Zondag:
Na een niet zo fijne nachtrust, heb ik het vandaag weer even rustig aan gedaan voor mijn gevoel. Het was dan ook fijn om met ons webinar de dag te beginnen. Of nee, ik ben met de kids om het oude gebouw gelopen bij de perenbomen en een verscholen moestuintje. Om kwart voor tien gingen Gijs en ik in de camper klaarzitten om het webinar voor te bereiden en te starten om 10uur. De kids konden deze keer achter op bed een film kijken. 48 deelnemers na onze zomerstop. Wauw, wat mooi om weer zoveel mensen met ons verhaal te mogen inspireren en ze eventueel op weg te helpen wanneer dat nodig is. Het was de bedoeling dat we in de middag bij onze vriendin Soraya op de koffie gingen na hun wildpluk ochtend met nog 2 van haar vriendinnen die we kennen. Roos en Beate. Maar laat er miscommunicatie zijn. Maakt ook niet uit. Scheelt dat we onze eigen tijd gemakkelijk in kunnen delen. Dus na enig op en neer geApp zien we elkaar op dinsdagmiddag bij Beate thuis. Een afscheids koffie zeg maar. Wie weet wanneer we ze dan weer gaan zien. Laten we het niet te lang laten duren. Dus een vrije middag. Wat gaan we doen? Onze kinderen zijn daar duidelijk in, speeltuinen zoeken. Het weer is nog hardstikke mooi vandaag. Hadden we niet verwacht. De 2 speeltuinen die we vinden op de route is in het dorpje Töreboda aan het Götakanaal en de andere is in hetzelfde dorp, maar dan tussen de huizen, maar ruim opgezet. Bij de laatste blijven we even hangen. Lekker in de zon en de kinderen vermaken zich prima in het zand. Gijs en ik bespreken een beetje waar we de winter willen gaan door brengen. Een aantal toevalligheden leiden ons naar Griekenland. Maar ja, dat is nog verder weg en met de camper minder goed bereikbaar denken we in de wintertijd. We gaan het uitzoeken en we zien het wel. Wie weet wat er in de tussentijd nog tot stand komt tijdens ons verblijf in NL. Vanuit de speeltuintjes wil ik nog heel graag even zwemmen bij een badplats. In de hoop dat we er kunnen blijven slapen. We komen een hele mooi tegen in Gårdsjö. Er zijn een aantal mensen meer en komen erachter dat de camper wel erg scheef staat hier op de parkeerplaats. Dus het zal alleen maar zwemmen worden. Maar dat is ook prima. Mooie plek. Zon er vol op. We eten een beetje aan een picknickbankje en nemen een plons. De kids vermaken zich prima met hun zwem worsten haha. Of hoe je ze ook mag noemen. Vroeger hadden we die ook tijdens de zwemles. Leuke dingen. Het water wordt natuurlijk steeds kouder nu het herfst begint te worden en de nachten ook kouder. Maar geen reden om het niet te blijven doen. Ik zal het in NL wel missen hoor. Want daar ga ik niet snel zwemmen in het kanaal of een plas. Maar dat zoek ik nog even uit of dat dan bij ons in de buurt ligt.

We besluiten na het zwemmen naar Gullspång te gaan bij het lozingsstation waar ook een grote camper parkeerplaats is en te lopen naar de ICA supermarkt. Het was al laat voor ons, dus ja we laten alweer de pizzaman voor ons koken. Ook dat gaan we missen, want hier betaal je minder dan in NL op zo'n plekken. Zeker tijdens de Dagens Lunch. Morgen rijden we vroeg naar die goede oude man die zijn plek aan ons wil laten zien tijdens een bak koffie. Wij nemen de fika mee. Hij zet zijn plek nog niet te koop, maar hij heeft de leeftijd zegt hij, dus kom maar gewoon eens kijken. Hoe mooi is dat.

Maandag:
Vanochtend om 10uur hadden we bij die goeie oude man afgesproken in het plaatsje Tived, Åboholm. Eigenlijk gewoon om de hoek bij het Tiveden National Park. Gijs had al wat instructies gekregen hoe hij moest rijden. We reden het natuurlijk net voorbij. We belden hem even of hij ons tegemoet kon komen. Dat was geen probleem. We draaide de camper even, niet dus. Een kilometer verderop kregen we een mogelijkheid tot draaien. We zagen Göran, zo heet hij, met zijn auto wachtend bij de afslag die we moesten hebben. De weg loopt langs een sporthuis en 1 woonhuis en de rest wat we tegen komen is allemaal van hem. De weg loopt op zijn perceel dan ook dood. Echt serieus. Ik kan alleen maar positief zijn op dit moment over de plek. Er staan al 7 woningen op die bewoond kunnen zijn, aan het water, een stroming, een sluis, historische achtergrond van eeuwen geleden. En hij woont er alleen met zijn 84 jaar. Hij wil het nog niet te koop zetten, maar we mochten alvast een kijkje komen nemen. En wat een indruk heeft dat achter gelaten. Zelfs de huispoes van een jaar oud springt bij ons in de camper en wil ons niet meer laten gaan. Wat een schatje. Alles winterhard. Prachtige kachels in ieder huis. We zijn op dat moment al van harte welkom om een paar dagen te blijven om te voelen en te zijn op deze plek. Morgenvroeg naar de gemeente dus dat komt nu niet zo goed uit. Maar komende woensdag spreken we af dat we een nachtje blijven hangen. Zo kunnen we elkaar ook beter leren kennen en vragen stellen over de plek. Wie weet waar het ons gaat brengen. Zelfs Gijs gaat aan van deze plek met zijn mooie in stand gehouden panden. Van hout. Geen drukke wegen en aan het water. Dus... zul je net zien een week voor je naar NL gaat dat je deze plek nog mag gaan bezoeken. Het mag zo zijn.
Met een bult aan enthousiasme parkeren we de camper weer even bij de speeltuin in Tived. Waar ze onze camper wel onderhand kennen denk ik. Daar lunchen we even, maar doen we ook even een dutje omdat we op zo'n herfstdag als vandaag ons ineens wat minder voelen. En dus wel wat rust kunnen gebruiken. Om 15uur zouden we naar Martha gaan, waar we via de gemeente terecht zijn gekomen. Maar we voelen ons niet fit om haar nog te gaan bezoeken dus bel ik haar even op of het een andere dag nog kan deze week. Ze kan me vertellen dat ook zij een groot gedeelte van hun zelfvoorzienende plek gaan verkopen. Hoe grappig is dat. Dus voor ons ook zeker de moeite waard om daar donderdagmiddag even te gaan kijken. Dan vertrekken we van daaruit naar meer zuidelijker van Zweden. We parkeren uit gemak de camper toch weer in Gullspång op de parkeerplaats, zodat we van daaruit morgenvroeg ook gemakkelijk naar de gemeente kunnen rijden.

Wat ik voor mezelf nog even belangrijk vindt om vast te leggen. Een avond dat we hier stonden en we graag beiden wilde deelnemen aan een online meeting en we gezegd hadden dat de kids dan even hun schermtijd kregen en iets later op mochten blijven. Maar net ervoor ging er iets niet fijn tussen de kids en Eliza luisterde daardoor een aantal keren niet en we daarom zeiden dat ze het niet meer kregen. Die extreme reactie van Eliza hebben we nog nooit mee gemaakt en Fritz volgde zijn zus daarna nog even in een mildere fase. Maar jeetje. Zo gek worden om geen scherm. Dat gingen we toch even volhouden deze keer. Hoe moeilijk dat ook is. Maar ineens begon Gijs met een oldschool spelletje. Een zin door fluisteren en de laatste moet hem hardop zeggen. Of ik ga op reis en ik neem mee...Die Gijs is me er eentje. Maar het werkte wel. Gezellig met z'n vieren op de bank deze spelletjes doen en het begrip van geen scherm was er. Ze gingen rustig naar bed en morgen is er weer een dag. Ik denk dat er bij vele wel herkenning in zit in dit stuk haha.

Geschreven door Doorgijss.reisblog