En dan willen we weer niet vertrekken. We hebben het hier te goed. Ons gevoel is hier goed. De gesprekken zijn goed. Het weer is goed. In de ochtend had Gijs zijn Q en A van de Gevenomie. Daar zit hij dan...om 10uur aan een picknickbankje, op een heuvel, in de zon, met een prachtig uitzicht. Zijn ding te doen. Jammer dat je daar niet voor betaald krijgt eigenlijk. Met je ding doen. En wanneer je zelfs met je ding doen andere mensen blij kan maken, de juiste richting in kan begeleiden, of kan ondersteunen. Maar dat wordt niet gezien als een "baan" zeg maar. Door bepaalde instanties. Jammer is dat. Maar...wij zijn ervan overtuigd dat goed doet, goed ontmoet. Of hoe zeggen ze dat altijd. We zijn bezig mensen samen te brengen en ze elkaar te laten helpen. Op wat voor manier dan ook. Heb je een droom? En durf je om hulp te vragen? Of heb je hulp nodig maar weet je niet waar je moet beginnen? Ik denk dat www.library4happiness.com en De Gevenomie je misschien verder kan helpen om de juiste tools, mensen, cursussen, e-books, etc te vinden om je droom werkelijkheid te maken. Alles op basis van de Gevenomie. Zo zou alles toch weer moeten gaan in het leven? Op basis van de help en gunfator. Zo is het al ooit eerder gegaan tussen de mensen. We zijn nu alleen een beetje van elkaar weggedreven. Terwijl we elkaar zo hard nodig hebben. Maak ik nu reclame? Misschien. Maar het is voor een goed doel. Ons doel. Om weer te kunnen genieten van het leven en van elkaar zoals het bedoeld is. We kunnen meer dan we denken. En samen nog veel meer.
Maar...het is zaterdagochtend in Portugal. En ik ben met de kinderen bezig tijdens de Q en A van Gijs. Ik zit, met datzelfde mooie uitzicht als hem, met de kinderen van alles en nog niks te doen. Spelen in de speeltuin met zand, spelen met lego. Maar ik zag ook een bak met instrumenten. Ik dacht, laat ik die kinderen eens een keertje muziek laten maken. Nou...dat heb ik geweten. En Gijs ook. Die zat een eindje verderop, maar die riep toch vriendelijk om te stoppen met die blokfluiten enzo, want iedereen online kon meegenieten ivm de echo, hahaha. Dus...Maar weer kleuren ofzo. Fritz was gisteren met papa naar het hoogste punt gelopen van de tuin. Dus dat ging hij trots aan mij en Eliza laten zien. Echt prachtig. Dwarrelend over smalle paadjes liepen we weer naar beneden. Langs Lin haar stekkie af. Lin, de buurvrouw, woont dus bij Reineke in de tuin. Camper met voortent en nog een tent ernaast. Waslijntje, hond erbij, stromend water en stroom.wat wil je nog meer? Ze was druk bezig met grond opmeten, dus het kwam even niet uit. Morgenvroeg mogen we op de koffie komen. Ook prima. We lopen terug naar het woonhuis waar Reineke ook rondliep. We hoorden ineens harde schoten in de lucht, die ik op Mikki's Place ook al niet thuis kon brengen op de zondagen. Dat blijken dus jagers te zijn. Die kwamen iets te dicht bij haar erf, dus even schreeuwen dat ze op moeten zouten, dat was voldoende. Op donderdagen en zondagen mogen ze in Portugal op wilde zwijnen jagen, maar het was zaterdag dus dat klopte al niet. Ooit komen er mensen uit de stad Lissabon die dat voor de lol komen doen wanneer ze willen. Dus dat zal het misschien geweest zijn. Ik wilde Gijs verrassen met een bak koffie tijden zijn online gesprek. Maar toen ik het klaar had, was hij ook net klaar. Konden we samen even een bakkie doen. Fritz begon lui te worden, dus gingen we snel genoeg richting de camper voor de overgebleven pizza en een boterham. Reineke, Lin en Liedewij gingen naar een festival die middag, of ja, een muzikaal kampvuur. Het klonk heel gezellig, maar dat durfde ik met de kids niet aan op dit punt van de dag. Een uurtje rijden ook. Dus we hadden die middag het erf voor ons zelf. Want zoon Alex sloot zich op in het huis, haha. Die had onze muziekles gehoord dus die dacht ik sluit me wel af voor die kinder geluiden. Haha.
Toen Fritz eindelijk toegaf dat hij naar bed wilde, ging Gijs de vuurstapel van gisteren nog even na blussen en verzamelden we de snoeistapels rond de camper naar het veld achter de camper, zodat Reineke dit morgen kan opstoken wanneer er geen wind staat. Voor het avondeten had papa ze pannenkoeken beloofd, dus we sleepte al het gerei mee naar boven naar de buiten keuken, om ze daar te bakken. Heerlijk om te koken met zo'n buitenlucht en zo'n uitzicht. Ik had er ook genoeg voor Reineke gebakken, maar die kwamen laat thuis. Dus die heeft morgen pannenkoeken om te eten.

Geschreven door Doorgijss.reisblog