Zaterdag:
Deze ochtend ging ik verder met m'n kookkunsten. Gisteren had ik al de champignonsoep gemaakt voor de lunch met het bezoek vanmiddag. Ik maakte nog een cake voor bij de koffie en scones met jam voor bij de soep. Of voor de kids die geen soep willen. Gisteren kregen we van oma ook zelfgemaakte worstenbroodjes mee. Die pasten ook goed bij het geheel. Tafel vol, haha. Het was super leuk om Evert en Vera weer eens te spreken en de kinderen speelde uiteindelijk ook fijn. Ze hadden ook wat eigen speelgoed bij, dus dat was weer nieuw voor die van ons. Vera en ik wisselde ook spullen uit, want wat de een niet meer nodig heeft kan de ander misschien goed gebruiken. Oud collega van Gijs en Evert, Joyce kwam weer een keertje op bezoek. Ze is ons al vaker komen bezoeken wanneer we in Sint Anthonis zaten of op het 1e festival in Liessel. Echt gezellig gesprekken weer. Of ja, er is bij iedereen weer van alles gebeurd in de tussentijd. Evert en Vera waren zelfs deze carnavalsvakantie in Zweden geweest naar het Noorden waar het nu min 30 is. Super stoer. De kids wilde zelfs mee. In het fotoboek zag ik ook het bord op de grens van Lapland voorbij komen waar wij ook gestaan hebben, maar dan niet met zo'n pak sneeuw. Zo ook het Sami museum wat een stukje onder Jokkmokk ligt hebben ze bezocht. Dat is ook echt wel de moeite om te bezoeken. Dus de Zweden kriebels kwamen weer. Zodra het bezoek weg was, straalde Fritz helemaal toen Jonas hem nog even kwam halen om weer over het park te crossen, haha. Het werd langzaam donker. En ook al hadden we gevraagd of hij naar huis kwam zodra de lantaarns aan gingen, was hij nog vrolijk in de achterste speeltuin aan het spelen. Ik heb hem maar even opgehaald. Kon hij nog even wat eten en te merken aan allebei ook weer tijdig in bed. Morgen een keer een dagje met niks. Benieuwd hoe die gaat lopen, haha.

Zondag:
Wat een mooi weertje vandaag. Ik genoot dubbel van die blauwe lucht die je erdoorheen zag. En de zon natuurlijk. We hadden geen bezoek of plannen vandaag, maar de dag vult zich vanzelf. Bij mij stond de was op het menu dat wel. En smiddags maakte ik ook weer eens een gerecht uit een pakje. Maar dat was eenmalig. Het gerecht is op zich goed, maar al die "neppe" kruiden erdoor is dan teveel van het goede. Zelfs Gijs die zegt hou het maar bij onze eigen zelfgemaakte gerechten haha. Dat is duidelijk.
De kinderen spelen veel buiten met Jonas vandaag en verzinnen zelfs een cross wedstrijd waar Gijs en ik mogen komen kijken en ook Esra en Pien komen kijken. Wat hadden ze dat leuk in elkaar gezet. Alleen Fritz mocht bij de laatste ronde helaas wel uit glippen met zijn fiets dus toen was het klaar. Mijn behoefte om over de heide te wandelen met dit weer was er nog steeds na de lunch. Ik heb met Gijs nog fijn na kunnen kletsen aan tafel omdat de kinderen alweer buiten aan het spelen waren. Gijs nam het aanbod niet aan om te gaan wandelen, maar ik ging toch echt wel even. Maar dat even werd 1,5 uur bijna. Ook doordat ik 2x om moest lopen omdat er overal water over is gelopen en je dan geen droge voeten houd of droge broekspijpen. Maar ook doordat ik van alles tegen ben gekomen. Het begon met de stilte. Ook al waren er toch best wel veel mensen aan de wandel, de wind was stil, je hoorde dus ook geen autoweg en daardoor schoot er ineens een vos op mijn pad. Een mooie grote in winternacht donzige vos. Ik zette mezelf meteen stil en durfde bijna niet te ademen. Hij merkte me gewoon niet op terwijl hij denk ik maar een 5 meter van me af stond. Hij was gefocust op de velden beneden. Dus hij sprong en rende dan ook het veld in. Echt prachtig zon beestje. Toen ik bijna bij het fietspad aan kwam moest ik door teveel water omlopen en kwam er een roofvogel laag over gevlogen. Vervolgd door een halve regenboog voor mij. En als kers op de taart, liep ik bij de Vlagberg en zag ik iets weg springen ook duidelijk in mijn gezichtsveld. Ik dacht eerst een haas, maar toen ik er voorbij kwam sprong er dieper in het bos een hert/ree weg. Hoe mooi is dat. De dame die voor me liep was al het hele laatste stuk druk bezig met haar telefoon, die zag het hert/ree niet eens bij naar vandaan springen, haha. Foto's heb ik helaas niet kunnen maken, maar wat een heerlijke wandeling was dat. Ik voelde het ook goed in mijn benen. Zo'n stuk lopen is voor mij niet dagelijkse kost. Maar wel voor herhaling vatbaar. Het voelt ook zo vertrouwd en bekend hier, maar iedere keer weer een verassing wat je wel of niet tegen gaat komen. Eenmaal thuis hadden de kids al een film uitgekozen die ze wilde kijken. Uiteindelijk werd het Dolfje weerwolfje waar ze al eens stukjes uit boeken hebben gelezen. Gelukkig een film die ze af wilde kijken, maar wel eentje die vragen naar boven bracht. Zoals, hoe ze kunnen filmen dat iemand in een wolf veranderd of bestaan er echte weerwolven? En zo kom je ook tot andere onderwerpen om over te praten.

Maandag:
Zo, en dat was pas regen vandaag. De hele dag. Maar Gijs en ik konden vandaag fijn de ouderrol afwisselen. Hij begon met werken in de ochtend en na de warme lunch ging ik voor het eerst in onze camper zitten aan de laptop. Ik begon allereerst even met rondkijken en blij zijn. Zo blij als een kind dat ik weer in mijn huisje op wielen sta. Voelt nog steeds als thuis en ik krijg meteen weer zin om op reis te gaan. Het hefbed laat ik ook even naar beneden want zolang dat bed omhoog met schoon dekbed er tussen, daar was ik wel benieuwd naar. Koud en lijkt een beetje klam dus laat ik hem naar beneden. Fijn om ook even in je eigen bubbel te kunnen zitten. Toen ik einde middag binnen kwam hadden ze net een film aan gezet. Lekker nog in de pyama die kids van ons. Zo fijn van alles gedaan vanmiddag. Ik had onze versiering maar eens opgeruimd van de carnaval/ verjaardag en daar hingen nog confetti ballonnen tussen. Dan krijg ik het idee om ze boven hun hoofd kapot te prikken zodat ze onder de confetti zitten. De grootste lol. En zo spelen ze nog een tijdje met de confetti. Een stofzuiger doet wonderen, haha. Om half 7 had ik een gesprek met een alleenstaande moeder die haar plek in Spanje heeft gevonden. Ze had eerst contact met Gijs gezocht, maar Gijs kon haar niet verder helpen met de vragen die ze had omtrent opvoeding en Unschooling van haar 5 jarige zoon. Ach dacht Gijs daar kan ik Doortje wel blij mee maken. Een kletsen met Doortje begin zeg maar. Super leuk om zo een gesprek aan te gaan, nu ook met haar moeder op de achtergrond en zoontje lief die tussendoor om aandacht vroeg. Ze gaan een prachtige plek daar creëeren met z'n allen en we zijn welkom wanneer we een keer in de buurt zijn. Ik kan haar blij maken met een aantal groepen om naar uit te reiken en andere alleenstaande moeders die misschien ook hun ervaringen willen delen. Maar ook geef ik Esra aan haar door natuurlijk. Ze mag zelf gaan ontdekken of dit is wat ze zoekt.
Maar tof om haar zo verder te kunnen helpen.

Dinsdag:
Het is vandaag een mooie dag om buiten te zijn. De ochtend ging ik met de kids naar het dorp fietsen voor wat speeltuintjes te bezoeken. Komt net Jonas vragen of ze kunnen spelen. Tuurlijk. Maar je kunt ook met ons mee gaan als dat mag. Dus hij gaat vragen of hij mee mag en zus Pien wil ook wel mee. En dan ga je ineens met 4 kinderen op pad. Scheelt dat Pien 12 is en Jonas 10. Dan hoef je iets minder op te letten dan een kleine van 5 zoals Fritz. Het ging dus ook super goed. We konden maar een uurtje in het dorp zijn omdat Pien en Jonas met het gezin op pad gingen om half 12, maar dat is genoeg want het was ook nog best koud buiten. En met hun ben ik binnen 5 minuten op en neer haha. Zo snel dat ze fietsen.
Toen we thuis kwamen nog over het kabouterpad gefietst met Eliza en Fritz. Maar dat is niks voor Eliza. Dat merkte ik al. Fritz is dan helemaal in z'n nopjes. Thuis had ik het idee om een blanco stoffen tas mooi te maken. Daar zijn ze aan begonnen. Verliep bij Eliza niet helemaal zoals ze wilde, net zoals het fietsen in de bossen en dan weet ze er nog niet mee om te gaan. En ik op een gegeven moment ook niet meer helaas. Dat zelfs Fritz zegt kunnen jullie niet wat rustiger doen. Na deze wijze uitspraak van Fritz deze keer kwamen Eliza en ik even tot rust en konden we het van een rustige kant bekijken en kwamen we tot een oplossing. En zo leer je weer wat op een dag samen. Het is uiteindelijk een prachtige tas geworden. Of ja, ook mede door mij dan wel, omdat ze hem zo graag af wilde hebben voor naar oma morgen maar dat ze er niet zoveel zin meer in had om er mee bezig te zijn. Normaliter kan ze dit dan een andere keer af maken, maar ach, ik vond het leuk om te doen, haha. Zodra Gijs klaar was met werken gingen we nog even een boodschap doen bij de Lidl. En eindigde we ineens met 3 pizza dozen thuis aan tafel. We dachten verse pizza's zelf af te kunnen bakken, maar die bij de Lidl lagen zagen er ineens niet meer zo vers uit zodra we de ingrediënten hadden gelezen op de achterkant. Wat jammer is dat dan eigenlijk, wat ze er allemaal in doen om het langer vers te houden. Of wat dan ook. En groenten die je nu in Nederland van de plak kan halen, maar die dan verpakt in de supermarkt liggen moeten van zuid Afrika of Senegal komen, haha. Hoe dan...

Woensdag:
De kids stuiterde al op tijd vandaag. Jeetje. Ze hadden iets teveel zin om te gaan logeren bij opa en oma, haha. Ook gingen we vroeg op de middag nog spelen bij familie Verberne in Asten. Dit mooie gezin kennen we al vanaf dat ik en vriendin Marjet naar Pinkeltje gingen. Zo heette dat bij ons vroeger. Voor schoolse opvang tegenwoordig denk ik. Mijn moeder werd bevriend met moeder van Marjet en ik ook weer met zusje Rianne. Dat contact is verminderd maar nooit weggeweest. Toen ik ze de vorige keer weer trof op de verjaardag van dochter van Marjet vond ik het een spontaan idee om een appgroep aan te maken en ervoor te zorgen dat we samen komen om bij te kletsen en de kids samen kunnen spelen aangezien deze alle 7 aansluiten in dezelfde leeftijd. Het was even spannend toen we na het appeltaart bakken thuis in Asten aan kwamen, maar het ijs was binnen 15 minuten gebroken, haha. Dat is fijn. En zo babbelen de moeders en oma's de rest van de middag aan tafel. Fritz wilde iets eerder naar oma Heusden, dus ik drop hem daar alvast af en ik rij weer terug naar Asten om nog gedag te kunnen zeggen tegen iedereen. Fritz had geluk want hij kreeg de verassing dat neefje Luc en nichtje Suze ook kwamen avond eten bij opa en oma. Dus dat zal hij super gevonden hebben. Eliza sprong bij mijn moeder achterop en stopte haar spullen in de fietstas. Zo konden ze naar hun thuis lopen/fietsen. Dat is dichtbij. Ik reed naar huis naar Gijs. In de het begin van de rit moest ik me even loskoppelen van het gevoel van kinderen om me heen leek wel. Is weer even geleden dat ze allebei bleven logeren. Bij Fritz lukte dat de afgelopen keren niet, maar nu had hij er super veel zin in. En het scheelt wanneer hij moe genoeg is en echt naar bed wil, haha.
Eenmaal thuis hoopte ik stiekum op een etentje met kaarslicht haha, dat was niet, maar samen in rust wat eten en vrij kunnen praten zeg maar dat is ook al veel waard. Zonder onderbreking bedoel ik dan.

Donderdag:
Wat een wereld van verschil wanneer je een keer weer alleen slaapt, je je niet bezig hoeft te houden met de kids en wanneer je opstaat dit in stilte gebeurd. Je hoeft je van niemand constant bezig te houden met de kids natuurlijk, maar dat is van nature moeder zijn denk ik. Wanneer Fritz 3x per nacht in z'n bed rolt of uit bed rolt of zijn deken niet over hem heen ligt. En dat niet hoeven doen omdat hij er niet ligt, geeft een betere nacht rust en dus fijner opstaan. Ik kreeg Gijs niet mee uit wandelen, dus ging ik toch nog maar even alleen. Het was warmer dan ik dacht en weer rustig in de bossen. Maar wel erg nat weer. Dus ik koos ook een route met een plas waar ik niet omheen kon maar ik moest toch echt door dat poortje. Mijn barefoots waren al wat nat, maar toch maar de schoenen en sokken uit en met de blote voeten door de plas en het poortje. Jeetje wat koud, maar wel fijn om zo even door de natuur te lopen. Sokken en schoenen weer aan en verder. Maar kom ik na een stuk lopen weer een blokkade tegen, maar daar hop ik toch maar even langs af. Eenmaal thuis kunnen we nog even relaxen en op een gegeven moment rijden naar Son en Breugel, waar we afscheid gaan nemen van onze of ja voor ons voelt het ook nog steeds als onze Ringo. Madeleine en Ans hebben de afgelopen 2 maanden al veel met hem aan gerommeld omdat hij steeds meer achteruit ging. Hij gaat nog steeds op en neer met zijn gezondheid. Een opleving en dan weer even minder en zo kwakkelt hij wat door met zijn bijna 18. Maar we zijn zo blij dat we hem nog even hebben kunnen aaien en hebben kunnen zien. Zo'n schatje en we hebben hem ook 13 jaar gehad, maar zo dankbaar dat hij nog een fijne bijna 3 jaar bij deze dames heeft gehad. Dus in de auto had ik het er ook wel even moeilijk mee, maar het is ook goed zo. Mooie herinneringen met hem. We rijden naar mijn ouders waar Eliza heeft gelogeerd. We drinken er nog even wat en gaan naar Heusden waar Fritz toch eindelijk een keertje heeft gelogeerd. We blijven er ook avond eten. Fritz vertelde in de auto dat hij gisteravond voordat hij ging slapen, toen hij mijn foto zag aan de muur hij toch even heimwee kreeg, maar dat hij toch is blijven slapen. Zo schattig. Na het eten hebben Fritz en ik nog gepuzzeld want hij zei dat hij dit ging doen wanneer hij bij oma ging logeren, maar daar had hij niet meer aan gedacht. En Gijs met Eliza een spel. Maar Gijs had om 19uur een afspraak staan dus om 18uur reden we toch echt naar huis. Thuis was het voor iedereen weer even wennen aan elkaar, dus iets te druk op een bepaald punt, maar ze gingen snel genoeg slapen want ze hebben super zin in de Jungledome morgen met Pien en Jonas, haha.

Vrijdag:
En dan eindelijk gingen we vandaag met Social Deal samen met Esra en Peter en hun kinderen naar de Jungledome in Heijen bij Centerparcs Heijderbos. Voor hun de 1e keer op zo'n park. Voor ons de zoveelste keer. Maar blijft leuk om om de zoveel tijd weer een keer daar te gaan spelen. Lekker met je blote voeten in het water klauteren en door het zand. Klimmen in de touwen en kijken naar de mooie vogels die er rondvliegen. Het voelt op bepaalde vlakken natuurlijk een beetje dubbel, dat het eigenlijk niet kloppend is en een commercieel bedrijf, maar ach. Als we op zo'n dag als vandaag een heerlijke dagje hebben samen. De ouders konden fijn bijkletsen en de kinderen kwamen iedere keer nog natter naar de tafel terug gelopen haha. Na een aantal uren binnen in zo'n warme dome zitten wilde sommige van ons toch wel weer naar buiten. De zon helaas al weg getrokken achter de wolken, maar de kinderen spelen gewoon nog even zonder jas verder in de speeltuinen. We laten ze nog even de marketdome van de binnenkant zien om een indruk te krijgen en zo lopen we er via de andere kant weer uit om terug naar de auto te lopen. 3 van de kids wilde nog even over de kinderboerderij, ook omdat we in het begin van ons bezoek bij de moeder geit het babytje in de buik zagen bewegen en misschien hoopte dat ze was bevallen, haha. Maar oud varkensboer Gijs kon ons al vertellen dat ze nog niet zover was. Dus hij had daarin ook gelijk. Gijs trakteerde ons nog op frietje eten bij Eetwinkel van Kol in ons eigen dorp. Esra en Peter hadden helaas een afspraak staan en gingen recht naar huis. Maar we hebben het super gehad vandaag. De kinderen waren ook helemaal op en dus ook op tijd hun bedje in. Meewerkend gelukkig vandaag.

Geschreven door Doorgijss.reisblog