Maandag:
Jaja. Vandaag hebben we toch weer een uurtje bezichtiging tijd gekregen op het park waar we afgelopen vrijdag ook zijn geweest. Voor mij liep het toen een beetje rommelig en de kinderen hadden er niet zoveel zin in. Dus met z'n viertjes even rondwandelen vonden we wel een goed idee.
We zeiden gedag tegen André in de ochtend omdat hij toch maar een keertje naar de Zweedse les ging haha. Ik kletste nog wat met Wilanda en haar kids die gisteravond dus ineens ook bij Beate en André stonden. Maar echt super dat we ze ook mochten ontmoeten. Gijs probeerde de tafel te maken met hetgene wat André had verzonnen, maar het was helaas niet stabiel genoeg voor het tafelblad. Dus die vlieger ging niet op. Dan maar proberen een bestelling te plaatsen bij de maker van het tafeltje en dit nog laten leveren in Nederland bij Gavin en Bianca.
Beate en goede vriend Onno, die sinds gisteren hier is aangekomen en in de stuga verblijft, zaten aan de koffie. Nog even een laatste gesprek en voordat je het weet is het al te laat met weg rijden. Over een aantal weken komen we weer deze kant op hoor, haha. We hoeven ze niet lang te missen. We rijden toch nog even langs de ICA in Huvo om zo door te rijden naar Tived. We zetten de camper even bij de schuur. Dat is geen probleem. Het naar beneden lopen verloopt al stukken beter dan afgelopen vrijdag. De kinderen zijn enthousiast en onderzoekend. Ik loop op mijn gemak over het veld waar de huisjes van de gemeenschap gebouwd zouden mogen worden. Een prachtige grote boom in het midden. En er huppen 2 hazen weg het veld uit van de schrik. Wat zou dat betekenen? Marianne de eigenaresse komt ons tegemoet met haar autootje. We praten nog even wat over afgelopen vrijdag en over de plek en onze intenties. De kinderen vinden het stof op de achterkant van de auto een heel leuk tekenblok en van Marianne mogen ze er gerust in tekenen. Het is een heel kunstwerk geworden. Met onze namen en al. Ze zal ons niet snel vergeten haha. Marianne rijdt naar boven en wij lopen verder langs de huisjes af, via een bospaadje, over een klein bruggetje, langs het meer naar dat prachtige uitzicht waar iedereen verliefd op kan worden. En dat Eliza in haar enthousiasme zelfs zegt dat ze zich hier wel ziet wonen. Dat was de vorige keer wel anders. Maar nu krijgt ze net als ik een heel ander beeld van de plek. Zo apart hoe dat kan lopen. Gisteren voelden we meer potentie bij dat andere huis en nu gaan we weer volop aan van deze plek. Maar ja, heel veel valse overtuigingen, wat als, en die prijs!
Maar....als je erin geloofd en het hoort ons project te worden, dan gebeurt dat ook natuurlijk.

We laten het weer even landen. Met dat warme weer willen toch ook graag een keer in een van de schoonste meren van Zweden gezwommen hebben dacht ik zo. Dus we boeken een overnachting bij de buren. Leuke speeltuin voor de kids, maar ook dat prachtige uitzicht weer, maar dan met een mooie baai gemaakt van stenen waar de kids veilig konden zwemmen. Een ideetje voor op onze plek misschien?? Een heerlijke dag vandaag, met veel overleg tussen mij en Gijs. Voelen, denken, nee toch voelen, maar ook denken. Het zijn ook geen kleine stappen die je wil gaan zetten, maar die plek waar we zijn geweest heeft zoveel meer in zich dan dat er nu van gebruikt wordt. Althans, zo zien wij het dan. Na het avondeten gaan de kids en ik gewoon nog een keer zwemmen. De wind is gaan liggen en de zon schijnt volop over dat prachtige water. En Gijs, die wilde gewoon een keertje afwassen. Is dat wat. Dat mag in de boeken. Zoals nu dus. Heel goed schat! Haha.
Morgenvroeg ons vertrek weer richting het Noorden. De laatste weekjes als huisoppas. Waarin we nog beiden 40 mogen worden en Midsommar kunnen vieren. Het midzomerfeest op z'n Zweeds natuurlijk. De bloemenkransen voor in de haren zijn al gekocht. Dat wilde Eliza sowieso al graag. Laat dat nou gebruikelijk zijn bij het Midsommar.

Geschreven door Doorgijss.reisblog