Maandag:
Vanuit de parkeerplaats in Asten vertrekken we direct in de ochtend naar de Lidl in Someren, waar Gijs in rust zijn podcast met Michel op kon nemen. Ben ik met de kinderen naar de Action gelopen, bezoekje aan de bakker en toen we terug kwamen was Gijs zover klaar. De kinderen wilden in de camper blijven wachten met hun nieuwe boekjes en kleurboek, dus ging Gijs de boodschap doen. Het duurde wat langer omdat hij onze vriendin Nelleke tegen kwam. Ze heeft vandaag een nachtje vakantie met zichzelf. Lijkt me heerlijk. Even helemaal op jezelf zijn.
We hadden een lunch afspraak bij Karin in Alphen. Ze belde ons toen we net wilden vertrekken vanuit Someren om aan te geven dat ze wat vertraagd was door een lekke fietsband, dus dat de kans erin zat dat we voor een gesloten deur stonden. Maar we reden ook pas net aan en moesten dus nog ruim een uur rijden, dus dat kwam best goed uit. Het moest zo lopen denk ik dan. Of ja, Karin moest een heel eind naar huis lopen met een volle boodschappentas. We hadden gelukkig geen extra vertraging op de wegen er naar toe. Aangezien de boeren vandaag weer in opstand gingen tegen de opgelegde beperkingen en onterechte beschuldigingen van de staat.
Aangekomen bij Karin was ze dus net thuis. Maar wauw wat een prachtige tuin. Vanuit de woonkamer had je ook weer een prachtig uitzicht over het landschap. Daar heb je geen gordijnen nodig. Meteen een knuffel om te bevestigen dat het goed voelt om hier te zijn. De kinderen voelden zich ook al snel genoeg vertrouwd. Alleen even naar de wilde vijver kijken zat er niet in. Iets teveel prik planten onder de slippers. Wisten we meteen dat ze daar niet heen zouden lopen. Heerlijk geluncht onder de druiven en bij de perenboom. Veel gekletst en een goed gevoel erbij. Maar helaas niet de kans genomen om een kijkje te gaan nemen bij het nieuwe huis, waar we dan vanaf 1 oktober zouden mogen en kunnen verblijven. Dus spreken we weer samen af zodra we over 4 weken weer voor een feestje richting Brabant rijden. Een feestje van opa en oma kunnen we niet overslaan dacht ik zo. Dus dat voelen op de plek in Gilze gaat goed komen. Maar nu wilden we toch echt voor de spits van de snelweg af zijn. Het was een vermoeide terug reis. De vermoeidheid van zo'n geleefd weekend kwam even binnen. En ook van alles wat er in vol enthousiasme bij Karin is besproken en verteld zakte ook even. Met de warmte van de zon en een warme zoon slapend bij je benen, dat wil ook wel. Wat heerlijk dat je dan in Zeeland terug komt, uit de camper stapt en overspoeld wordt met die zeewind. Heerlijk fris en schoon. Even echt op adem komen haha. Morgen kunnen we meteen vol aan de bak aangezien er nog geen compostbakken uitgereden zijn.

Dinsdag:
Maar toen viel het compostbakken bijhouden in het weekend een beetje tegen. Dus uitrijden was niet nodig vandaag. Gijs kon weer vooruit dus deed zij ding met het snoeien. Ik ontfermde me over de kids. Eliza gaf aan dat ze het ook moeilijk vind om niet teveel met de deelnemers en begeleiders te mengen en ik voel ook dat ik me daar toch ook teveel mee bezig houd. Dus het beste zal zijn om smorgens op tijd te beginnen en dan na 1600 uur weer wat te doen. Dan voelen de kinderen meer vrijheid wanneer ze alleen op de boerderij zijn. Tuurlijk mogen ze nog wel een praatje maken of spelen, maar zo zit de druk er minder op. En Eliza vond het op sommige dagen ook extra druk wanneer er meer deelnemers zijn. Goed dat we dat weten. Dus kijken of dit gaat werken. Ik ben in ieder geval vanochtend op tijd met de kids naar de speeltuin in het dorp gefietst, kon Gijs flink wat uren snoeien. Maar het bezoekje speeltuin was niet wat we verwacht hadden. Eliza werd steeds zieker. Fritz wilde nog niet weg uit de speeltuin en Eliza moest nog zelf terug fietsen. Top situatie. Er kwam nog een groep met opvang kindjes spelen, dan hadden ze een beetje afleiding. Maar uiteindelijk fietsten we toch echt terug. Wind tegen. Papa was nog vrolijk bezig toen we terug kwamen, maar die mocht ook wel eens ophouden zodat we niet weer met een zere knie zitten. Eliza kroop meteen in bed. Hoofdpijn en buikpijn. Dat is vervelend. Eten en drinken wilde ze ook niet. Vanmorgen stonden Eliza en Fritz ook beiden met een ontstoken, dichtgeplakt oog op uit bed. Ergens opgelopen. Maar Fritz heeft nergens geen last van. Ik moest van Eliza bij haar blijven, fietsten Gijs met Fritz even naar de dijk. Eliza werd even wakker, maar kroop er snel genoeg weer in. Ze wilde zo graag naar de paardrijles om 15.30 uur, maar toen lag ze nog zo vast te slapen. Ik sprak Sanne, maar een andere dag was ook geen probleem. We kijken eerst hoe ze zich morgenvroeg voelt. Natuurlijk was ze het er niet mee eens dat ze vandaag niet mocht gaan, maar ja. Zonder eten en vocht erin gaan we jou niet op een volwassen paard zetten lieve meid.
Gijs had een hele goede webinar gehad om 20uur. Deze is begonnen als CoopCrowd presentatie, maar nu meer een bijeenkomst waar over van alles gepraat kan worden. 11 personen zaten er in, maar hele positieve reacties van die 11. Mooi is dat. Elkaar inspireren en nieuwe inzichten geven. Hoe mooi en simpel kan het zijn.

Woensdag:
In de ochtend begon ik met mijn compost bak taken. Gijs glipte daarna snel genoeg in een vergadering over, jaja, het nieuwe platform. Ik ontfermde me over de kids. Ik had echt al een tijdje behoefte aan een wandeltocht alleen, het liefst iedere dag, dus dat nam ik toen Gijs uit vergadering kwam. Eliza voelde zich gelukkig weer een stuk beter en mocht dus rond 13uur weer gaan paardrijden. Wat ze gisteren niet kon. Ik liep naar de dijk en planten mezelf aan het water. Een poging doen om je hoofd leeg te maken. Op een gegeven moment zo leeg, dat ik het gevoel had dat ik in slaap viel of flauw viel, maar in ieder geval dat ik weer wakker schoot zeg maar, haha. Dat was even apart. Een teken misschien om weer verder te lopen. Toen ik op de weg parallel aan de zorgboerderij liep, zag ik Eliza en Fritz al op me af komen rennen. Op blote voeten. Mama, mama, waar zat je dan aan het water? Wij zijn er nog naartoe gefietst met papa, maar zagen je niet zitten of lopen. Ik ben dus de andere kant op gelopen en daar gaan zitten. Stonden zij aan de andere kant. Haha. Ik liep met de kindjes naar huis om aan de lunch te beginnen. Om 13uur zagen we Sanne in de schapenwei staan waar ze nu deden lunchen met de deelnemers. Dat kan nu ook omdat schaap Tilly met haar kindjes is opgehaald door de boer. Tilly komt volgende jaar weer terug. Omdat er een stagiaire haar laatste week had, hadden ze poffertjes. Natuurlijk kunnen die kinderen van ons daar geen nee tegen zeggen. Bij Fritz had ik iets teveel poedersuiker gebruikt, dus hij wilde dat opdrinken uit de beker toen de poffertjes op waren, maar dat zag er wel heel grappig uit. Van zijn neus tot aan zijn kin was het wit van de poedersuiker. Iedereen vond het grappig. Nu deelden ze ook nog een klein wekpotje met snoepjes uit. Wat een verwennerij. Eliza ging het paard op en ik ging met Fritz kleuren. Gijs probeerde alvast wat te snoeien. Toen het koffie tijd was voor de deelnemers zaten onze kids er natuurlijk weer gezellig bij. Net op tijd voor de cupcakes met slagroom en ranja. Nee echt niet. Ja toch wel. En een lolly als toetje? Nee die bewaren we toch echt voor morgen kinders! Daar waren ze het natuurlijk niet zo mee eens, maar hallo zeg, op die andere suikers kunnen ze best teren. Toen iedereen van de zorgboerderij weg was konden Gijs en ik samen even een compost bak uitrijden. Wat romatisch. Na het eten zaten we nog even samen met Eefke. Ik wilde graag weer even bijkletsen zodat alles soepel blijft lopen. En dat is ook prima.

Donderdag:
Vandaag waait het hard en is de nattigheid niet te voorspellen. Wat doe je dan? Een binnendpeeltuin zoeken. In Goes hebben ze een hele leuke. Of in ieder geval met van alles erbij. Vierlinden eterij en spelerij. Als het beter weer was geweest was er buiten ook nog genoeg te doen. Maar...we begonnen dus met z'n viertjes en nog een jongetje met zijn opa en oma. Ze begonnen net contact te leggen toen er opeens een tornado aan kinderen kwam binnen gestormd in die binnen speeltuin. Wauw!! We schrokken er allemaal van. Een stuitering van energie die los kwam en geschreeuw en drukte. Daar kon Eliza al helemaal niet goed tegen zo plotseling. Dus we kozen ervoor om even buiten te gaan kijken wat daar te doen was. Het rondje was van korte duur omdat het weer flink begon te regenen. Dat is jammer, maar we gingen het gewoon weer proberen in de binnenspeeltuin. Uiteindelijk na een uur gingen de grote groepen weg. Dus wij dachten hehe. Eindelijk rust. Daar dacht dat jongetje van in het begin ook aan. Druk he zei hij nog. We hadden even rust in de tent toen de volgende lading kinderen naar binnen kwam. Toen was het niet meer zo'n verassing. Dus probeerde Eliza en Fritz zich een beetje te mengen. Eliza maakte al snel een vriendje die haar wilden helpen toen ze niet verder durfde te klimmen. Fritz die stuiterde en rende ook heerlijk wat rond. Maar wennen aan die gillende kinderen in zo'n klein hok, daar kon ik helaas niet aan wennen. Dus we gingen tussendoor maar weer even buiten naar de kinderboerderij kijken. En daarna weer terug naar binnen. Echt goed hadden de kinderen niet gegeten daar binnen door alle afleiding, dus gingen we op tijd een frietje eten in onze thuis haven. Daar stond ook een kleine markt in het dorp. Weten we dat voor de volgende keer om onze groenten en fruit te gaan halen. Zij staan ook in Sint Maartensdijk en Tholen. Thuis gekomen voelden we ons echt leeggezogen. Gewoon door die overstroming aan kinderen en het ik wil imago van Fritz vandaag. Hij zit echt in een leer fase heb ik het idee. Wat moeten we toch weer veel geduld opbrengen. We kleuren nog even samen in de kantine met z'n viertjes en de kids nog even lekker in de douche. Slapen daar heeft Eliza geen moeite mee. Fritz heeft daar een langere tijd voor nodig. Daar moeten we onze weg nog een beetje in vinden.

Vrijdag:
Dichtgeplakte ogen bij kinderen. Dat is een dingetje. Wanneer ze snachts ineens z'n ogen niet meer helemaal open krijgen. Gelukkig trekt het snel weg. Een paar dagen en het wordt alweer minder. We hadden weer een bezige dag vandaag. Ik ben vanochtend begonnen met een fietstochtje met Eliza. Eliza achterop zodat ik wat extra inspanning heb. Eliza zei hoe ik moest fietsen. Wat een heerlijke al warme ochtend in het zonnetje over de dijk. Ik check bij terugkomst nog even de compost en blijkt dat we er vandaag weer eentje kunnen uitrijden. Gijs wilde graag gaan snoeien, blijf ik bij de kids. De tijd ging zo vlug, we hebben van alles wat gedaan. In ieder geval geschminkt met mijn nieuwe spulletjes en blijkt dat Eliza heel goed sjabloontjes kan zetten met schmink. En we hadden de citroencake nog niet gebakken, dus dat konden we ook nog doen. Deze deelden we mooi met de 8 deelnemers die er vanmiddag met de koffie waren. Het was niet zo druk vandaag. Toen de zorgboerderij dicht was hadden we even het rijk alleen. Gijs en ik leegden even de composthoop, mochten de kinderen even een filmpje kijken, waar ze al de hele dag om zeurden. Morgenvroeg hebben Gijs en ik weer het webinar over reizen met kinderen om 10uur. Echt weer zin in. Je ziet weer iedere keer mooie mensen en je hoort inspirerende verhalen.

Geschreven door Doorgijss.reisblog