Sorry van de oponthoud in berichten, maar we wilden weer een poging doen om de opa's en oma's in NL te verrassen met een eerdere terugkomst. En dat is ook gelukt. Maar wat is het een lange dag geweest om dat te halen.
We zijn de ochtend met Inge en Femke in ieder geval zeer zonnig en rustig begonnen. Dus de kinderen hebben zo fijn met elkaar kunnen spelen. Dat was ze echt gegund. Tussen de middag hebben we samen een warme maaltijd gegeten zodat we savonds dan een simpele boterham hebben voor onderweg. Dat gelde voor ons allebei want Inge en Femke wilden ook graag wat kilometers maken voor hun reis naar het warme Portugal. Dus we vertrokken met volle moed tegelijk, waarna wij binnen een uur rijden zo ongeveer weer stil stonden, maar dan zonder Diesel in de tank en niet op voorraad, midden op de snelweg op een afslag. Je kon het bijna niet slechter geparkeerd hebben. Wanneer het lampje brand van Shanti, dan heeft hij dus direct dorst. Helaas, dat hebben we dus weer net niet gered. Gijs dacht dat er voor de grens van Frankrijk naar Luxemburg wel iets meer tankstations waren, maar net op dat stukje weg dus niet. Dus daar sta je dan...nog een keer op de snelweg...jaja Gijs. Ik kon er even niet zo goed tegen. En zeker niet wanneer er geen hulpdiensten snel aan te komen zijn. We zijn bij NKC verzekerd, maar die hadden alleen de dichtstbijzijnde hulp in Frankrijk en 112 bellen hadden we gedaan, maar dat is 112 Luxemburg en die zeide weer dat we dan 113 moesten bellen, maar die was buiten gebruik. En dan gaat het niet snel genoeg op dat moment, dus Gijs ging maar even alvast met een hesje aan het verkeer om ons heen leiden omdat er sommige auto's weer heel hard die afslag op wilde. Ook zwaaide Gijs met een leeg kannetje Diesel in de hoop dat iemand dit vol wilde tanken bij het tankstation 2,5 km verderop. Dat valt dus vies tegen, want iedereen heeft haast. Maar...er kwam 1 stel op ons pad, waarvan de jonge man uit stapte en voor ons wilde gaan vullen. Hij vertrouwde het eerst niet zei Gijs, maar toen hij ons in de camper zag zitten geloofde hij zeker, dus kwam hij na een kwartiertje weer terug met een vol kannetje en assisteerde Gijs mooi met in gieten, hij had pionnen op de weg gezet en hij bleef wachten totdat de camper weer starten. Maar dat deed hij dus niet. Hij gaf ons een site door van de hulpdienst in Luxemburg, maar Gijs kreeg hem na de vierde keer toch aan de praat. Omdat we 3 maanden in het land van zijn vrouw waren geweest en we leefde in onze camper, gunde hij ons het kannetje Diesel. Hij wilde er echt niets voor terug. Nou...Dat krijgt hij dan wel van iemand anders via een andere weg denk ik. Zo fijn dat we hem tegen mochten komen. We zijn bij het dichtsbijzijnde tankstation gaan tanken. Konden we toch nog voor 1,50 de tank vol gooien. En wat denk je...aan de rest van de weg wordt je dood gegooid met tankstations en taxfree shops. Lachertje. Oh ja, en de kids mochten dan eindelijk een keertje in het donker rijden. Want dat hebben we een flink stuk gedaan. Ik wilde eigenlijk toch nog ergens overnachten, maar dan zou het de volgende nog maar een half uurtje ofzo naar Asten zijn. En Fritz was van de moeheid zo gezellig aan het buurten met mij op de achterbank, dat we in 1 ruk zijn doorgereden naar onze slaapplek in Liessel. Om iets over 22.00 kwamen we eraan. Meteen naar bed. Pan gaar en moe. Morgen vroeg op tijd de oma's en opa's verrassen met onze terug komst.

Geschreven door Doorgijss.reisblog