Zaterdag:
Lekker geslapen vandaag. Alleen nog steeds wennen dat het nu om 03.30 uur al volop licht is.
De wind stond anders dus het voelde wat warmer aan vandaag. Een mooie dag om hout te sjouwen via het luikje bij de kelder. De kids met Gijs in de kelder hout opvangen en goed leggen en ik van de houtschuur met de kruiwagen naar het luikje en naar binnen kiepen.
Ook alvast de douche gepoetst. Voor de stuga gast die misschien gaat komen. We maken een klein vuurtje na het eten. Het zou gaan regenen maar het viel wel mee. We liepen naar de bossen achter ons. Hier hebben we 3 planken over het water gelegd, zodat we gemakkelijker het bos in kunnen. Wat is Zweden toch puur in zijn natuur. Niet te vergelijken met de Nederlandse bossen. Ik zag helaas wel weer plastic liggen. Met Fritz een weggetje zoeken over de stromingen naar het plastic. Natuurlijke mini watervalletjes. Het plastic komt van hooibalen. Ze leggen die overal neer voor de herten /- reeën ed om te kunnen overwinteren. Maar het plastic blijft dan liggen helaas. Zo hebben we er al een paar meer zien liggen in een weide.

Zondag:
Op deze dag viel er niet veel te vertellen. Als alleen dat ineens kinderen en moeder de vrouw ziek werden. Buikpijn, hoofdpijn, grieperig. Ik vooral grieperig. Dat is lang geleden. Ik zei gisteren nog tegen mijn moeder, ach wij zijn eigenlijk nooit ziek. Haha zo zie je maar weer.
Allemaal op tijd onder de wol. Papa kwam er goed vanaf. Vandaag dan.

Maandag:
Want in de loop van de volgende dag was papa aan de beurt. Aan de kinderen was niks meer te merken, ik moest het nog duidelijk rustig aan doen. Met nog een powernap tussendoor. Maar dan net op zo'n dag als vandaag krijgen we een lastminute boeking voor de stuga. Maar goed dat ik alles al zover klaar had gemaakt. Alleen binnen in huis nog een beetje netjes maken. De gast was een motorrijder en kwam dus pas rond 7 uur. Dan de kinderen maar wat langer op laten, want die wilden hem persee gezien hebben. En zelfs meehelpen met ontvangst en laten zien van de stuga en het huis. Morgenvroeg ook samen een ontbijtje maken natuurlijk. Gelukkig niet om 7uur haha. 9uur was prima. Kon hij ook uitslapen.
Vandaag was ik met Fritz weer even over de planken de bossen in gelopen. Nu kwamen we staaldraad en stalen emmers tegen zonder bodem. Ook dat hoort niet in de natuur thuis, dus maar weer meegenomen. Een paar dagen terug zag ik daar dacht ik ook een oude zaag liggen. Zo'n grote. Ik vraag me dan altijd af hoe dat daar terecht komt.

Dinsdag:
Gijs heeft het ook goed te pakken deze keer. Hij heeft nog bijna de hele dag in bed moeten liggen. Duidelijk grieperig.
Ik verzorgde vanmorgen samen met Eliza het ontbijtje voor de gast. Eliza vond het veel, maar de lieve meneer had duidelijk veel honger en was gul in zijn betaling in euro's voor het ontbijt. Op het moment dat ik het ontbijt voor hem neerzette, butste Fritz kei hard met zijn voortanden/lip op de grond bij de schommel. Dus moest ik weer even de aandacht verleggen, maar dat begreep hij wel. Erna nog even gekletst met hem en hij vertrok na een half uurtje weer verder met z'n motor. Ik belde even met Bianca hoe het was gegaan. Ze kon me meteen doorgeven dat er weer een last minute boeking gedaan was voor vandaag. Ja echt? Ja echt.
Dus hoppa bedden verschonen, opruimen en mooi maken voor de volgende. Alleen we merken al sinds gisteren dat dit voor ons niet gaat werken. Bepaalde verwachtingen die de gasten hebben vanuit Gavin en Bianca voelt voor ons niet zo fijn om te geven. En dat is ook helemaal prima. Wij houden graag privéruimte en gastenverblijf gesplitst, maar Gavin en Bianca stellen dit juist open. En dat is ook prima. Dus besluiten we samen om de stuga dicht te gooien totdat ze zelf thuis zijn. Want op zo'n dag als vandaag voelde het fijn om te verzorgen, maar niet om te wachten en savonds nog gasten te ontvangen in huis wanneer de kids naar bed moeten of in bed liggen. Voelde voor de kids niet fijn en voor ons niet fijn, terwijl het zo'n mooie zonnige warme dag was. Maar het mooie is nog dat de 2e gasten er om 20.53 uur nog niet waren en ze mogen inchecken tm 21.00 uur. Dat zal je maar net zien toch? Weer wat geleerd vandaag.

Woensdag:
De gasten hadden zich dus ook niet in de dag vergist, want vandaag waren ze er ook niet. Maar het gaf ons wel weer rust in het huis. Of ja, de kinderen voelde zich weer een beetje veel aanhankelijk vandaag. Dan denk je wanneer ik ze meer bij mijn taken betrek of samen dingen doen, dat dat dan wel de druk van de ketel haalt, maar tussen deze dingen door konden ze elkaar weer goed druk maken. Maar...De dag begonnen met een ontbijtje maken voor papa door Eliza, want ze vond het echt jammer dat de gasten niet waren gekomen, dus dat ze geen ontbijtje met mij kon maken. Och erm. Dan maar voor papa. En samen koekjes bakken. En samen knutselen. En samen een trein bouwen. En samen met papa gras maaien. En samen met mama "weer" een film kijken. Het waaide super hard vandaag en na een uurtje buiten in die wind staan had ik het vandaag wel even gehad. Morgen voelt de wind misschien anders door m'n haar, haha.
Oh ja en vanmorgen ben ik met Fritz al de bossen in gelopen. Dat wilden we doen, maar toen zagen we bij de buurvrouw 2 reeën staan grazen. Dus ik met Fritz super stil er naar toe gelopen en konden we ze van dichtbij bekijken. Totdat Fritz toch weer struikelde en met z'n hand in de brandnetels terecht kwam. Maar hij bleef nog goed stil, maar de reeën schrokken toch en schoten de bossen in. Ik probeerde Fritz z'n hand te behandelen met de remedie voor brandnetel. Dat werd me eens verteld in ieder geval, dus ik trok wat groen uit de grond wat tussen de brandnetel groeide en smeerde dat erop. Ik heb hem niet meer erover gehoord, maar of dat daar aan lag of onze ontdekkingstocht door de bossen, dat weet ik niet. We ontdekten weer nieuwe strominkjes en klommen weer overal door en overheen. Ik nam natuurlijk ook weer een hand vol plastic mee naar huis.
En gisteravond toen ik naar bed ging dacht ik bij mezelf dat de reeën niet meer zouden komen omdat ze al 2 avonden niet geweest waren, maar ineens stonden ze echt in de achtertuin. Gewoon achter de moestuin met z'n vijven deze keer te grazen. Het blijft gewoon mooi. Vindt ik dan. 😉

Donderdag:
Wat fijn dat we weer aan de betere hand zijn. Weer een beetje in de flow. Alleen het windje vandaag is nog goed aanwezig. In de ochtend toch met de kinderen naar het museum gefietst, maar jeetje wat was het koud. Gewoon das om en handschoenen aan. Weer even rond het vriespunt snachts ook. Maar goed dat die huizen van hout hier zoveel warmte binnen houden. Daar loop ik zonder verwarming in een shirt rond, maar die wind buiten komt echt van het koude noorden. Brrrr.
Maar onze reis naar het museum. Eliza had echt geen zin. Maar die had nergens geen zin in. Maar toch mee gekregen. En wat was ze blij achteraf. Na onze wandeling door het bos en bijna verdwalen, wilde ze me toch even sorry zeggen voor haar gedrag thuis en dat ze super blij was dat ze toch mee was gegaan. Hoe tof is dat! Dat mijn dochter dit uit zichzelf aan mij verteld. En ook met haar gevoelens verwoorde en al. Dat vindt ik als moeder toch echt fijn om te horen. En dat vertelde ik haar ook even. Met elkaar blijven praten. En niet alleen wanneer ze niet fijn bezig zijn, maar ook wanneer ze je verassen met zoiets op deze manier.
Hierna thuis komend ging ik me wagen aan de bbq. Die mochten we nog in elkaar zetten, een vinkje op de takenlijst. Of het is zoals op de omschrijving die we er niet bij hebben weet ik niet. Maar hij staat.
We besloten naar de winkel te gaan om heel veel rotzooi weg te gooien wat we ook nog in de natuur hadden mee gepikt, een boodschap dus. Waarbij we meteen dachten, bewuster boodschappen doen hier in Zweden. Meer in de aanbieding kopen want dat maakt het ook wat schappelijker. Nog een kannetje voor de grasmaaier bij het tankstation en dan ons weer verwennen met een bezoekje aan de pizzeria in het dorp. Net zoals de meeste Zweedse mensen smiddags een warme maaltijd en savonds zo goed als niets meer of een lichte maaltijd. We waren dus ook met iets meer mensen deze keer. Nog even naar het speeltuintje, maar ik had het zo koud op een gegeven moment dat ik graag naar huis ging. Thuis hebben Gijs en ik heerlijk op de bank kunnen zitten en de kinderen hebben voor ons op de grond met klikstenen gebouwd. Daar zijn ze fijn lang mee bezig geweest. Dat mag in de krant, haha.

Vrijdag:
Een gewone dag eigenlijk vandaag. Niet zo interessant om te delen denk ik. Afspraak gemaakt via de makelaar met de eigenaar van een perceel wat te koop staat in Gullspång voor volgende weekend. Omdat we dan toch in de buurt zijn ivm nog een bezichtiging, gaan we er wat meer doen daar in de buurt en op de route. In Gullspång wonen ook Beate en André waar we op de heenweg ook hebben mogen staan en waar we een hele fijne vriendschap mee hebben opgebouwd. En zo ook via hun weer Soraya hebben leren kennen en zo leren we er waarschijnlijk tijdens de bbq en werkmiddag ook weer nieuwe mensen kennen. Wie weet nog meer aanvullingen voor ons project. Wie zal het zeggen. We rollen gewoon door. Kwa weer is het ook duidelijk dat wanneer je net iets zuidelijker zit tussen de grote meren, dan is het weer ook iets minder lang winters. Hun hebben daar 15 graden met volop zon bij wijze van en wij moeten de verwarming nog aan steken omdat het snachts nog rond het vriespunt is en het overdag snijdend waait met 5 graden zonder zon en hagel tussen door. Maar zodra de zon komt en de wind gaat liggen merk je meteen het verschil. Dus dat is voor ons ook duidelijk geworden.
Smiddags liepen de kinderen zonder tegen zin deze keer, mee de bossen in. We begonnen via de planken over het slootje en zo kronkelden we onze weg richting de buurvrouw, waar we er weer uitschoten. Eliza wilde Fritz nog laten zien waar wij samen waren geweest en dat was het kiezel weggetje in en een stukje naar boven lopen. Bij het bord met de letter M schoten we de bossen in. Overal begint het zo mooi groen te woorden en de besjes beginnen te komen. Zoveel! Toen Fritz toch echt moe begon te worden van het geklauter moesten we nog terug naar de weg lopen en naar huis. Eliza droomde van een marathon lopen dus die liep stoer op tempo naar huis. Fritz helaas wat langzamer en een stukje dragen. Savonds nog even een vuurtje want de wind ging al wat liggen en de zon scheen volop. Zelfs met een halo eromheen. Toen de kinderen in bed lagen werd het prachtig weer. Je zou om 23uur hier nog een wandeling kunnen maken alsof het middag is. Gijs vond dat toch niet zo'n goed idee ivm de beren, elanden etc. Haha. Om dan als vrouw alleen te gaan wandelen zo laat. Het is gewoon met zonsopgang en ondergang dat het lijkt alsof de dieren actiever zijn.

Geschreven door Doorgijss.reisblog