Dinsdag:
Vanmorgen hebben Gijs en Robje nog goed z'n best gedaan om de voortuin zover klaar te krijgen. En wat houtschors achter in de tuin. De voortuin ziet er netjes uit. Daar heb je geen hovenier voor nodig, haha. Fritz mocht mee met de heren materialen halen en Eliza ging met mij een boodschap doen bij de Aldi vlakbij. Ik wilde Rob z'n huis graag netjes achter laten, want een gezin in huis brengt toch iets meer leven met zich mee. Om 14uur wilden we toch echt graag op weg zijn naar Zeeland, zodat we nog aan het einde van de middag daar aan zouden komen. We waren echt benieuwd hoe het zou gaan daar. Met eigenares Eefke kunnen we fijn en duidelijke gesprekken voeren, dus dat gaat wel goed komen. Het is een overzichtelijke zorgboerderij met het woonhuis als centraal midden punt. We mogen douchen en wassen wanneer er door de boerderij geen gebruik van wordt gemaakt en er is een binnen ruimte, kantine, waar we ook mogen komen buiten openingstijden. Wij staan los van het bedrijf. Wij gaan de klusjes verzorgen waar hun niet aan toe komen. Helemaal prima. Toen ik hoorde dat Eefke nog bij te werken administratie dingetjes had, stelde ik mezelf natuurlijk daarvoor ook ter beschikking. Dat werd ook met open armen ontvangen. Eliza helpt graag tussendoor mee met paarden borstelen en ze mogen het kattenvoer bijvullen wanneer dat nodig is. Gijs kon savonds voor zijn webinar mooi de kantine gebruiken. Dus dat is wel handig voor de komende presentaties enzo.

Woensdag:
Vanacht hadden we op de parkeerplaats van de zorgboerderij geslapen, maar we mochten de camper op de plaats van hun camper zetten naast de kantine. Dan hebben we een beetje ons eigen hoekje en kunnen we ons terugtrekken wanneer het nodig is. Vanmorgen heb ik de kans genomen om te wassen en hebben we in de mini bieb wat boekjes gelezen terwijl Gijs in bespreking zat voor de website. Fritz vind het wel gezellig dat er iedere dag wat kindjes komen. Maar omdat ze hier begeleiding krijgen moet er wel iemand van ons in de buurt blijven. En dat snappen we ook. Ineens zag ik ze bijv. niet meer in de speeltuin, waren ze weer een paard aan het borstelen binnen. Samen met andere. Dat vonden ze geen probleem. Gijs en ik krijgen graag een lijstje met werkzaamheden zodat we weten wat we kunnen doen. Eefke liet ons alvast zien waar alles stond aan materialen en gereedschappen zodat we ten alle tijden konden klussen. Omdat we toch echt nog even nodig hadden om te landen, kozen we ervoor om vanmiddag naar het strand te rijden. Aangezien het komend weekend Pinksteren is zullen we dan maar in het minder toeristische gedeelte van Zeeland blijven. In Sint Annaland is ook genoeg te zien en eventueel ook op de fiets te doen. Dus dat komt goed. We reden eerst naar Ouddorp bij HET Kitesurf strand. Echt super lang en gratis parkeren. Dat is goed om te weten. Een stukje verder die straat door kwam je ook een strand tegen zonder kitesurfers, dus dat is veiliger om te zwemmen. Het water was eigenlijk prima, maar de wind maakte het toch te koud voor een badpak. We reden naar Renesse naar Slot Moermond, waar een kabouterpad zou zijn. Dat was ook heel leuk gedaan. Crashen we nog bijna een wedding die er bij het kasteel aan de gang was. Terug lopend naar de camper dachten we hem gewoon nog even te laten staan om in het dorp een visje te gaan eten. Dat is wat je doet wanneer je in Zeeland bent. De kinderen waren hartstikke moe, zeker Eliza, dus naar huis en naar bed. Morgen beginnen we aan klus 1. Kijken of de kinderen mee willen helpen.

Donderdag:
Waar zijn we de dag mee begonnen? Jacobskruiskruid uit de paarden weiden verwijderen. Jaja. Dat is een pittige klus. Gelukkig kregen we een speciale steker ervoor, dat ging wat beter. Maar er staat zoveel en ook de kleine beginnende plantjes, dus daar zijn we wel even zoet mee. We begonnen met z'n viertjes samen. Maar na een tijdje wilden de kinderen toch echt iets anders gaan doen. Dus Gijs ging nog even door, bleef ik bij de kinderen en de camper. Er waren maar 2 of 3 cliënten vandaag, dus dat scheelde weer met de drukte op de boerderij. De kinderen hebben we na de lunch even bij laten tanken, kon ik het onkruid wegsteken even alleen doen. In de hete middagzon. Haha. Toch nog een 1,5 uur vol kunnen houden. Maar ik wilde toch echt graag die zon uit. De kinderen waren wakker en wilden graag nog even naar het water. Daar was het ook echt mooi weer voor. Hilde, die de administratieve taken doet o.a. van de zorgboerderij, wilde me voordat we gingen nog even uitleggen wat ik voor ondersteunende klusjes voor haar kon doen. Want ze is er dinsdag pas weer. Kan ik savonds in de camper tot die tijd wel een opdrachtje doen denk ik. De kinderen gingen fietsen, Gijs en ik aan de wandel. De weg ernaar toe duurde toch iets langer dan verwacht. Maar de kinderen hadden er geen last van. Aan het einde van de straat kun je een dijk op, welke je geheel rond kan fietsen. Het water stond niet heel hoog, dus gingen we op zoek naar een stukje strand en helder water. Wauw wat een mooie schelpen liggen er al hier. En groot. We zagen een mooi stukje strand waar iemand met de honden stond, dus daar zijn we naar toe gegaan. Even een plonsje gewaagd met de kids. Mooie en rustige plek hier. Maar om 16.30 uur werden we door het water weggejaagd. Zo snel kwam het omhoog. De terugweg voelde voor ons alle 4 wat langer. Fritz die wist de weg, dus die zette een sprintje op. Had ik liever niet natuurlijk, maar het ging hem goed af zonder tegenliggers. Na het eten maakten we nog even een praatje met de moeder des huizes. De moeder van Eefke die dit alles heeft opgezet. Ook kan ze heel goed teken verwijderen bij poes Simba met haar eigen handen. Dat heb ik nog nooit gezien, maar het kan wel degelijk. Dochter van Eefke, Sanne, ging nog even paardrijden. Eliza weet ik dan wel weer te vinden. Zittend op een stoel, met de duim in de mond, kijkend naar het rijdende paard, haha. Gijs ging na de COOP presentatie nog een stukje fietsen over de dijk. Prachtig uitzicht met die ondergaande zon.

Vrijdag:
Vanochtend begonnen we weer op tijd in de weide. Maar de kinderen hadden daar niet veel zin in. Dus Gijs lieten we het maar even alleen doen. Ik had er een extra taakje bij en dat was beddengoed van Fritz wassen, want hij had vanmorgen geen zin om te gaan plassen. Zoals hij het eerlijk zei. Dus dan maar in bed. Zo makkelijk kan dat. Mama wast wel weer. De kinderen hebben zich prima vermaakt en ik had weer zin om een brood te bakken, dus dat deed ik dan even tussendoor. Mooi dat het nu al een mooi luchtig brood werd na 1x rijzen.
Vroeg in de middag vertrokken we met de fiets naar het dorp. Eerst naar de bekende speeltuin waar de meneer een klein snoepwinkeltje had, haha. Daar aten we een waterijsje om wat af te koelen want het was heerlijk warm op de fiets. Na de speeltuin gingen we door het dorp naar het bekende strandje. Het water begon wat fris, maar met z'n drietjes erin rennen dat maakte het zo weer warm. Veel bootjes en boten die voorbij komen. De terugweg fietsten we mooi over de dijk langs het water, maar Fritz was zo moe dat we de korte route namen. Hij viel uiteindelijk in slaap achterop de fiets bij Gijs. Thuis na het eten sprong ik nog even met de kids op de trampoline, want na sluitingstijd van de boerderij is het lekker rustig en hebben we meer vrij spel. Kat Simba die voelt zich ook al thuis bij ons. Hij probeert iedere keer de camper in te glippen.
Eefke kwam even bij ons zitten om te evalueren hoe wij ons voelde na deze paar dagen en of het goed voelt vanuit de zorgboerderij. Het voelt van allebei de kanten prima. Dus we mogen nog wel een tijdje blijven hangen. Fijn is dat. We mogen het hier in ons hoekje nog wat huiselijker maken met lampjes en een overkapping waar we de fietsen ed onder kunnen zetten. We bekijken het gewoon per week en dan gaan we het zien hoe lang we hier zijn. Misschien willen ze ons dadelijk niet meer kwijt haha.
Onze vriendin Anouk had laten weten vandaag dat ze een bod heeft uitgebracht op een stuk grond in Frankrijk in de Dordogne en dat ze het tof zou vinden als wij ook een keertje kunnen komen voelen. Dat gaan we zeker een keer doen. Dat gaat goed komen.

Geschreven door Doorgijss.reisblog