Donderdag:
De camper klaar maken. Want we gaan weer even een paar dagen camperen, haha. We gaan een huis bezichtigen waar we een aantal maanden geleden al verliefd op werden. We belde de eigenaar, maar hij kon ons vertellen dat hij er zelf weer is gaan wonen. Heel jammer, maar we wilden niet opgeven en waren nog steeds benieuwd naar de plek. Of het ons ook zo'n gevoel geeft in het echt als vanaf de foto's. De eigenaar vond het geen probleem dat wij zijn plekje wilden komen bekijken om inspiratie op te doen. 700 meter verderop zit een camping van Nederlanders. Dus besloten we daar te camperen zodat we de ochtend erna te voet op bezoek konden gaan. Maar de eigenaresse van de camping kent hem natuurlijk ook en ze kon al het een en ander over hem vertellen. Dus misschien gaat het niet eens om de plek, maar om de personen die we horen te spreken. We zijn benieuwd. De weg er naartoe was ook fascinerend. De 1e stop aan een meer in Östavall was een plaatje. Je zag de hagelbuien in de lucht hangen en het water nog helemaal bedekt met ijs en sneeuw.
Toen we na een tijdje op de weg zaten van de camping, nog zo'n 15 minuten, zagen Gijs en ik eerst een vosje. Toen nog een aantal keren hertjes aan de kant van de weg. Toen nog een vosje die heel relaxt, maar heel graag wilde oversteken. En een gevogelte die wel eens familie kon zijn van luiaard. Zo sloom en netjes liep ze de weg over. Een mooi gebied met veel dieren in ieder geval. We komen aan op de camping, maar niemand is thuis. Zoals overal in Zweden staat er aangegeven dat je de camper mag parkeren. Ze komen wel aan je camperdeur wanneer ze thuis komen. De kinderen spelen al fijn met de autobanden schommels en we lopen naar beneden naar het bevroren meer. Met ijs gooien is wel heel leuk. Maar je krijgt wer zo'n rode, koude handen van. Toen ik aan het koken was begonnen klopte eigenaresse Nollie aan de deur. Daar hebben we natuurlijk nog even fijn mee kunnen kletsen. Al 15 jaar wonen ze in Zweden op deze camping. En ze heeft me ook meteen een kant van het jachtseizoen laten zien als vegetariër/flexitarier zijnde. Elanden, herten en rendieren vlees is gewoon het vlees hier in Zweden. Je kan het dier maar beter met respect schieten in het jachtseizoen en alles ervan gebruiken. Dan van een fokbedrijf/boerderij het vlees kopen. Waarvan je weet dat ze er een respectloos leven hebben gehad. Of gewoon geen vlees eten, maar daar maakt ieder zijn eigen keuze in natuurlijk. Er zijn verschillende mogelijkheden. Na het eten stoken we natuurlijk ook nog even vuurtje in de stookhut naast ons. We klauteren savonds ook nog even met z'n vieren door de bossen. Door het lekkere zachte mos en de reusachtige stenen die er liggen.
Waarna de kids weer lekker vertrouwd in hun bedje meteen in slaap vallen.

Vrijdag:
Brrrrr. Een frisse ochtend was het. Min 6 zou het nog worden de komende paar nachten. Dat was ook wel te voelen vanmorgen en gisteravond in de camper. We wilden geen gas gebruiken omdat het in Zweden niet mogelijk is om gas te tanken, dus gebruikten we het elektrische kacheltje. Maar daarmee duurt het sochtends toch wel een stuk langer om het warm te krijgen. Maar ik vind het niet zo erg om fris op te staan. Het ijskoude water uit de kraan in de camper om mijn gezicht mee te wassen. Daar wordt je lekker wakker van. Klaarlichte dag dus, om 5uur. Het lijkt bijna of je er om half 8 al een halve dag op hebt zitten kwa licht, haha. Fritz wilde meteen ontbijten, want die staat altijd met honger op. Dikke kleren aan en hop die schommel op. Ik ging na mijn ontbijt er ook naar toe. We zijn weer samen naar het meer gelopen. Het water was opnieuw aangevroren dus dat probeerde we zoals gisteren weer kapot te krijgen. Mooi hoe er sterretjes in komen en het geluid van het barsten van het ijs op een groot oppervlak. De zon warmde weer heerlijk op, alleen de wind was nog echt koud. Die kinderen wilden geen jas meer aan. Dan sta je op het punt dat ze maar moeten ervaren wanneer je blijft aanhoren dat ze geen jas aan willen. Prima. Om 10uur liepen we een paar huizen verder, want daar hadden we afgesproken om te komen kijken. Deze plek stond te koop, maar de eigenaar wilde er toch zelf weer gaan wonen. We mochten komen rondkijken, want toen wij de foto's zagen een tijd terug zagen we ons er al wonen. Maar nu we het in het echt gezien hebben , was het toch echt niet onze plek. Zo zie je maar dat het op foto's er vaak anders uit kan zien en je naar de plek moet gaan om te voelen. Maar...dat wil niet zeggen dat we er voor niks kwamen. We hebben met de eigenaar super fijn kunnen praten. Hij heeft ons van zoveel informatie voorzien, waar we echt verder mee kunnen. En toen we onze plannen aan hem vertelde wilde hij zich al meteen bij ons aanmelden voor een woonplek, haha. Mooi hoe dat werkt.
We genieten nog volop van de camping in de middag en avond ivm het mooie weer. Ook maken we nog een vuurtje in de stookhut om pannenkoeken op te kunnen bakken. Er hangt al een mooie pan op het rooster, maar laat ik nou geen eieren hebben. Maken we gewoon een vegan pannenkoek, dat kan dus ook. Hij heeft een iets andere smaak, ook met een rokerige smaak natuurlijk, maar ze worden volop gegeten. Heerlijk spelen in de bossen, de zandbak, met de schommels. Buiten afwassen in het zonnetje en de dag sluit zich weer af met nog steeds volop zon, haha. Maar goed dat we de camper goed donker kunnen maken. Maar moe is moe ook. En dat zijn we ook zeker met zo'n heerlijke buiten dagen.

Geschreven door Doorgijss.reisblog