Dinsdag:
Jeminee wat een dag vandaag. Na ons koffiemomentje aan een mooi meer langs de weg viel de koffie niet zo goed. Iets minder sterk mag denk ik wel. Ik werd autoziek. Niet zo fijn. Zeker niet wanneer je een huurhuis gaat bezichtigingen die langs een 13 km lange gravelpad ligt en met slingerpaadjes. Daar aangekomen werden we warm verwelkomt door Donna en haar vriend Remco. Ze hebben daar echt een prachtige plek, maar voor ons wel echt iets te afgelegen en zeker voor in de winter. Maar echt een idyllisch plekje ook. Nadat ik een beetje was bijgekomen en we verder wilden gaan, begon het even hard te regenen en brak tegelijkertijd de aanhanger af. De bak hing ineens naar achteren. Die zagen we niet aankomen. De ruitenwissers staan al omhoog, 1 fietsenrek zit al vastgebonden aan de andere en nu breekt dit ook nog eens af. Maar ja, nemen met een korreltje zout dan maar. We krijgen 3 goede spanbanden eromheen gewikkeld en het zit zo vast als het maar zijn kan. Tijdelijk dan wel. Maar vindt maar eens een garage die tijd heeft of een lasser in Zweden. We laten het even voor wat het is en kruizen onze vingers dat we dat gravelpad weer afkomen zonder schade. Dit betekent voor ons overigens wel dat we de aanhanger gaan loslaten in NL. Balast. En we hebben het er al eens over gehad om weer spullen te gaan verminderen zo dat alles in de camper kan. Maar ja, waar laat je dan 4x fietsen. Dat is voor dan een uitdaging. We kwamen nu in ieder geval zonder schade op de hoofdweg. Wat een opluchting. De route die we rijden is ook prachtig. We stoppen even bij een dorpje Ekshärad. Ik haal even frisse lucht en loop naar de kyrka aan de overkant en ik zie weer mooie huisjes uit de Sami tijd. En dan komen we als een klein kadootje op een prachtig rustige slaapplek in Gräsmark. Er staat maar 1 camper en een gebouwtje met alle voorzieningen. Het weer is goed. We eten een tosti buiten en ik kruip tegelijk met de kids onder de wol. Even uitzieken.
Geschreven door Doorgijss.reisblog