Maandag en dinsdag:
Jaja en toen brak de dag aan dat we op reis gingen. Zonder huis op wielen en met de kids voor het eerst met het vliegtuig.
Ik vond het spannend. Snachts om 03.30 uur uit bed is al een dingetje. Eliza en Fritz stonden vol overgave op, zonder moeite. Opa Will kwam ons ophalen om ons naar Eindhoven Airport te brengen. Het was niet zo druk op het vliegveld en alles op z'n gemak. De koffers waren het juiste gewicht dus die mochten mee. En bij de douane moesten we toch een paar koffers en tassen open maken voor de raarste dingen, maar ja. Controle, controle. De vlucht vertrok iets later, maar dat ging helemaal prima met de kids. Maar toch ook maar goed dat we maar 2 uur en 3 kwartier hoefde te vliegen. Dat is voor ons eerste vlucht samen lang genoeg. Na helemaal blij te zijn dat we geland waren in Athene, regende het wel pijpen stelen, maar daar hoefde we toch niet doorheen. In Eindhoven was het buiten wachten om in het vliegveld te mogen met 0 graden en hier kom je aan met 16 graden en regen. Ach ja. We halen onze koffers op, halen toch eens een keertje zo'n trolleykarretje, want wat hebben we toch veel zooi bij, haha. We proberen een plekje op te zoeken om de kids even een film te laten kijken, maar die aandacht lukt niet helemaal met wat er allemaal om je heen gebeurt, dus we gaan op ontdekkingstocht om de 5 uur wachttijd op te kunnen vullen. Er zijn er al 2 van voorbij. Boven bij de Burger King kon je aan het raam zitten waar je de vliegtuigen kon zien landen en daar was het een stuk koeler dan op de rest van het vliegveld. Dus dat was wel even fijn. Ik voelde me even landen en mijn hoofd koelde af. Na een ijsje al helemaal. 2 uur van te voren inchecken was er dan ook zo weer en daarom moesten we ook weer een keertje door de molen van inchecken en koffers op de band voor de reis naar Zakynthos. Een vliegrit van een uurtje. En in een propeller vliegtuigje. Voorbij de douane eten we nog wat zodat we in Zakynthos niet meer op zoek moeten in het donker. We werden door de bus naar het vliegveld gebracht om daar in het vliegtuigje te kunnen. Hier hadden we nog meer ruimte dan bij Transavia en het vloog nog fijner ook. Maar ook hier met het dalen kreeg Fritz last van zijn linker oor. Maar oordopjes wilde hij niet. Dan maar de aandacht naar buiten verleggen. Want wanneer je over de zee vliegt en eilandjes ziet is dat toch wel mooi met al die verlichting en een zonsondergang.
Dit vliegveld was natuurlijk vele malen kleiner en de koffers hadden we ook zo. Nu nog op zoek naar de huurauto. We kwamen erachter dat deze aan de overkant van de weg zat dus ik wachtte met Fritz met de koffers, kon Gijs met Eliza de auto gaan halen. Dat ging best voorspoedig. Binnen een 20 minuutjes kwam hij aanrijden met een felblauwe Polo. En genoeg laadruimte voor die grote koffers. Ideaal. Nu nog in het donker de weg vinden. Maar Gijs deed het rustig aan en de navigatie volgen ging nog best goed. Maar al die slinger weggetjes werd een vermoeid lichaam toch iets teveel. Zowel bij de kids als bij mij. Fritz viel gelukkig op een gegeven moment in slaap en Eliza stuiterde nog na. Die was zich wakker aan het houden. Ze vond die weggetjes wel leuk om te rijden. We komen na 1x goed rijden bij het huis aan. Blijkt er geen sleutel in het kastje te zitten. Gelukkig konden we eigenaresse Dia bereiken en zij regelde de housekeeper die op 20 minuten rijden van het huis woont. Hij kwam iets over 20uur de sleutel brengen en het licht ed regelen. Aardige man met zijn vrouw. Fritz lieten we lekker doorslapen op de achterbank, konden wij de spullen binnen neer zetten. Ik kon hem gelukkig zo in het dichtsbijzijnde bed leggen, kon ik de 1e nacht met Eliza beneden slapen. Niet teveel getrubbel, maar Eliza vermaakte zich nog prima en wilde niet gaan slapen. Maar toen ik naar bed ging om 21uur moest ze toch echt mee. Maar goed ook, ze was meteen vertrokken. Allebei. Helemaal gesloopt.
Sochtends staan we rond half 8 op. Nog eigenlijk best gaar, maar laten we toch maar de dag beginnen en kijken waar we zijn beland. Want gisteravond was het pikken donker. Toch wel mooi hoor die zee zo dichtbij. Het weer was in de ochtend beter dan in de middag, maar op zo'n eiland hoef je maar naar de andere kant te rijden en daar kan de zon alweer schijnen. We moesten toch naar de Lidl vandaag voor boodschappen, maken we er meteen even gebruik van om wat te site seeing. Met zo'n autootje rij je ook prima door die slinger straatjes. Dat hadden we met de camper niet kunnen doen. We rijden naar de grootste en oudste olijfboom van het eiland. Dat is inderdaad een mooie oude boom. En er tegenover ook een oud kerkje waar ik helaas niet binnen kan kijken. Met ook een grote oude boom ervoor. Daar hou ik wel van. Olijfbomen in overvloed op dit eiland in ieder geval. Maar ook hier hebben de mensen mandarijnen, sinaasappels of citroen bomen in de tuin staan net zoals in Portugal. Staat zo mooi. We vinden ook nog een prachtige kloof waar normaal een duikschool zit, maar nu dus gesloten is. Je kunt er gewoon naar beneden lopen en daar naar de prachtige kloven en grotten kijken van een afstandje met het mooie azuurblauwe water. Het lijkt ook alsof hier lang geleden ooit rots huisjes hebben gestaan waar een bootje langs naar beneden getakeld kon worden. Heel apart.
Voordat we naar de Lidl gaan hadden we toch graag iets gegeten. We hadden ook als ontbijt niets in huis dus honger hadden we wel. Een stukje terug van de Lidl vonden we een Grill restaurant waar de hele kippen op de Grill buiten stonden. Ja echt, dan toch maar een keertje gegrilde kip eten hier in Griekenland. Ik merk wanneer je minder en bijna geen vlees eet, het vlees wat je dan eet veel lekkerder is. Maar dan ook goed bereid vlees en niet uit de supermarkt. Dit was in ieder geval heerlijk. Erna na de Lidl. De kinderen waren al druk voordat we erheen gingen en de bom barstte even met naar binnen gaan. Maar gelukkig toen ze ons een beetje mee konden helpen en een boekje konden lezen ging het wel oké. Maar zo'n 1e keer boodschappen doen waar alles in het Grieks is en niets vertaald, dat is wel even een uitdaging. En net zoals in Zweden goed kijken wat er lokaal is en wat niet. Iets van groente of fruit kan super duur zijn als je niet op let. Maar zodra we betaald hadden lopen we met 2 bijna volle wagens de Lidl uit voor een bedrag waar je het in Nederland niet gaat krijgen waarschijnlijk. Het eten in het restaurant was trouwens ook niet duur. 45 euro met z'n viertjes met 1x drinken en borden vol. Dacht dat dat wel mee viel.
We rijden via een andere weg naar huis natuurlijk en komen dan door een ontzettend groot toeristendorp. Nu helemaal uitgestorven, wat ergens wel jammer is, maar waar je dus ook een lang zandstrand hebt. Alykes beach. We proberen even uit hoe koud het water is met de voetjes. Het is toch wel afgekoeld, maar je went er snel aan. Blijkt er aan de overkant ook een speeltuintje te zitten. Laten we daar nog even gaan spelen.
We wilde graag zwemmen vandaag maar het weer werd er niet beter op en de kinderen niet minder druk. Dus blijven we lekker thuis. Morgen een mooiere dag, nog 18 graden. Dan zoeken we een mooi plekje op. Op 5 minuten rijden hebben we dus al een prachtig strandje gevonden met blauw groen water. Een privé strandje dus in deze periode. En wanneer we naar de andere kant rijden richting Agios Nikolaos zijn er ook nog mooie plekjes genoeg. We gaan het zien. Ontdekken maar weer.

Woensdag en donderdag:
En zo ga je iedere dag even op pad met het Polootje om het eiland te verkennen. We hadden op woensdag toch wel even een plens bui terwijl dit niet voorspeld werd. Toch maar even een goede buienradar opzoeken. Dat is accuweather.com geworden. Die ziet de buien wel aan komen haha. Net voor de middag klaarde het wel prachtig op. We liepen het straatje rechts naar beneden waar we bij een hotel Alive uit kwamen. Gesloten natuurlijk, maar je kunt gewoon overal bij het water komen. We zagen een visser op de rotsen zitten die er heerlijk in het zonnetje zat te vissen. Eliza en Fritz speelde nog wat in het strand zand wat er was aangelegd voor de zomerse hotelgasten. Na de lunch gingen we weer op pad met de auto. Een lighthouse maar die was helaas gesloten, maar er naast stonden ook 2 molentjes waarbij je met een lange trap naar beneden kon lopen en prachtig over het blauwe water kon kijken. Op iedere verdieping mogelijkheid om op een strandbedje te liggen en om van 2 zelf gemaakte houten springplanken naar beneden te springen. Dat zag er toch best hoog uit. De vissen zag je mooi zwemmen vanaf waar we stonden, maar hier zwemmen met die kids vonden we niet echt veilig. Om toch nog even te kunnen zwemmen en het zonnetje mee te pikken, want die gaat hier rond half 5 al bijna achter de bergen, zoeken we dichtbij huis even een strandje op. Xigia Sulfur Beach heette het. In de zomer betaal je 3 euro parkeren en nu zetten we de auto boven neer en lopen naar beneden waar je op een klein strandje uitkomt tussen de rotsen. Wel met ontzettend sterke zwavellucht. Hoe dan? Gijs en ik hebben vroeger vaak genoeg op een vulkaan gestaan, daar kon je deze geur wel mee vergelijken. Jeetje. Maar door een zachte wind en golven raakte je er al snel aan gewend. En zeker met dat uitzicht vergeet je al snel iets. Maar ik denk dat we hier dan toch niet nog een keer komen ivm de geur. Ach als je de keuze hebt, dan graag met een frisse zeelucht haha. Toen de zon gesluierd werd en ook bijna onder ging was het tijd om naar huis te gaan. In de hoop dat de elektra weer werkte en de wasmachine weer ging draaien. Want inderdaad, vergeten te zeggen, ineens hadden we geen elektra meer in huis. De stoppen stonden niet om en dus Dia maar even bericht. Zij ging even verhaal halen bij haar contacten op Zakynthos om te vragen of er storingen zijn. Komen we er 2 tellen zelf achter door uit het raam te kijken dat er 2 mannen in de elektrapaal hangen die bezig zijn om te vervangen. Dus ja. Dat verklaart het. En door die plens buien vanmorgen bleven ze niet erin hangen en duurde het dus wat langer. Toen zijn we maar op pad gegaan. Ik had er toch even wat moeite mee omdat ik er dan net was in had zitten met Fritz z'n dekentje en je erachter komt dat je niks kunt wanneer je geen stroom hebt. Of ja, je kunt genoeg, maar afhankelijk ben je ook. Ik dacht even water pakken, of doorspoelen, of koffie/thee zetten, de vriezer met net gekochte broden, de wasmachine dan, de koelkast, elektrische kookplaat natuurlijk, de oven, jaja. Dus dat allemaal. Maar gelukkig toen we thuis kwamen was de was al bijna klaar. Dan maar droog hangen binnen bij de kachel en toch gewoon kunnen koken vandaag. Uiteindelijk komt alles goed zei Gijs al de hele dag.
Op donderdag wilde ik toch graag sochtends weer een wandeling maken naar het strandje dat Dia had voorgesteld in de app. Een echt privé strandje en weer helder blauw water. We kwamen er alleen niet uit welke weg achter het huis bedoeld werd, maar na een appje en Google maps kwamen we erachter. Maar de stijle weg naar beneden en uiteindelijk weer omhoog zag ik de kids niet doen, dus gewoon met de Polo. Een klimstrandje noemen ze het. En ja, even naar beneden klimmen via je een paadje. Ging goed. Met de juiste schoenen. Kremidi Beach heet deze. Dia wist niet eens dat hij een naam had. Toch wel. Maar wauw. Wat was dit een heerlijke dip. Een skinny dip dan wel. Er was niemand en niemand wil het zien haha. Ik met de kids in ons nakie het water in. Hoe heerlijk is dat dan. De zon was er niet bij, maar het water leek warm genoeg. De vissen zag ik ook nu weer gewoon bij me zwemmen. Dit is wel een herhaling. En achter het huis bijna. We kwamen er ook achter dat we er gisteren bijna waren, maar dan via het hotel Alive. Hier kon je de weg naar links volgen en kwam je ook bij dit strandje uit. Een mooi rondje dus. Na deze heerlijke zwem, waar we Eliza trouwens ook zonder vest hebben zien zwemmen, gaan we verder naar een een toeristische plek Shipwreck Beach. Dit strandje met een schipwrak erop kun je beter bezoeken met een boot, maar ook vanaf bovenaf bekijken. Je ziet hem net om de hoek liggen wanneer je op de uitkijk staat. Maar wauw wat een prachtige blauw witte gloed op dat water. En wat een warme zon vandaag vanaf deze plek op het eiland. Vanuit hier rijden we nog even naar een uitkijkpunt, maar de kinderen vinden er al niks meer aan. Maar Gijs en ik vonden het weer een prachtig uitzicht uitkijkend op een ander privé strandje. Je denkt dat het in de buurt is, maar je bent dan toch nog een 20 minuten onderweg naar beneden. Dat gaan we dus niet meer doen. We rijden terug naar huis. Maar ook dat is kwa uitzicht niet vervelend. Wat wel jammer is is dat bijna alles is gesloten. Dus even naar een koffie tentje op de hoek is er niet. Maar we komen langs een restaurant, waar we even zachtjes reden en waar de eigenaresse met een vriendelijk gezicht naar buiten kwam om te vragen hoe het ging. We maakte en praatje en we vroegen of ze altijd open was en of ze een visitekaartje had. Ze was maar al te vriendelijk en nodigde ons van harte uit. Haar familie is er ook altijd en ze lachte vriendelijk naar onze kinders. Dus hier gaan we eens een keertje eten en een praatje maken. Misschien dat we dan wat meer contacten kunnen leggen voor een eventuele boottocht en uitjes die nog open zijn op het eiland.

Vrijdag:
Vandaag een mooie dag, met het gevoel dat we steeds meer aan het landen zijn. Dat gevoel had ik dan in ieder geval. Een aantal wegen worden bekend. Het weer is onvoorspelbaar. Wanneer ze 13 graden zeggen met zon. Dan wil dat zeggen dat het in de schaduw inderdaad frisser is, maar in de zon nog 19 graden kan worden. En het grappige is. Ze lopen hier in winterjassen en mutsen op en de heaters aan bij restaurantjes en cafés in de stad, haha. Ach ja. Het verschil mag er zijn. In de zomer kan het hier 45 graden worden en dan is 13 graden inderdaad koud voor ze. Wij gaan nog gewoon in de zee zwemmen. Want die voelt nog bijna warmer aan wanneer het waait dan wanneer je aan land staat in de wind.
Vandaag was dus een winderige dag vanuit de zee. Nog heerlijk zomers zodra de wind gaat liggen of je beschutte plekken op zoekt.
We kozen er voor om vandaag naar Zakynthos stad te rijden. Eerst naar de Jumbo, dat is de Griekse action om wat kerstspulletjes te kopen, want het huis kleden we wel een beetje aan met lichtjes natuurlijk dat hoort erbij. Maar nog voordat we in de stad komen rijden we langs een schattig koffie tentje bij een school waar het druk is met mensen wat voor ons een teken is dat het een goede tent is. En dat hij open is überhaupt. Dus daar drinken we buiten op het terras in de zon even een koffie met een koekje uit de bakkerij en de kids een gelukkig niet zo warme en erg zoete chocomel, haha. De eigenaar is super aardig. Gijs maakt graag een praatje. Hij voelt zich al thuis hier tussen de Grieken. Het is ook erg gemoedelijk overal. Alleen erg jammer dat er overal zoveel rommel langs de weg ligt. En afval wordt hier totaal niet gescheiden. Veel plastic gebruik ook. Dus daarin lopen ze nog erg achter. Een reden voor ons om tussen door plastic te ruimen. Ik vind de stranden tot nu toe wel schoon. Gelukkig. Na ons koffie momentje reden we naar de Jumbo waar we konden slagen voor kerstversiering. Ik moest nog even naar de wc voordat we gingen en ik dacht dat doe ik even bij de overburen. Maar net voor mij is de klant die 4 koffie nodig heeft en de Grieken het op hun eigen tempo doen, wat helemaal prima is. Toen ik vroeg om de wc zei hij ook, had dat eerder gezegd. Je hoefde niet te wachten. In het Engels dan natuurlijk, haha. Gastvrij zoals ik al zei. We rijden naar de boulevard waar ik een speeltuin had gevonden. Een prachtige grote kerk waar ik altijd graag een bezoekje aan breng, maar deze net op dat moment ging sluiten. We komen er nog wel eens langs. We lopen er wat door de straatjes, langs het water. We zien de pendelboten waar we dan waarschijnlijk met de camper op hadden gestaan wanneer we niet hadden gevlogen. We besluiten een visje te eten bij een restaurant waar we warm onthaalt worden en waar de zalm heerlijk vers is en Gijs weer een ouderwetse tonijnsalade naar binnen werkt. We gaan even terug naar de tijd op Corfu met z'n tweetjes. Eeuwen geleden lijkt het wel, haha.
We lopen weer terug naar de auto en hopen nog een zand strandje aan te doen zodat de kids nog even in het zand kunnen spelen en we kunnen zwemmen. Maar waar we uit komen in Tsilivi daar waait het echt hard en Fritz wordt toch erg moe. Dat krijg je wanneer je om half 7 beneden zit te kleuren en het nog donker is buiten. Maar ach. Dus...Gijs met Fritz naar de auto en ik speel nog even met Eliza bij het water met het zand. Toch lekker wanneer het water warmer aan voelt aan je benen wanneer de wind frisser is. Koud wil ik het nog niet noemen.
Snachts koelt het hier toch wel al af tot onder de 10 graden, dus sochtends moet je het echt wel de tijd geven om het op te laten warmen door de zon. Het scheelt per dag.
We rijden op de terugweg nog even langs een lokale groenten en fruitboer, maar er zijn er niet zoveel open nu, dus veel goedkoper is hij niet, maar wel veel keuze in groenten en fruit en ik neem aan veel lokale producten. Naar huis, naar huis. De zon gaat hier ook snel genoeg achter de bergen aan deze kant van het eiland. Dus samen de verlichting ophangen en de stickers van oma op de ramen en deuren plakken.
Wat een andere sfeer al meteen. Heerlijk.

Geschreven door Doorgijss.reisblog