Zondag de 27e hadden we weer ons webinar Reizen (met kinderen). 70 plus aanmeldingen, maar dan gaan we er al vanuit dat er maar 1/3 van aanwezig is. Is ook niet erg, want met de 30 die er waren hebben we het weer super tof gehad. Ik voelde me de vorige keer in het diepe gegooid toen Gijs me het woord gaf, maar nu was ik zelfs een beetje zenuwachtig. Maar toen Gijs ons zelf uit beeld zette, voelde het alsof we gezellig in de groep aan het kletsen waren. Ik vond het leuk om meer mee te doen en we kregen zelfs meerdere positieve responses in het webinar, wat altijd fijn is om te horen. En wat krijg je er dan toch weer energie van wanneer je mensen weer op weg mag helpen of gewoon een leuke samenkomst hebt kunnen neerzetten. Dit blijven we doen.
We waren die middag uitgenodigd bij mijn broer in Maasbree om daar nog de verjaardag van mijn neefje Tijn te vieren. 18 alweer. De tijd vliegt.
Eliza had ook nog een kadootje voor Lieve meegenomen. Ze vond de Elsa vlecht zelf niet leuk die ze had gekregen, dus hoopte ze dat Lieve deze wilde hebben. Lieve had zelfs die dag gezegt tegen haar moeder dat ze een keer blond haar zou willen. Nou, het is geen heel blond kapsel maar alvast een vlecht, haha.
Mijn ouders waren er ook en Eliza en Fritz konden fijn spelen met Lieve en Roof. Wat fijn dat ze in dezelfde leeftijd zitten. We mochten nog gezellig blijven eten met nog een stukje Limburgse vlaai als toetje. Wat vervelend. Nu rond deze tijd terugrijden naar huis in het donker is niet vervelend voor de kids. Mooi al die kerstverlichting al buiten. We kwamen ook langs Toverland, maar dat was in het donker helemaal spectaculair. Daar wil ik ook naar toe krijg je dan te horen, haha. Wacht maar af jongens. We hebben nog een kadootje aan julllie te goed.

De kinderen hadden zaterdag nog net op tijd een schoentje van de Jan Linders kunnen maken, zodat we deze zondag voor vertrek naar Maasbree nog even in de winkel bij de andere konden zetten. Maar ja mam, wanneer mogen we deze dan op komen halen. Ja dat wisten ze daar ook niet. Toch maar even afwachten dan. Bij de lokale bakker worden ze ook iedere keer verwend. Zo ook nog net op tijd met een adventkalender waar leuke spelletjes in zaten verwerkt. 5 december was Sinterklaas voorbij toch? Haha, maar wel leuk voor ze. Houd ze maar eens bezig.

Woensdag zijn opa en oma Heusden op bezoek geweest, want de pieten hadden ook iets bij oma achter gelaten. Ik had een heerlijke citroencake gebakken, maar oma kon het ook niet laten om van alles mee te nemen. Wat een verwennerij.
Donderdag hebben we het er toch maar op gegokt om te gaan kijken of de schoen gevuld was bij de Jan Linders. Ik had ook wat nodig, maar Fritz rende al meteen naar het schoenenrek en schreeuwde het uit dat ze gevuld waren. Met lekkers. Maar ook een mandarijn. Dat dan weer wel.

Vrijdag kwamen dan eindelijk onze goede vrienden Coen en Talitha op bezoek. Dan wel zonder hond Lucy, want die mag helaas niet op het park. Maar daar hadden ze voor een aantal uren een fijne oppas voor. Wat was het een gezelligheid met veel humor. Ook al was het goed fris buiten, liepen we toch met ze naar het kabouterpad. We hebben er volgens mij nog nooit zo lang over gedaan. Maar ja, wanneer er bij iedere kabouter spelletjes gedaan moeten worden of moppen tappen, dan is het al snel te leuk om ermee te stoppen. Helemaal koud en uitgelachen lekker in het huisje aan de warme chocomel.
Op zaterdag kregen we ook bezoek, maar dan van een gezin die we via ons webinar Reizen (met kinderen) hebben ontmoet. Ze wonen ook in een camper, een omgebouwde Mercedes bus dan wel, dus ik neem graag een kijkje. Hun natuurlijk ook in die van ons. Zo mooi om te zien hoe ieder z'n eigen knusse huisje op wielen heeft. Met de kinderen samen ging het ook prima en het raakte elkaar weer op veel vlakken in de gesprekken. Echt tof hoe je elkaar tegen mag komen. We houden ook met hun zeker contact.

Oh ja, en tijdens m'n wandeling vrijdagochtend over de heide kwam ik de Schotse Hooglanders al snel tegen in het bos. En best dichtbij, had ik niet in de gaten. Dus ik bekijk ze even, maar vervolg mijn wandeling toch rechtdoor zodat ik ze niet lastig val zeg maar. Ook kom ik een vrouwelijke wandelaar tegen die op leeftijd is maar nog altijd haar kilometers hier over de heide hardloopt. Ik kom haar nog ieder jaar en iedere keer tegen wanneer we hier zijn. Ze herkend ons ook meteen, haha. Tijdens mijn wandeling ga ik toch stiekum op zoek naar de Hooglanders op mijn terugweg en met een beetje logisch denken waar ze zouden kunnen zitten, want zo vlug gaan ze niet, loop ik er weer heel dicht langs af. Ze hebben 2 kleintjes erbij lopen die super schattig met elkaar gingen stoeien. Maar ik kijk wel een beetje uit of de mama's niet te dichtbij komen. Maar wanneer ik ze aankijk voel ik toch niet dat ze kwaad in hun zin hebben wanneer ze me voorbij zien komen. Echt zo mooi. De relaxheid en de rust die ze uitstralen. Dan opeens sta ik in een vette hagelbui, of sneeuw, geen idee eigenlijk. Maar nog steeds heb ik geen zin om weg te lopen. Het voelt zelfs fijn om in de regen of wat dan ook te lopen. Jammer dat het zoveel mensen binnen houdt eigenlijk. Neem dan een paraplu mee, maar het geluid van regen kan ook mooi klinken. En zeker in de bossen. Maar oké, ieder z'n ding natuurlijk.
Het grappige was dat Gijs en de kids bij het chalet totaal geen hagel/sneeuw hebben gehad op dat moment. Wel heel erg plaatselijk dan.

Geschreven door Doorgijss.reisblog