En zo genieten we iedere dag van het nog steeds mooie weertje in het Zuiden van Portugal.
Zaterdag heb ik aan onze lieftallige buurvrouw gevraagd of ze tijd en zin had om ook mij een reiki behandeling te geven. Fritz deed even een kort middagdutje, kon ik even met de buurvrouw in de zon bij het zwembad zitten. Ook al komt er in een 1e behandeling niet veel binnen, toch is het gevoel van even geen geluid van kinderen en man haha, een moment van rust. Ik neem deze momenten te weinig merk ik wel. Zij ervaarde de behandeling ook als rustig en relaxt. De focus op niets dan alleen jezelf. Tuurlijk wordt je afgeleid, maar om dan de tijd te nemen je aandacht weer te verleggen is heerlijk en een uitdaging ook. Toen ze klaar was wilde ze me bij de camper nog een boekje open laten slaan op gevoel. De bladzijde die voor je ligt is dan echt op jou gericht. Dat was ook echt zo. Heel apart. Betalen op donatie. Dus waar jij je fijn bij voelt. Mooi vindt ik dat. Zo wil ik het ook gaan doen. Geen prijskaartje. De persoon zelf laten voelen wat ze het waard vinden of wat ze kwijt kunnen. Je kunt bij niemand in de portemonnee kijken.

Zondag verliep ook weer relaxt, schommelen, voetballen, knutselen, koffie drinken en erwten/linzensoep maken. Ik ben benieuwd of hij smaakt morgen. Morgen is er op 7 km hiervandaan een zigeunermarkt. Hier werden we voor uitgenodigd om mee naar toe te fietsen. Super leuk. Maar met een gewone fiets en 2 kinderen achterop misschien ook een uitdaging hahaha. We gaan het zien.

Maandag:
In de ochtend werd om 10uur Mikki's Hub geopend. Het "schooltje" waar Eliza eventueel naar toe zou kunnen. De 3 leraren stonden buiten om het 1e volledig leerjaar te openen. Vanaf afgelopen oktober zijn ze namelijk gestart. Er is veel vraag naar dus ik ben benieuwd hoe Eliza het gaat vinden. Wanneer het haar bevalt morgen mag ze 2 dagen in de week ernaar toe. Totdat we waarschijnlijk weer vertrekken begin februari. Tijdens de opening werden er weer bellen geblazen. Waar die kinderen al niet blij van worden. En enig volwassenen, haha.
We zouden rond 11 uur naar de markt fietsen, maar we begrepen dat die fietstocht niet doorging. Omdat we toch nog een internetkaartje nodig hadden, reden we er zelf met de camper naar toe. Het plaatsje Algoz. Daar staat iedere 2e maandag van de maand een ontzettend grote markt met van alles en nog wat. Kleding, schoenen, tassen, vers fruit, groenten, noten, planten, manden, kippen, vlees, vis. Noem maar op. Toen we er waren kwamen we erachter dat we te weinig contant geld bij hadden, dus besloten we nu een tosti te eten en rond te neuzen. Dan komen we
14 februari weer gewoon terug. Want ik ben nog steeds op zoek naar broeken en vesten die de inca's vaak op deze markten verkopen en die zag je hier genoeg. De vriendschapsbandjes die ik nu zelf knoop, die zag ik bij hun ook liggen. Vroeger kocht ik die altijd op de zomeravond markt in het dorp. Zelf maken heeft ook wel iets. De markt zou tot 14.00 uur zijn, maar voor 13.00 uur waren er al veel kraampjes aan het inpakken. Jammer. We reden verder naar een Vodafone winkel in het plaatsje Quarteira. In de stad zie je de mensen gewoon op de rechterstrook voor het stoplicht geparkeerd staan. Dat kan gewoon. Haha. Wij konden met onze camper ook niet echt in een parkeervak parkeren, dus dan ook maar gewoon langs de weg zoals iedereen. Ik liep wel even alleen naar de winkel, want met het voorbij komend verkeer vertrouwde Gijs het niet 100%. Maar goed ook, want toen ik terug kwam kon Gijs vertellen dat er net een werkbusje niet zo goed ruimte in kon schatten en gewoon vol gas zijn eigen spiegel aan flarden reed tegen de kont van onze camper. Geen schade, op een klein krastje na, bij ons gelukkig. Gijs stapte uit om te kijken. Gelukkig waren ze gestopt om te vragen of alles oké was met onze camper.
Snel verder rijden dus. We wilde nog wel even een zeeluchtje opsnuiven voordat we weer naar huis reden, dus stopte we bij Praia Santa Eulália.
De weg ernaartoe was al één en al luxe. Dat zag je aan het strand ook wel. Mooi breed strand. Hele dag zon. Misschien een plekje om weer terug te komen. Hier heb ik met de kids in het zand getekend en zolang het kon van de zon genoten. Want bij kinderen merk je al snel genoeg wanneer het samen spelen klaar is zeg maar. Dus toen we terug liepen naar de camper kwam er een man langs met een, zoals lokale mensen het noemen, een zeeslang. Zo'n dikke rups achtige die we op een ander strandje al op de foto hadden gezet. Deze zou je kunnen eten. Delicatesse. Nou, nee dank je. Deze was dood, maar laat de levende maar lekker ronddobberen in de zee.
Oh ja, teruggekomen op de camping konden we eindelijk mijn zelfgemaakte soepje gaan proberen. Lekker dik geworden in de pan buiten. Even opwarmen en heerlijk. Zelfs Fritz vond hem lekker. Daar wordt ik vrolijk van.

Dinsdag:
Jaaaa, Eliza mag eindelijk naar Mikki's Hub!! Om 09.30 uur gaan ze beginnen. Wat was ze zenuwachtig. Maar het scheelde zoveel dat haar vriendinnetje Noah ook vandaag voor het eerst daar begon. Ze beginnen en eindigen de dag in een kring op de grond. Ze ging meteen langs lerares Gaby zitten. Zo schattig. Wij dronken even met Arno en Melanie een bak koffie bij de bar, zodat Eliza wist dat we nog dichterbij zaten. Toen ze tijdens de les naar de wc moest zaten wij er ineens. Toen had ze al een glimlach op haar gezicht. Ze heeft het super leuk gehad. Al spelenderwijs buiten leren rekenen en in het Engels gezongen. Leraar José speelt op de gitaar terwijl hij een verhaaltje vertelt. Springtouwen en een speurtocht. En ik kreeg knutselwerk in m'n handen geduwd. Mooi zeg. Kan ze fijn 2 dagen in de week gaan tot aan ons vertrek. Mocht ze het niet meer leuk vinden, wat ik betwijfel, mag ze altijd naar huis komen. Om half 3 was ze klaar. Ze speelde meteen weer verder in de speeltuin. Fritz moet er wel even aan wennen dat Eliza er dan een aantal uren niet is. Hij durft niet alleen te gaan spelen met andere kindjes. En dat hoeft ook niet. Alleen spelen kan hij ook prima. De afgelopen dagen hebben we Fritz geprobeerd zoveel mogelijk zonder luier te laten lopen of met en dan in het potje of op de wc te plassen en te poepen. Wat een eigewijs manneke is het hè, maar ik wil nu toch echt wel doorzetten. Maar opeens begon hij net voor de wielen van de camper te plassen. Dat is een begin. En net voor het eten stond hij met gebogen knieën boven oma's oranje potje te plassen, haha. Fijn zeg. Hij wilde ook zien hoe het in de wc gegoten werd zodat hij door kon spoelen. Voor het slapen gaan ging hij ook uit zichzelf op de wc in de camper plassen. Wauw. Nu maar hopen dat hij doorzet. Ik dacht toch even dit gaat hem niet worden, maar zo zie je maar weer. Het komt vaak uit de onverwachte hoek haha.
Vandaag had ik trouwens ook onverwacht appelkruimel gemaakt in mijn Omnia oven omdat ik appels had liggen die toch niet zo lekker waren om zo te eten. Melanie en Arno kwamen ook weer gezellig met de kids op de koffie, dus daar paste dit prima bij. Mijn laatste custardpudding erbij gemaakt als topping en hoppa. Je kunt het weer bijna een restaurant to go noemen...

Woensdag:
Jaha, en toen liep ik bijna 4 dagen achter met mijn reisverslag. Ziek wordt ik toch nog wel eens ooit. En dan meteen goed. Ze zeggen dat het heerst hier op de camping, maar daar geloof ik niet altijd in. En het komt ook nooit uit. Gijs heeft het deze week natuurlijk super druk met zijn inmiddels al bijna 1000 leden tellende community en de daarbij horende presentaties. Dan komt het dus niet echt uit dat de vrouw des huizes langer dan 1 dag ziek is. Want dat ben ik dus ook eigenlijk nooit. Nu speelt de balans in mijn hoofd niet erg mee, dus m'n wereld draaide wat in het rond waardoor ik mijn eetlust verloor. Daar wordt je niet echt energiek van moet ik zeggen. 3 dagen in bed liggen is ook niet veel aan. Maar wij vinden dat niets zonder reden gebeurd, dus Gijs krijgt meer tijd met zijn kinderen en het huishouden wanneer het niet uitkomt en ik moet leren niets te doen. Dat is niet zo moeilijk wanneer je hoofd niets toelaat, maar zodra ik weer wat kon lopen merkte Gijs alweer dat ik aanwezig was. De kinderen heb ik ook 3 dagen bijna niet gezien, maar zodra ik op dag 4 sochtends in het restaurant in de meest heerlijke stoel achteruit leunde om rustig aan te doen, stonden ze binnen een half uur wel 3x bij mij. Schattig hè. Doe ik toch iets goed.
Dus... van mijn kant uit heb ik dan ook niet veel te vertellen. Camper poetsen, alle was wassen en boodschappen doen zat er dus niet in. Dat volgt wanneer de energie weer wat meer terug is. Hopelijk de maandag weer. Maar ik bekijk het met de dag. Oh ja, en Eliza deed op dag 3 met me mee. Ze zei al een paar dagen dat ze buikpijn had, maar ze speelde vrolijk door. Toen ineens kwam ze gisteren dus bij mij in bed liggen overdag en het gevoel dat ze moest spugen. Dus moest ik in mijn ziekbed ook nog mijn dochter assisteren, haha. Had ik weer wat afleiding dat wel, maar bij haar was het de volgende dag al gelukkig wat minder. Maar een buikgriepje houden we ook even in de gaten. Ze eet nog niet zoals ze normaal doet. Maar het komt allemaal wel weer op z'n gebalanceerde padje terecht zeggen we dan maar.

Geschreven door Doorgijss.reisblog