Zaterdag:
Gijs heeft nog steeds last zijn rug. En de griep is er nog niet helmaal uit. Maar afleiding zoeken is misschien fijner. Want alleen maar liggen met die rug is ook niks. Dus, we vertrekken gewoon naar de Lidl waar ik met Fritz even de boodschappen doe. Ook gezellig. Van daaruit rijden we weer naar ons plekje aan de oesterdam waar het op dat moment nog helemaal niet zo druk is. Maar echt warm is het ook nog niet met die wind erbij, dus we deden een poging om te zwemmen, maar Fritz had het al snel koud en ik stapte met m'n voet recht in een oester denk ik, want het was een diepe gegolvde snee. En dan nog lekker in zout water. Dat wil wel. Na de boterham bleef Fritz gewoon liggen op het picknickkleed. Hij viel midden in de zon in slaap. Ik bedekte zijn hoofd met z'n capuchon van z'n vest en liet hem maar even zo liggen. Volgens mij is hij ook niet helemaal fit. Of ja, daarna gingen de chipjes er goed in en hij ging weer gewoon mee het water in, maar ook dat was van korte duur. Dan maar spelletjes doen en met de auto's spelen. Ook leuk. Maar zodra hij in de camper op een stoel kroop, viel hij bijna in slaap. Gloeiend heet. Gijs zei te lang in de zon, ik denk dat hij ook al wat in zich had zitten wat er nu uitkomt. Ach ja, dan maar iedereen even ziek ofzo. Ongeacht de ziekenboeg was het toch fijn om jezelf even niets op te leggen of ergens rekening mee te hoeven houden. Want dat gevoel had ik de afgelopen dagen wel een beetje erg eigenlijk. Thuis gekomen ging ik met Fritz even in de hangmat liggen om af te koelen. Zo heet voelde hij aan. Hij lag zo fijn op mijn buik, dat we allebei in slaap vielen. Heerlijk. Als avond eten flink wat fruit voor de vitamines en wat groenten in een sausje, want veel werd er toch niet gegeten, dus waarom dan koken. Fritz viel weer zo in slaap, dus ben ik met Eliza nog even naar de composthopen gelopen om te keren en water te geven. Ik denk dat het slim is om allemaal op tijd in bed te liggen vandaag, haha.

Zondag tot en met donderdag:
Dat krijg je dan wanneer iedereen ineens elkaar aansteekt. Allemaal ziek geweest. Ik als laatste en nog steeds. Dus echt veel valt er niet te vertellen, want veel kun je niet doen met een ziek gezin. Gijs ging naar mijn idee ook te snel weer aan de gang, maar die had echt het gevoel dat hij z'n bedrijf draaiende moest houden en dat snap ik ook wel, maar handig is het niet. De kinderen waren uiteindelijk weer beter, dus hadden ook weer meer aandacht nodig. En ik uit de running, ja, dat komt dan nooit uit. Maar het is zo. Ik dacht dat het op de heetste dag dinsdag het wel beter met me ging toen we de hele dag afkoeling hadden gezocht aan de oesterdam. Daar was het ook echt heel erg druk. Maar toen ik met de kinderen op tijd naar bed wilde, was dat echt niet te doen in die hitte in de camper. Uiteindelijk val je in slaap, maar de rugpijn en slappe spieren zijn gebleven. Ik bracht Fritz snachts naar de wc voor een plasje, daar viel ik flauw. Zomaar. Of het van de warmte kwam of van de 3 paracetamol die ik over 3 dagen verdeeld heb, wie zal het zeggen, maar ik heb badend in het zweet op de bank gelegen. Natuurlijk ook schrikken voor Gijs. Fritz begreep er niet veel van toen ik het de volgende dag aan hem vroeg. Is ook beter. Nu ben ik dus strondje verkouden en keelpijn en pijn in de rug, maar dat heet ziek zijn. Dat zijn we gelukkig niet veel. Het heeft ons nu wel aan het denken gezet over de plek waar we nu zitten. We voelen ons toch te beperkt met de kinderen hier. Ze mogen zich niet mengen met de deelnemers, maar aan het einde van de middag is het geen probleem. Nu we ziek waren hadden we de vrijheid toch eigenlijk wel nodig omdat je dan echt nergens naar toe kan.
Ik denk dat we even beter moeten worden en dan weer voelen wat we ermee willen. Van camping La Prahay hebben we nog niets gehoord.

Vrijdag:
Nee echt zin om naar het festival in Den Haag te gaan had ik niet. Een dik uur rijden is voor ons niet lang, maar wel wanneer je nog niet fit bent.
Gijs had nog een webinar in de ochtend, wat ik ook niet echt fijn vond natuurlijk, maar ja, wat vind je dan wel fijn. Ehm, rust ofzo, haha. Maar dat gaat dan helaas niet. Dan maar op het gemak een wasje draaien en weer rusten, enige aandacht naar de kinderen en weer rusten. Toen gingen we toch maar rijden na de boterham. Naar Den Haag. Naar de Free Spirits Community Summer Celebration. We wilden ook meteen kijken of de locatie fijn voelt voor ons eigen evenement in september. Het ligt tussen de kassen, maar wanneer je er binnen stapt, stap je in een eigen plekje. Echt een leuke plek en mooie mensen. We waren dan niet zo in de stemming om te connecten, maar er ZIJN mag ook dacht ik zo. De kinderen hebben zich fijn vermaakt met andere kindjes. Er was van alles te volgen aan workshops. En de camper mocht bij hun op de parkeerplaats staan dus die hadden we bij de hand. Goed dat we gegaan zijn. Ik voelde me alweer wat beter. Wel snel genoeg weer naar bed. Dacht ik dan. Appt m'n goede vriendin Marjet onderweg vanuit hun vakantie camper met een technisch vraagje, waar ik dan toch weer even in wil duiken.

Geschreven door Doorgijss.reisblog