Zaterdag:
En toen was het vandaag toch echt tijd om terug naar huis te gaan. Oppashuis dan wel.
Maar de ochtend begon al zo zonnig, dus deden we op ons gemakkie. De kinderen wilden nog even aan het water spelen en met de baan. We zagen onze Nederlandse buurvrouw nog even een dip doen in het water. Heel knap. Ik ben gisteren er niet helemaal in gegaan, maar ik kreeg van haar al wat tips mee, haha. Ik stagneer al bij mijn voeten omdat deze altijd zo warm zijn en wanneer ik dan in dat koude water stap moeten mijn voeten echt te snel terugschakelen naar een andere temperatuur. Maar oké. Daar kan ook op geademd worden denk ik dan. En je denken uitzetten natuurlijk. Dat is bij mij de hoofd factor. Haha.
Ook maakten we weer even een praatje met een lokale Zweed die gisteren ook even kwam kletsen. Hij staat hier denk ik iedere vakantie met zijn caravan. En groot gelijk heeft ie. Gewoond in Stockholm en een huis gebouwd in 1980 in een plaatsje daar vlakbij. Ook aan datzelfde mooie meer. Hij vertelde een mooi verhaaltje over een Nederlands gezin die hij ook op deze plek had ontmoet met een camper en ze op zoek waren naar een huis om te wonen. Ze kochten ook daar een huis en wonen er nog steeds. Wij vinden dat overal wel een boodschap in kan zitten en aangezien ik echt verliefd ben op dit uitzicht, vragen we de plaatsnaam en gaan we thuis eens zoeken of er hier wat te koop staat. Waarom niet.
Eenmaal in de camper rijden we rustig aan verder naar de eerstvolgende Lidl. Toevallig in het plaatsje waar we op de heenweg gestopt hadden bij een speeltuin. Nu stonden we aan de andere kant van het water waar er rivieren bij elkaar komen. Een mooi geluid van wilde waters die samen komen in een stroming. Na een uurtje stoppen we weer ergens om te lunchen. Ook een hele mooie plaats aan het water. Het ene gedeelte is om te pauzeren en het andere gedeelte om te camperen. Daar betaal je dan een tientje of zo. Härjedalsvägen Laforsen. Je zou er ook zo kunnen zwemmen. Heerlijk in het zonnetje. Nog even ons mam gebeld, waarna we verder reden naar huis. Eenmaal thuis gekomen begon natuurlijk weer het uitladen, maar ook op ons gemakkie. Eliza en Fritz werden verrast met post uit Nederland waar bouwpakketjes inzaten van dieren. Daar heb ik ze de meeste uitruimtijd niet meer door gehoord. Druk bezig op de veranda met in elkaar zetten en kleuren.
We hoopte voor sluitingstijd van de lokale supermarkt nog wat plantjes te kunnen scoren voor in de plantenbakken, maar dat was niet veel keuze op een zaterdag. Dan wachten we nog maar even tot volgende week, dan zal er doordeweeks meer keuze zijn. Gijs stelde nog een afsluiter voor van de feestweek, dus gingen we nog een hapje eten bij 45:Ans. Erna kon ik nog steeds een wasje buiten hangen want de zon stond nog hoog en de wind waaide zo af en toe. Ik keek naar het weer voor morgen op mijn telefoon en dan zie ik dat het om 23uur "donker" is en om 4 uur in de ochtend weer volop zon. Ongeloofelijk hoe kort hier al die nachten kunnen zijn. Heel normaal hier, maar voor ons weer iets nieuws om te ervaren. Zeker met geen verduisterende gordijnen.

Zondag:
Jaaa, onze eerste camperaars!! Bianca stuurde ons een appje van Hans en Joke die vroegen of er nog een plaatsje vrij was. Haha. We gingen sochtends meteen aan het werk om de paaltjes in de grond te zetten met mijn zelfgemaakte bordjes. Ze vallen wel goed op in ieder geval.
Komen ze net voor de middag al aan gereden. Ze reden ons gewoon voorbij. De coördinaten waren niet helemaal goed op Park4night. Nog even aanpassen dus. Maar wat leuk! Onze eerste camperaars. Ze kwamen bij ons uit omdat we wasservice hadden haha. Helemaal prima. Kan nu mooi drogen in de zon. Na even kletsen scheiden de wegen dan ook weer, want ze waren best op zichzelf en dat mag ook zeker. Ze maakten nog een wandeling savonds en betaalde al voor 1 nacht. Het was weer een heerlijke warme dag vandaag en met het maken van cake, scones en de was in de gaten houden, ben je zo weer een halve dag bezig. En natuurlijk wat kletsen met Hans en Joke. Hij heeft zelfs een drone vlucht gemaakt boven het huis. Ben benieuwd hoe dat er uit ziet. Eliza en ik zijn na het eten nog even naar een zijweggetje gelopen om te kijken wat daar nog is. Uiteindelijk kwamen we niet ver, maar er schoot wel een ree de bossen in. We probeerden er een zoektocht van te maken, maar helaas, hij was al te ver. Is het toch nog leuk geworden die saaie wandeling, zoals Eliza dat dan zegt.

Maandag:
Weer een warm en zonnig dagje. De gasten hadden gelukkig goed geslapen. Want het verkeer gisteren was veel meer dan normaal, dus dan merk je meteen wanneer de rust op de weg inslaat. Ik maakte nog even een praatje met ze hoe hun avondwandeling was geweest. Die deelde eerlijk hun ervaringen over de mogelijkheden van wandelroutes en het verschil in prijs die ik hanteerde en die ze op Park4night hadden gezien. Een kleine miscommunicatie tussen mij en Bianca, maar dat wordt dan ook zonder problemen teruggedraaid. Geen probleem. Ze bedanken ons nog vriendelijk voordat ze vertrekken en gaan hun weg verder het prachtige Zweden in. Met een schoon bed en schone was haha.
En toen voelde ik me geroepen om de fietsband van Eliza te gaan plakken. Gijs was nog bezig met werken, maar ik ging het eens zelf proberen. Ik heb het altijd mijn vader laten doen, maar die had ik nu helaas niet binnen handbereik haha. Maar wanneer je het zelf kan is ook wel handig. Toch eens een YouTube filmpje erbij en gaan met die banaan. Ik kreeg het gaatje maar niet gevonden in de binnenband, maar ik had deze ook niet echt aan de fijnste kant eruit gehaald. Dus stopte ik alles weer terug. Oppompen en weer constateren dat hij toch echt lek is. Meteen leeg. Ik had gisteren al het scherpe pinnetje eruit gehaald, wat ik beter pas kan doen wanneer ik de band ga maken, dus begon ik maar weer opnieuw. Maar dan met de binnenband eruit aan de juiste kant. Eliza ging met mij de bubbeltjes zoeken. En ja hoor, gelukkig gevonden. Nu nog plakken. Geen schuurpapiertje en geen lijm. Dan maar schoon maken, Zweedse secondelijm erop, plakkertje en ja hoor. Kei vast. Wonderspul. Alles weer erin, oppompen en dan maar hopen dat hij hard blijft. We wilde nog naar het museum fietsen om daar in het water te gaan spelen, dus konden we meteen de band uittesten. Hij bleef hard. Dan mag ik trots zijn op mezelf vindt ik wel, dus dat laat ik mijn vader ook even weten, haha.
Bij het museum zitten Gijs en ik op de vlonder met de voeten in het water en Eliza en Fritz spelen heerlijk in de modder. Het ijs is gesmolten en het water staat erg laag, dus lekker veel modder. Bruin van de modder op de fiets terug en meteen onder de douche. Vanaf het moment dat we thuis waren stonden de kinderen duidelijk aan. In de zin van druk en aanwezig. Wat regelmatig voorkomt na het eten. Net alsof ze dan een extra boost krijgen ofzo. Daar hebben ze niet persee suiker voor nodig, avondeten is ook prima. Dus Gijs en ik waren blij met de rust toen ze naar bed gingen.

Dinsdag:
Fijne dag gehad vandaag. Niet teveel druk gelegd op dingen doen zoals gisteren. Kinderen speelden vandaag wel fijn. Dat zal je altijd zien. Ik ben nu iedere dag ook een uurtje overdag bezig met mijn ding terwijl Gijs dan bij de kids is. Voelt ook beter. Tijdens stofzuigen komt er ineens een camper de oprit op. Jaaa, nog meer gasten. Een Duits stel. Ook weer een wasje, maar dat is niet erg. Het had in de ochtend al super veel geregend. Het kwam er met bakken uit. Dus in de middag de regen weggebleven. Maar wel weer eens onweer. Ook wat kouder, maar dat is niet erg. Aan het einde van de middag de was toch nog mooi buiten in de zon kunnen hangen.
Savonds had ik weer een keer een webinar. De 1e van Esra. Een goede vriendin van ons, die nu haar gevoel achterna gaat en haar ervaringen omtrent unschooling gaat doorgeven. Echt leuk om haar enthousiasme terug te zien in dit webinar.
Toen ik erna buiten keek rond 22uur stonden de reeën in de tuin te grazen. Nu met beter licht foto's kunnen maken. Ik sloop naar buiten om ze van nog dichterbij op te krijgen. Ik telde er maar 2, dus vroeg me af waar de derde was. Ik draai me om en staat hij op het punt uit de bossen te komen. Dus best dichtbij, maar hij schrok en schoot de bossen weer in. Maar ik ben al blij met de foto's en dat ze gewoon vrolijk blijven staan wanneer ik buiten stond toe te kijken. Heerlijk gewoon.

Woensdag:
Een kleine uitslaap dag vandaag. Voor mij en Gijs dan. Eliza en Fritz waren al een tijdje beneden. Dat kan hier nu in zo'n huis. Fritz begon gisteravond al met een nachtmerrie en die was er snachts ook nog. Dus een keer eruit voor de fiep zoeken en een nachtmerrie, dat merk je in de ochtend dan wel weer. Maar we staan gewoon weer op met wat standaard oefeningen en ik had gehoopt een ontbijtje buiten, maar dat zomerjurkje van de afgelopen dagen was toch ineens best koud met deze wind. Maar het mooie was, toen ik de deur open deed zag ik de 2 grote kraanvogels achter in de tuin staan. Dus heel dichtbij. Maar zij schoten weg van ons en toen zag ik de reeën ook nog wegschieten de bossen in. Dat was nieuw. Ze zullen hier aan de bosrand geslapen hebben denk ik anders waren ze niet nog zo dichtbij. Ik vindt dat prachtig dat wild rondom je huis iedere dag. Voelt toch anders dan het hertenkamp bezoeken in Nederland, haha.
De gasten had prima geslapen. De weg was ook een stuk rustiger dan wanneer het Nederlandse koppel bleef overnachten. Die zondag was ook niet normaal kwa verkeer. Hemelvaart weekend kan misschien de reden zijn geweest. Veel Zweden ook op pad waarschijnlijk.
Het Duitse koppel nam afscheid en hij zei misschien tot een volgende keer. We zijn allang dankbaar dat ze een fijn verblijf hebben gehad.
De dag verliep helaas veel binnen, dus besloten we toch maar even naar de ICA in het dorp te gaan om te kijken of ze plantjes hebben voor in de bakken en meteen een kleine boodschap. Teruggekomen had ik even zin om met de kids een film te kijken. Maar ik kreeg na het eten wel even de behoefte te gaan wandelen. Je kunt aan de overkant van de rivier 1 km het bos inlopen en dan kom je uit bij een van de grootste stenen van...Geen idee waarvan, want dat kon ik niet echt eruit vertalen, maar een grote steen in ieder geval. Zal ook wel oud zijn. Gewoon leuk om een keertje te gaan bekijken. Ik ben alleen even naar het bordje gelopen waar je dan links de bossen in mag schieten. Je moet via de kerk om de rivier heen, dus het duurde iets langer dan verwacht. Voor Gijs dan. Die verwachtte niet dat mijn wandeling een uur zou duren. Dus kwam Elsa ineens tegemoet gelopen. Haha. Eliza dus. Verkleed als Elsa. Ze miste me nu al. Het pad naar de steen is in ieder geval ook met de fiets te bereiken tot aan het bordje. Dat is wat beter te doen voor de kinders. En een geur van lente kwam me tegemoet. Overal die witte bloemetjes in de bomen. Ze ruiken heerlijk. Vraag me alleen niet hoe ze heten.

Donderdag:
Wat een dag weer. Van alles en nog wat gedaan. Het was wel weer jassen weer vandaag. Jeetje die wind staat ineens de andere kant op en die voelde koud. Weer even aanpassen. Gijs had vanmorgen wat werk te doen, kon ik mooi buiten met de kinders de plantjes in de bakken doen. Wil ik ze even wat water geven met de gieter uit de garage, vindt ik daar 2 muisjes in. Die het niet overleefd hebben. Eentje was nog redelijk intact dus liet ik deze aan Eliza en Fritz zien. Kan altijd interessant zijn om zo'n muisje van dichtbij te bekijken. En dat was ook zo. Op een gegeven moment zie ik Eliza naar de bosrand lopen en zegt ze bij terugkomst dat ze het muisje terug heeft gegeven aan de natuur. Haha. Wat een schatje. Gijs kwam ineens met een ingeving dat we vanaf morgen de stuga in de verhuur hebben. Ja dus? Dacht ik. Wanneer we boekingen door krijgen maak ik alles zover klaar. Maar Gijs leek er een beter gevoel bij te hebben wanneer ik nu alvast alles gereed maakte. Of hij. Nou...dat doe ik wel. Uiteindelijk maar goed ook met wat schroefjes aan draaien en een tochstripje erin. En zo rommelen we ook nog wat aan in de tuin. Na samen een bak fruit gedeeld te hebben, besloten we toch nog even de wandeltocht te maken naar die grote steen waar ik gisteren tot aan het bordje ben gelopen. Dus hop de fiets op en ernaartoe gefietst. Eliza zelf gefietst, met nog steeds een harde achterband. We zetten de fietsen bij het wegwijsbordje en schieten aan de overkant de bossen in. Een duidelijk aangegeven bospaadje leid ons het spoor over, wat alleen in de zomer gebruikt wordt, zo omhoog de bossen in. Wauw wat vond ik deze route al prachtig. Grote stenen onderweg al te zien. Veel struiken waar in augustus en september heel veel bessen aan gaan groeien denk ik. Leuke smalle bemoste paadjes. Zo'n paadjes vinden de kinderen ook altijd leuk om te lopen. Een kilometer lopen lijkt niet zo lang, maar klimmend en dwarrelend op een smal paadje gaan de kids zich toch afvragen, zijn we er al? Maar dan eindelijk volgen er hoog genoeg echt reuze stenen met om de hoek degene waar we voor kwamen. Jeetje zeg. 20 meter lang of zoiets. Ik heb het even niet goed onthouden, maar dacht dat er zoiets op het blaadje stond. Een klein houten kastje stond erbij waarin de omschrijving lag en 2 boekjes waar je in mag schrijven dat je er geweest bent. Dat doen we dan ook even. 1992 was de oudste op dit moment en de laatste september 2022. En toen de weg terug. Die ging iets moeilijker omdat Fritz moe werd en Eliza haar jas niet wilde dragen, maar uiteindelijk renden we vrolijk naar beneden en gingen we nog even uitrusten op het spoor. Nu kan het.
Savonds na het eten eindelijk een keertje een vuurtje gestookt. Met de zwaluwen dansend boven onze hoofden. Op zoek naar de muggen. Ze hadden het er maar druk mee. En wij met die drukke kids van ons. Naar bed moesten ze. Overduidelijk.

Vrijdag:
Vandaag hadden Eliza en Fritz weer een beetje moeite met zelf spelen. Samen spelen gaat dan op een gegeven moment ook niet meer en alleen spelen kan dan ook niet. Zo'n dag heb je wel eens. Maar voor mama niet altijd even handig. Maar ik bleef er nog best relaxt onder moet ik zeggen. Wanneer je ze bij jouw bezigheden wil betrekken en af en toe een spelletje mee doet, is het voor mij toch ook wel fijn wanneer ik dingen af kan ronden. Zoals een goed gelukte quiche maken en voor het eerst gemaakte naanbrood.
Het was nogal winderig en fris buiten, maar we hadden toch echt even behoefte aan erop uit, dus pakten we de fiets, kids achterop en we fietsten weer naar het bord van de steen, maar fietste daar rechtdoor zodat we via het museum weer terug konden fietsen. Nog even een tussenstop bij het museum dus. Zo fijn om te voelen dat het weer stroomt in Zweden. Het gevoel dat je hier met een reden bent en dat Gijs en ik dit echt samen aan het invullen zijn. Ik heb natuurlijk er ook nog dagen bij dat ik denk, waar zijn we toch mee bezig? Maar die dagen zijn er steeds minder. Omdat je voelt dat je liever mee gaat in die flow. Dat je naar iets aan het toewerken bent wat veel voor ons, maar ook zeker veel voor andere gaat betekenen. Groot of klein, we gaan het gewoon proberen. En we gaan het niet alleen doen, dat geeft ook een fijn gevoel.

Geschreven door Doorgijss.reisblog