Zaterdag en zondag:
Op zaterdag kregen we eigenlijk bezoek om 11uur, maar ze kwamen een beetje later. Dus ik dacht om de tijd op te vullen fietsen we maar even naar de boerderijwinkel. Het waaide alleen zo hard. Met Eliza achterop die geen zin had om te fietsen en Fritz op z'n eigen fiets. We fietsten deze keer ook een andere route, langs het spoor af. Dat scheelde ook een beetje in de wind. Op de terug weg had Fritz geen zin om te fietsen. Hoe schattig Eliza dan om de hoek kan komen om te zeggen dat Fritz achterop mag bij mij en Eliza op zijn fiets naar huis fietst. Het was niet echt haar soort fiets, maar ze deed het prima. Wel vermoeiend dat snap ik. Voordat we het spoor over moesten was het spoor dicht voor het werkverkeer. Een lange werktrein moest er even langs. Zien we dat ook eens van dichtbij. Ze zijn het spoor aan het vernieuwen. Dat is een hele klus. Toen we terug kwamen was het bezoek er al. Neefje Ray met pap en mam. Daar spelen ze altijd fijn mee. Wel druk, maar wel volop genieten. Ik bak tussendoor voor iedereen pannenkoeken waarna ze nog even stoom kunnen afblazen in de tuin.
Savonds komen Jo en Arti ook weer thuis van hun reisje naar Zwitserland. Ik overhandig nog even de taartstukken die ze hadden bezorgd, want die kwamen voor de volgende dag wel goed van pas zei Jo.
Zondagochtend hadden Gijs en ik weer ons maandelijks webinar. Ik had ook echt weer zin om met nieuwe mensen samen te zijn en elkaar te inspireren. En dat gebeurde ook zo. Het was een kleine groep, maar net zo speciaal. Ook had ik mijn bijdrage gedeeld. Ik had het gevoel dat ik op weer een andere manier iets wil betekenen voor andere. Gewoon iemand die behoefte heeft aan een gesprek met mij waarin ik misschien onzekerheden of twijfels weg kan nemen of inspiratie kan geven als reizende, unschoolende moeder. (Wat voor manier dat ook mag zijn)
Ik heb al 2 van deze gesprekken mogen hebben en beiden partijen werden daar helemaal blij en dankbaar van. Dus waarom dan niet mezelf alvast bekend maken om te beginnen. Kijken of er behoefte aan is. Nog net op het einde van het webinar rolde er van een ander reizend gezin de vraag binnen waar we 2 maanden naar Griekenland gaan. En blijkt dat hun in diezelfde periode daar ook in de buurt zullen zitten. Een reden om elkaar op te zoeken. Zo top hoe dat kan gaan. Gijs kenden ze al via de Givinglifestyle. Ook hebben we ons event van 19 november natuurlijk gepromoot. Ook daar hebben we zin. Mensen weer de mogelijkheid bieden om samen te ZIJN.
We besloten om de middag te vullen met een bezoekje aan OpenluchtMuseum Het Locht in Melderslo. Leuke plek om te zijn geweest. Je gaat zo erg terug in de tijd. In meerdere tijden, echt prachtig. Dat ik me bijna thuis voel in de flower power tijd en wanneer je de ambachten allemaal ziet van vroeger dat er zoveel eenvoud was. En veel hout. Wat jammer dat er zoveel automatisch en door machines in fabrieken wordt gemaakt.
Heerlijk om terug te gaan naar de tijd waar de mensen bij de dieren leefden om de warmte van de dieren te hebben in de winter. Of dat de kinderstoeltjes ed nog allemaal van hout waren. Ook was er een champignon museum/kwekerij. Een man die het haar fijn uit kon leggen en dat hij het zonde vond dat de ouders van tegenwoordig hun kinderen niet meer uit paddestoelen plukken nemen. Vroeger was dat normaal. In Zweden ook nog steeds. Dus, toch maar dat wildpluk boek vinden en aan de slag. De kinderen mochten een bakje champignons zelf plukken en mee naar huis nemen. Kan mama er een soepje van maken. En een eigen groeikit om onze eigen champignons te kweken. Kijken of dat gaat lukken. Leren we ook weer van. Ik vond het een leuke plek en het is in een mooi gebied. Vlakbij heb je ook een mooi stuk bos in een kasteeltuin. Blijft mooi.

Maandag en dinsdag:
Toen de kids buiten bij toeval een dood roodborstje vonden in de plantenbak bij het raam, voelde Fritz zich meteen geroepen het beestje te begraven in de tuin.
Het valt hier in deze streek trouwens echt op dat er super veel ganzen op doorreis zijn hier. Echt mega veel. Het lijkt niet op te houden, haha. Maar wel mooi hoe die samenwerking gaat bij deze vogels. Sochtends fietsten ik nog even met de kids naar de Plus. Daar kregen ze bij de kassa van iedereen nog voetbalplaatjes die ze voor een neefje willen verzamelen. Bij het naar buiten gaan kwam er een meisje naar binnen gelopen die vroeg of ze voetbalkaartjes spaarden. Fritz zei eerst nee, omdat hij ze zelf niet spaart, maar wel voor een neefje. Ze kregen echt een dikke pak van haar mee naar huis. Gespaard op haar werk en ze wilde er de eerste de beste een plezier mee doen. Nou en of.
Op dinsdag hadden we sinds lange tijd weer eens een afscheid van de vader van een goede vriend, buurjongen van Gijs en toevallig mijn achterneef. We besloten onze kids niet mee te nemen naar de crematie, dus Gijs ging met zijn ouders er naar toe. Na de uitvaart was het samen komen in een café in het dorp waar de ouders van Gijs wonen, dus bleven de kids en ik bij opa en oma in huis. Konden wij erna aansluiten in het café. Mijn moeder was er ook met nog 2 broers van haar. Fijn om ze te zien. Het was een fijn samen zijn, maar op een gegeven ook te veel aan mensen en geluid, zeker wanneer muziek in het spel komt en een drankje, haha. Mooie tijd om naar huis te gaan met de kids. We zijn ook niks meer gewend natuurlijk.

Woensdag:
Gisteravond kwamen Jo en Arti nog even gedag zeggen omdat ze de volgende ochtend om half 6 al van huis af gingen voor hun reis naar Australië. Wat zijn we ze dankbaar dat we op hun plek mogen passen. Ze komen terug wanneer wij weer vertrekken dus lopen we elkaar mis,op 4 december. Vanmiddag zijn we op bezoek gegaan bij Kitty en Stefan en de kids. Ook alweer een hele tijd niet gezien. We kregen nog een mooie herfst halloween rondleiding in hun tuin omdat ze de afgelopen 2 weken een halloween herfst editie hadden georganiseerd wat ontzettend goed in de smaak is gevallen. Vanwege het slechte weer vandaag en maar 1 aanmelding hebben ze de dag vrij gehouden. Maar wat is het een mooie plek geworden. De kinderen hebben weer fijn gespeeld en we werden weer verwend met lekkere cappuccinos, pompoensoep en chocomel met slagroom haha. We hebben helaas wel met aankomst schade gereden aan de bumper. Maar op die manier kwamen we er dan wel weer achter dat een knipperlicht het niet doet. Zaterdag toch naar de garage dacht ik. Maar ja, liever niet nog meer erbij natuurlijk.

Donderdag:
Sochtends had ik mijn fietsochtend. Ervoor gekozen niet naar Berkendonk te fietsen, maar naar een stoffenwinkel in Deurne en nog een paar andere winkels waar ik fijne gesprekken had met de mensen die ik daar tegen kwam. De kids werden door Gijs naar de opa's en oma's gebracht. Koos en Sandra kwamen met de lunch. Het plan was met hun camper naar de Paardekop te rijden om daar te wandelen, maar ze hadden een lekke band. We belden naar de NKC. Er zat een monteur in dezelfde straat. Binnen een uur zou hij er zijn. We fietsen naar het dorp in de tussentijd en zijn precies op tijd terug want we zien de takelwagen aankomen. Een jongeman met een ontzettend lange staart kwam de band checken. Er vielen heel veel dingen tegen tijdens het checken, vervangen ed, maar hij wist het iedere keer op te lossen. Hij deed het super goed. Nu ligt de reserve eronder want volgende week krijgen ze nieuwe banden dat stond al op de planning. Wel apart dat dit nu net ervoor en bij ons op de oprit mag gebeuren. We eten savonds bij ons binnen waarna de kids door opa en oma thuis worden afgezet. Met weer van alles gekregen. Wat een verwennerij weer. Ook van Koos en Sandra stond nog een kadootje te wachten. Zo lief.

Vrijdag:
Weer veel regen vandaag. Koos en Sandra slecht geslapen ivm muggen in de camper. Heel apart.
Smiddags na film kijken naar de eitjes boer gefietst met Koos en Sandra. Erna speelde Koos en Gijs fijn met de kids in huis kon ik met Sandra naar hun camper om de Magic coach box in kleinere vorm uit te proberen. In Zweden heb ik het met haar op de grond met grotere voorwerpen kunnen doen en dan ga je zelf op de voorbeelden staan en nu kies je een pion of meerdere en ga je hetzelfde doen. Ik had niet verwacht dat het effect hetzelfde zou zijn. Heel apart. En heel mooi ook hoeveel dat er uit komt in zo'n sessie.
Het was toch wat laat geworden, dus we konden meteen aan het eten beginnen. Koos en Sandra wilde in de winkel nog broodjes halen die hadden ze niet meer en Eliza fietsten graag mee. We eten weer gezellig samen.

Geschreven door Doorgijss.reisblog