Zaterdag:
We zijn na een weer iets wat hectieke ochtend, richting Someren gereden met de camper. Weer even heerlijk op pad. Of ja..heerlijk. De kinderen weten ooit niet hoe ze elkaar met rust moeten laten, maar ik weet dat dit in veel huishoudens zo is. Dat is een enige troost, haha. De files op de snelweg werkten ook niet echt mee voor hun, maar uiteindelijk kwamen we aan bij Rik en Nina waar we mochten komen lunchen. Heerlijk buiten in hun tuintje op het gras. Weer verwend met al het lekkers en het toch nog mooie weertje wanneer de zon er door kwam. Heerlijk gedreven zijn Rik en Nina ook met hun moestuin die ze huren. En hun eigen tuintje ligt er ook prachtig bij met wat eetbare planten ertussen. Ze zijn goed op weg. Mooi om te zien en te horen. Ik wilde nog even naar de Action voor dat we vertrokken, dus mocht ik een fiets lenen om even naar het dorp te gaan. Hierna gingen we naar mijn broer in Maasbree, alvast om zijn verjaardag te vieren. Ook de kinderen van vriendin Anne waren er, dus konden ze weer eens met die van ons spelen. Dat ging prima in de speelkamer. Mijn ouders en neefjes waren er ook. Wat zijn het vort mannen die 2. 15 en 17 alweer. De tijd vliegt. Maar mooi om te zien. Na een heerlijk verzorgde avond maaltijd, reed Eliza mee met mijn ouders naar Asten om te logeren en Fritz ging met ons mee naar Heusden. Parkeren we weer even een nachtje bij de ouders van Gijs zodat we morgen vroeg op tijd Fritz daar naar binnen kunnen brengen, zodat Gijs en ik om 9uur in Nuenen kunnen gaan koud water dippen. Met 3 graden....brrrr.

Zondag:
Jaaa, wat hebben we er zin in. Eindelijk weer eens dippen en een ademsessie van onze goede vriend Erik. Ik vind het ook wel spannend omdat met een groep dippen nieuw is voor mij en de vorige 2 ademsessies niet zo fijn zijn geëindigd. Maar dat mocht geen reden zijn om het nooit meer te doen. Ik ben nu een jaar na de laatste heel anders in het leven gaan staan en ik ben mezelf ook steeds beter gaan leren kennen. Dus dat nam ik ook mee die dag. Om 9uur stonden we dus in Nuenen bij het Strandhuys. De groep was 22 mensen groot! Echt een grote groep, maar het voelde al meteen goed. Kevin Lorenzi begeleid de dipsessie. Hier mag je gewoon gratis aan deelnemen. Wel van te voren even aangeven dat je komt. En wat een geluk met het weer. Pal in de zon, geen wind, en het water was ook eigenlijk niet zo koud. 10 graden en een beetje is er gemeten. Je mag zelf weten hoe je het water in gaat. Op je eigen manier, met warming up of met begeleiding. Ik kon niet wachten. Ik mis het water en het groen om me heen, dus ik liep er zo in, haha. Echt heerlijk. Dat getintel en een gloed van warmte. Maar niet te lang, want m'n vingers begonnen weer wit te worden. Daar kom ik helaas niet vanaf. Ik zag dat iemand anders dit voor het eerst ervaarde, dus zei ik tegen haar dat ik dat al langer heb, dus niks ernstigs haha. Ja leuke groep. Na de dip reden we met Erik mee in zijn geleende auto naar Helmond naar yogastudio Ranja met een Rietje. Konden we meteen even bijkletsen met onze goede vriend die verhuisd is naar het prachtige Zweden. Hij komt een aantal keren op en neer naar Nederland voor ademsessies en optredens met zijn bluesband Chicago Capitals.
Bij de prachtige yogastudio krijgen we nog een kopje thee voordat we met de ademsessie beginnen. Dat had ik beter niet kunnen doen. 3x naar de wc gemoeten voor dat ik kon gaan ademen. Haha. Ik was gelukkig niet de enige. Maar wauw, wat een heerlijke ervaring deze keer. En zeker met zoveel mensen mogen delen. Veel tranen gelaten en gelachen. Mezelf rustig bij laten komen is de sleutel voor de volgende keer ademen. Dat scheelt alles. Na de sessie had iedereen wat eten meegenomen zodat de tafel heerlijk vol stond met eten. Dat konden we wel gebruiken. We namen afscheid van Erik, want die zien we niet meer in NL. Hopelijk weer een keer in de toekomst. We werden door Sandra uit de groep terug naar de camper gebracht in Nuenen omdat ze daar toch woont. Dat was super handig. Konden we met de camper terugrijden naar Asten om Eliza op te halen en vervolgens naar ome Jaaps verjaardag konden in Heusden waar Fritz al was met andere opa en oma.
Savonds landen we weer in Breda.

Maandag:
Gijs begint de ochtend vroeg met een webinar via de Telegramgroep om 9uur met angstexpert Joke. Anouk heeft de pech dat Joshua weer niet fit is, maar ze wil toch heel graag even een theetje drinken buiten in de zon. Dat kan hier makkelijk bij de voordeur op het gras, dus we sjouwen wat speelgoed naar buiten en drinken ons theetje. Na de lunch ga ik met de kids naar de speeltuin in het Valkenberg park. Hier waren we met Koningsdag geweest maar de speeltuin hadden we niet gezien door de drukte. Mooi park en een leuke speeltuin. Toen we daar van terug kwamen, wilde Joshua heel graag een stukje fietsen, dus stonden ze op het punt om naar een speeltuin te gaan die bij het scouting gebouw ligt. Eerst wilden de kids niet, want ze waren eigenlijk moe van de stad, maar uiteindelijk wilden ze toch mee. Achterop de fiets allebei dat scheelt. Mooie grote speeltuin tussen de woonwijken in. Dus daar hebben we ook even gezeten. Het avondeten hebben we toch maar niet samen gedaan aangezien Joshua wel heel moe was na dit bezoekje en dat is begrijpelijk. We zien elkaar morgen weer in de hoop dat hij zich beter voelt. Gijs stuite vandaag ook op een advertentie op Facebook dat er een Franse natuurcamping te koop staat. Heel interessant. Prachtige locatie. Nederlandse eigenaren. We gaan eens in overleg en op onderzoek uit. Misschien dat onze vrienden Femke en Inge dit ook wel interessant vinden. We laten het balletje even rollen.

Dinsdag:
We zijn weer gezellig met z'n allen naar de BIO markt gefietst. Wennen aan de drukte en gebouwen van een stad zal ik alleen nooit doen. Ik mis de bomen in een bos en water om iedere dag in te kunnen zwemmen. Maar wat je graag wilt voor jezelf en anderen, dat kun je manifesteren en creëren. Dus dat doen we dan ook gewoon.
Een stukje verderop de stad in was ook de gewone markt waar een viskraam bij stond. Namen we even de gelegenheid om met z'n allen een visje te eten. Er stond geen kraam van de bakker, dus fietsen we nog even langs de desem bakker. Heerlijk vers en heerlijk brood hebben ze daar. Thuis gekomen had ik heel wat dingen die ik wilde doen aan het huishouden, maar het ene naar het andere telefoontje deed zich voor, dus liet ik het maar snel los wat ik voor ogen had die dag. Dat is beter. Savonds had Gijs een webinar met Joke de Angstexpert, waar ik om 20uur dus ook bij kon zijn. Dit was de 2e webinar vanuit onze online community waar mensen gratis aan deel konden nemen. Mooi om te zien dat er nu meer mensen bij aanwezig kunnen en willen zijn. Het doet ons goed dat de leden van de Telegramgroep hier voor open staan en enthousiast zijn. En zo doen we er iedere week een aantal, met iedere keer een ander thema. Samen gaan we de verandering zijn. Je hoeft niets alleen te doen. Dat is voor ons nu zeker duidelijk geworden.

Woensdag:
Omdat Anouk zich echt niet goed voelt vandaag, nemen we na ons theetje bij haar thuis Joshua mee zodat Anouk kan rusten. Het komt natuurlijk nooit uit om ziek te zijn, maar wat er uit moet moet eruit. Joshua heeft prima gespeeld met Eliza. Fritz was een beetje jaloers. Begrijpelijk. Maar Fritz heeft dingetjes met mij gedaan. Dat vond hij ook prima. Hartige cupcakes alvast gemaakt voor Anouks verjaardag feestje in het Mastbos. Maar hoe later het op de dag wordt des te slechter Anouk zich voelt. De 2 weken dat we hier waren had Anouk het zich toch heel anders voorgesteld. Maar het is wat het is. We hebben de juiste gesprekken kunnen voeren. Het leven samen in Breda voelt als normaal. Heel veel raakvlakken in wat we willen voor onze gezamenlijke droomplek. Nu dat er een camping te koop in Frankrijk op ons pad is gekomen en dit een prachtige groene plek aan een stuwmeer ligt, zijn we wel heel nieuwsgierig geworden. Dus wie weet wanneer Anouk weer tiptop is, vertrekken we wellicht met z'n allen naar Frankrijk. Toen Joshua weer terug wilde naar moeders, heb ik een soepje bij haar achter gelaten in de hoop dat dat haar door de nacht brengt. Ook al viert ze haar feestje niet meer morgen, we laten haar toch wel even weten dat ze 40 is geworden, haha.

Donderdag:
Jeetje, de kinderen weer om 6uur vanmorgen. Daar kan ik niet aan wennen. Snel weer in die camper slapen, haha. Daar slapen ze beter. We konden dus op tijd naar de Lidl fietsen om een boodschap te doen. Buiten gekomen raak je aan de praat met een vrouw van 99!! Echt zo mooi om haar zo vitaal te zien. Ja ze liep met een rollator en ja ze zei dat ze toch echt wel last van haar been kreeg, maar dat ze zo van haar kleinkinderen en achterkleinkinderen kan genieten. Haar kinderen zeggen zelfs dat ze niet zo moet zeuren over haar pijntjes en dat ze terug mag kijken naar een prachtig leven. Maar ik wil nog niet dood zei ze. 99 hé. Ik kan me ook indenken dat je het op die leeftijd wel gehad hebt hier op aarde. Maar zij niet. Dat zag je aan haar. Heerlijk dat zomaar openlijk kletsen met mensen die je eigenlijk niet kent. Of toch wel? ;)
Gepakt en gezakt teruggefietst naar het appartement. Smiddags konden we pas op bezoek bij Anouk, want die heeft het nog steeds goed te pakken. Maar even lang zal ze leven en op de thee met mijn hartige cupcakes, kon wel even. We konden lekker buiten zitten, want de temperatuur voelde goed ondanks de zon die niet scheen. De moeder van Anouk kwam ook even langs en goede vriend Jan hebben we nu ook leren kennen. Mooie gesprekken. Ook over weer een plek in Frankrijk die Jan nog op het oog had. Dus ja. Waar gaan we nu naar toe? Naar Frankrijk? Naar Zweden? Of....geen idee. Voor ons voelt Frankrijk goed op dit moment. Ook omdat we Anouk en Joshua eigenlijk niet los willen en kunnen laten. Misschien mogen we wel samen vertrekken. En samen gaan kijken en voelen. Want de weg ernaar toe is net zo belangrijk.
Joshua kwam na het middagdutje nog even spelen tot het avondeten. Fritz moest er weer niks van hebben dus bleef ik met hem thuis en ging Gijs weer met die 2 naar de speeltuin. Maar dat duurde niet zolang. Eliza had nergens zin in. Dan maar weer op de trampoline achter het huis. Want het is toch wel fijn dat we hier een redelijke tuin hebben bij een appartement. En in het rustige gedeelte van Breda. Van de stad merken we niet veel. Morgen de laatste dag alweer. We zijn ook wel weer klaar om verder te gaan.

Vrijdag:
Vandaag had ik een iets te impulsieve dag. Daar hadden we het gisteren toevallig over, maar ik heb het gemerkt in bepaalde handelingen vandaag dat ik dat onbewust mee heb genomen. Een mooi wit kanten jurkje van Eliza kwam in de onderrok aan de voorkant met zwarte vlekjes uit de wasmachine. Ik dacht echt wat zonde. Maar die ga ik niet weggooien. Ik ga mijn textiel verf eens uitproberen. Paars en roze. Hoppakkee. Ziet er, vindt ik, niet verkeerd uit. Wel blitz. Eliza vind hem mooi en dat is belangrijk ook. Maar...Ook was ik impulsief in het scheren van Fritz zijn haar. Ik heb daar de hele dag van in m'n maag gezeten. Geen kapper die tijd had vandaag. Ik durfde ook echt niet meer verder te gaan. Iemand had het best voor me af kunnen maken, want nu op dit moment heb ik het gevoel dat IK voor aap loop en niet Fritz. Want hij heeft er geen last van natuurlijk.
Maar...Buiten de knipbeurt om heb ik cupcakes gemaakt voor de bewoners die morgen terug komen en heb ik het huid alvast gepoetst. Een bloemetje op tafel en Gijs wat klusjes gedaan en we mogen morgen na 2 weken, Breda toch weer gaan verlaten. Hoe dankbaar we hier ook voor zijn, we zijn blij om weer in de camper te mogen slapen en leven. De zieke tijd met Anouk, die halen we gewoon dubbel en dwars in. Dat komt wel goed. Maar het is natuurlijk ook jammer wanneer je zo dichtbij elkaar hebt gewoond. Nogmaals, komt goed. De wegen hebben ons niets voor niets samen gebracht.

Geschreven door Doorgijss.reisblog