Woensdag:
Ik vond het weer even spannend deze nacht om in de middle of nowhere te slapen. Maar wat fijn ook weer met dat water geluid op de achtergrond en voor de rest niks. Of ja. Snachts dacht ik geknabbel te horen, maar ja, dat kan ook natuurlijk hier in de natuur.
De ochtend was lekker fris. We wilde nog even de linker kant van het bruggetje en langs de stroming gewandeld hebben. Gijs haalde dit helaas niet met zijn weer een beetje opkomende jicht, dus die was slim bezig en liep alvast terug naar de camper. Ook had ik een fles gevuld met dat heerlijke stromend water uit deze versnelling en dat smaakte weer naar meer. Levend water noemen we dat. Eliza liep met haar vlog camera de kleine watervalletjes uit de bergen te filmen en Fritz gooide takken het water in waardoor we ze weer naar beneden konden volgen. We zaten weer op tijd in de camper om internet te zoeken om zo ook even de volgende route een beetje uit te stippelen. Een brug is wat Gijs op het oog kreeg dus dat was even een richtlijn. Via de Schwartzwalder hoofdweg route dan wel. We klommen meteen een aantal kilometer de hoogte in waarna we ineens in de sneeuw zaten. Heel bizar. Hoe hoger we gingen hoe dikker de pak sneeuw werd. De sneeuw die viel bleef niet liggen, maar de sneeuw die we zagen was nog van de winter en dus ook erg hard gevroren. De kids wilde zo graag even ingepakt met de sneeuw spelen dus vooruit. We stopte op een grote parkeerplaats bij een bobslee baan en skipiste en gingen daar even de sneeuw in. Met winterjassen en al. Maar goed dat ik ze nu bij de hand had. Wanneer we weer afdaalde was de sneeuw alweer weg. Maar natte sneeuw viel er overal wel. Bij de brug wilde de kids er niet uit, maar Gijs heeft er wat foto's van kunnen maken. Naar de overkant lopen had ook nog gekund. Het is wel prachtig rijden hier door die slinger weggetjes en tussen de bomen. Je waant je echt bijna in Zweden of de Ardennen. Omdat het weer niet veel beter voorspelt werd vandaag en een afzetting van een weg ons geen keuze gaf een andere weg te kiezen, gingen we naar het stadje Gengenbach. Alleen voordat we daar naar toe reden kwamen we uit de bergen met de camper waardoor de remmen ineens erg gingen stinken. We parkeerde hem even in het dorpje Bühlertal waar we uit kwamen en parkeerde hem bij een belastingadviseur voor het huis, haha. Hij kwam lachend naar buiten en zag het al gebeuren. Ik rook jullie remmen al. Hier hebben meer mobielisten last van wanneer ze uit de bergen komen. En zeker met zo'n weer. Hij praatte wat met Gijs in het Duits en vond het een goed idee om even bij hem te blijven staan totdat de remmen waren afgekoeld. Erg fijn. We vroegen meteen of we ergens konden eten in het dorp en dat zocht hij maar al te graag op voor ons. Na een dik half uurtje wachten reden we toch maar aan, maar zonder de rem te gebruiken. We eten bij de pizzeria in het dorp waardoor de camper ook even kan rusten. Nog een korte wandeling door het centrum, maar groot is het niet. Richting Gengenbach dus. Hier had ik al wat over gevonden op internet en moest de Engelgasse een Efteling achtig straatje zijn wat je gezien moest hebben. Maar de aankomst was ook al schitterend. We gingen op zoek naar musea om tijdens de regen even binnen te zijn, maar die waren er niet veel en niet voor de kids bestemd, dus toen het ineens begin te hagelen, schuilde we even bij een koffiebar waar het erg sjiek leek te zijn en druk, maar waar je voor een niet NL prijs een grote cappuccino kon drinken, haha. We hadden in het vorige dorpje Bühlertal goed geluncht, maar die taartstukken in de vitrine zagen er ook goed uit. Maar laten we eerst een stukje gaan lopen zodra het droog was. Lekker struinen zo met die mooie gebouwen. We hadden de Engelgasse gevonden, maar liepen er ook zo weer uit, haha. Dat was een blokje om zeg maar. Maar wel echt prachtige huisjes inderdaad in Heidi/ Efteling stijl. De kerk wilde ik ook nog graag bekijken. Die was ook gelukkig open deze keer. Mooie hoge toren en dus hoge muren, helemaal beschilderd met natuurlijk iets te dramatische verhalen, maar daar kijk ik even doorheen. Deze gebouwen zijn zo oud dat spreekt me alleen al aan. En dat is ook prima. We liepen maar weer richting de auto, maar niet totdat we een stukje Schwartzwalder kirsch hadden gehad. In een ander bakkerscafeetje hadden ze nog 2 stukken staan en deze was echt niet voor de kinderen zeiden ze want daar zit alcohol in. Dat wisten we niet, maar het viel ook reuze mee. Je proefde het niet eens. De kinderen kozen voor de mango taart. Ook heerlijk. Dat was ons avondeten denk ik zo, haha. Gijs begon zijn voet te voelen dus was het beter om naar de slaapplaats te rijden. Camping Kinzigtal in Steinach wordt het. In de regen helaas. Gijs regelt de receptie waar toevallig een Nederlandse man staat. Dat is wat makkelijker communiceren. Nadat Gijs en de kinderen gedoucht zijn wandelen we nog een blokje om de camping. Mooi uitzicht wanneer je met een trap langs het water en langs de sluis naar boven loopt. Ook ligt er een buitenbad naast de camping waar je vanaf half mei kunt zwemmen en gratis toegang tot krijgt. Maar ja. Geen weer ervoor nu en de baden zijn ook erg leeg.
Morgen werkt Gijs in de ochtend nog even hier op camping waarna we weer verder gaan en het liefst zo vlug mogelijk naar het mooiere weer. Als je de keuze dan toch hebt. Oh ja, maar Gijs wil toch nog in Duitsland naar de remmen laten kijken. Want als we nog bergen moeten rijden in Zwitserland ed dan vertrouwt hij het toch eerder wanneer er even naar gekeken is.

Geschreven door Doorgijss.reisblog