Zaterdag:
Vanochtend was het uitslapen. Ik en Fritz in ieder geval. Nog helemaal lam van gisteren zo laat naar bed. Voor ons is dat laat dan, haha. Cis en Barbara gingen naar het meer fietsen waar ik laatst een keer naar toe wilde wandelen, maar niet gehaald heb zeg maar. Want het was een heerlijke ochtend om te fietsen inderdaad. Een fris windje, maar de zon maakte het weer lekker warm. Eliza had echt geen zin om mee te gaan wandelen in de bossen, maar Fritz is altijd wel in voor een avontuur. We liepen die zelfde weg in naar het meer, maar dan sloegen we rechts een wegje in waar ik de vorige keer nieuwsgierig naar waar dat naar toe liep. Na een stukje lopen, veel geklets van Fritz en de ontdekking van een grote libelle en verschillende vlinders, kwamen we uit bij de private bord. Dus draaiden we weer om. Fritz zei heel stoer dat hij via het bos naar beneden wilde lopen, maar dat zag ik niet zo zitten. Want in Zweden is bos ook echt wild bos en dus niet wetend wat de grond gaat doen en of je wel bij de weg uitkomt. Dus liepen we gewoon dezelfde weg weer terug. Natuurlijk begon het moment van ik ben moe te komen, maar dat konden we snel genoeg omschakelen. Heb ik het goed gedaan mama? Vraagt hij dan. Zo schattig. We gaan nog even op een rots zitten in de zon en lopen door de mooie bloemen velden weer terug naar huis. Naast het huis maak ik nog een prachtige actie foto van een wegvliegende krekel (of zoiets). Ik vond hem mooi van kleur, maar ik had niet in de gaten dat het zo'n foto ging worden. Toen we wilden gaan lunchen op de veranda kwamen net Cis en Barbara terug van hun fietstocht. Het meer moet toch echt wel mooi zijn en makkelijk te vinden. Dat staat nog op het lijstje dan om te doen, maar dan met de camper.
We eten een boterham samen en delen de middag samen met ieder zijn eigen behoefte. Eliza zit op een gegeven moment zelfs met Barbara te haken. Of was het toch breien? De bbq van gisteren hadden we verzet naar vandaag, dus de voorbereidingen begonnen al op tijd. Gezellige bedoeling was het, met mugloos weer in ieder geval. Ook weer een keertje fijn.

Zondag:
Wat een dag.
We kregen vroeg in de ochtend door dat Gavin en Bianca vandaag in de avond al terug zouden komen. Dus dat was even het idee laten landen, want dat voelde voor ons even als last minute. Maar na een goed gesprek met ze via de telefoon praatte het wat makkelijker en werden beiden kanten van het verhaal duidelijk. Cis en Barbara zijn nog fijn de ochtend blijven hangen waardoor er ook weer fijne gesprekken zijn gevoerd. Ze hebben het heel fijn gehad met ons en de kids, maar ook lekker vermoeiend haha. Zeker ook na het gevalletje waar Cis bij uit kwam toen wij nog in bed lagen. Hij had water opgezet op onze buiten keuken, wat prima is natuurlijk, maar toen hij tussendoor even kwam kijken of het water kookte stond er een vlam hoog op. Wat een geluk dat hij ervaring heeft in bedrijfsbrandjes waardoor hij het gas uitdraaide en het vuur bluste waardoor de schade beperkt bleef. Wat blijkt nu, de aansluiting aan de kookplaat was doorgebogen waardoor er gas vrij kwam en vlam vatten. Dit had anders af kunnen lopen, maar dit is weer zo'n gevalletje geluk bij een ongeluk. Gijs heeft ook foto's gemaakt om te delen op Facebook zodat meerdere camperaars hier rekening mee moeten houden. De gasslang niet buigen of klem zetten. Na een bepaalde tijd buigt de aansluiting door. Heel apart en dankbaar dat het nu zo gebeurd is en niet groter. Cis moest er natuurlijk even van bijkomen. Maar we zijn hem ontzettend dankbaar dat hij zo gehandeld heeft.

Na een hele middag van overhuizen naar de camper en poetsen van het huis, zijn we nog even in het dorp wat gaan eten en een ijsje aan het water om voor 19uur weer terug te zijn om de laatste dingetjes te doen. Toen we thuis kwamen bleek dat Gavin en Bianca ook in het dorp een hapje zijn gaan eten. Hebben we elkaar net mis gelopen.
Toen ze thuis kwamen waren ze zo opgelucht. Ze hebben hun huis en tuin natuurlijk alleen in de winterse sfeer gezien. Nu ziet alles er anders uit. De kinderen zijn meteen fijn gaan spelen, konden de ouders nog alles uitladen en inladen. Want dat is nogal wat. Niet alles in 1 keer natuurlijk. Morgen weer een dag. Het was dus weer laat voordat je het weet. 22.15 uur gingen de kids pas slapen. Net zo laat als Midsommar. Maar ach. We hoeven ook niks dan hé, dat scheelt. Alleen Gijs dan morgenvroeg, haha. De harde werker.

Maandag:
Een rustig en benauwd dagje aan het huis. Gavin en Bianca nog druk bezig met uitpakken etc. en de kinderen konden vandaag fijn samen spelen. Fijne lunch en koffiemomentjes samen om bij te kletsen en savonds ook samen eten. Gijs werkte tussendoor en Eliza en ik liepen naar het winkeltje tegenover. Vanaf vandaag iedere dag open. Zo leuk daar en lieve mensen. Ze hebben ook zelfgemaakte sieraden in de winkel liggen. Kocht ik meteen wat voor mijn verjaardag en ik ga nog terug voor Gijs en mijn kado samen. Een armbandje. Als symbool voor de trouwring die we nooit meer om hebben. Voor hem te klein en ik krijg er een allergie van haha. Is dat wat.

Dinsdag:
Jaja, en toen werd ik 40!! Eigenlijk een gewone, fijne, vrije dag in ons leven. Genietend van de mensen om ons heen, waarmee we samen naar het water zijn gegaan smiddags in het dorp, waar we fijn mee gegeten hebben en de kinderen spelen fijn met elkaar. En ja, ik ben niet in Nederland samen met mijn ouders, broer, familie en vrienden om dit te vieren, maar ik had dit alles voor geen goud willen missen. Ja, je merkt wanneer je lichaam en je mind anders gaat werken wanneer je naar die bekende 40 gaat, maar je gaat aan een nieuw leven beginnen lijkt wel, met nieuwe inzichten, een andere kijk op het leven, je ontmoet mensen waarmee je meteen een sterke klik voelt en wie weet gaan we dit jaar keuzes maken voor ons, voor andere, maar ook zeker voor de toekomst van onze kinderen. We gaan het leven creëren wat wij voor ogen hebben en waarvan wij voelen dat dit goed is voor ons als gezin en meerdere mensen die zich daar in kunnen vinden. Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen. Dus waarom dan niet gewoon doen wat goed voelt voor jou en wat goed is voor de wereld en voor jou?
Wauw, klinkt heel serieus, maar even iets wat ik wilde delen. Af en toe voelt alles als een droom. Af en toe voelt alles of je er alleen voor staat. Af en toe denk je waar ben ik toch aan begonnen. Maar een dag later praat je met Gijs, praat je met andere, en hoor je alleen maar positieve geluiden in onze eigen communitys waardoor je het weer van een positieve kant gaat bekijken en je er weer voor wil gaan. Het leven niet te serieus nemen, weten dat je niet alleen bent en het niet alleen hoeft te doen. Dat er zoveel mooie mensen voorbij komen waarmee je zo een leefgemeenschap op zou kunnen bouwen. Als dat fundament maar goed staat. Als de basis maar goed is en je voor hetzelfde doel wil gaan.
Jeetje wat een stuk tekst. Maar misschien kun je er iets mee, maar misschien ook niet. Haha. Morgenmiddag gaat onze reis in ieder geval weer verder. Nog even genietend van het zonnige en droge weertje. Want vanaf het weekend zal de regen toch echt gaan komen. De natuur heeft het nodig.

Geschreven door Doorgijss.reisblog