Zaterdag:
Jaja, en toen liepen de plannetjes even anders. En dat kan bij ons ook gewoon.
Vanmorgen ben ik nog even met Fritz naar het meer gelopen in de hoop dat we nog even met het ijs konden spelen. Maar het vriezen snachts wordt langzaam minder dus ging het ook langzaam dooien aan de oevers. Dan maar een stukje door het bos lopen. Maar dan krijg je te horen, ik moet poepen! Oké, dan lopen we maar weer terug, haha. Dan nog maar even schommelen en dan konden we op weg naar Hammarstrand. Daar hadden we weer een bezichtiging staan bij een B&B. Onderweg nog wat hertjes gespot en we kwamen langs prachtige meren en waterstromingen. En Hammarstrand ligt ook echt tussen de bergen. Met net als in Hollywood gewoon de witte letters in de bergen staan wanneer je erin komt gereden. Blijkbaar is dit een keer gemaakt voor een documentaire die over Hammarstrand werd gemaakt. Ze hebben het gewoon niet meer weggehaald. We kwamen eraan gereden en dachten eigenlijk al meteen, dit is niet onze ligging. Midden in een centraal punt, maar wel alles binnen bereik in het dorp. Maar ook al voelde we geen JA. Tijdens de koffie en zelfgemaakt gebak, kregen we weer hele fijne gesprekken. Veel kennis en ervaringen werden gedeeld. De kinderen hebben uiteindelijk ook heel fijn samen gespeeld, zodat wij even met de eigenaar rond konden kijken. Wauw zeg wat een mooi huis. Groot, maar heel veel terug te vinden uit de jaren 1890. Van iedere ruimte werd gebruik gemaakt. Waar hij aan het verbouwen was zag je de mooie oude balken nog achter het behang vandaan komen. De constructie van die oude huizen is echt ongelooflijk. We hebben veel historie mee mogen krijgen en ze hebben het ook heel mooi opgeknapt. Maar op deze plek moet gewoon weer iemand komen die er leven in blaast in de zin van evenementen, concerten, bijeenkomsten. Zo werd het heel vroeger ook gebruikt. Echt iedere Zweed in deze regio kent deze plek. Of iemand heeft er gewoond, of een oma is er geboren, of je hebt er gewerkt in de keuken, noem maar op. Mooi om een keer een plek met zijn historie te mogen luisteren en te voelen.

Maar het werd dus weer gezellig en later dan verwacht. De kinderen wilden ook niet mee verder. Dus besloten we om naar Östersund te rijden waar we vandaag eigenlijk naar de bouwmarkt en de Lidl moesten. We overnachten er aan het water, dichtbij een speeltuin en toevallig nog een kleine kermis. Zodat we morgen, op een zondag, gewoon hier naar de winkel kunnen.
Oh ja, en aangezien we de lunch oversloegen, hebben we deze samengevoegd met het avond eten en zijn we op advies van Gavin en Bianca een keer bij de Max gaan eten. Een Zweeds Mac maar dan meer vegan of vegetarisch. Nou....niet echt iets voor ons dus. 1x en nooit meer, hetzelfde vergif als bij alle andere fastfoodketens! Dan eten wij liever voor dat geld bij het restaurant in Ytterhogdal, haha. Maar de kinderen vonden het een keer leuk, dus ach.

Wat wel een lachertje was, we stonden aan de kassa en wilde contant afrekenen. Jaja. En dan? Een jong manneke aan de kassa die dus de klant, Gijs in dit geval, moet vragen om het terugbetaal bedrag even te berekenen!! Dat zelfs de Zweedse dame achter ons zegt, jaha, dat komt omdat er alleen nog maar gepint wordt. Ze leren niet meer terug tellen omdat er nooit meer iemand contant betaald. Kan die jongen ook niks aan doen, maar kom op zeg. Dat was wel even een dingetje wat verteld mocht worden, haha. Ik kan me nog goed herinneren dat ik tijdens mijn lessen in Verkoop op school moest leren terug tellen aan de kassa. Maar ja, als dat in de praktijk niet meer gebruikt wordt.
Nadat we geparkeerd hadden op de camperplaats en de kids in de speeltuin waren, liep ik even naar het water. Ik kwam er een prachtig beeld tegen van een vader met een dochtertje kussend. Ik vond het zo mooi. De liefde straalde er vanaf. Tussen vader en dochter. En dan met het water en de zon op de achtergrond. Oordeel zelf maar.

Geschreven door Doorgijss.reisblog