Zaterdag:
Het leek wel lente in de temperatuur buiten vandaag. En dan met die vogeltjes die zingen wanneer je hier uit je bed komt is heerlijk om naar te luisteren. Ik begon de ochtend meteen met erwtensoep maken en een appel-kaneelcake omdat we vanmiddag al om 13uur bezoek krijgen en ik niet weet hoe lang ze blijven hangen en ik graag iets aan te bieden heb wanneer ze blijven eten. Na mijn kookkunsten had ik nog werktijd ingepland, maar na samen met Gijs samen gezeten te hebben en hij met Eliza nog even naar de winkel ging, had ik niet echt de inspiratie om verder door te pakken. En laat dan net iemand op de deur kloppen. Fritz was al op pad met Jonas en Esra kwam toch even knuffelen omdat ze na een week kwakkelen en moe op bed eindelijk weer eens naar buiten kon en een kleine wandeling ging maken. Tsja, dan kun je moeilijk niet even aan komen waaien wanneer je zo dicht bij elkaar woont. Dus dat was weer even gezellig kletsen bij de voordeur haha. Net zoals Jonas wilde Fritz een boterham uit de hand en ik had na de lunch ook even behoefte om te lopen, dus kwam ik de jongens weer tegen in de grote speeltuin. Na een kwartier ofzo had Gijs natuurlijk al gebeld dat het bezoek bij de receptie stond, maar ik met mijn geluid niet aan zie dat dan net te laat. Uiteindelijk treffen we ze allebei bij de receptie. Stefan en Hanna hebben hun 2 schattige dochters ook weer bij. En zij vermaken zich prima met al het voor hun nieuwe speelgoed wat we in huis hebben. Die van ons moeten er nog even aan wennen aan 2 jongere kindjes die alles aan het verkennen zijn, maar op een gegeven moment speelt Eliza met ze allebei op de slaapkamer. Fritz vindt het een beetje onwennig tussen de meiden dus die vraagt of hij weer met Jonas mag spelen. Op een gegeven moment na heel veel fijn geklets, maar ook druk bezig met de kinderen en het speelgoed, vindt ik het een goed idee om een rondje park te doen. Kunnen de kinderen ook nog fijn even buiten spelen met dit lekkere weer. En dat gaat prima. Fritz en Eliza fietsen als een gek op en neer met Pien en Jonas en de schattige dametjes spelen op z'n best met het zand en het water. Maar de kleinste kan zich niet scheiden van Eliza. Die vind het te leuk om ook met haar te spelen. Voor Eliza merk ik dat ze dat best vermoeiend vind vandaag. Fritz was in het begin van het bezoek ook voor het eerst flink met z'n fiets gevallen. Bloed op en in z'n mond en schaafplekjes op z'n arm en benen. Tja, eens moet de eerste keer zijn vrees ik met zijn crossen. En nu zeker met die modder en water plassen overal, dan zit je zo in de slip met je fiets. Maar wat hebben ze veel buiten gespeeld vandaag en flink gefietst en gespeeld. Dus die liggen om 1930 uur al uitgeput in bed. Hoe fijn is dat.

Zondag:
Gisteravond kregen we de muziek al mee vanuit het dorp. De carnaval is begonnen dat is duidelijk.
Vanochtend begonnen we eerst met een fietstochtje over de heide. Gijs had 2 afspraken dus dat leek me wel handig. Ongeacht dat het wat regende gingen we gewoon, maar de ketting van Fritz z'n fiets schoot er vanaf. Is dat balen. Gijs legt hem er weer op en we proberen het nog eens. En natuurlijk. Net op de terug weg op de heide schiet hij er weer af. Dit hoort niet natuurlijk, dus ik bel mijn vader de fietsenkenner even om te vragen wat er dan precies moet gebeuren. Maar mijn moeder wist ook al wat er moest gebeuren, dus zo moeilijk was het blijkbaar niet, haha. Eliza en Fritz gingen nog even naar Pien en Jonas om te spelen en het duurde even voordat er iemand terug kwam. Fritz kwam op een gegeven moment alleen maar even mededelen dat Peter al zijn ketting had ingekort en dat Elizas fiets ook was hoger gezet. Hoe mooi is dat dan. Mijn vader belde me natuurlijk terug om te vragen naar de fiets, dus ik kon hem mooi vertellen dat het al gemaakt was.
Vandaag zouden we om 14uur naar de optocht gaan kijken. In de hoop dat de muziek niet al te hard stond. Maar ze waren al op tijd luid en duidelijk het geluid aan het testen en dat was eigenlijk maar 1 wagen die dat deed. En echt hard. Wij zijn met ons festivals verleden toch wel wat gewend, maar dit vonden wij zelfs te hard. Geen opa of oma of kinderen die dat leuk vinden om naar te luisteren. Dus Eliza begon al spontaan te huilen toen we nog niet eens bij het chalet vertrokken waren. Ze vond het al te eng om naar dat geluid toe te moeten fietsen. Dus bleef Gijs thuis met Eliza. Ik fietsten met Fritz en Peter met Pien en Jonas naar de optocht. Maar naarmate we dichterbij kwamen stond net die ene wagen met het hardste geluid en hardcore muziek op de splitsing waar wij dan langs af wilde fietsen om het begin van de optocht te kunnen zien. Maar helaas. Pien was ook net zo duidelijk als Eliza dat ze niet dichterbij wilde komen. Dus Peter fietsten met zijn kids terug naar het park. Fritz werd daar erg verdrietig van, maar ik bleef bij hem om te proberen via een andere kant langs de stoet af te fietsen. Maar ook daar ging ineens het volume aan, dus geen optie om daar weg te komen. Zo jammer. We vinden het zo leuk om de kinderen mee te nemen in de gezelligheid van het carnaval, maar dat is deze keer toch echt niet gelukt. Vorig jaar in Ospel was het prima te doen langs de weg. Maar nu leek het meer jeugd te zijn die met wagens mee deed in de optocht en die houden wel van harde muziek. Nou ja, wij hebben ook op feesten bij de boxen gestaan, maar ik heb het idee dat het geluid alleen maar harder is gaan staan. Dit is voor niemands gehoor goed lijkt me. Het mag voor iedereen leuk blijven, maar op deze manier helaas niet. Toen Fritz en ik bij Peter langs gingen waren ze op de tv een carnavalsoptocht in Tilburg aan het kijken. Veel beter en dan krijgen ze toch een andere indruk mee van hoe een optocht ook kan zijn. Eliza en Gijs deden hetzelfde in ons chalet, dus laten we ons samen voegen met wat lekkers bij Peter om samen de optocht op tv af te kijken. Gezellig.

Maandag:
Gijs had deze ochtend 2 belafspraken. Jonas stond al op tijd voor de deur vandaag om te spelen. Ik stelde voor om met de kids dat ene weggetje naar links weer eens te fietsen en misschien wil en mag Jonas ook wel mee. Jonas kon even zijn ouders niet storen ivm werk, dus lieten ze in de tussentijd even zien hoe ze een wedstrijdje deden crossen op het park. En dan zie je na het 2e rondje aan Fritz dat hij toch nog niet op kan tegen een 8 of 10 jarige. En dat is ook niet erg. We probeerde erna nog een keertje te vragen of Jonas met ons mee mocht fietsen en dat mocht. Iedereen blij. Ik kwam er alleen onderweg achter dat Fritz toch echt met een te slappe voorband fietsten, dus die ging niet zo hard. En na zijn sprint trekken van daarnet was hij ook wel een beetje moe geworden. Het rondje werd nog best wel groot, dus ik fietsten met Fritz naar het park en Jonas en Eliza mochten van mij binnendoor door een stukje bos via de scouting speeltuin. En dat ging prima. Eliza wist de weg even niet meer, maar Jonas reageerde heel nuchter dat hij de richting wel wist te bepalen hoe ze moesten fietsen. Mooi toch.
Bij de receptie lag een handpomp, dus ik pomp de banden van Fritz op en ook een beetje die van mij. Fritz vraagt of hij alvast naar huis mag lopen en ik zeg ja. Maar waarom eigenlijk? Want zodra ik klaar ben met oppompen, moet ik met 2 fietsen naar huis. Hoe ga ik dat doen? Dat ging ook eigenlijk niet, haha, maar ja. Op mijn gemakkie en met geklungel naar huis. Gijs zat nog te bellen, dus dat ging niet zo handig, maar hij hoefde niet zo lang meer. Na een lunch en de kids nog even fietsen met Jonas gingen we naar opa en oma in Asten. Daar gingen we toch weer een poging doen met een optocht. We lopen op tijd naar de stoet, om voor het begin al op een plekje te staan. Op een plek waar de kids ook eventueel voor het geluid weg konden lopen. Maar de muziek was bijna niet te horen leek wel. Zo'n verschil met gisteren. Hier houden ze er dus wel degelijk rekening mee. Erg fijn. En dus leuk voor iedereen. Gelachen en genoten. Ik voelde om de minuut Fritz tegen me aan tikken, mama, mama en dan moest hij weer vertellen wat hij voorbij zag komen. Fijn dat ze dit nu op deze manier hebben kunnen ervaren. Echt super.
Thuis bij opa en oma nog even nagenieten en we blijven er ook eten.

Dinsdag:
Vanochtend stond ik moe op. Fritz maakte me dan ook abrupt wakker, dus dat was ook niet zo handig. Zodra Gijs op stond ben ik toch maar even gaan wandelen. Even de natuur in. Alleen. Heerlijke, zonnige en frisse ochtend. Eenmaal thuis wilde ik ook meteen achter m'n laptopje om aan de slag te gaan. Het was tenslotte ook mijn geplande werktijd zeg maar. Gijs kwam nog even tegenover mij zitten met zijn laptop om me te helpen met een aantal laatste dingetjes zoals webinar link, nieuwsbrief en link van de Telegramgroep. En tijdens het wandelen heb ik toch echt mezelf gespusht om de coming soon pagina dit weekend online te zetten. We hebben dan ook komende zondag ons maandelijkse webinar, dus dat voelde ook goed om dan de pagina te kunnen delen. Maar ik ben niet snel tevreden, dus we gaan het zien. Ik mag ergens beginnen.
Gijs is nog even met de kids naar de winkel geweest voor wat kleine boodschappen zodat ik nog wat kon doen. Eenmaal terug konden we onze warme maaltijd klaar maken want Gijs wilde graag rond half 2 zijn werk doen. Hij bereide zich ook graag voor op het webinar wat hij samen met iemand georganiseerd had en welke hij goed voorbereid wilde gaan instappen die avond.
Eliza gaf ineens aan dat ze graag naar de zandbult ging op de heide. Nou..dat mag in de krant. Ik heb daar behoefte aan mam. En ik speel graag op de zandbult. Hoppa dan. Dat vindt ik super fijn. Dus ik loop met de kids eerst naar de receptie voor de wasmunten en een praatje met Kim aan de receptie en erna lopen we door de draaipoort naar de zandbult. Fijn weertje nog steeds en ze vermaken zich heerlijk hier in de bossen. De zon schijnt op de zandbult, dus de kids planten zich in het zand en de jassen gaan toch uit. Eliza verdwijnd ineens achter de bult de bossen in en Fritz en ik lopen er achteraan. Niet teveel over de paden, gewoon door de bossen. Fritz geniet ook van het zachte mos dat overal ligt. Ik snap hem helmaal. Lekker een tuin vol met mos voor je blote voeten, haha.
We lopen naar huis wat dus met een kleine omweg moet omdat je via het restaurant terug moet lopen. Voldaan komen we thuis. Gijs is gelukkig net klaar met bellen. Ik rijd met Fritz nog even naar de winkel zodat we morgenvroegg niet weg hoeven en ik de eitjes nodig had voor de cake morgen voor het bezoek. We sluiten de dag af met een filmpje. Deze speelt zich ook nog eens af in de Efteling, dus dat was dubbel leuk natuurlijk. Ik weet nu zeker dat ik nooit in de Baron ga in ieder geval haha.

Woensdag:
Fritz heeft zijn eerste nachtmerrie ervaren vannacht. Ik stond daardoor op met zwaren ogen en hoofd. Rustig aan een wasje draaien, cake bakken en poetsen. Het is wel weer een natte dag vandaag. Er valt weer een bult water. We komen er sochtends achter dat we Valentijnsdag zijn vergeten. Kids gaan met Gijs naar Coppelmans in Oploo. Komen ze terug met een valentijnsbosje. Alleen voor mama zeggen Eliza en Fritz. En papa zegt nee voor ons allemaal. Haha. We krijgen bezoek van goede vrienden Nelleke en Simon met de kids. Zag er een beetje tegenop omdat mijn zwaar hoofd nog steeds was, maar tijdens het geklets en de kinderen die zich vermaakte verdween alles als sneeuw voor de zon. Heerlijk hoe dat kan. En dit zetten savonds gewoon door gelukkig. Fritz ging met Djuno naar de grote speeltuin. Ze bleven best lang weg. Het regende zelfs nog kei hard toen ze weg waren. Komen ze poepie nat terug en alles onder de modder. Ze vertelde heel trots dat de speeltuin ook helemaal onder gesmeerd was. Ja zeg jongens, dat is eenmalig. Dat kan echt niet. Fritz die zei uit zichzelf al nee dat doe ik echt met niemand meer zo erg. We hebben de schade nog niet gezien. Dus ben benieuwd hoe erg ze alles ingesmeerd hebben. Fritz zetten ik toch echt even onder de douche, want het zand zat zelfs in zijn haren en douche stond toch op de planning.
Ik had nog wat dingetjes op tafel gezet dus koken hoefde ik ook niet meer. Bevalt ons goed dat warm eten smiddags of gewoon eten wat je wil op dat moment. We zijn ons steeds meer bewust van de momenten dat je het echt nodig hebt of wanneer je er behoefte aan hebt.

Donderdag:
Vandaag wilde ik nog even een wasje draaien. Er zat alleen een jas tussen die ik maar op 30 graden mocht wassen. Dus ik dacht dan doe ik de rest ook een keer kouder wassen. De was kwam er al natter uit naar mijn idee en de droger droogde de was helaas ook niet droog. Niet zo handig wanneer je maar 1 wasmuntje had. Dus ik hang de was thuis uit op het wasrek. Omdat het lente leek met de temperatuur buiten wilde ik het buiten laten drogen, maar natuurlijk komt dan weer die Hollandse miezer die de buienradar niet voorspeld. Hop, dat wasrek met moeite weer naar binnen. Maar daar droogt het natuurlijk ook niet omdat er geen verwarming aan hoeft en het vochtig lijkt in het chalet en dus de was klef of nat blijft. Maar ja, het is even niet anders. De planning was om vandaar naar de markt te gaan en nog wat andere boodschapjes in het dorp van Boxmeer. Zoals nieuwe schoenen voor Eliza, pasfotos, naar de Action etc. Die pasfotos ja. Dat was ook nog een dingetje. Fritz vind alles spannend. En om hem over een drempel te krijgen is best wel geduld opbrengen. Nu dus ook. Maar dan heb je het geluk dat zus Eliza als eerste wel wil gaan en dat de man die de foto's maakt vroeger ook een kind fotograaf is geweest. Dus die weet het geduld wel op te brengen. En wij hebben alle tijd dus dat scheelt ook. Hij helpt tussendoor nog wat mensen die de winkel in komen en Fritz zit geduldig te wachten op de stoel totdat hij de foto maakt. We hebben ze nodig voor een nieuwe ID kaart dus super fijn dat er een goeie tussen zit. Volgens de normen zeg maar, haha. Veel te veel eisen tegenwoordig. Omdat de groenten en fruit wagen er weer niet stond op de markt gingen we ook nog even langs Verdaasdonk. Lange tijd niet meer geweest, maar dat blijft een mooie winkel om te komen. Je hebt hier het idee dat je verser koopt en het personeel altijd vrolijk en behulpzaam is. En ze hebben ook veel lekkere dingen om te proeven. Dat is voor papa en de kinderen wel leuk natuurlijk, haha. We parkeren de auto bij de Albert Heijn omdat we graag onze warme maaltijd bij de pizzeria wilde nuttige, maar die gaf aan pas om 16uur open te zijn. Dus werd het weer onze Eetwinkel van Kol in het dorp. Ook geen probleem. Altijd lekker daar. En fijne mensen. Alleen de speelhoek hadden ze weggezet ivm de carnaval, dus die stond er helaas niet. Maar voor het kadootje bij de frietjes kregen ze een muntje voor in de automaat en die haalde ze wel even tevoorschijn. Eenmaal thuis spelen ze maar al te graag met hun stuiter slijm die ze uit de automaat hadden. Gelukkig geen rotzooi. En ik waag me aan het plakken van de band van Fritz. Wanneer je het gaatje snel genoeg vind, is banden plakken eigenlijk ook een makkie. Fijn om te weten hoe het moet.

Vrijdag:
Slechte nacht met Fritz. Hij was te enthousiast om te slapen voor het bezoekje van zijn neefje Ray vandaag en hij bleef sterretjes zien wanneer hij zijn ogen dicht had. Ons Fritzke. Hij wordt in mei 6 jaar en heb het idee dat hij van alles mee maakt nu hij ouder wordt. Ik heb altijd het idee gehad dat, net zoals bij Eliza, rond deze leeftijd heel veel gebeurd bij de kinderen. Van peuter naar kleuter? Er veranderd veel in de verbeeldings wereld van de kleintjes. Ze gaan van klein naar weer iets groter. Ook in hun belevingswereld veranderd er van alles. Zo merk ik het nu in ieder geval weer. Alleen Eliza ging in deze periode al naar school en Fritz is daar niet bekend mee. Maar nu maken wij hun veranderingen ook bewuster mee. Niet altijd even makkelijk wanneer dit zich midden in de nacht aan doet, maar wel interessant om aan te kijken hoe hiermee om te gaan. Maar dus, Fritz stond wel vol enthousiasme op natuurlijk in de ochtend omdat vandaag Ray kwam spelen, maar ik had het toch even wat moeilijker. Gijs hoorde ik gelukkig op staan en had ook begrip voor mijn wat later op staan, want toen hij gisteravond nog in de kamer zat wilde Fritz al niet meer gaan slapen. Zodra ik opgestaan was en in de kleren stond gingen Eliza en Gijs Ray al ophalen. Fritz bleef met mij thuis. Want ruim 1,5 uur rijden zou hem geen goed denk ik zo. Maar dat accepteerde hij prima. Zodra Ray kwam waren de kids druk bezig zijn aandacht te vragen. En zo zie je ook dat de interesses in dit geval van jongens en meisjes anders kunnen zijn. Ze konden ook niet echt lang naar buiten, want het Hollandse natte weer deed zich weer aan vandaag. We probeerde na de lunch om naar de binnenspeeltuin in Wanroij te gaan, maar toen we daar waren zonder reservering zeiden ze dat het helaas vol was met alle reserveringen. Het is vakantie en dat wisten we ook, maar ja, je moet wat met drie van die drukke kinders, haha. Dus Gijs zocht nog even naar een andere en er zat er eentje in Venray. Ze hadden de grootste lol in de auto, soms iets te druk, maar een reden om toch naar Venray te rijden. Ik belde natuurlijk van te voren of er nog plek was. Zodra we er binnen kwamen was er nog plek genoeg. Wat een leuke plek. Simpel, maar voor ieder wat wils. Ze mengen zich ook met andere kinderen deze keer en dat vindt ik mooi om te zien. Ze konden er nog veel langer blijven dan die 2,5 uur, maar ze wilde nog pannekoeken thuis en opa en oma kwamen Ray weer ophalen rond 18uur, dus om 16uur toch maar naar huis. Thuis gekomen konden ze nog prima buiten spelen. Pannekoeken eten en maar weer naar buiten. Maar deze keer na een aantal minuten sloeg bij alle drie een beetje de vermoeidheid toe. Laten we de dag een beetje voldaan afsluiten aub. Nadat Ray weg was nog even tot rust komen tijdens het kleuren en rustig aan naar bed. Hopend op een heerlijke nachtrust. Ook voor mij.

Geschreven door Doorgijss.reisblog