Zaterdag:
Na de koffie reden we naar een leegstaand huis in een dorpje verderop. De neef van de eigenaar was er om ons rond te leiden. Nico was hier al een keer gestopt om te laten zien dat het misschien verhuurt kon worden. Maar daar stonden ze helaas niet voor open. Maar toch waren we alle 4 nieuwsgierig naar de staat van dit huis. Echt een prachtig oud Zweeds huis. Nog in perfecte staat, met spullen, meubels, sneeuwscooter en al, maar er woont al bijna 8 jaar niemand in. En zo gaat het veel met de huizen hier in Zweden en dat is zo zonde. Daarom is het van belang dat je een praatje gaat maken als je geïnteresseerd bent, want misschien kun je dan op deze manier huren of kopen. En Mieke en Nico kennen genoeg mensen die eventueel interesse zouden hebben in een huis in Zweden. En in zo'n dorpjes als deze is het heel belangrijk om jonge gezinnen deze kant op te krijgen om de populatie wat jonger te krijgen zeg maar. Maar ik hoor dat dit in meerdere landen zo is.
We geven bij vrienden van Mieke en Nico nog even water in de kas omdat ze op vakantie zijn en Nico verplaatst nog even wat bijen naar zijn kassen met een bekende uit het dorp. Eenmaal thuis gekomen vertrekken Mieke en Nico al snel genoeg naar de loppis om de spullen weer op te halen. Wij gaan weer een poging doen met de schapenstal uitmesten. Maar het is warm en we gingen ook nog graag zwemmen aangezien het weer de komende week wat minder wordt. Zeggen ze. Dus we zweten een 1,5 uur en rijden met de quad naar de natuurcamping om daar een keertje te gaan zwemmen. We wilden ook graag op tijd thuis zijn voor het jaarlijkse bränbål. Een soort honkbal met de vaste bewoners en de vakantiegangers. Degene die hier een vakantiehuis hebben en daar nu verblijven. 8 jaar geleden zei Mieke, konden we nog de teams zo opsplitsen dat het de vaste bewoners tegen de vakantiegangers was, maar dat contrast is nu helaas te groot. De vaste bewoners zijn er niet meer zoveel. Maar wat een club mensen. Jong en oud. En een mooi weertje ervoor. Wij konden er naartoe lopen. Toen ze klaar waren ging iedereen weer naar huis om eten op te gaan halen zodat je dit bij het haventje op de gril kon leggen. Met picknickbanken aan het water. Gezamenlijk rond de gril je eten klaarmaken. En een drankje en een loterij erbij. Heerlijk gewoon. Ik luister gewoon mee met de gesprekken en ik pik er een aantal betekenissen uit. Zo ook weer de cijfers met de loterij. Weer geen prijs, maar een leuk samenzijn. De kinderen waren alleen erg moe, dus misten we net de live muziek. Maar ja. Mieke filmde dit nog even want die bleven nog even hangen.

Zondag:
Wat een dag. Een natte dag. Veel regen vandaag, maar de dag eindigde ook weer met even droog en zonnig weer. De temperatuur was nog prima ongeacht de regen. Mieke en Nico gingen naar vrienden vandaag, dus die waren de hele dag weg. We mochten gebruik maken van het huis. Wel zo fijn met dit weer. De kinderen konden fijn aan de tafel in de kamer kleuren en buiten zijn met de honden. Ik begon de dag met ienie mienie wormpjes uit de koolsoorten te halen. Bijna geen beginnen aan bij sommige want ze zaten in iedere laag gekropen. Gelukkig waren er al veel weggeregend. Ik hing toch nog even een wasje op onder de overkapping in de hoop dat het toch ging drogen vandaag. Ik mocht de eieren gebruiken van eigen kippen, dus werd het een gebakken ei in de middag. Nog even onder de douche in de kelder en we settelen ons voor een film op Netflix. Omdat het kan met dit weer. Gijs heeft de hele dag goed kunnen gebruiken voor zijn e-book. Ik wilde de lammetjes nog melk geven, maar ineens hoorde ik ze niet meer. Of heel ver weg. Dus dan wachten we maar even. Na het eten wilden we nog graag even van huis af. Dus we besloten met de quad op wildsafari te gaan, haha. We reden het bos in richting de stookhut waar we 2 jaar geleden regelmatig zijn geweest. Onderweg vonden we al afdrukken in de modder van elanden. Maar helaas geen die zijn mooie koppie liet zien. Bij de stookhut lag een aangevreten merlijn ofzo. Met zijn hoofdje nog intakt. Natuurlijk even bestuderen. Fritz vond dit net zo interessant. We rijden nog een stukje verder. Of ja, een stuk eigenlijk waar we echt in een puur stuk bos terecht komen, waar zo goed als geen huizen staan, je jagershutjes ziet en de berenpoep en elandenpoep goed te zien is op de weg. Op de terugweg rijd Gijs ook net niet over een schattig jong vogeltje. We stoppen even en kunnen het niet laten hem even te bekijken. Ik wilde hem zo graag meenemen. Zo zielig alleen. Maar ja, wie weet vind zijn moeder hem nog. We rijden op het laatste stuk weer even langzamer, maar zonder resultaat. Wat heerst er toch een heerlijke geur hier wanneer het geregend heeft. Genieten in de wind op die quad.

Maandag:
We kozen er vandaag voor te beginnen met de schapenstal uit te mesten, maar Eliza en Fritz hadden iets meer aandacht nodig, dus dat ging iets trager dan gewenst, haha. Wat een karwei die stal. En warm in dat hok. Lekker zweten en spierpijn creëeren. We aten met de lunch weer gezellig samen. Weer andijvie stamppot met spekjes en vlees. Maar echt niet vervelend om te eten. Alles uit eigen tuin en van eigen dieren. En Nico is kok geweest dus die weet wel hoe hij vlees klaar maakt. Gijs en ik hadden om 14uur een belletje met Esra, onze goede vriendin en goed bezig in haar Unschooling trajecten. We willen graag samen iets organiseren omdat onze doelgroep en die van haar dicht bij elkaar zitten. Samenwerken leek ons een goed idee. Ik wilde me nog graag douche in het meer, maar de wolken werden er niet vriendelijker op. Het wisselt af vandaag in regenbuien, harde windstoten en zon. Toch durf ik het aan met Fritz. Eliza is net als papa, liever niet haha. Heerlijke duik was het met een beetje regen. We bleven er niet lang in. We hoorde het rommelen toen we eruit waren. Dus net op tijd voor de onweer. Die niet doorzetten natuurlijk. Mieke en Nico waren smiddags weer even op rak geweest en toen ze terug kwamen vroegen ze of we mee vis deden eten. Vers gevangen vis door een vriend verderop. Al gefileerd, maar Nico haalde nog even de huid eraf. Eliza en ik hielpen hem met zout erop doen en een beetje met bloem bedekken. Lekker in de roomboter sudderen en eten maar. Tijdens het eten kwamen Isla en haar ouders hun hondje Heidi weer ophalen. De vakantie was van korte duur. Reizen met de caravan voelde toch niet zo fijn. Met een bootje het meer op voelt voor hun ook als vakantie dus waarom dan zover van huis af. Ja, dat is ook weer zo.
Fritz had trouwens het avondeten niet meer gehaald. Om half 7 is hij in slaap gevallen op de bank in de camper. Gijs heeft hem in bed gelegd en sliep gewoon verder. Laten liggen dan maar. Met kleren aan, want die mocht Gijs half in zijn slaap toch niet uittrekken, haha.

Dinsdag:
Vandaag hebben we weer flink ons best gedaan in de schapenstal. Samen weer een heerlijke bereide lunch met gehaktballen, rijst, saus en groenten met spinazie. Dat alles uit eigen tuin. Gijs moest toch ook weer even werken vandaag dus ging ik met Mieke en de kids op zoek naar een soort oranje framboos in het windmolenpark. We dronken koffie op het hoogste punt waar je voorheen alleen met de sneeuwscooter kon komen en sinds het windmolenpark er is, kun je er via een aangelegde weg komen. Je parkeert de auto langs de weg en klimt nog een mooie route naar boven. In het hutje wat er stond dronken we dus koffie en ranja en ik dacht ze weer eens blij te maken met een lolly. De kids werden ineens duidelijk hyper van die lolly en ranja. Dit had ik zelf ook nog nooit meegemaakt op deze manier en Mieke stond er ook van te kijken dat dit zo snel kon aanslaan, haha. Ook gaan we nog even zwemmen in een ander kleiner meer om dan maar even de energie op te verbruiken. Lekker fris.Thuis aten we samen een boterham en speelden de kids theatertje. Een poging tot. Ik had savonds nog een beeldgesprek met Sandra aan het water. Maar de knutjes kwamen wel met heel veel en mijn internet ging op, dus moest ik helaas toch even naar de camper terug lopen, haha.

Woensdag:
Een onverwachtse mooie zomerdag weer. Vanochtend kregen we dan eindelijk de schapenstal leeg. Helemaal trots op ons teamwork. Maar ook zeker samen met de kinderen. Die vonden dat quad rijden maar al te leuk en een muziekje uit de jaren 90 maar al te gezellig.
We hadden ook even een belletje met onze goede vrienden Annette en Henri van Camperdiem. (Gewoon even reclame maken). Wat fijn om vrienden verspreid over de wereld te hebben, maar ik mis toch ook wel het fysieke contact. Maar super tof dat we gezellig beeld kunnen bellen. En we komen onze vrienden weer zeker ergens tegen wanneer het zo mag zijn.
Vanwege de regenachtige voorspellingen vanaf het weekend besloten we om vanmiddag vanaf koffie tijd aan een ander meer te gaan bbqen, zwemmen en te vissen. Het meer heet Ursvattnet begreep ik van Mieke. Wel uitzicht op een windmolenpark, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik had thuis alvast bij Mieke in de keuken gestaan voor een salade uit eigen tuin en pannekoekenmix om op het vuur te kunnen bakken. In de ochtend hadden ze zelf van eigen gehakt al hamburgers gemaakt dus dat smaakte naar meer. De kinderen maar ook wij deden een poging om te vissen. Gijs had bijna een vis, maar die sprong los en Nico had 2x geluk. Leuk voor de kids om te zien natuurlijk. Gijs had niet in de gaten dat het zo laat werd dus kozen we ervoor om thuis het toetje van pannenkoeken te bakken. Nico bleef nog even vissen, Mieke ging hem wat later ophalen. Even samen in rust aan het water zitten. Maar het bleek daar heel hard te regenen en bij ons helemaal niet. Net voordat ze thuis kwamen kwam er bezoek. Ze hadden afgesproken met een moeder en zoon die ook Gijs kende van de Givinglifestyle. Heel toevallig. Zij slapen nu in een tentje en gaan hun reis een keer vervolgen over de wildernisroute. Leuk om ze te mogen ontmoeten.

Donderdag:
Gisteravond waren dus Mara en Teun nog laat aangekomen. We konden ze nu uitgeslapen ontmoeten en een beetje leren kennen. Met de kids samen moest het even ontdooien, maar je zag op een gegeven moment dat het goed ging samen. Mara neemt het grasmaaien op zich totdat de benzine op raakt. Een mooie gelegenheid om ze even de uitkijk op het meer te laten zien. Maar dan willen de kinderen natuurlijk graag zwemmen, en de mama's ook, dus de zwemspullen gaan mee. Gijs haalt het compost toilet nog leeg vandaag en we helpen Nico nog even met een nieuwe heg te maken van takken voor de wind op de fruitbomen. Helaas krijgt de avond even een beladen gevoel, omdat Fritz en Teun gingen kwallen in het kippenhok, waar Nico het niet mee eens was en terecht. De jongens schrikken er natuurlijk van, maar we hadden ook niet verwacht dat ze zoiets zouden doen. Een goede reden om aan het bier te beginnen en een zelfgemaakte borrel voor de dames om de dag maar af te sluiten in die zin, dat de boosheid een beetje zakt. Ik doe wat spelletjes met Fritz en zit uiteindelijk een kaartenhuis te maken. Of ja, een poging tot. Met een kleine borrel van 30% alcohol wil dat niet echt lukken haha. Teun hadden we na het eten nog een ritje door het bos beloofd met de quad waarna het duidelijk tijd werd om naar bed te gaan. Morgen weer een dag.

Vrijdag:
Wat is de week toch voorbij gevlogen. En wanneer je de dag van vertrek dichterbij voelt komen voelt alles een beetje anders. We willen eigenlijk helemaal niet gaan, maar we voelen ook dat het weer tijd is om Mieke en Nico met rust te laten haha. Dat was 2 jaar geleden ook zo na 2,5 week. Het is ook veel om ineens 4 personen, waaronder 2 kinderen, over de vloer te hebben grotendeels van de dag. En dat gaat blijkbaar heel goed, maar er komt een punt wanneer je rust in de tent wil. En dat begrijpen wij. We vertrekken komende zondag en Mara met zoontje Teun waarschijnlijk morgen. Vandaag was het Strömsund dag, tijd om boodschappen te doen. Mieke en Nico gingen graag even samen, dus die vertrokken al vroeg in de ochtend. Wij mochten de auto gebruiken wanneer ze terug waren om ook boodschappen te gaan doen. Wat een luxe. In de ochtend vulden we de tijd op, Gijs met werken en ik begon met Fritz de boot van Nico te poetsen. Dat was nog een straf klusje voor de kwajongens streek van gisteren, haha. Mara stond met Eliza en Teun alvast in de keuken om koekjes te bakken en brooddeeg te maken. Fritz en ik hielpen uiteindelijk ook nog even mee.
Eliza wilde heel graag thuis blijven toen wij naar het stadje gingen, dus ging Fritz met ons mee naar Strömsund. We deden een poging om naar de kapper te rijden, maar laat die dan net vandaag te ver van huis af zijn en niet meer op tijd terug te zijn om Fritz te knippen. Fritz had z'n zinnen erop gezet, maar helaas. Misschien lukt het zondag nog. Op afspraak. De dag begon trouwens met op en af wat regen terwijl ze flink wat water hadden voorspeld. Zo zie je maar weer. Maar toen we in Strömsund aan kwamen hing er een niet normaal donkere lucht die net niet over het stadje ging. Maar de onweer hoorde je goed. Bijna geen wind dus hij bleef goed hangen. Het was druk, dus we besloten om eerst een pizza te eten als laten lunch en bij de COOP boodschappen te doen. Wanneer we daar naar buiten kwamen had het toch even geregend, maar daar hebben we niets van gemerkt. Eenmaal thuis kregen we een dikke knuffel van Eliza want die had ons toch wel gemist, maar ze had het ook heel leuk gehad met Teun en de rest. Het brood wat ze gemaakt hadden was klaar en voor hun avondeten. Mara en Mieke gingen nog even naar de sauna in het dorp. Ik mocht mee maar na een boodschap enzo had ik daar niet zo'n behoefte aan. Maar sauna is ook mijn ding niet. Voor Gijs een ontdekking geweest in Zweden, maar geef mij maar een frisse duik in het meer, haha. De kinderen gingen nog even met Nico mee de formule 1 kijken kon ik wat bloemen plukken waar Mieke nog ranja van wilde maken. Wanneer je dan savonds vanuit de camper op het meer kijkt wanneer de donkere wolken weer zijn weggetrokken heb je een prachtig uitzicht. Wat hebben ze toch een mooi stekkie opgezet hier in die 8 jaar tijd. Gijs en ik gaan er ook voor. Die ideale plek, die we met meer mensen kunnen en mogen delen.

Geschreven door Doorgijss.reisblog