel ook wel weer. Weg uit de stad en het water met voor mijn idee iets teveel kalk. Maar oké, haha.
We gaan als eerste op bezoek bij Ringo. Onze kater die we in het begin van onze reis een nieuw thuis hebben kunnen geven bij Ans en Madeleine. Echt nog steeds dankbaar dan hij daar oud mag worden. En hij is al oud. 16 bijna. Maar Ans ook 80 plus en haar dochter Madeleine die ook helemaal verliefd is op Ringo. We worden ook altijd weer verwend wanneer we op bezoek komen. Al dat lekkers, 2 nieuwe boeken en fijn om bij te kletsen. Ringo vond het eerst wat spannend toen we binnen waren, maar voordat we gingen ben ik nog even boven mogen gaan kijken, waar hij het toch fijn vond om me even gezien te hebben. Hij blijft altijd in ons hart die Ringo. Samen met Sanka, onze witte poes, waar we in ons huis in Heusden al afscheid van hebben moeten nemen helaas. Eliza kende ze nog allebei. Daar kan ze nog wel eens over meepraten wanneer we het over hun hebben.
Na ons bezoekje Ringo droppen we toch maar alvast wat spullen bij opa en oma in Heusden, (die we morgen ook weer mogen zien om Pasen te vieren), om vervolgens weer door te rijden naar de camperplaats in Ospel waar we met de carnaval ook hebben mogen staan. Hele fijne plek waar vriendje Abel ook meteen met onze kids buiten kwam spelen.

Geschreven door Doorgijss.reisblog