Vrijdag:
Wat een dag vandaag. In de ochtend wat kwakkelig weer, maar de temperatuur was al prima. We werden al op tijd uitgenodigd door de eigenaar van de plek voor een kop koffie en een stukje Limburgse vlaai. Samen met de buren die gisteren waren gearriveerd. Na even fijn gekletst te hebben liep Gijs toch weer terug naar de camper om zijn voetjes omhoog te leggen. We wilde Göran ook nog even terugbellen wat we beloofd hadden maar hij nam de telefoon niet op helaas. Hopelijk is er niks aan de hand daar in Zweden.
Ik was al bezig met de camper gereed maken voor vertrek. Want dat mag ik nu toch even alleen doen. Of ja, Eliza deed me af en toe wel meehelpen met het water bijvullen enzo. De fietsen op de aanhanger zetten ging niet handig, zeker niet met een hand die ik het liefst niet volop belast. Maar ja. Dat merk ik erna natuurlijk. Vriendje van de kids, Abel, was al op tijd thuis van school, dus dat was super fijn dat ze daar nog even mee konden spelen. Gijs had nog 1 telefoontje om 13uur. Konden we erna vertrekken. Het weer werd ineens ook stukken beter. En warm ook op momenten. Gijs dropte mij nog even in Asten bij de winkel af voor nog wat boodschappen voor het weekend. Kon hij nog even naar de garagebox rijden om de paasspullen af te droppen en een tas met kleding mee te nemen voor Rosa. De dochter van Evert en Vera waar we vannacht mogen blijven slapen. Super fijn. Maar we rijden eerst naar Breda. Naar vriendin Anouk en zoontje Joshua die we al een tijd niet meer gezien hebben. Alleen we rijden net in de spits op de A58, dus dat is te merken. Om kwart voor 5 komen we pas aan. Dus meteen aan het eten begonnen, gekletst en de kinderen speelde weer super fijn. Anouk hoopte ons morgen nog even te zien aangezien we toch in de buurt zijn. Even kijken waar we elkaar dan gaan treffen. Na dit heerlijke samen ZIJN weer, reden we naar Waspik. Hier konden we nog een nieuw achteruit rijcamera schermpje ophalen. Via Marktplaats had ik dit een tijdje terug al geregeld, maar nu kwamen we pas in de buurt. Gijs kon hem meteen aansluiten en het werkte weer perfect. We kwamen pas laat bij Evert en Vera aan en waren we dus ook,voorzichtig met naar binnen gaan, want Bram en Rosa konden al naar bed zijn. Maar ze kwamen nog buiten even welterusten zeggen. Konden die van ons ook de camper in. Maar ze moesten nog even landen, dus nog even een theetje, een teken spelletje en langzaamaan naar bed. Om half 10 mogen ze toch wel meteen in slaap vallen dacht ik zo, haha.

Zaterdag:
En zo heb je totaal niets meer in de hand kwa indeling van een dag of een week. Want jeetje wat heeft Gijs het zwaar met zijn jicht ineens. En dat in de camper. Dat is nieuw. En voor mij ook vermoeiend want veel komt nu op mij neer natuurlijk ook omtrent water bijvullen, cassettes legen, aanhanger eraf, fietsen er op en eraf. Dus dat is wel even wennen. Maar zoals vanacht dat hoop ik voor Gijs niet meer. Om half 4 hoorde ik hem al met vette pijn zijn bed uit komen en hij strande zichzelf op de bank. Hij riep mijn naam dus dat kan niet goed zijn. Lijk wit was hij. Dus er even voor gezorgd dat hij weer bij was gekomen en ik mocht weer van hem naar bed. De kids stonden toch nog op tijd op, helaas dan, maar zo konden we nog wel Bram en Rosa zien voordat ze naar opa en oma gingen en Evert en Vera hadden een overnachting met z'n tweetjes. Groot gelijk. We vertelde van Gijs z'n onrustige nacht en pijn en ik kwam er zo achter dat Vera gisteren nog naar zijn voet heeft gekeken toen hij savonds bij hun nog even was gaan kletsen. Vera is afstuderende in de acupunctuur. Maar daarmee heeft ze een deur open gezet denk ik zo, haha. Niks aan te doen. Gijs moet toch door de pijn heen. Maar zonder een pijnstiller kon hij het vandaag niet redden om even de piek eraf te halen. Het zou vandaag natuurlijk ook een prachtige dag worden, maar dat werd voor Gijs de meerderheid van de dag in de camper. Ik kon met de kinderen de hele dag in de tuin spelen en we mochten spelletjes van binnen gebruiken. Zo lief dat ze dat voor ons wilde doen. Ook al blijven we een week op de oprit, maakt niet uit haha. Ik hoop dat dat niet nodig is. Maar 1 nachtje extra blijven we toch wel. Voor morgen konden we het zo regelen dat Karin en Ed onze camper naar Molenschot rijden. Naar hun thuis dus. Daar hadden we ook afgesproken, maar we wachten per dag even af of Gijs een stukje kan rijden. De wonderen zijn de wereld nog niet uit dus wie zal het zeggen. We wachten het af. Onze vriendin Anouk is nog even bij ons langs geweest in de middag. De kinderen had ik in ons kleine zwembadje gezet en we hebben weer heel wat kunnen bijkletsen. Gijs kon er gelukkig ook buiten bij komen zitten. Het ging toch even goed. Maar naarmate het avond werd voelt hij het toch weer opkomen. Anouk laat ook nog wat achter om thee van te trekken en zo hopen we met al onze dingetjes toch dat het weggaat binnen enkele dagen. Dat zou mooi zijn.
Maar eigenlijk hadden we met zo'n weer niet op een betere plek kunnen zitten dan bij Evert en Vera in hun mooie voedseltuin. Voelt altijd goed om hier te zijn. En Evert zei nog dat we prei en spinazie moesten plukken uit de tuin want anders schieten ze uit. Laat spinazie nu ook net goed zijn voor de jicht. Dus daar bakte we smiddags mooi een eitje bij.
Ik ben benieuwd wat de dag ons morgen gaat brengen.

Geschreven door Doorgijss.reisblog