Zaterdag:
Ik zal wel tegen een verkoudheid aan zitten, een keelverkoudheid in ieder geval. En zo suf als een hoentje door de kuchende nachten. Dus dat gelijk met de kids naar bed gaan is nog niet zo'n slecht idee geweest.
In de ochtend had Gijs een afspraak en ik ging weer wat broodachtigs proberen te bakken zonder gist. De ene met joghurt ging wel de lucht in, maar de ander werd een plattekoek met kaneel en een beetje suiker. Ach ja, het smaakte niet verkeerd. En we eten maar weinig brood meer de laatste tijd en dat bevalt prima. Ik ga bijna de pindakaas en kaas als beleg missen.
Toen Gijs klaar was ging ik aan mijn tijd beginnen achter de laptop, konden Gijs en de kids in het dorp verderop bij de bakker gebak gaan halen zodat we de verjaardag van oma tijdens het beeldbellen mee konden vieren. De rest van de middag zou het zonnig blijven, maar er dreven donkere wolken van het ene naar het andere eiland dus helaas. Toch liep ik met Fritz even naar beneden naar het klim strandje om bij het water te zijn en met de stenen te spelen. Maar door het wilde water van afgelopen dagen is er weer wat rotzooi aangespoeld. Opruimen maar weer.
Het begon opeens toch te druppen, dus liet ik Gijs weten dat ze ons maar beter op kunnen komen halen. Maar hij was al onderweg.
Na het avondeten voelde ik al dat ik vandaag maar beter weer tegelijk met de kids in bed kon kruipen. Nog even in de douche met Fritz en verhaaltjes lezen op de tablet. Zodat we erna lekker onder de wol konden. Die verhaaltjes zijn op dit moment wel handig wanneer je niet zoveel fysieke boeken mee kunt nemen. Zoekboeken staan er zelfs tussen en die zijn toch echt wel te groot om mee te nemen, zowel op reis als in de camper. Maar even kijken hoelang we het abonnement aan gaan houden. Maar zeker het proberen waard geweest.

Zondag:
In de binnenspeeltuin gaan we schaatsen! Of ja, ik ga schaatsen. We vertrokken op tijd naar de speeltuin Caretta Kidom omdat deze om 11uur open zou gaan en we ons laatste bezoekje rustig wilde beginnen. En dat klopt. Maar na de middag stroomde er 2 verjaardagen en de rest binnen, dus echt rustig bleef het niet. Maar ik heb geschaatst, met Fritz zittend op mijn steuntje voor me en ze hebben nog even door de gamehall mogen struinen met papa met een beetje zakgeld opzak. Ze kiezen de schattigste dingen uit om te doen dus dat scheelt. We eten er een kleine lunch waarna we buiten keken en zagen dat de zon scheen. Wat ze gisteren voorspelde leek vandaag door te komen. Dus na 3 uur binnen toch nog even naar buiten. Uit de wind leek het zwem weer, recht in de wind aan het strand liet ik mijn kleren toch liever aan. En omdat we alle 3 nog wat kuchen en puffen, laten we er nog even mee wachten. De kinderen spelen in het zand en ik loop het strand een beetje af om afval te verzamelen en kleine kwalletjes terug te geven aan de zee. Eenmaal thuis proberen we nog wat zon mee te pikken, maar de wolken blijven er helaas voor. Vandaag had een harde werker er ook zin in om met de drilboor door de stenen te kappen. Op een zondag. En daarom waren we ook blij dat hij besloot er om half 4 mee op te houden. Toch best jammer dat dit onze rust buitens huis verstoord. Maar veel doen we er niet aan. Klaar zijn ze nog langer niet.

Maandag:
Een aan huis dag vandaag. Want zodra ik de kids zover had dat ze een eigen speurtocht gingen verzinnen, of zoiets in ieder geval, ging het al regenen. Even in de miezer spelen oké, maar op een gegeven moment voelde binnen toch iets beter. Binnen aan tafel freubelde we wat aan met van alles, en ik probeerde ze nog aan het schrijven te krijgen, maar je merkt al gauw het verschil van leeftijd tussen die 2. Eliza die kan al meer dan ze denkt, maar zodra ik haar wijs op haar manier van de letters schrijven en dat ze het beter op een andere, makkelijkere manier kan doen wordt ze boos. Die frustraties zijn er wel vaker de laatste tijd. En ik snap het ook. We missen onze eigen spulletjes, ons huis op wielen. We hebben niet veel, en ik heb nooit heimwee, maar naar die 2 dingen toch wel. En dat is niet erg. Eliza begint op een gegeven moment ook te huilen, waardoor ik natuurlijk mee ging doen en we elkaar even konden troosten en erover konden praten. Het is ook tijd voor onze eigen plek. We mogen nog even geduld hebben. We geloven erin en we vertrouwen erin. Komt helemaal goed. Eliza wordt ook al 8 jaar en heeft ook andere behoefte dan Fritz. Dus Fritz gaat lekker op pad met papa. Ook al is het een simpele boodschap in de stad. Ben ik lekker even alleen met Eliza. Samen een krenten brood maken. Ze wil zo graag zelf kneden en de ingrediënten doen, dus ze maakte vandaag haar eigen broodje. We kiezen haar verjaardagstaart alvast uit en ze leest graag de nieuwe boekjes uit de app voor. Op haar manier dan wel. Zodra Fritz en Gijs terug komen voelen we meteen een verandering in de sfeer, maar ook dat weten we goed te maken met een gezellig potje Doolhof en ik dans nog even met de kids op Disney muziek. Ze mogen nog even een musical kijken zodat Gijs en ik even kunnen "werken". We hopen op beter weer morgen, want vandaag was het alleen maar regen en wind. Het is toch wel fijn wanneer je even naar buiten kunt.

Dinsdag:
Gijs heeft in de middag zijn afspraken gepland en het weer zag er zeker beter uit dan gisteren. Dus we gingen toch nog even op pad in de ochtend. Naar een baai waar we in het begin van ons verblijf al in de buurt waren geweest, maar ervoor kozen om rechts te gaan ipv links. Dus nu gingen we voor links. De zon leek achter ons door te komen, maar waar wij even naar de speeltuin gingen was nog de bewolking. Het leek alsof er geen koffietentjes of restaurants open waren vandaag en vanmorgen was de drilboor ook niet bij ons aan de gang. Zou er iets zijn op de 16e januari? Naar enig opgezocht te hebben toch niet het geval. Maar oké. We rijden naar de baai waar Gijs dus al eens alleen was geweest toen er een hevige storm was die dag en er toren hoge golven waren. Nou...Die waren er nu nog steeds! Echt een waanzinnige plek. Voor mij dan. En de kids vonden het ook zeer indrukwekkend die golven. Met dat helder blauwe water. En dan aan deze kant van het eiland toch ook even de zon erop waardoor het ineens 20 graden leek te worden voor even. Maar wauw. Op deze plek kan ik wel de hele dag zitten. Het is in de zomer hier ook een drukbezochte surfplek en aan de zijkant kun je je bootje aanleggen en zwemmen, maar dat is nu niet zo veilig. Wat een geweld kan water met zich mee brengen, maar prachtig om te zien. We rijden nog even naar rechts waar we dus al eens eerder geweest waren en waar toen dus het water spiegelglad stil lag, daar was het nu ook vol met golven en onrustig water. Omdat Fritz toch echt naar de wc moet wat hij liever niet in de natuur doet, terwijl hij dat wel al vaker gedurfd heeft, maar nu dan even niet, rijden we als terugweg via ons restaurantje Galaxy waar het dus ook uitgestorven leek, maar waar de eigenaresse in de keuken bezig was en ik vroeg of we even naar de wc mochten. Dat was No Problemo. We zien haar eind deze week nog wel een keertje om afscheid te komen nemen. Nog even op de schommel en terug naar huis. Die gaat voor mij helaas niet helemaal soepel met een iets te lege maag, dus thuis moest ik even bijkomen en Gijs moest binnen 10 minuten al aan het werk. De kids zet ik toch maar even aan de tablet zodat ik toch even wat kan eten en vervolgens onze gevulde maaltijd van de dag kan koken. Tussen de gesprekken door kan Gijs komen eten en vervolgd hij zijn gesprekken weer tot een uur of 5. Ik geef de kids een idee om de a4 blaadjes op te maken door een autobaan te maken en met hun auto's van lego ed erover heen te rijden. We maken er nog een garage bij en het buiten zwembad niet te vergeten en het tankstation en zo zijn we weer een tijdje bezig. Kijken of Fritz hier morgenvroeg weer mee verder gaat, haha.

Woensdag:
Wat een heerlijke zomerse dag weer vandaag. We vertrokken op tijd naar Zakynthos stad omdat ik graag nog een bezoekje gaf aan de hondenopvang Zanta Strays. Ik had al mail contact gehad met een Nederlandse vrijwilliger, maar die zat nu net in NL. Maar nu werden we ook hartelijk ontvangen door een Engelse dame, naam even vergeten, die voor in de tuin aan het werk was. De kleine hondjes vooraan begonnen al te blaffen en dat vond Fritz al niet zo fijn. Maar ze liepen toch mee, dan maar even de vingers in de oren, want zodra we binnen waren begonnen de andere honden ook. Ze kunnen al geen nieuwe honden meer toelaten zo vol zit het er al. Voorin kom je dus eerst bij de puppies. Ze zegt dat die het schattigste zijn en dus als eerst geadopteerd worden. Onze kids werden natuurlijk ook al meteen verliefd op een puppie met een rose halsbandje. En dat snap ik helemaal. Ik loop met de dame mee tot aan achter en ik zie alleen maar lieve, speelse honden die heel graag aandacht willen van een baasje. Ook een nest puppies kom ik tegen die groot zijn gebracht in de opvang. Het heet een asiel, maar dat woord klinkt zo raar. Het is gewoon zielig hoe dat het op zo'n eiland werkt dat zo'n schattige beestjes op straat worden gezet omdat het baasje er geen tijd meer voor heeft, of dat ze gefokt worden en het niet geworden is wat ze hadden verwacht. En zo zijn er meer redenen om een hond op straat te zetten. Echt niet kloppend. Maar wel realiteit. Het wordt ook gedragen en gerund door vrijwilligers omdat de staat er geen potje voor heeft. Mochten ze geld vrij krijgen dan is dat nodig voor de dierenarts voor de vaccinaties en eventuele medicijnen die nodig zijn. We geven dan ook maar al te graag een donatie zodat er weer voer gekocht kan worden bijvoorbeeld. Wanneer je voor een langere tijd verblijft op het eiland is het ook mogelijk een gastgezin te zijn voor een hond of honden, of je adopteert er eentje en ze regelen vervoer naar het buitenland. Dat wordt in meerder landen gedaan hoor ik wel van mede reizigers. Het is heel triest, maar wanneer deze rakkers niet van het eiland komen, zullen ze niet op veel plekken terecht kunnen. Dus...weer even een andere realiteit gezien waar ik maar al te graag een steentje aan bij gedragen had.
We rijden verder naar het strandje met speeltuin om van het zonnetje te kunnen genieten vandaag. Maar we zien dat er door de storm op zee van laatst toch veel afval bij is gekomen op het strand. Dus na een heerlijk frisse plons toch maar even gaan opruimen wat ik in 1 vuilniszak niet vervoerd krijg. Tijdens het opruimen ruik ik ook iets rottends. Ineens zie ik een klein schildpadje liggen wat al zwart aan het worden is en wat dus is gaan stinken. Ik wil de kids toch even laten zien hoe hij er uit ziet. Zo zie je ze niet vaak van dichtbij. Ik voelde me fijner om hem niet terug te leggen tussen te rotzooi, maar te begraven in het zand. Met wat schelpjes erop en Fritz zei dat hij er ook nog wat had opgelegd. Rust maar zacht kleine vriend.
Gijs stuit bij het speeltuintje op 2 mooie groene salamanders. Ze wilde van hem geen afstand doen leek wel, dus de kinderen hebben ze ook,nog even gezien. We krijgen flinke honger en dat doen we voor een laatste keertje in de stad. Maar parkeren was bijna onmogelijk. We zijn ook nog nooit zo vroeg op de middag in de stad geweest. Alle winkels leken ook open te zijn, dat was de afgelopen keren bij ons niet. Ze gaan hier rond 1500uur al dicht. We vonden uiteindelijk een parkeervak aan het plein achterin, dus besloten we bij het restaurant te gaan eten waar we ook met de kerst hebben gezeten. Dat vonden de kids ook prima. Leuke plek. Leuke eigenaar die trots zijn Nederlandse woordjes met ons deelt, haha.
Hij gaf aan dat hij wel dacht dat wij van traditioneel Grieks eten hielde, en dat hij de Mousaka over 15 minuten klaar had. Die hebben we nog niet geproefd tijdens ons verblijf en de kip in tomatensaus is hier ook gruwelijk lekker. En dat heerlijke tiramisu achtige toetje wat je na betaling nog toegeschoven krijgt maakte het helemaal af. Fritz zei natuurlijk dat mama dit toetje ook moet maken. De grapjas.
We struinen nog even door de stad en naar de speeltuin, maar de zon gaat weer langzaamaan achter de bergen en de kids worden een beetje lui, dus we rijden lekker naar huis. We waren ook alweer vroeg op pad. Maar een fijne dag van huis af.

Donderdag:
Een flinke wind weer vandaag, maar toch nog zeker die 19 graden. De zon is in ieder geval goed warm uit de wind. Gijs had tot 13uur toch nog te werken, maar de kids deden onze dingetjes afwisselend van binnen naar buiten. En met zo'n weer droogt de was weer makkelijk, dus 2 wasjes draaien dan maar. Ook alvast wat dekens wassen om alles schoon achter te kunnen laten volgende week. We tellen alweer af. De tijd vliegt met zo'n lekkere temperatuur heb ik het idee. Wanneer je dan zoals vanmiddag weer even een strandje in de buurt bezoekt die uit de wind ligt dan wel. Dan lag het privé strandje van laatst waar we het Nederlandse stel tegenkwamen toch wel het beste en was ook 1 van de mooiste zo dichtbij. Gijs moest toch eigenlijk wel even tanken, dus hij dropt ons daar af en rijdt zelf nog even een kwartiertje verder om te kunnen tanken. Want morgen rijden we naar de andere kant van het eiland en daar vindt je geen tankstations. Zo begin je het eiland een beetje te kennen na 2 maanden.
De kids en ik plonzen meteen het toch wel weer frisse water in, maar zout en helder water is geen straf. Alleen opeens komen de wolken tevoorschijn. Die had ik toch niet voorspeld. De kids spelen nog even op het strand tussen de kiezels en ik dobber nog wat rond op het water. Zodra Gijs terug is koelt het toch wel een beetje af. Gijs en ik hebben nog even een gesprek waarin we altijd weer even ideeën en meningen delen over toekomstige stappen en waarin we doelen mogen gaan stellen voor onszelf. Dat is eigenlijk wel opvallend dat we dit blijven hebben samen. Voor mij voelt het op een gegeven moment een beetje te veel van het goeie, maar ik zet mezelf dan ook meteen in de doen fase, terwijl Gijs zoiets heeft, ik nooit het balletje op en we zien wel wanneer we de stappen hierin gaan zetten en in welke vorm. De ideeën zijn er. En ik vraag me ook ooit af of ik niet gewoon erin mee moet gaan in nieuwe dingen of een andere manier van aanpak. Dat kan voor mij misschien ook weleens een openbaring zijn waarin ik mezelf neer kan gaan zetten en kan laten zien zeg maar. Ach ja, we blijven stromen en dat is een goed teken. Dus...na nog wat afval opruimen, wat er nu niet meer ligt en dus dit bijna het schoonste strand van Zakynthos kan zijn, kiezen we er toch maar voor om naar huis te gaan. Het is ook alweer 16uur. Fritz is weer in de verkoudheid geschoten, dus die zal na zo'n nacht als afgelopen nacht wel op tijd naar bed willen. En aangezien ik er ook 3x uit ben gemoeten voor hem, geldt dat voor mij waarschijnlijk ook.
En dat is helemaal oké.

Vrijdag:
En toen vergat ik een dag te typen. Maar zoals ik me herinner zijn we deze dag een dagje naar de andere kant van het eiland gereden voor de laatste keer. Het zou vandaag een laatste dag warm weer worden, dus daar gaan we volop van genieten. En dat op een mooie zwemplek tussen de bergen en met bankjes met overkapping. Maar tot onze verbazing zijn hier toch best hoge golven, maar voor de kids dubbel zo leuk om te gaan zwemmen. Het water is wel best koud, maar de zon maakt het weer goed. En even in het water raak je er wel aan gewend. Zelfs Gijs gaat een keer het water in om het zeewater tijdperk af te sluiten. Mooie laatste plek om te vertoeven in de zon. Maar de sluierwolken voelde we aan komen en dan koelt het ook weer snel af. We rijden een 15 minuten terug naar restaurant Galaxy om voor nog een laatste keer te eten bij ons warme familie restaurant. Het koelde ook echt ineens 4 graden af met zojuist aan het water. Dus de jassen konden toch weer even aan. Met gevulde buikjes en een zeer hartelijke dank van de familie, rijden we terug naar huis.

Geschreven door Doorgijss.reisblog