Zaterdag: in de ochtend volgde Gijs en ik eens samen een webinar. Van Edwin Selij. We geloven er wel in wat hij verteld en hij verteld het ook op zijn eigen platte manier. Dat respecteren wij wel. Dat is ook aangenaam om naar te luisteren. Dus we gaan eens kijken of de Wet van het Logische gevolg ons andere inzichten kan laten zien. In de middag zijn we met z'n viertjes naar de Vlagberg gelopen van Staatsbosbeheer aan het einde van de weg. Daar voelt het ook als bekend terrein, ook voor de kids, omdat we ons camperavontuur daar zijn begonnen en we daar toen een vriendschap voor het leven hebben mogen vinden. ;)
Nu raakten we daar ook in gesprek met een moeder van 2 kinderen, of ja, de kinderen leggen eerst contact en daardoor raken de ouders aan de praat. Zo loopt het vaak. Eliza speelde meteen vertrouwd met het meisje Louan en haar broertje Sorén. Eliza nodigde ze al meteen uit om op het vakantiepark te komen spelen, maar dat ging helaas niet meteen en Fritz had er geen zin in. Dus we wisselden nummers uit om morgen af te spreken op het kabouterpad, want dat stond nog bij hun op de planning om te doen. Dat vond Eliza natuurlijk ook een goed idee.

Zondag: sochtends om 11 uur hadden Gijs en ik een Q en A/ presentatie over COOP Crowd. Jaja, ik zit er voortaan bij. We geloven nog steeds in het donatie systeem/Crowdfunding. Dus met deze aangepaste presentatie met duidelijk stappenplan gaat dat zeker lukken. We hebben de eerste positieve ervaring al binnen. Dat is top om te horen.
Het was weer even wennen om een bewolkte dag te hebben met regen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het regende niet super hard ofzo.
Dus we liepen vol goede moed naar De Vlagberg waar het nieuwe vriendinnetje van Eliza nog was. Mama Arly was al rustig aan in aan het pakken. Konden de kinderen mooi samen spelen. Regen of geen regen. Toen we naar het kabouterpad liepen klaarde het op en kwam de zon door. Dat was een groot verschil zeg. Heerlijk. Echt veel van het pad hebben we niet gelopen, want Louan wilde zo graag ons huisje zien dat we dat even gecombineerd hebben. Daarna hebben we als afsluiter nog even bij Restaurant de Heksenboom gespeeld in de speeltuin. Het spelen ging vanzelf samen en Arly en ik hebben ook op z'n best kunnen kletsen.

Maandag: jaaa! Elizas tand is er eindelijk uit!! Wat heeft die lang gewisseld zeg. Maar nu is hij er zonder trekken of stoten er schoon uitgekomen. Haha. Wat was ze trots, maar wel even wennen met zo'n gat in je mond. Gijs moest vandaag weer terug naar de garage omdat de motorkap gemaakt moest worden, anders werd hij niet goedgekeurd. Dus hij moest iemand vinden die dit voor hem kon maken. Roel van Autoschade van Geffen in Asten, kent Gijs nog van vroeger en had aan hem gevraagd of hij misschien wist dit te maken. Dus maandag heeft hij de motorkap bij hem in Asten neergezet in de hoop dat hij dit kon maken. Hoefde echt niet op z'n mooist, als het maar werkt. Top dat hij hier naar wilde kijken. Ik had afgelopen nacht slecht geslapen, dus ik voelde echt dat ik even moest liggen smiddags. Fijn dat de kinderen dat toen ook even nodig hebben. Even maar. Met z'n drietjes in het grote bed. Lekker knus en warm. We sliepen meteen. Konden we daarna weer volop buiten spelen. In het heerlijke zonnetje. Slipperweer. Dat is het weer.

Dinsdag: Gijs kreeg van Roel te horen dat hij de motorkap al gemaakt op kon komen halen. Te gek zeg. Maar dan moest hij hem ook weer naar Veldhoven brengen natuurlijk, dus dat was weer een hele rit op en neer. Maar ja, we hebben de camper toch echt nodig.
Voordat hij de rit maakte is hij met Eliza boodschappen gaan doen. Ben ik met Fritz naar de heide gefietst. Om in bomen te klimmen, met zand te spelen en de Schotse Hooglanders weer van dichtbij te mogen zien bij de vleermuizenkelder. Wat een weertje. Gewoon zomer, zo warm.
We hebben erna eens een keertje met Zweden gebeld. Mieke en Nico hebben we al lang niet meer gesproken of gezien. Dat voelde weer vertrouwd om met hun te kletsen. Nico wilde graag met ons meedenken om een droomplekje te zoeken. Die denkt altijd in mogelijkheden, haha. Smiddags heb ik maar even het chalet gepoetst en daarna naar de speeltuin met de kids. Zelfs buiten eten is weer aangenaam.

Woensdag: wat is het toch eigenlijk heerlijk om niks te moeten. Mag ik dat zeggen? Waarom zou je dingen doen die je helemaal niet leuk vind. Of waarom zou je je leven helemaal vol willen plannen met van alles en uiteindelijk totaal geen tijd voor jezelf kunnen of willen nemen. En tijd voor jezelf bedoel ik dan, luisterend naar je lijf, niet kijkend naar tv of telefoon, maar gewoon totaal niks doen en luisteren naar jezelf. Dat kan gewoon. De mens is een uniek schepsel. Ieder mens is anders. Er is er geen dezelfde op aarde zoals jij. Dat geldt voor alles zo. Ook voor de planten, bloemen, bomen en dieren. Heel stom dit misschien. Maar bezig kunnen zijn met jezelf, je kinderen, je partner, waardoor je elkaar en jezelf beter leert kennen. Ja, je irriteert je op momenten ontzettend aan elkaar. En veel vrienden die hebben gezegd, ik zou dat wat jullie doen echt niet kunnen. 24 uur met elkaar op de lip. Begrijpelijk, maar het maakt je als gezin ook heel sterk. Je weet wat je zwakken punten zijn en daar ga je dan iets mee doen. Er wordt een nog scherpere spiegel voor gehouden wanneer je zo vaak bij elkaar bent. Maar daar is niets mis mee. Je kinderen reageren op jou als ouders en aan de omgeving. Ooit snap je er totaal niets van en wil je bijna de handdoek in de ring gooien. Maar het is de bedoeling dat je deze dingen ziet en er iets mee doet. Voor jezelf en voor je kinderen. We hebben ook zoveel mooie en liefdevolle momenten samen. Hoe de kids kunnen kletsen met anderen over hun ervaringen in het afgelopen jaar. Dat doet ons ook heel erg goed. Dus nee, wij hadden dit niet willen missen. We willen het zelfs andere gezinnen aanmoedigen om te gaan doen. Het hoeft geen jaar te zijn, het kan ook korter, maar ook langer. Maar reizen met je gezin kan heel veel moois, waardevols en leerzaams met zich mee brengen.
Maar oké...We waren bij de woensdag. Rik en Nina kwamen die ochtend als het goed is gezellig op de koffie. Ik pakte met de kids alvast de logeertassen in en bakte toch nog even een cake. Toch wel een klein nadeel wanneer je het leuk vindt om dingen te bakken.
Het bezoek was helaas vertraagd, maar in het zonnetje wachten was niet erg. We hoorde een brandweer dichtbij en dat bleek op de weg van Rik en Nina te zijn richting ons. In Oploo was een flinke brand. Ze probeerde nog mee het woonhuis wat er naast stond mee leeg te halen, maar dat ging niet geheel vlekkeloos, dus reden ze maar verder. Het was uiteindelijk alweer rond lunchtijd, dus had ik met Eliza alvast de picknicktafel buiten klaar gezet zodat we meteen konden eten. Dat was weer gezellig buurten. Alleen de kinderen waren op een gegeven moment niet meer te houden. Die wilden toch echt naar de oma's. Dus Rik en Nina mochten met Gijs blijven zitten, terwijl ik met de kids naar Heusden en Asten reed. In Oploo werden we een stukje om de brand heen geleid om vervolgens op de oversteek over de brandweerslang verder te kunnen rijden. Gelukkig was het woonhuis bespaart gebleven.
Fritz vond het helemaal leuk dat hij naar Heusden mocht. Hij sliep bijna in de auto maar wakkerde weer helemaal aan toen we er waren. Ik ga pas slapen als het donker is zei hij. Haha. Hij buurten flink op de oprit bij opa en oma. Wat is hij toch een manneke aan het worden. Dat maak je dan mooi mee. Eliza en ik gingen naar mijn ouders in Asten logeren. Toen we daar aankwamen liepen we meteen nog even naar 1 aarde voordat hij dicht ging. Doen we morgen wel weer de andere winkels die eigenlijk op de planning stonden. Wat een gezelligheid. Lekker eten, opa gaat zingen, dus meidenavondje, tafel vol met lekkers. Tv heeft tot m'n verbazing niet eens aan gestaan, maar we hebben babyfilmpjes van Fritz en Eliza teruggekeken op de telefoon van oma. We hebben ons kapot gelachen. Zo schattig vonden we het om dat terug te zien.
Eliza ging ik om half 9 toch echt naar bed brengen, maar ze wilde echt niet alleen slapen. Ook al zei ik dat ik er over een uurtje bij zou komen liggen, ging madam eenmaal in bed liggend echt niet slapen. Om 22.10 uur sliep ze eindelijk. En ik ook bijna.

Donderdag: in de ochtend liepen ons mam, Eliza en ik naar het dorp om wat winkels af te gaan. Eliza wilde ook nog even door het park voor de eendjes. Wat een verandering in ons dorp zeg maar. Weer van alles gebouwd, afgebroken en gesnoeid. Je herkent sommige stukken bijna niet meer terug. Jammer dat er zoveel bomen gesnoeid worden in onze regio. Die hebben we toch echt wel nodig voor onze frisse lucht.
Na een flinke wandeling was Eliza ook blij dat we weer terug waren bij oma thuis. Na de lunch nog even op het pleintje gespeeld, waarna Fritz door andere opa en oma gedropt werd en hij ook nog even op het pleintje kon spelen. Terug naar huis. In Sint Anthonis. Naar papa. Waar we na een tijdje thuis toch echt begonnen te merken dat niks meer goed was en ze moe begonnen te worden. Te moe. Dus op tijd het bed in. Dat is dan de beste oplossing, maar niet altijd de makkelijkste.

Vrijdag: wat is een brood bakken toch leuk om te doen. Bakken op zich is al leuk om te doen. En het blijft een verassing of het ook smaakt. Brood blijft wel een speciale manier van maken. Dat lukt of het lukt niet. Ik word al vrolijk wanneer het deeg de 1e keer rijzen omhoog is gekomen, haha. De 2e keer is net zo belangrijk. De oven in het chalet gaat dan ook met bakken net iets te hard, waardoor de korst aan de knapperige kant is. Met mijn Camper omnia oven duurt het misschien iets langer, maar de binnenkant gaat dan geleidelijk aan en de buitenkant wordt niet altijd zo hard. Wanneer hij lukt dan. Maar...ooit wat YouTube filmpjes bekijken hoe je het beter kan doen scheelt ook. Je leert iedere keer weer bij. Dus vanochtend ging Gijs de puntjes op de i zetten bij zijn COOP Crowd presentatie en ik maakte mijn eerste stoffen verbandje af.
De kinderen wilden weer graag naar een kabouterpad. Laten we die in Boxmeer nog niet gezien hebben. Eliza wilde zo graag fietsen, dus ging ik met Eliza met de fiets. 9 kilometer heeft ze gehaald, maar terug was toch iets teveel. Fritz ging met mij mee terug achter op de fiets, kon Eliza met pap mee terug in de auto. Het leek weer even hartje zomer vandaag. Je vraagt je bijna af wanneer die regen gaat komen. In Portugal zijn ze er in ieder geval blij mee hoorde ik. Toen we terugkwamen van Boxmeer hebben we de auto van opa maar eens goed gepoetst zodat we die volgende week blinkend terug kunnen geven. De kinderen maakten er nog even een waterspetter feestje van.

Geschreven door Doorgijss.reisblog