Zaterdag:
De dag loopt totaal anders als dat we voor ogen hadden. Dat is natuurlijk niet erg, maar ik merk door de dag heen dat de kinderen gaan zeuren en mijn geduld op raakt. Dat wanneer Karin op bezoek komt om spullen te brengen, ze blijven vragen om " ik wil iets kijken". Ja ik weet het, dat zal bij andere niet anders zijn zo'n dag, maar fijn verloopt het dan niet helemaal wanneer je alleen bent. Gijs had vanmorgen een hele belangrijke presentatie voor ondernemers die eventueel mee willen gaan doen met het platform en hij wilde graag alleen een nachtje erop uit. Prima natuurlijk, maar wanneer het dan wat hoger oploopt tussen mij en de kids dan is op dit moment voor mij de 2e ouder wel fijn. Want Gijs en ik wisselen elkaar perfect af eigenlijk. Wanneer hij even wat minder kan hebben, ben ik de stabiele factor en wanneer ik even iets minder goed in m'n vel zit, redt hij me uit de brand door het over te nemen. Met onze vriendin hadden we het er ook toevallig over dat zij als alleenstaande moeder dit natuurlijk niet heeft en ze dus sterk bij zichzelf moet zijn wanneer zich zo'n frustrerende situatie voordoet met haar zoontje. Dan moet je jezelf kalmeren zeg maar. Knap hoor.
We leren er steeds meer van, dat is een feit. Toen Gijs zijn presentatie had fietste ik met de kids weer even de bossen in. Om eikels en dennenappels te zoeken, om mee te knutselen op het event volgende week. Maar nu weten ze ook waar de Steengroeve ligt met haar speeltuin, dus daar wilden ze wel naar toe fietsen. Voor hun best een stukje. Maar dat ging prima. Er was om half 10 nog niks te doen. Maar dat geeft niet. Ik maakte het daarvoor op het fietspad ook mee trouwens. Iedereen die we tegen kwamen waren vriendelijk, tegen een moeder fietsent met 2 kinderen, maar het laatste stel die we tegemoet fietsten schreeuwde bijna, zo leert hij het toch nooit!! Ik zei terug, hij fietst toch hardstikke netjes aan de juiste kant? Wat is het probleem? Leg uit denk ik dan, maar dan zijn ze al voorbij gefietst. Jammer dat ze dan niet stoppen ofzo om me uit te leggen wat ik verkeerd doe. Want Fritz fietse echt super netjes voor mij en Eliza achter mij om voor hun plaats te maken. Maar een beetje later dacht ik, oké, misschien hadden ze graag dat we op het andere fietspad aan de overkant hadden gefietst. En nu kwamen we ze als tegenligger tegemoet. Maar ach, iedereen begroeten aardig, behalve hun. Haha. Zoiets overkomt je dan en dan nemen we dat maar mee voor de volgende fietstocht.
Ze spelen fijn even in de speeltuin en bedenk ik me, gewoon even een drankje met m'n kindertjes op het terras. Mag best. Natuurlijk verwachten hun er koekjes, snoepjes en gebak bij, maar dat gaan we niet doen natuurlijk. Haha.
Ze fietsen allebei weer netjes terug en onderweg leer ik ze onbewust te tellen met sprongetjes van 10. Eliza zei, ga maar door mam met tellen, dan heb ik niet in de gaten dat ik geen zin meer heb om te fietsten. Goede afleiding dus.
Gijs had na zijn 3 uur durende afspraak niet echt zin om nog boodschappen te doen, dus dacht ik met de kids te gaan zwemmen, maar dat was nog wel 2x 20 minuten fietsen. Daar had Eliza dus geen zin meer in met die warmte. Toen kwam Maaike met het idee om de sproei installatie aan te zetten in het honden trim gedeelte wat in oktober ook weggehaald wordt. Maar waar je nu lekker verkoeling kan zoeken. Maar ze rennen 1x erdoorheen en zeggen ze dat het koud water is. Echt koud. Dat is grondwater, dus begrijpelijk. Dan maar gewoon het badje op blazen en de tuinslag aan.
Gijs vertrekt ondertussen. De was hangt hier fijn te drogen in de zon en de wind en Karin brengt nog even een wasmachine zodat Gijs deze morgen aan kan sluiten. Tijdens het eten klaar maken, zie ik achter me dat Fritz in slaap is gevallen. Niet echt een handige tijd en nee, ik wil smiddags geen dutje doen! Zo zie je maar weer. Dan eet ik maar even gezellig alleen met Eliza buiten, dan maak ik Fritz erna maar wakker om toch even wat te eten.

Zondag:
Vandaag wilde ik toch echt graag gaan zwemmen met die 2. We waren pas laat wakker. Dat is een gegeven met die 2. We fietsen rond half 11 naar recreatieplas het Zand. En wanneer ik met de navigatie ga fietsen kom ik natuurlijk weer een zandpad tegen. Niet zo handig. Om fietsen was te warm en te ver voor Eliza dus we liepen met de fiets aan de hand naar de doorgaande weg. Daar konden we weer gewoon over het fietspad fietsen. De terug weg gaan we toch iets makkelijker doen. Mooi stukje natuur hoor en best groot. Misschien dat we hier iedere week het hele jaar door kunnen gaan dippen. Heerlijk. De tijd vliegt zeg. We zijn zo een paar uur daar. Karin komt ook nog even langs om te zwemmen en een vriendin van haar, waarvan het dochtertje van 4 jaar graag een keer bij ons komt spelen. Maar ik merk aan die van mij dat het tijd wordt om naar huis te fietsen en dat doet Eliza weer hardstikke goed. Ook wetende dat papa thuis is natuurlijk. Eliza zei wel dat ze graag vaker door deze bossen wil fietsen. Het zijn ook wel mooie grote bossen hier. Fijn om er zo dichtbij te zitten. De ganzen hebben hier ook z'n plek gevonden waar de maïs is verwerkt. Ze komen iedere ochtend en avond hier over met een hele stoet. En zover wegkijken hier is ook een gegeven. Zoals ik een keer zei, in een woonwijk wonen is niet meer voor ons weggelegd.

Maandag:
In de loop van de ochtend fietsen we met z'n vieren naar zwemplas het Zand. Heeft Gijs het ook een keer gezien. De kids achterop want Eliza had deze keer geen zin om weer dat hele stuk te fietsen. Heerlijk was het weer. En warm. Niet gedacht dat het nog zo'n warme dag zou worden. Gijs zei ook dat er onweer werd verwacht. We zitten smiddags buiten voor het huisje, ontstaat er gewoon boven ons een onweersbui. Dat vindt ik zo vet om te zien en te horen. Heerlijk is dat onweer en bliksem. Dus we hebben een lange tijd naar een mooi schouwspel kunnen kijken. Eliza vertrouwde het niet zo. Gaat het zo regenen mam? Dat duurde toch nog een tijdje. We zagen wel de regen uit de wolken komen, maar niet bij ons. Mooie tv was het. Maar toen die mooie wolken voorbij waren, zagen we de volgende alweer achter de boerderij uitkomen. En dat was een flinke. Veel regen en een mooi schouwspel aan onweer en bliksem. Met z'n allen keken we vanuit de grote raam naar de regen en vanuit de garage was het ook mooi om te zien. Stormchase familie haha.

Dinsdag:
De ochtend begonnen we niet met ontbijten, maar met het halen van verse melk voor dat ontbijt. Zo fijn om zo naar een paar deuren verderop te lopen en de kids op de fiets, om zo je fles melk te vullen voor 1 euro. De koeien waar je het van drinkt zie je iedere dag vrolijk in de wei lopen.
Op de terugweg kwam ik de buurman tegen. Ik denk ik maak even een praatje om alvast kennis te maken, want we zitten hier als het goed is nog wel een tijdje. Leuke buurman. Karin ging hem vandaag ook ontmoeten om kennis te maken, dus dat was wel toevallig. Hij zet zich voor veel goede dingen in, dus dat is al mooi.
Na de bespreking van Gijs en de heren van de Free Soul Community, was het toch echt tijd om de grote boodschappen te doen. In Chaam gingen we naar de Lidl. Zijn we nog niet geweest. Ook makkelijk te fietsen. Fijn dat er zoveel bereikbaar is vanuit dit punt.
Omdat Gijs het nogal druk heeft nu met de laatste voorbereidingen voor het festival, laten we hem even met rust en fiets ik met de kinderen naar het dorp voor een softijsje. Daar eten we het ijsje even op op het terras waar er gezellig gekletst wordt door buurtbewoners tijdens een pilsje. Of meer, haha. Wel een gezelligheid.
De tafeltent had Gijs vanuit de garagebox meegenomen. Daar hebben we even gezellig, niet zo comfortabel, maar gezellig naar foto's gekeken van onze reizen. Wat lijken ze dan nog jonger. 1 jaar geleden. Toen zaten we in Zweden. Oh ja, en we kregen vandaag goed nieuws van onze vriendin Anouk. Dus we weten waarschijnlijk onze nieuwe richting al voor volgend jaar, haha. Viva la France.

Woensdag:
De kinderen hebben vandaag wat geknutseld. Ik ben nu ook al een paar avonden bezig om donatiehuisjes te maken voor het Zomer Event. Ik vind ze mooi gelukt. We zijn met z'n viertjes naar het dorp gefietst voor de laatste inkopen voor het event. Maar met Eliza door de Action lopen en ze mag dan niks kopen voor haar zelf, dan ben ik een slechte mama. Haha. Fritz en Gijs fietsten naar de bakker en we troffen elkaar in de speeltuin. Net voor het eten belde Karin op, dat ze graag even langs kwam om met Gijs wat gemeentelijke zaken te bespreken omtrent de gebouwen op het terrein. Kan ze meteen blijven eten. Dat vindt ze zeker gezellig en de kinderen ook. Karin las ze voor het slapen gaan graag een boekje voor. Kon zij met Gijs in de andere B&B even wat bespreken. Is toch handig geweest dat Gijs bij de ODZOB heeft gewerkt.

Donderdag:
Gijs en Eliza vertrokken al vroeg saampjes met de camper even naar Tilburg voor een sterretje in de ruit te laten maken. Ben ik met Fritz weer even naar de boer gefietst voor melk en eitjes. Het was voor mijn gevoel even een rommelige dag. Ik moest ook even erop uit om een rondje te fietsen. Eliza ging gezellig bij me achterop. Fritz deed even een dutje in die tijd, want die liep de hele ochtend al met z'n deken en fiep rond. Misschien zijn we aan het landen omdat we op een vaste plek zitten en in een huisje, volle maan, wie zal het zeggen. En wauw, wat kwam er vroeg op de avond toch een mooie storm voorbij. De kinderen genieten er van mee. Hier achteraf op een open plek heb je er ook een prachtig zicht op. Oh ja, wat we vandaag ook mee maakte was een dood vogeltje bij de opening van de deur. Hij was nog warm en inderdaad volop tegen de raam van de openstaande deur aan gevlogen. Een mooi vogeltje, maar we vonden het wel zielig zeg. Maar zo konden we hem even goed bekijken, lief aaien, opzoeken in het vogelboekje welke soort het is en begraven in de tuin. En zo gaat het leven nu eenmaal. Weer verder naar de volgende uitdaging.

Geschreven door Doorgijss.reisblog